Διαφορετικότητα - Δίδυμα σ' ένα σώμα - Abigail & Brittany Hensel

μάλλον μου κάνετε πλάκα έτσι?
1. δεν βρίσκω καμία απολύτως αναλογία με μια στραβή μύτη ή στραβα πόδια ή πεταχτά αυτιά
2. δεν είπα κάτι τέτοιο θεωρώντας οτι σαν μητέρα δεν θα είχα την δύναμη να μεγαλώσω σωστά αυτά τα παιδιά ώστε να μην νιώσουν ούτε στιγμή μειονεκτικά και να φροντίσω να κατανοήσουν και να αποδεκτούν την διαφορετικότητά τους.
3. ούτε θα το έκανα για να έχω εγω μια εύκολη ζωή

θα το έκανα σκεπτόμενη εμένα στην ηλικία των 16 που ήμουν ερωτευμένη με ένα αγόρι, αν με απέρριπτε θα πληγωνόμουν απίστευτα καθώς αυτές είναι ευαίσθητες ηλικίες. πόσο μάλλον γνωρίζοντας οτι οχι μόνο αυτό, αλλά κανένα άλλο αγόρι δεν θα με ήθελε ποτέ.

θα το έκανα αναγνωρίζοντας την σκληρότητα των παιδιών και επειδή μπορώ να φανταστώ τί θα τραβούσαν στο σχολείο τους. κρίνοντας από την δική μου συμπεριφορά απέναντι σε δικούς μου συμμαθητές με προβλήματα παχυσαρκίας, ακμής κλπ, τα οποία βέβαια είναι αναστρέψιμα, σε αντίθεση με την κατάσταση των κοριτσιών.

θα το έκανα γιατί το βρίσκω πολύ άδικο να μεγαλώσουν δυο παιδιά με αισθήματα ματαιότητας. ξέροντας αυτά τα ίδια οτι αύριο το πρωί μπορεί να μην ξυπνήσουν. να ζουν καταπιέζοντας τα συναισθήματά τους, τις επιθυμίες τους.

θα το έκανα ακριβώς επειδή σέβομαι την ανθρώπινη ζωή blindfold, (όπως και ο Κύριός μου άλλωστε...) και δεν θα ήθελα με κανέναν τρόπο να βλέπω ανθρώπους να υποφέρουν, να βασανίζονται καθημερινά.οχι μόνο συναισθηματικά και ψυχολογικά άλλα και στο πρακτικό κομμάτι της καθημερινότητας.. το να βάλω δυο παιδιά σε τέτοια δοκιμασία, απλά και μόνο για να πείσω τον εαυτούλη μου οτι λειτουργώ ηθικά, το βρίσκω πέρα για πέρα ανήθικο.

και θα το έκανα επειδή έβαλα τα κλάμματα όταν το ένα κορίτσι είπε οτι όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει μαμά.

τέλος, τα βιντεάκια δεν με έπεισαν ούτε στο ελάχιστο όσον αφορά στην συνειδητοποίηση και στην τόσο "εύκολη" αποδοχή του προβλήματός, ειδικά όταν αυτά τα δυο κορίτσια βρίσκονται στην εφηβεία όπου μας δημιουργούνται κομπλεξ ακόμα και για ένα σπυράκι..

 

Συμφωνώ με την Georgia στο σκεπτικό της. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα. Μια και ζουν όμως αυτά τα παιδιά, και φαίνονται να είναι αρκετά καλά στην υγεία τους καθώς και ψυχολογικά, δεν θα ήταν καθόλου σωστό να πούμε ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Ήδη υπάρχουν και μακάρι να ζήσουν όσο πιο ευτυχισμένα γίνεται υπό αυτές τις συνθήκες.

Προσωπικά, πριν γεννήσω, πριν από κάθε γέννα, έλεγα χαρακτηριστικά στον γιατρό μου: "Αν βγει ανώμαλο, πνίχτο." Και το εννοούσα, και το ήξερε ότι το εννοούσα.

Το θέμα είναι, πόσο ανώμαλο;

 

[@MasterJp
ευτυχώς που δεν είναι όλοι τόσο αδύναμοι όσο είμαι εγώ και που θα άντεχαν να βλέπουν τα παιδιά τους να υποφέρουν με τον τρόπο που περιέγραψα στο προηγούμενο ποστ μου.]

αλλά εσείς για ποιόν λόγο πιστεύετε οτι ένα παιδί πρέπει να μπει σε μια τέτοια εφ'όρου ζωής δοκιμασία?

(εδω χρειάζεται ένα νήμα περί ευθανασίας και θανατικής ποινής..αν υπάρχει κάτι ανάλογο θα ήθελα αν γίνεται μια παραπομπή)

 

Μας είναι δύσκολο να αποδεχτούμε και τη σωματική διαφορετικότητα. Είναι εξαιρετικά οδυνηρό να παλεύουμε, και μάλιστα ως γονείς, για την αποδοχή αυτού που κάποτε, σε πολύ δυσκολότερες εποχές, τα παιδιά με δυσκολία επιβίωσης πήγαιναν στον Καιάδα. Καταλαβαίνω τη θέση της Γεωργίας και τη Ντόρας που έχει να κάνει με το οτι δεν θέλουν να βασανίζονται τα παιδιά. Το θέμα εδώ όμως είναι κατά πόσον μπορούμε να δεχτούμε ως ίσους κάποιους που σωματικά, είτε εκ γεννετής είτε από ατύχημα κλπ., υπολείπονται ή διαφέρουν εμφανώς, χωρίς να νιώθουμε οίκτο. Να δεχτούμε τα πειράματα της φύσης και να μην φρικάρουμε αλλά να μαθαίνουμε απ' αυτά. 'Ενα "τέρας με δυο κεφάλια", κάτι "ανώμαλο" που κάποτε θα ήταν μεγάλη ατραξιόν στα πανηγύρια.


Η σεξουαλικότητά τους, για παράδειγμα, δεν είναι εξ' ορισμού ακραία; Μήπως το "τρίο" (μίνιμουμ) δεν είναι η μόνη φυσική σεξουαλικότητα γι'αυτές; Μας σοκάρει αυτό;


Είναι εκπληκτικό το πως η ανθρώπινη μορφή και το περιεχόμενο μπορούν να υπάρχουν σε τόσες διαφορετικές μορφές. Το αν, τελικά, είναι λειτουργικές, μήπως εξαρτάται και από το να δεχτούμε τη φυσικότητα του γεγονότος;



​

 

Ειναι ακραια για μας....Γι'αυτες ειναι το μονο φυσιολογικο.....​

 

κάθε άνθρωπος είναι χρήσιμος και όχι μέσα από την καταστροφή του .
κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός .
κάθε άνθρωπος είναι άνθρωπος από τη στιγμή που είναι στη κοιλία της μάνας του ( φίλτατη dora_salonica ξέρεις ότι νομικά ισχύει αυτό.. ) .
κάθε άνθρωπος έχει ενοχικότητες για την ύπαρξη του ,το θέμα είναι μέσα από την 1η παραδοχή μου να αποδεχθεί την ύπαρξη του θετικά .

αν είναι έτσι Georgia πάρε ένα όπλο και ξεκίνα να σκοτώνεις κακόμοιρους ζητιάνους στο δρόμο ,τους λυτρώνεις από τη δυστηχία τους ..!

save Burma ^^

 

@dora salonica (πόσο ανώμαλο?)

αν θυμάμαι καλά(καθώς την τελευταία φορά που άνοιξα βιβλίο ήταν πριν καν γνωρίσω την σημασία του αρτικόλεξου bdsm), για να οριστεί με ασφάλεια και αντικειμενικότητα το μέγεθος της σοβαρότητας της αναπηρίας ενός παιδιού, λαμβάνονται υπόψιν 2 κυρίως παράμετροι : το κατά πόσο η αναπηρία (θα) δυσχεραίνει την καθημερινότητα του παιδιού και το κατά πόσο το παιδί (θα) δυσκολεύεται να αυτοεξυπηρετηθεί. ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είνα το είδος της αναπηρίας αναφορικά με το κατά πόσο το παιδί είναι υγιές πνευματικά οπότε και σε θέση να αντιληφθεί και να κατανοήσει ην κατάστασή του.
έχω δει παιδιά με πνευματική υστέρηση να ζουν τρισευτυχισμένα μέσα στην άγνοιά τους και παιδιά με πολύ σοβαρές αναπηρίες και ανωμαλίες να βασανίζονται οχι μόνο σωματικά αλλά το κυριότερο,συναισθηματικά και ψυχολογικα. γιαυτό άλλωστε είπα οτι θα έκανα την επιλογή της ευθανασίας στην περίπτωση του παραδείγματος του νήματος και δεν αναφέρθηκα σε άλλες περιπτώσεις αναπηρίας-ανωμαλίας

φυσικότητα εκ του "φυσικό" ή εκ του "φυσιολογικό" ?

όπως και να έχει. πιστεύω οτι η αποδοχή της διαφορετικότητας από το περιβάλλον-πρωτίστως και δευτερευόντως από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο-είναι αυτό που δίνει κατά κύριο λόγο την δύναμη και την ώθηση στο άτομο να αποδεχτεί και αυτό το ίδιο την κατάστασή του και σιγά σιγά να οργανώσει την ζωή του και την καθημερινότητά του ώστε να γίνει όσο το δυνατόν πιο ομαλή και λειτουργική

και εν πάση περιπτώση δεν πιστεύω οτι πλέον-με τόση ενημέρωση,τόσες έρευνες- θα υπάρξει κάποιος πού θα βρεθεί απέναντι αό έναν άνθρωπο με κάποια αναπηρία οποιασδήποτε σοβαρότητας και στο μυαλό του θα εμφανιστούν οι λέξεις "τέρας" ή "ανώμαλο" (με την αρνητική χροιά αναδίδοντας αηδία πχ).εκτός αν είναι εντελώς ανενημέρωτος.

επίσης δεν νομίζω οτι κάποιος δεν θα αισθανόταν οίκτο βλέποντας κάποιο ανθρώπινο πλάσμα να βασανίζεται. οίκτο με την αόχρωη της συμπόνιας κα της στεναχώριας και οχι της λύπησης. ασχέτως του οτι σαφέστατα δεν πρέπει να προβάλλουμε τέτοια συναισθήματα απέναντι σε άτομα με ειδικές ανάγκες τα οποία το λιγότερο που ζητάνε είναι να τους φέρονται σαν ίσος προς ίσο.

βρίσκεις κάποια αναλογία ανάμεσα σε έναν ζητιάνο και τα κορίτσια του νήματος?εγω οχι. ούτε ανάμεσα σε αυτά και έναν παράλυτο από ατύχημα, έναν ηλικιωμένο που πάσχει από Αλτσχάιμερ ή έναν άνθρωπο με σύνδρομο Down.

νομίζω οτι υπερβάλεις και γενικεύεις.

θα ήθελα , αν ενδιαφέρεσαι να κατανοήσεις την οπτική μου, να ξαναδιαβάσεις το προ-προηγούμενο ποστ μου (το μεγάλο με τα quote) και να δεις τα σημεία στα οποία επικεντρώνομαι.

ίσως βοηθήσει αν πώ οτι αναφερόμουν σε αυτά τα σιαμαία κορίτσια (καθώς αυτά πραγματευόταν το νήμα) και όχι σε κάθε είδους ανάπηρο, βασανισμένο, κατατρεγμένο και γενικά άτομα με οποιοδήποτε πρόβλημα, οποιασδήποτε φύσεως-υγείας,οικονομικό,οικογενειακό...

 

δεν είναι αναλογία αλλά επέκταση της ιδεολογίας σου ...

συγκεκριμένα ,μία χαρά μπορούν να ζήσουν σιαμαίοι ,και να ερωτευτούν ,είχα προλογήσει και είχα αναφέρει ένα πολωνικό έργο ,οπότε οι ορθολογιστική σου σκέψη για εμένα είναι αβάσιμη .  

 

@ MasterJp
πιστεύω οτι η απάντηση στον blindfold απαντά και σε εσάς. τις ταινίες τις έχω δει,δεν θυμάμαι λεπτομέρειες αλλά κατανόησα το μύνημα που θέλησαν(?) να περάσουν. εκτός αν αναφέρεστε σε κάτι πιο συγκεκριμένο -στιγμιότυπο,διάλογος? / ενδεχομένως στην 2η ταινία που λέτε- οπότε θα βοηθούσε να μου πείτε σε τι να επιστήσω την προσοχή μου.
εάν όμως η απάντησή μου σας φαίνεται επαρκής θα ήθελα να μάθω και το δικό σας σκεπτικό.