Διεκδίκηση της Ελευθερίας

Δεν διαφωνούμε στην ουσία. Μιλάω για δύο σύνολα. Το ένα είναι το Όλον και το άλλο το δικό μας ψυχοσωματικό σύμπαν.

Αν μπορούσες να δεις τα πράγματα από την λογική του Όλου και την θέση σου μέσα σε αυτό θα επέλθει η σύνθλιψη. Ακόμα και μέσα από το ψυχοσωματικό αντιληπτικό μας πεδίο, η υποψία για το πως θα μπορούσε να είναι τα πράγματα σε οδηγεί σε μία απίστευτη πίεση. Θέλοντας να δείξω στον Δάσκαλο την διαφωνία μου στην προσέγγιση του προσπάθησα να περιγράψω την οπτική από εκείνη την θέση έχοντας εικονικά απαρνηθεί στην αρχή, την ψυχοσωματική μου διάσταση.

Στον συλλογισμό μου απέφυγα να ενισχύσω την πρόταση, ότι δε φτάνει να ζεις μέσα στο δικό σου ψυχοσωματικό σύμπαν μην δίνοντας σημασία στο Όλον, αλλά όπως είπες σωστά χρειάζεται και η κατανόηση. Ήταν θέμα ισορροπίας για μένα και όταν βλέπω ότι ο Δάσκαλος γέρνει προς την μία κατεύθυνση, γέρνω και εγώ προς την άλλη για να τον τραβήξω.

Όπως επίσης είναι και θέμα ισορροπίας η θέση που λαμβάνεις σε σχέση με αυτές τις δύο λογικές. Υπάρχει ένα τμήμα που είναι κοινό και που η διαδρομή σε αυτό φέρνει την ψυχική ηρεμία, όταν όμως χρειάζεται δένεσαι με ένα σκοινί και κινείσαι προς μία από τις δύο κατευθύνσεις.

Ως αφετηρία προσωπικά προτείνω την κατανόηση στο μέτρου του δυνατού και των δύο.
Ως συνέχεια την εκμετάλλευση των βαρυτικών δυνάμεων που ασκούνται από τις δύο άκρες, για να κινηθούμε προς την τροχιά που μας ωφελεί, κατά πως ορίζουμε εμείς το ωφέλιμο.

 

Ασφαλώς μπορεί. Δεν έχει εκ φύσεως το απαραίτητο υλικό, αλλά έχει τη λογική που του επιτρέπει να σχεδιάζει, παράγει, χρησιμοποιεί το κατάλληλο τεχνητό υλικό, ώστε να πετάει. Και πετάει, ως προς το τελικό αποτέλεσμα.

Ως προς το τελικό αποτέλεσμα, όχι προς το παρόν. Θεωρητικώς, αν μπορούσε να εκμηδενίσει την ταχύτητα φθοράς των κυττάρων του και να αποκαταστήσει επιτυχώς οποιαδήποτε αποφασιστικής σημασίας βλάβη (και αν φυσικά από πολιτικής πλευράς συνέφερε η αθανασία) θα μπορούσε να ζει για πάντα. Απλώς μέχρι στιγμής, δεν γνωρίζει πώς να το επιτύχει. Άρα έχει νόημα να σκέπτεται ότι "δεν ξέρει πώς μπορεί να ζήσει για πάντα".

Οι επιθυμίες του, ως προϊόντα της φαντασίας του είναι απορρέουσες από το σύνολο των βιωμάτων του, γι αυτό και πεπερασμένες στο πλήθος (και το αυτό θα ισχύει όσο δεν μπορεί να ζήσει για πάντα και όσο τα βιώματά του είναι πεπερασμένου πλήθους). Εφόσον λοιπόν αυτες δεν τείνουν στο άπειρο, ο λόγος του δυνάμει εφικτού προς το φανταστικό δεν τείνει στο μηδέν. Άρα η ανωτέρω διατύπωση, είναι λανθασμένη.

Όσο αυξάνονται τα βιώματα, θα αυξάνεται (μέσω άγνωστης συνάρτησης) και η φαντασία. Το βάρος της επιθυμίας των μη εφικτών θα είναι πάντα ανάλογο. Γιατί λοιπόν να μην το αναγνωρίσεις από τώρα;

 

Απάντηση: Διεκδίκηση της Ελευθερίας

Ότι όπως πάντα γενικοποιούμε καταστάσεις και βαφτίζουμε έννοιες κατά το συμφέρον μας.

Με ποιά λογική; Το ότι κάποιος γουστάρει να ρίξει κανα δυο σκαμπίλια για να του σηκωθεί τον κάνει αυτόματα ικανό ηγέτη;

Ένα σκεπτόμενο άτομο που δεν κολλάει σε κλισέ και κοινωνικά στερεότυπα προκειμένου να ζήσει τη ζωή του όπως κρίνει καλύτερα.

Το ότι για το μέσο άνθρωπο τα γούστα μας είναι το λιγότερο εναλλακτικά νομίζω πως το ξέρουμε όλοι. Για να είμαστε εδώ όμως σημαίνει πως δεν κολλάμε σε αυτό και έχουμε το θάρρος να ζήσουμε με τα δικά μας στερεότυπα και όχι αυτά που επέλεξαν κάποιοι άλλοι για μας. Κατά την ταπεινή μου άποψη διαφορετικότητα δεν σημαίνει απαραίτητα μοναξιά. Απλά γίνεσαι επιλεκτικότερος. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη να είναι αποδεκτοί από μια κοινωνία που απέχει έτη φωτός από τα δικά τους θέλω. Όπως λέει και ο trampledgr "την ελευθερία την χρειάζεσαι στο κρεββάτι σου" κι από τη στιγμή που εκεί δεν έχει κανείς το δικαίωμα να σου πει τι θα κάνεις δεν βλέπω που υπάρχει πρόβλημα.

 

Απάντηση: Διεκδίκηση της Ελευθερίας

...αποστάγματα S/M εμπειριών, χωρίς καθόλου D/s στοιχεία όπως ειπώθηκε, που όλως περιέργως περιέχουν σχεδόν όλα τα συστατικά που συνθέτουν έναν ευπώλητο βίο αγίου: θυματοποίηση και ανοχή των δεινών με στόχο την προσφορά (στο τέλος θα θριαμβεύσει το Καλό, τόσες ταινίες δεν γίνεται να κάνουν λάθος – εξάλλου στο τέλος θα αναστηθώ), υπευθυνότητα ώστε να διασφαλιστεί η ακεραιότητα της ψυχής και του σώματος (σημάδι ότι ο στόχος επετεύχθη και έμεινα αλώβητη, παρά τα μαρτύρια: φυτρώνει φωτοστέφανο στο κεφάλι), υποτακτική στάση σε μια προσπάθεια να αμβλύνουμε την “επιθετικότητα” του συντρόφου (άμα του πέσει, σημαίνει ότι νικήσαμε), μπόλικη νύστα. Ή αλλιώς: σαδομαζοχισμός και προπατορικό αμάρτημα – the sequel. Αυτό κι αν δεν άπτεται των ενδιαφερόντων μου... (no offence προς καμιά κατεύθυνση – οι απόψεις μου είναι παντελώς καλοπροαίρετες, κι αυτό μπορεί να το πιστοποιήσει και η θεια μου που έχει το κληρονομικό χάρισμα).

Μου είναι δύσκολο να εννοήσω σαδιστή (σκέτο, χωρίς την εξίσωση) ο οποίος θα ασχολιόταν με κάποιον που προσφέρεται ως έτοιμο “θύμα” και σφίγγει τα δόντια του στωικά με κάθε πλήγμα που δέχεται, αντέχοντας τον πόνο επειδή έχει κάνει τάμα να προσφέρει τον εαυτό του ποιος ξέρει για ποιον ανώτερο σκοπό. Ο σαδιστής που ξέρω εγώ, δεν θέλει να θέλεις (και κατά προτίμηση να υποφέρεις χαριτωμένα).

 

Re: Απάντηση: Διεκδίκηση της Ελευθερίας

Η σεξουαλική ελευθερία δεν περιορίζεται στο κρεββάτι μου. Τουλάχιστον για εμένα. Και για να μην είμαι και υπερβολικός δεν βγαίνει και στην έδρα, αλλά τουλάχιστον στους χώρους που φέρνουν την ομώνυμη ταμπέλα θα μπορούσε το λιγότερο να έχει το αβίαστο δικαίωμα να εκφραστεί. Δεν χρειάζεται να σου θυμίσω το νήμα του "whoring", που αν θυμάμαι καλά ο Κύριος σου, όπως και εσύ, έχετε πιο σκληροπυρηνική άποψη από εμένα επί του θέματος.

 

Απάντηση: Διεκδίκηση της Ελευθερίας

Ξεχασες και το οτι μας απαγορευαν να γραφουμε με κοκκινο στιλο?Νομιζω οτι ισχυει ακομα  

 

Re: Απάντηση: Διεκδίκηση της Ελευθερίας

Όπως γνωρίζεις Πετράν είμαι τόσο ξεροκέφαλος ώστε όχι μόνο την άποψη που έχω εκτός φόρουμ να την διατηρώ και εντός, αλλά και με κόκκινο αν χρειαστεί να γράψω. Ας διορθώσουν με μπλε.

Αλήθεια θυμάσαι τι μου έλεγες για την αντιμετώπιση που είχες στο νήμα της ουρολαγνείας και του "whoring"; Και την απογοήτευση που είχες αφού ούτε εδώ μέσα δεν έχεις το περιθώριο να εκφραστείς ελεύθερα. Πόσες φορές δεν μου είπες να σταματήσω να παιδεύομαι στην παιδική χαρά;

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Διεκδίκηση της Ελευθερίας

Γνωριζω... και μαλιστα πολυ καλα. Και καλα κανεις! Θα επρεπε να εχεις καταλαβει το υπονοουμενο μου. 
Οσο για τα νηματα που ανεφερες , οντως ετσι ειναι. Ειχα απογοητευτει και συνεχιζω να ειμαι απογοητευμενος και συνεχιζω να θεωρω οτι ειμαστε μια παιδικη χαρα. Γι'αυτο και δεν ασχολουμαι και μενω μονο στα καλοσορισματα. 
Δε βλεπω λοιπον να διαφωνουμε καπου.  

 

Re: Απάντηση: Διεκδίκηση της Ελευθερίας

Δυσκολεύομαι να καταλάβω, αν με ρωτάς εμμέσως κάτι, ή αν απλώς σχολιάζεις αυτά που γράφω (μου γράφεις ότι δεν άπτεται του ενδιαφέροντός σου η απάντησή μου σε δίκή σου ερώτηση ή δεν κατάλαβα τί εννοείς , ιδίως όσον αφορά την πρώτη παράγραφό σου. Αναφορικά με τη δεύτερη όμως θα ήθελα να παρατηρήσω το εξής:

Δεν διατάθηκα ότι ο σαδιστής προτιμά κάποιον που προσφέρεται ως θύμα, αλλά ότι ο μαζοχιστής προτιμά να προσδιορίζει εαυτόν ως θύμα και όχι ως αυτόν που διεκδικεί την απόλαυσή του (που εν προκειμένω είναι ο πόνος). Στην πραγματικότητα και ο μεν και ο δε, θα προτιμούσαν να σκέπτονται ότι δεν υφίσταται συναίνεση. Δεν διαφωνούμε ως προς αυτό δηλαδή.


ΥΓ. Θα προσπαθήσω να βρω συνδέσμους σχετικά με σαδισμό και μη συναίνεση και θα σου τα παραθέσω εδώ συμπληρωματικά.

 

Συμφωνώ με την little slut[PieR] και αναρωτιέμαι ειλικρινά: Αν εσύ τα πας καλά με τον εαυτό σου και με τις επιλογές σου, συν - που όπως λες: “ Ευτυχώς βρήκα και κάποιους ανθρώπους σαν εμένα, κάποια αδέρφια και αυτό ακόμα είναι σημαντικό” τι σε νοιάζει τι θα πουν ή τι θα γράψουν οι χι ψι συνομιλητές σου στο φόρουμ και γιατί η στάση και τα λεγόμενα τους σε κάνουν να αισθάνεσαι ανελεύθερος με τις επιλογές της ζωής σου; Πες ένα έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε και τέλος. Γιατί σε απασχολεί τόσο έντονα και σ ενοχλεί η αντίθετη γνώμη των άλλων; Ετσι κι αλλιώς, όλοι μας, εδώ μέσα κρινόμαστε απ αυτά που γράφουμε, και κρίνουμε τις απόψεις κι όχι τα φυσικά πρόσωπα..

 

Απάντηση: Διεκδίκηση της Ελευθερίας

Σε υπαρξιακό επίπεδο νοείται, έστω και ως δυνατότητα αδιαφορίας για την ελευθερία της βούλησης. Κατά τ' άλλα, εχω χάσει το μπούσουλά μου σ' αυτό το νήμα..

 

Τι λέμε εδώ μέσα?