Διεκπεραίωση vs υποταγή

Εχω διαβάσει - συναντήσει κατά καιρούς, απόψεις από Κ, που υποστηρίζουν πως αδιαφορούν για το πως νιώθει – σκέφτεται η υ, αρκεί να εκτελεί τις εντολές τους, και λαϊκιστί να μη τους ζαλίζουν τα αρχίδια. Σεβαστό.

Προσφάτως στο νήμα D/s σχέσεις και πληθυντικός, κυρίως στα τελευταία post, βγήκε στην επιφάνεια και πάλι το θέμα του μερικού ελέγχου. Προσωπικά πιστεύω πως, ασχέτως αν φοριέται στο BDSM, το ολίγον “Κ”υριαρχία είναι σαν το ολίγον έγκυος. Δεν μπορεί να έχει ουσία και βάθος, και κυρίως αλήθεια. Από την άλλη, ο καθένας έχει το δικαίωμα να επιλέξει το πως θα χρωματίσει την ερωτική του ζωή. Δεν είναι κατακριτέο να πηγαίνει ο καθένας έως εκεί που φτάνει, ασχέτως αν δεν είναι εκεί που θέλει. Ομοίως το να θέλει – προτιμά το τόσο όσο… Αν βρει το ταίρι του, ώρα καλή στη πρύμνη τους κι αέρας στα πανιά τους...

Πολλοί άνθρωποι, εν προκειμένω πολλές υ, ακολουθούν στην προσωπική τους ζωή, τη λογική "κόστους – οφέλους". Ετσι, οδηγούνται μέσα στη Κ/υ να κάνουν και πράγματα που δεν επιθυμούν, και που δεν είναι αποτέλεσμα της υποταγής τους προς τον Κ. Απλά διεκπεραιώνουν κάποιες εντολές σε μια λογιστική βάση.

Για παράδειγμα. “Δεν μου αρέσει καθόλου να με κατουράει ο Κ, αλλά ξέρω πως αν πω όχι, θα χάσω άλλα που για μένα είναι σημαντικά, οπότε υπακούω και στη συγκεκριμένη εντολή του. Ετσι στο τέλος της ημέρας, το «ταμείο» μου, παρουσιάζει κέρδος.” Είναι προφανές, πως αυτό, ασχέτως αν ικανοποιεί τον σαδισμό κάποιων, δεν είναι υποταγή.

Είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν πως, στο συγκεκριμένο παράδειγμα, η καύλα είναι, να σε ικετεύει να την κατουρήσεις, ή ακόμα, να ικετεύει την άδειά σου να χύσει όταν την κατουράς, ή να καυλώνει που τη γράφεις στ’ αρχίδια σου και κάνεις αυτό που γουστάρεις… ιδίως όταν αρχικά η συγκεκριμένη πράξη γι’ αυτήν ήταν αηδιαστική ή εντελώς έξω από τα θέλω της…

Η υποταγή, όπως και να την προσδιορίζει κάποιος, κατάσταση – θέση – συναίσθημα…, για να φύγει η υ από το κάνω και να μπει στο βιώνω, θεωρώ πως χρειάζεται, μεταξύ άλλων, τα εξής:

A. Oυσιαστικό ευχάριστο συναίσθημα, η ικανοποίηση του Κ μου, είναι η ικανοποίησή μου. Οχι σε κάποια, σε όλα.

B. Εκτελώ τις εντολές του, χωρίς σκέψη*. Οχι διεκπεραιωτικά αλλά με το είναι μου.

Γ. Δεν έχω θέση σε κανένα “τραπέζι” διαπραγματεύσεων με τον Κ. Οσο είμαι στα πόδια του, αυτός ορίζει.-

Φυσικά, τα παραπάνω για να λειτουργήσουν ομαλά, χρειάζονται τον απαραίτητο χρόνο – εκπαίδευση, ωστόσο όλη η πορεία της Κ/υ, από την αρχή της, όπως και τα στάδια που απαντώνται πριν την ουσιαστική υποταγή της υ, βρίσκονται στον έλεγχο (και στην ευθύνη) του Κ. Ειδάλλως, τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.

Ασχέτως το πόσο βολεύει την καθημερινότητα, ή τις κοινωνικές - επαγγελματικές - οικογενειακές συναναστροφές - σχέσεις, πιστεύετε πως, μπορεί να υπάρξει ουσιώδης υποταγή, με προϋποθέσεις χρονικών σημείων – ορίων κλπ, τις οποίες να θέτει η υ;

(*Eξυπακούεται πως όταν υπάρξει ασυμβατότητα σε καίρια σημεία, η υ αποχωρεί από την σχέση)

 

Για μένα εκεί είναι η πεμπτουσία μιας Κ/υ σχέσης. Η υ να διαβεί το Ρουβήκωνα της ευχαρίστησης του Κ και να την μετατρέψει σε δική της ευχαρίστηση. Μπορεί ο Κ να μη ασχολείται με την ικανοποίηση της υ του, αλλά η ηδονή της υποταγής στο βλέμμα της είναι το διεγερτικό Του. Νιώθει τα μέλη Του να φλογίζονται, την έκσταση τον καλιτέχνη που βλέπει το αριστούργημά του να παίρνει σάρκα και οστά.

Πολύ ενδιαφέρον κείμενο. Αν του έβαζα έναν τίτλο, θα ήταν
"Δε θέλω να μπορείς, θέλω να θέλεις"

 

Θεωρώ εκ των ον ουκ άνευ η ικανοποίηση του Κ να προκαλεί ικανοποίηση στο υ.

Το να ευχαριστιέται το υ την ίδια την πράξη που ικανοποιεί το Κ δεν το θεωρώ απαραίτητο, για την ακρίβεια για μένα έχει μεγαλύτερη αξία να ΜΗΝ ευχαριστιέται την ίδια την πράξη αλλά να την κάνει απλά και μόνο επειδή ικανοποιεί το Κ του.

 

Κατανοώ το point σου. Ωστόσο θεωρείς πως είναι υποταγή η διεκπεραίωση βάση λογιστικής πρακτικής;

 

Για να υπάρξει υποταγή πρέπει να υπάρξει Κυριαρχία.
Όποιος νομίζει πως Κυρίαρχος σημαίνει "Θα σε κατουρίσω και πρέπει να σου αρέσει γιατί αρέσει σε μένα" και η υ κάνει κωλοτούμπες απλά επειδή αυτός δηλώνει Κ, πλανάται πλάνην οικτρά.
Σε κάθε σας νήμα αναφέρεστε μόνο στο σαδομαζοχιστικό κομμάτι της σχέσης.
Ναι έχετε αποδεχθεί πως ο Κ φέρει ευθύνη ανάλογη της παράδοσης, όμως αλήθεια, για ποια ευθύνη μιλάτε;
Ευθύνη δεν είναι μόνο μην φύγει στραβά το μαστίγιο.
Κυριαρχία δεν είναι μόνο κάνω ό,τι γουστάρω και δεν δίνω λογαριασμό, αυτό είναι κωλοπαιδισμός.
Η υ δεν έχει ανάγκη να υποταχθεί σε κωλοπαιδο, αλλά σε Κυρίαρχο, δεν είναι ηλίθια τα υ.
Υποτάσσονται εκεί που ξέρουν να τα διαχειριστούν και εκεί αφήνονται και εκεί φτάνουν όσο μακριά θελήσει να τα πάει ο Κ.
Με επιθυμίες και ευχολόγια, δεν πρόκειται να φτάσει πουθενά μόνη της η υ.

 

αλλιώς δεν κατουράς ή δεν καυλώνεις;

 

Δεν είναι και λίγο υποκρισία, να μου αρέσουν οοοολα επειδή αρέσουν στον Κ; Να, αυτά τα βιωνικα υποτακτικά θέλω να γνωρίσω.

 

Φτιάξε πόπ κορν , εδώ θα μάθουμε πώς να γίνουμε καλύτερα υπό.    

P.s : θα τα κάνουμε όλα, χαχαχαχ

 

Για να έρθει η Κυριακή, προηγείται το Σάββατο. So? Για να μιλήσουμε για τα της Κυριακής, πρέπει ν' αναφερόμαστε πάντα στο Σάββατο;

 

Mια χαρά κατουράς και μια χαρά καυλώνεις. Η καύλα όμως έχει διαβαθμίσεις. Αν το καλύτερό σου είναι "μακαρόνια με κιμά", αυτό απολαμβάνεις περισσότερο. Ωστόσο μια χαρά είναι και η "καρμπονάρα". Το παράδειγμά μου, δεν μένει στο τι "μακαρονάδα" θα φας. Αλλά στο αν στη φτιάξει - σερβίρει με κέφι-μεράκι ή απλά το κάνει διεκπαιρεωτικά. Για κάποιους είναι πιο "νόστιμη" στην πρώτη περίπτωση. Κάποιοι άλλοι, στέκονται μόνο στο αποτέλεσμα. Γούστα

 

Δεν είναι θέμα βιονικής υποτακτικής. Απλά σύνδεση της υ, με τον κατάλληλο γι' αυτήν Κ. Είτε το ξέρει - νιώθει αρχικά, είτε όχι. Το μη σύνηθες, συνεπάγεται μη υπαρκτό; !

 

Τσελεμεντέ BDSM! 
Το ήξερα ότι σε αυτό το φόρουμ θα νιώσω σαν στο σπίτι μου!!!