Δραπετεύει κανείς από τη σαδομαζοχιστική του φύση;

Δραπετεύεις αν είσαι ή νιώθεις φυλακισμένος.

 

@Nikos34_slave το αν κάποιος θα μπορούσε να εγκαταλείψει δύσκολα ή εύκολα κάτι, θα το ήξερε μόνο εκείνος. Απ' την στιγμή που απήντησες στα γραφόμενα μου, θεωρώ ότι διάβασες όλη την παρέμβαση μου. Άρα, θα είδες και την τελευταία περίοδο της - που έλεγε, ότι και για μένα δεν θα είχε λόγο να την εγκαταλείψει -.
Αν δεν υπήρχε το bdsm, ίσως και να μην υπήρχαν υποτακτικά και Κυριαρχικά άτομα. Οι σκέψεις, ψάχνουν έννοιες για να ενσαρκωθούν. Οι έννοιες με την σειρά τους ψάχνουν λέξεις για να ενδυθούν. Δεν είναι δυνατόν, να σκεφτόμαστε κάτι του οποίου δεν θα γνωρίζαμε την ύπαρξη - ξέρω, ίσως και να σου φανεί λιγάκι σοφιστεία. Αλλά δεν είναι ασύνηθες το φαινόμενο, του να προσπαθούμε να κάμψουμε τ' ολικό στο μερικό κι όχι τ' αντίστροφο -.

Συνεχίζω να έχω "σκάλωμα" με τις λέξεις και το βάρος τους. Συνεχίζω να έχω "σκάλωμα" με τα πλαίσια στα οποία οι σκέψεις καθώς και οι λέξεις, θα ξεδιπλωνόντουσαν. Προσπαθώ να διαβάζω ακόμη και πέρα απ' όλα τα προαναφερόμενα, μην και φτάσω στην ουσία τους. Δίχως να σημαίνει, ότι δεν θα τις μετέφραζα και λανθασμένα κάποιες φορές. Είχα καταλάβει ήδη, ότι η χρήση απ' τον νηματοθέτη του όρου φύση δεν θα είχε να κάνει με την επιστημονική του χροιά.
Αλλά μάλλον για να υπογραμμίσει το αναπόφευκτο. Να σου, δεν πιστεύω ότι η όποια σαδομαζοχιστική πλευρά κάποιου θα ήταν ανίκητη.
Ότι δεν θα μπορούσε ν' αντιμετωπιστεί, δεν θα μπορούσε να τεθεί δέσμια της βούλησης του, ακόμη και ότι δεν θα μπορούσε να "σβηστεί" τελείως δίχως "παρατράγουδα". Όλα εξαρτώνται απ' το αν και γιατί θα ήθελε κάποιος, να βάλει "νυστέρι" στην ψυχοσύνθεση του.

Ο νηματοθέτης έγραφε γι' απόδραση. Ότι καταφέρνεις να εγκαταλείψεις τ' όποιο "κελί" σου, μπορεί να σημαίνει, ότι άφησες στις πλάτες σου ακόμη και τις αναμνήσεις του. Ή ότι απλά έφυγες απ' τον κλοιό του, αλλά τις αναμνήσεις του τις κουβαλάς μέσα σου. Όλα επιλογές και θέμα λειτουργίας είναι, για μένα τουλάχιστον.

Εγώ απ' την σαδιστική μου πλευρά δεν προσπάθησα ποτέ ν' αποδράσω, γιατί απλούστατα μου αρέσει.
Αλλά την έχω θέσει υπό έλεγχο, γιατί έφτασα στο σημείο, να είμαι καλύτερα με κείνη στις δικές μου αλυσίδες. Και ζω μια χαρά έτσι.  

 

"Οι σκέψεις ψάχνουν έννοιες να ενσαρκώθουν "...Δεν νομίζω να ισχύει κατι τετοιο γιατι οι σκέψεις μπορούν να υπάρξουν χωρίς να ντύνονται απαραίτητα με καποια έννοια ...Άρα θα προϋπήρχαν μέσα σε καποιον υ χωρις να τις εχει ονομάσει /ξεκαθαρίσει με καποιον τροπο ..."Δεν ειναι δυνατόν να σκεφτόμαστε κατι του οποίου δεν γνωρίζουμε την ύπαρξη "...Αυτο ειναι λάθος γιατι με το συγκεκριμένο σκεπτικό δεν θα υπήρχε γύρω μας καμια εφεύρεση /ανακάλυψη όπως αυτήν που μας κανει αυτήν την στιγμή να συνομιλούμε μεταξύ μας ...Στα υπόλοιπα που εγραψες δεν μπορω να πω πως διαφωνώ ...

 

@Nikos34_slave δέχομαι τον διαφορετικό τρόπο σκέψεως σου, όσο και να μην συμφωνώ μαζί του. Το λοιπόν, για να μην μακρηγορώ.
Αν δεχτούμε και οι δυο, ότι ο καθένας σκέφτεται με το δικό του μυαλό και ότι είναι υγιείς φορέας της όποιας δικής του νόσου, σου γράφω τι κατάλαβα - μπορεί και λανθασμένα - απ' το εισαγωγικό post αυτού του νήματος ( δίχως να λέω, ότι είμαι ψυ. Ή ότι θα γνώριζα τον νηματοθέτη ).
Ή καλύτερα, τι εντύπωση μου έδωσε το εισαγωγικό post. Κάποιου, που θα ζούσε την όποια ροπή του στον σαδομαζοχισμό μ' ενοχές και ίσως να έψαχνε "επικύρωση"/δικαιολογία στην όποια φύση. Το ζουμί των δικών μου "παρεμβάσεων" εκείνο θα ήταν.

Ως προς τις σκέψεις/έννοιες/λέξεις, συνεχίζω ν' ακολουθώ τα προγραφόμενα μου. Αφού μιλούσα για συνειδητές διεργασίες κι όχι για ένστικτα ή παρορμήσεις όσο και να ήταν δυνατές. Επαναλαμβάνω, δεν είμαι ψυ και σίγουρα δεν μπορώ να μιλήσω για κανέναν άλλο πέρα από μένα. Με την δική μου κούτρα, καθώς και τον χαρακτήρα μου, δεν πιστεύω ότι θα υπήρχε κάποιο κομμάτι μας ( και υπογραμμίζω το μας ), που αν θέλαμε ( και υπογραμμίζω και το θέλαμε ), δεν θα μπορούσαμε να χαλιναγωγήσουμε ή ακόμη και να εξαλείψουμε. Δίχως τροφή, νερό και ύπνο δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε. Δίχως οτιδήποτε άλλο, ναι. Και αυτό το δίχως από μας εξαρτάται.

 

Σεβαστή τοποθέτηση  

 

Αυτό που βλέπω είναι φόβος για το άγνωστο...
Επίσης είσαι με κάποιον που δεν του αρέσουν όλα αυτά... και θέλεις προφανώς να είσαι μαζί του (γιατί?)... Από την στιγμή που ο ίδιος βλέπεις πως για να ικανοποιηθείς χρειάζεσαι τον σ/μ νιώθεις λογικά μπερδεμένος..
Αυτό που αναφέρει όμως (βλέπε quote) είναι το πιο σημαντικό. Από την στιγμή που δεν βλάπτεις κανέναν γιατί να σταματήσεις κάτι που σε ευχαριστεί.. Ναι καταλαβαίνω ότι οι σχέσεις στον χώρο είναι πολύπλοκες αλλά σκέψου απλά... καλύτερα να είσαι αυτός θες παρά αυτός που θέλουν οι άλλοι (στην παρούσα ο τωρινός σου σύντροφος) από την στιγμή που δεν μπαίνει καν στον κόπο να κατανοήσει την σκέψη σου...
Αυτά που σου λέω μάλλον στα γράφω περισσότερο για να τα διαβάζω και εγώ... όμως κάνε αυτό που σε κάνει χαρούμενο... όταν καταπιέζεις κάτι απλά το πνίγεις.. και όταν βγει θα σε πνίξει πίστεψε με  

 

Αν νιώθεις εγκλωβισμένος και φυλακισμένος μέσα στον μαζοχισμό , σφίγγεις τα δόντια και την κάνεις με ελαφρά... Και οι βανιλες γαμανε - γαμιούνται στην τελική .Αν πάλι εισαι υποταγμένος αισθησιακά στο φετίχ τούτο , κουράγιο. Θεωρητικά μιλάω 9 δεν ειμαι ουτε σαδιστής αλλα μήτε μαζοχιστής ) , και το να σ λεω μπουρδες πιθανόν πολύ. τεσπα... κάψε το μυαλο σου μεχρι να βρεις λυση, διαφορετικα μην κανεις βημα εμπρως. .Α

 

Sadomasochism macht frei... 

 

Το πρώτο και κυριότερο που κάνει ο οποιοσδήποτε είναι να ρωτήσει τον εαυτό του για ποιον λόγο είναι σαδομαζοχιστής, γιατί σαδομαζοχισμός. Από κει θα κρίνει τί μπορεί, τί θέλει, τί πρέπει να κάνει.

Θα ήθελα πολύ να έχω τα νιάτα και τη δροσιά να πω "ό,τι μας ευχαριστεί" μα δεν ζούμε σε παιδική χαρά. Το παλιάμπελο της παροιμίας έχει γίνει καυσόξυλο εδώ και πολλούς χειμώνες.

Τώρα, αν ανάγουμε σε κύριο θέμα και προνομιακό πεδίο αγόρευσης το αν ο σαδομαζοχισμός εν γένει είναι φύση, δύση, χύση ή τρέχα γύρευε, τί να πω. Πάντως δεν ήταν αυτό το ερώτημα του νήματος.

 

διάλεξες τη λέξη "δραπετεύει", άρα συνειρμικά σκέφτομαι φυλακή (το σκέφτηκε και η @brenda που παράφρασε την επιγραφή στην πύλη του Auswitch; ) άρα μάλλον υπάρχει αίσθηση δυσανεξίας μέσα στο ίδιο το σώμα σου, άρα δεν μπορεί να είναι "φύση" σου (ή ό,τι άλλο ), άρα ίσως να μπορείς να βρεις κι άλλους τρόπους να απολαύσεις τη σεξουαλικότητά σου.

μήπως να σταθείς με πιο ανοιχτό μυαλό απέναντι της;

 

Η δική μου η προσέγγιση ήταν -αναπάντεχα- αφαιρετική. Ωστόσο ήταν ρεαλιστικά μισοχιουμοριστική, μη νομίζετε. Όντως πιστεύω ότι ο σαδομαζοχισμός απελευθερώνει και μάλιστα με τρόπο εξαιρετικά εκτονωτικό για τον ψυχισμό. Τα ενοχικά σύνδρομα που ενίοτε συνοδεύουν τους μη συνειδητοποιημένους σαδιστές, μαζοχιστές ή σαδομαζοχιστές είναι το θέμα προς διαχείριση κατ΄εμέ, όχι ο ίδιος ο σαδομαζοχισμός.
Γιατί να βρεθούν άλλοι τρόποι απόλαυσης τής σεξουαλικότητας, όταν αυτό λειτουργεί απογειωτικά και απελευθερωτικά?
Δεν καταλαβαίνω.
Γιατί να αφήνουμε την φορεμένη ενοχή να μάς στερεί την καύλα και την απόλαυση?
Γιατί να δραπετεύουμε από τον εαυτό μας για να χωρέσουμε κάπου αλλού?
Και που θα είναι αυτό το ''αλλού''?
Εγώ φρονώ πως θα είναι κάπου κρύα και αφιλόξενα, που δεν θα μάς χωράει ο τόπος, που το πετσί μας θα επαναστατεί και η ψυχή μας θα ουρλιάζει από σύνθλιψη.
Το δοκίμασα, δεν λυπάμαι καθόλου που το απέρριψα.
Η φύση μου είναι αυτή που είναι, την αποδέχομαι, την αγαπώ, την τιμώ και απεμπόλησα την ενοχή της αποδοχής ή τής μη αποδοχής.
Πάντα θα υπάρχουν ομονοούντες.
Πάντα θα μπορώ να εκφράζομαι ελεύθερα.
Ποτέ δεν πρόκειται να με πτοήσει η άποψη των τρίτων, των ψυ- τής κοινωνίας και των άλλων, των μη κοινωνών.
Ας γίνουμε τελικά αυτό που είμαστε.
Τα έχω ξαναπεί, καταντάει λούπα.
Καθείς, εφ΄ω, λοιπόν...

 

Κάποιες από τις λιγοστές εμπειρικές έρευνες που υπάρχουν έδειξαν ότι αρκετά πρόσωπα που εγκατέλειψαν το bdsmικό για μία vanilla σχέση βρέθηκαν σε διπλές σχέσεις.

Ένα άλλο κριτήριο μπορεί να είναι η ηδονή που μπορεί επί του πρακτέου να απολαμβάνει ένας σαδομαζοχιστής από μία vanilla σχέση ώστε τελικά να καλυφθεί πλήρως από αυτήν και να μην πάει σε διπλή σχέση.

Σχετικά με τις διπλές σχέσεις μπαίνει και το ζήτημα του πολυερωτισμού.

Από την άλλη και ο έρωτας δεν διαρκεί για πάντα και έτσι το πρόβλημα εστιάζεται στον γάμο.

Εδώ όμως πρέπει να βλέπουμε τον γάμο όχι σαν παραδοσιακή ηθική αξία αλλά σαν μία προτεραιότητα να μεγαλώνει το παιδί και με τους δύο φυσικούς του γονείς.

Παρ’ όλα αυτά έρευνες έχουν αποκαλύψει ότι σχεδόν το 50% των νέων γάμων οδηγεί σε διαζύγιο.

Έτσι και ο γάμος για να επιβιώσει χρειάζεται πολύ στέρεες βάσεις.

Κατά την γνώμη μου λοιπόν δεν πρέπει να απωθούμε τις φυσικές μας τάσεις αλλά να προσπαθούμε να τις πραγματώνουμε.