Δυσκολες Αποφασεις..

Εισαι υ σε μια σχεση και ο/η Κ σου, σου ζηταει να κανεις κατι που σε δυσκολευει πραγματικα. Κατι, που δεν φανταζοσουν οταν εβαζες τα ορια και κατι που σου εχει απαγορευσει την επαναδιαπραγματευση. Πως το κανεις; Πως αποφασιζεις να ξεπερασεις φοβους και ανασφαλειες; Τι αισθανεσαι απεναντι στο Κ σου και στον εαυτο σου; Χρησιμοποιεις το safeword? αποφασιζεις να το κανεις;

Υ.γ. Θα ηθελα συναισθηματα και πραγματικες εικονες-περιγραφες απο οταν εγινε.

 

ειναι το 3ο how to... & what do you think about it που βλεπω μεσα σε λιγοτερo απο 24 ωρες και χαιρομαι ιδιαιτερα   Μα παρα πολυ !!!

Sorry buddy αλλα δεν θελω να απαντησω σαν Κ απο τωρα. Ισως αργοτερα  

 

Αυτή η κατάσταση είναι τόσο εγώ, χαχαχα.
Εκτός από κάποια πολύ σκληρά για μένα όρια, τα υπόλοιπα δεν τα ξέρω με σιγουριά.

Ένα (μάλλον χαζό) όριο που έχω και πλέον δεν το διαπραγματεύομαι είναι ότι δεν πρόκειται να φάω κάποιο φαγητό που έχω απόρριψει και εκτός από τις πρώτες φορές που το είχα δοκιμάσει να δω μήπως κάνω λάθος το έχω διαγράψει από τη διατροφή μου.

Όταν συμφωνούσαμε τα όρια με τον πρώην δεν μου πέρασε καν από το μυαλό να αναφερθώ σε αυτό.

Την πρώτη φορά που έπρεπε να φάω κάτι που δεν τρώω, ειλικρινά προσπάθησα πολύ. Έλιωσα την μπουκιά στο στόμα και την κατάπια με το ζόρι. Αλλά δεν μπόρεσα να συνεχίσω (μου βρώμαγε) και του το είπα. Επέμεινε, δεν με άφηνε να σηκωθώ απο το τραπέζι αν δεν τελείωνα. Κατέληξα, όταν δεν κοιτούσε, να φτύνω τη μπουκιά στη χαρτοπετσέτα. Με πήρε χαμπάρι και δεν θυμάμαι πόσες έφαγα, αλλά δεν μπορούσα να φάω με τίποτα το συγκεκριμένο φαγητό, οπότε το ζήτημα έληξε με τη λέξη ασφαλείας.

Το συζητήσαμε, του είπα ότι ήταν ένα όριο που δεν είχα σκεφτεί και προστέθηκε στη "λίστα των ορίων". Με αφορμή όμως αυτού του συμβάντος συζητήσαμε ότι μπορεί να υπάρχουν και αλλα όρια που μπορεί να μην ξέρω ότι έχω (κλπ κλπ)

 

Αρχικά θα σκεφτόμουν αν είναι ένα όριο που θα ήμουν σε θέση να ξεπεράσω. Μπορεί να δυσκολευόμουν ακόμη και να το συζητούσα μαζί του φέρνοντας τις αντιρρήσεις μου και εκφράζοντας τους φόβους μου πάνω σε αυτό που μου έχει ζητήσει. Θα προσπαθούσα να καταλάβω επίσης γιατί μου το ζητάει ενώ ξέρει ότι θα με προβληματίσει. Αν το κάνει απλά και μόνο για ευχαρίστηση δηλαδή ή αν το νόημα είναι βαθύτερο θέλοντας να μου ''διδάξει'' κάτι με αυτή του την εντολή.
Αν μου ζητούσε να κάνω κάτι που θα μου έφερνε κάποια μόνιμη βλάβη ή κάποιο μόνιμο σημάδι για παράδειγμα νομίζω ότι θα χρησιμοποιούσα την λέξη ασφαλείας μου.

 

Τι φαΐ αν επιτρέπεται?

 

Εσενα πρέπει να σου κάνω ένα μόνιμο σημάδι μου φαίνεται χεχε

 

εεεεελα μώρε όχι  

 

Τσ Τσ Τσ με στεναχωρείς με πληγώνεις  

 

Περιγραφή δεν έχω δυστυχώς να μοιραστώ,μόνο άποψη.

Η λέξη κλειδί είναι το πραγματικά.Εαν σε δυσκολεύει πραγματικά τότε είναι αναπόφευκτη η κατάληξη στο safeword.
Έχει να κάνει σίγουρα με το πόσο εκτώς ορίων είναι αυτό που ζητήθηκε, εαν ακούγεται 'μέτριο' τότε απλά δοκιμάζεις, αλλιώς ^ .
Δεν είναι φόβος και ανασφάλεια, είναι απλώς γούστο.Αν υπήρχε φόβος και ανασφάλεια τότε ξεφεύγει λίγο σε πολύ βαθιά-σπάνια νερά (έτσι νομίζω δηλαδή), και τα όρια πάυουν να είναι όρια.
Δεν θα αισθανόμουν άσχημα απέναντι στον Κ ούτε στον εαυτό μου.Μια ιδέα/στιγμή ήταν, και πρέπει να υπάρχει κατανόηση και από τις δύο πλευρές, αν δεν υπάρχει τότε βρήκες το λάθος ζευγάρι.
Η άποψη μου μάλλον θα θεωρείται "μη πραγματικό bdsm" και πρωτάρικη   από πολλούς, ίσως αλλάξω αφού το ζήσω.

 

Με τρομάζει, πραγματικά, η απουσία bdsm πραγματικότητας σε ένα bdsm forum!!

 

Καθως εχω ηθικους φραγμους σε καποια πραγματα φροντιζω απο την αρχη να τα καταθετω ως κοκκινες γραμμες και για να ειμαι ειλικρινης δεν μου εχει ζητηθει να σπασω χωρις διαπραγματευση

Εχω σπασει ομως μερος οριων μου που δε φανταζομουν οτι εν τελη θα απολαμβανα κι ολας αλλα ηταν μαλλον οριο οχι πολυ σκληρο για μενα η ισως η εμπιστοσυνη ηταν τοση που ενιωθα ασφαλης ωστε να μην χρησιμοποιησω τη λεξη μου

Δεν αποκλειεται να μπορουμε να σπασουμε ενα οριο καπως πιο σκληρο απο οτι και εμεις οι ιδιοι πιστευουμε,στην ουσια βεβαια εξαρταται απο εμας τους ιδιους και το εκαστοτε οριο,ολα ειναι σχετικα και διαφορετικα σε καθε περιπτωση

 

Βανιλάκι ευχαριστώ για την απάντηση- πάσα.

Έχουμε ένα άλλο θέμα εδώ στο φόρουμ που μιλάει για το φαντασιακό. Όταν αρχίζεις μία σχέση Κ/υ ειδικά αν είσαι άπειρο υ, θέτεις όρια, φαντασιώσεις και άλλα αντίστοιχα που συζητάς με το Κ σου. Όμως μπρος της καύλα και την ικανοποίηση της πείνας ξεχνάς κάτι, σημαντικό, τον εαυτό σου και πώς θα αντιδράσει όταν θα περάσεις από το φαντασιακό στο πραγματικό. Εκεί αρχίζουν οι συγκρούσεις μέσα σου. Οι φόβοι, φόβοι όχι ότι θα πάθεις κάτι, αλλά το να μην τα καταφέρεις, άγχος.

πχ ''θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να με εκθέσετε μπροστά σε άλλους''. Όταν ζητάς κάτι τέτοιο, έχεις εικόνα στο μυαλό σου, άλλους ανθρώπους που θα γουστάρουν τα ίδια με εσένα, ίσως έχεις και συγκεκριμένουνς ανθρώπους από το περιβάλλον σας που θα ήθελες να το κάνεις αυτό. Ξεχνάς όμως πολλές από τις συνέπειες του. Έρχεται φιλικό ζευγάρι για καφέ σπίτι σας. Εκείνη έχει αποφασίσει να σε εκθέσει, εσύ δεν ξέρεις τίποτα, όμως θυμάσαι ότι το έχεις ζητήσει ο ίδιος. Πακέτο ε; Πάνω στην κουβέντα αρχίζει και περιγράφει το είδος της σχέσης σας, κοκκινίζεις, αλλάζεις χρώματα. Ξέρεις δεν μπορείς να την διαψεύσεις, δεν μπορείς ουσιαστικά να κάνεις τίποτα, πέφτει το βλέμμα σου στα μάτια τους, προσπαθείς κάπου να πιαστείς. Γελούν. Νομίζουν ότι τους κάνεις πλάκα.

''Γδύσου''

Το ακούς και νομίζεις ότι κάνει πλάκα το μυαλό σου. Βλέπεις τα ανοιχτά στόματα των φίλων σου. Θα το βάλεις στα πόδια; Θα την κοιτάξεις προσβεβλημένος; Θα ζητήσεις safe word? Θυμάσαι ότι εσύ το είχες ζητήσει;
Συγκρούονται τα πάντα μέσα σου, από τη μία οι φίλοι σου, η υστεροφυμία σου, από την άλλη αυτό που νόμιζες ότι είσαι και θέλεις να γίνεις. Μπορείς όμως;
Εδώ είναι το κρίσημο ερώτημα, όταν το φαντασιακό περνά στο πραγματικό είσαι σίγουρα έτοιμος για να πας παρακάτω, τι αποφασίζεις;