Δυσκολια διαλογου με σκλάβα

διαβασα τα posts, εν ταχυ πρεπει να ομολογησω, και δεν μπορω να αναφερθω σε καθενα απο αυτα με λεπτομεριες. ομως θελω να εκφρασω την αποψη μου.

το ζητουμενο για μενα σε μια σχεση ειναι να αντλουν και οι δυο ηδονη, απο αυτα που δινουν και παιρνουν ο καθενας με τον τροπο του. δεν μπορω να ειμαι ευχαριστημενη οταν ο σκλαβος μου δεν ειναι ευτυχισμενος, κανοντας οτι του ζητησω ακομη και οταν δεν το θελει αλλα το κανει γιατι παιρνει ευτυχια μεσα απο την δικη μου ευχαριστηση. νοιωθω τον ερεθισμο του και την ικανοποιηση του την ωρα που πονα, την ωρα που τον μεταχειριζομαι σαν ζωο η σαν αντικειμενο (τραπεζακι του καφε πχ   ) την ωρα που τον υποβιβαζω, οταν εκτελει την καθε εντολη μου, γιατι επελεξε ιδιος να ειναι σκλαβος μου, αυτο του προσφερει την ολοκληρωση. γιατι εχει θεσει εαυτον στα χερια μου και η ευτυχια του ειναι η δικη μου ευτυχια. αυτο ομως γινεται συνειδητα και με ελευθερια σκεψης και αποτελει δειγμα ωριμοτητας.
φυσικα χρειαζεται τρομερο σωματικο και ψυχικο σθενος να γινει καποιος σκλαβος ενος αλλου ανθρωπου ισαξιο με το σθενος του Κυριαρχου να αναλαβει την ευθυνη της ιδιοκτησιας ενος πλασματος. και πιστευω ακραδαντα οτι ενας ιδιοκτητης που δεν μπορει να φροντισει για την καλη σωματικη και πνευματικη κατασταση του σκλαβου του δεν σεβεται τον εαυτο του.

δεν κρινω τον masterattilas για τις αποψεις του ως προς τον διαλογο με τις σκλαβες του. αφου ετσι του βγαινει και το αποδεχονται καλως κανει. αλλα ας αναλογιστει λιγο οτι ηρθαν μαζι τους με ελευθερη βουλιση και σκεψη και τον επελεξαν για να του δοθουν με αυτον τον τροπο. αυτο αμεσως αναιρει την εννοια του αντικειμενου.

τωρα αν το οτι νοιαζομαι και θελω να βρισκω ενδιαφεροντες τους σκλαβους μου με κανει ψευτικη η λιγοτερο αφεντρα για καποιους , ε ας με κανει.