Δώρο Γενεθλίων

«Ακατανόητος αριθμός τα 40 για τη γυναικεία φύση», είπε η Νίνα σβήνοντας δύο κεράκια. Τα πήρε και κάνοντας μία υπόκλιση μπροστά μας, τρυφερά τα έβαλε μέσα της.

Ήταν εντελώς τσίτσιδη, αλλά όλοι νόμιζαν ότι φορούσε το πιο ερωτικό λαστέξ, με αστραφτερούς σφιγκτήρες να εφαρμόζουν τέλεια στις ρώγες.

Το καλοβαλμένο της κορμάκι ακτινοβολούσε ίδιο μ’ αναμμένη λαμπάδα στο σαλόνι, ανάμεσα στη μητέρα της και τον τρίτο της άνδρα. Απέναντί είχε τους πρώτους δύο άλλους, συνοδευόμενοι από τις συζύγους τους, δύο ρωμαλέες ξανθές βλάχες, ενώ στον αυχένα και πίσω της ένιωθε την καυτή ανάσα και την πουτσάρα, αντίστοιχα, του μονάκριβου γιού της.

Ήταν περήφανη για αυτήν την πούτσα, περήφανη που την ξεγέννησε και την κανάκεψε σε όλη της την πορεία στον κόσμο μέχρι απόψε το βράδυ. Από χαρά έλαμπε και κάθε φορά που αντίκρυζε και τον γιό της τον ίδιο, τον Άκη.

Είναι παράξενο αλλά από την πρώτη στιγμή που τον γέννησε, στα δεκαέξι της, δεν μπόρεσε αυτά τα δύο: καυλί και παιδί, να τα δει αξεχώριστα – ως ένα ενιαίο σύνολο. Ήταν κάτι που, αν μη τι άλλο, της έφερνε έξαψη.

«Μητέρα, σε παρακαλώ, πάρε μέσα την τούρτα να την κόψεις. Όλοι ξέρουν ότι δεν μπορώ να κάνω έρωτα με ‘σένα παρούσα», είπε χαμηλόφωνα η Νίνα και γέρνοντας ελαφρά προς την πλευρά της τη φίλησε γλυκά στο στόμα.

Η γηραιά κυρία υπόμεινε με αριστοκρατική χάρη το φιλί και άπλωσε τα χέρια να σηκώσει την τούρτα. Μία κυρία από την άλλη πλευρά του τραπεζιού έσπευσε να την βοηθήσει αλλά η γηραιά οικοδέσποινα της το αρνήθηκε ευγενικά.

Η Νίνα είχε προοδευτικές απόψεις – χωρίς κανένας ποτέ να τη δασκαλέψει σε τίποτα. Βρήκε το δρόμο της στη ζωή κάνοντας απλώς έρωτα. Με τον καιρό, μία θεσπέσια ιδέα άρχισε να προβάλλει μπροστά στα έκπληκτα μάτια της: να μπολιάσει την καθημερινότητα με ατόφια κοσμήματα σεξουαλικότητας.

Βέβαια, για να φτάσει σε αυτό το αξίωμα πέρασε από σαράντα κύματα. Ο πρώτος της άνδρας ήταν τζογαδόρος-νταβατζής και σε αυτόν χρωστάει τα πρώτα επαγγελματικά της βήματα στην ερωτική αρένα. Ο Γιώργος ήταν αρκετά μεγαλύτερός της και σ’ αυτόν βρήκε τον πατέρα που έψαχνε. Ο ίδιος βρήκε την τέλεια πηγή εισοδήματος, που τον βοήθησε να αγοράσει ένα αυθαίρετο στην Κερατέα.

Κάποτε βρέθηκε αγοραστής και για τη Νίνα και ο Γιώργος βρέθηκε με ζωντανό χρήμα να κάνει το πανασήκωμα για την πραγματική του κόρη, μία τρελή ζωντοχήρα. Ο αγοραστής έμελλε να γίνει και ο δεύτερος σύζυγος για τη Νίνα. Μεγαλοκτηματίας-σατράπης από τη Θήβα. Μαζί του η Νίνα ανακάλυψε πόσο όμορφή και συνάμα σκληρή μπορεί να είναι η ζωή στην επαρχία. Με τον Θηβαίο η Νίνα έμαθε εναλλακτικούς τύπους ερωτισμού και σεβασμού στα ιερά και όσια.

Τώρα ο Άκης αναστενάζει και σπρώχνει πιο δυνατά, η Νίνα κλείνει τα μάτια σα να προσεύχεται και στηρίζει τους αγκώνες της πάνω στο τραπέζι. Ο Γιώργος από απέναντι βάζει λίγη σαμπάνια και η σύζυγος τον κοιτάει αυστηρά. «Δώστης να καταλάβει», λέει γελώντας.

«Η χαρακιά στα καπούλια, δική μου δουλειά», είπε απευθυνόμενος εν ευθυμία στην μικρή ομήγυρη.

«Γιώργο, ντροπή γλυκέ μου», είπε αποδοκιμαστικά η σύζυγος.

«Μα καλά, όλοι το ξέρουν. Αυτή το ήθελε. Ήρθε μία ωραία μέρα και μου κλαιγόταν γιατί της φέρομαι πατρικά και γλυκανάλατα και ότι όλες οι κοπέλες που ξέρει έχουν ουλές από τον νταβατζή τους.»

«Μου πάει τέλεια, αγάπη μου», ακούστηκε κοφτά η γλυκιά φωνή της Φίνας να σιροπιάζει τον αέρα, ανοίγοντας για ένα δευτερόλεπτο τα μεγάλα αστρικά της μάτια.

«Τώρα, έρχονται», απάντησε η μητέρα της από την κουζίνα.

Ο Πέτρος κοίταξε προς εκεί απορημένα, ήταν ο δεύτερος σύζυγος. Η σαμπάνια τον είχε κάπως ζαλίσει, ενώ η ζωντάνια του σπαρασσόμενου σώματος της πρώην πουτάνας του τάραζε δυνατά τα νεύρα του.

Τώρα η Νίνα άπλωνε τα χέρια της και πάσχιζε ν’ αγκαλιάσει όλο το τραπέζι, παρασέρνοντας ένα ποτήρι του λικέρ, σκορπίζοντας κάτι φιστίκια και αγγίζοντας στιγμιαία με τα ακροδάχτυλα τον καρπό του Πέτρου.

Ήδη πίσω της ο Άκης βρισκόταν στον κολοφώνα της στύσης του και οι δύο νταρντάνες ξανθές σωστά συναισθανόμενες το timing, έσκυψαν σβέλτα προς την εορταζόμενη να την αρπάξουν απ’ τους καρπούς, κρατώντας της τα χέρια.

Σε μία ευρηματική ανατροπή της πλοκής, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, ο Άκης με μαεστρία μεγάλου ζωγράφου έσυρε τη βούρτσα να ξεχυθεί απ’ τη μία οπή του σαρκικού καμβά στην άλλη.

Τα δύο λουσμένα με ιδρώτα κορμιά κλονίστηκαν κεραυνοβολημένα και ο μακρόσυρτος βρυχηθμός του αρσενικού κατάφερε στο τέλος να χαράξει ένα λάγνο χαμόγελο στο πρόσωπο του θηλυκού.

Οι ξανθές άφησαν τα χεριά της σουφρώνοντας ανεπαίσθητα τα χείλια τους, κι εγώ την έπιασα απ’ τους ώμους για να σταθεί στα πόδια της. Την είχα «κλέψει» από τον Θηβαίο με αντάλλαγμα την πατρική μεζονέτα στον Διόνυσο. Βέβαια, όταν η Νίνα δίνει σε κάποιον την καρδιά της δεν την αποσύρει ποτέ.

«Είναι το καλύτερο δώρο που μου έκαναν απόψε», είπε η Νίνα απευθυνόμενη χαμηλόφωνα σε όλους, και βλέποντας τη μητέρα της να μπαίνει πάλι με την τούρτα ακέραιη όπως την πήρε, χαμογέλασε γλυκόπικρα.

Έκανε ένα βήμα πίσω, υποκλίθηκε, και έσκυψε ν’ ασπασθεί τον σφριγηλό φαλλό που τον χυμό του είχε μόλις ξεκινήσει να φιλοξενεί στα σπλάχνα της.