Εάν η μονογαμία "λούζεται" με "αλατοπίπερο" κάθε μέρα, μπορεί να αποφύγει να γίνει βαρετή;

Και μετά θες να σε πάρουν και στα σοβαρά!  

 

Ποτέ δεν υποστήριξα κάτι τέτοιο, δε χαλάω ομως και χατήρια

 

Ωωω πόσο μεγαλοψυχος!!

Κλαπ κλαπ..συγκινήθηκα..

 

 

Μη διαλύεις το νήμα του κοσμάκη, παράσιτο τση αριστοκρατίας!

 

 

Επιφυλάσσομαι λοιπόν..

 

 
   

 

Αντί να επιφυλάσσεσαι, να είσαι σε επιφυλακή. Ωραίο πρωινό θα μου ετοιμάσεις   

 

H βρεφική ανάγκη να είμαστε μοναδικοί, το μεταθέτουμε στο σεξ, στη μονογαμία.

ps: Kάντε sex όπως οι Χιμπαντζήδες!..

 

Κι εμένα μου πέρασε από το μυαλό, κι όσο ΑΝΤΡΑΚΛΑΣ και να ναι το χρυσό μου ο Απόστολος, δεν τα λέει ρε γαμώτο, μόνο στο κρεββάτι θα είχε ενδιαφέρον, άλλωστε το τεστ που μ΄έβαλε στο τριπάκι να κάνω ο @underherfeet μ΄έβγαλε 74% Ανταρσύα....(έχει τρελή πλάκα κάντε το...) 

 

Τη μονογαμια μονο με ακουα φορτε και αλλα διαβρωτικα/αμφισβητιστερα οξεα αν τη λουσεις ιιιιιισως να καταφερει να μην γινει βαρετη.

 

Like για τις ζαρτιέρες της και τις γάμπες της...

 

Θα έλεγα ότι η σχέση είναι σαν το φαγητό, ένα οποιοδήποτε αλλά πολύ συγκεκριμένο και μοναδικό φαγητό.

Όσο διαφορετικά μπορούμε να μαγειρέψουμε ένα "πιάτο", για να το γευτούμε και να το χαρούμε, άλλο τόσο μπορούμε μέσα σε μία σχέση να μην πλήττουμε ζώντας συχνά όμορφες στιγμές.

Θεωρώ ότι "αλατοπίπερο" πάντα μπορούμε να ρίχνουμε στη σχέση. Το θέμα είναι αν αυτό μπορεί να έχει διάρκεια αλλά και ένταση τόση, που να μας ικανοποιεί και να μας δίνει δύναμη και διάθεση να προχωρήσουμε χωρίς μιζέρια και ατονία.

Ημερομηνία λήξης υπάρχει σε όλα. Ή σχεδόν σε όλα. Και έγκειται και στις δύο πλευρές (ένας εδώ δεν αρκεί) κατά πόσο θα πετύχουν τη "συνταγή". Όχι ακολουθώντας κατά γράμμα τις όποιες οδηγίες αλλά βάζοντας τη φαντασία τους να δουλεύει αργίες και υπερωρίες μαζί.

Κατά την προσωπική μου άποψη είναι εξαιρετικά δύσκολο να έχει μία σχέση ένταση και πάθος σε όλη την πορεία της. Λίγο οι υποχρεώσεις και τα προβλήματα, λίγο η ρουτίνα από μόνη της μας ρίχνουν είτε το θέλουμε είτε όχι σε βάλτο.

Και το θέμα έγκειται πια στον καθέναν προσωπικά κατά πόσο μπορεί αλλά και θέλει να το πάρει πάλι από την αρχή δοκιμάζοντας νέες "συνταγές" στο "μενού" της καθημερινότητας και της σχέσης-ζωής του.