Είδα και μου άρεσε ... (ή όχι!)

Απάντηση: Είδα και μου άρεσε ... (ή όχι!)

Respect
sts ''3exwristous'' an8rwpous!

 

Απάντηση: Είδα και μου άρεσε ... (ή όχι!)

Το κουτί της Πανδώρας
Εξαθίωση πολύχρωμων ψυχών,καταναγκασμός γειτονίας με Έλληνες-μετανάστες στην ίδια τους την πόλη,την γειτονιά....Κανείς για κανέναν....απλά κάτι να λέμε

 

Απάντηση: Είδα και μου άρεσε ... (ή όχι!)

Πολύ καλό, δεν το είχα δει, μπράβο!!!

Εγώ θα προτείνω κάτι που είδα πριν πολύ καιρό και με σόκαρε πραγματικά.
Είναι στη σελίδα του mega ( MEGATV: WARZONE - ), στην Εμπόλεμη ζώνη. Βρίσκεται στο «Αρχείο ντοκιμαντέρ» #2006-07 (προβλήθηκε στις 29-5-2007).


Ο τίτλος είναι "Τα μαλλιά της Νεράιδας"
Παραθέτω και ένα απόσπασμα.

Ήταν χαράματα όταν είδε τους παραστρατιωτικούς να ανηφορίζουν. «Φύγετε γρήγορα, τρέξτε!» ψέλλισε στον άνδρα και στα παιδιά της. Βγήκε από το κατώφλι μόνη της, παγωμένη από φόβο. Της είπαν καλημέρα, μ’ ένα ανάποδο χαστούκι. Το αγόρι της πετάχτηκε μπροστά τους. Άρπαξε τη μάνα από το φόρεμα, το μούσκεψε στο κλάμα, φώναξε βοήθεια… «Φέρε μου ένα μαχαίρι, απ’ όσα έχεις, το πιο κοφτερό», γρύλισε ο αρχηγός των ενόπλων και την έσπρωξε στο σπίτι. Έσφαξε το παιδί μπροστά στα μάτια της, μ’ εκείνο το μαχαίρι. Με το ίδιο την κάρφωσαν, από τα μαλλιά, σ’ ένα ξύλινο δοκάρι. Έμοιαζε νεκρή όταν τη βίασαν.

Την πήραν μαζί, σ’ ένα ξενοδοχείο με άλλες 200 γυναίκες. Σ’ αυτές ξεσπούσαν μετά από κάθε μακελειό, στα μαλλιά τους ξέπλεναν τη φωτιά και το αίμα. Σύμφωνα με τον μύθο, εκεί κοντά, στις ιαματικές πηγές, λούζονταν θεές. Το κολαστήριο ονομαζόταν «Τα μαλλιά της Νεράιδας». Εκείνη, ήταν η Νούνι. Την περίοδο του πολέμου ζούσε στο Βίζεγκραντ, κοντά στο Σαράγιεβο της Βοζνίας. Σήμερα, κάθεται σ’ ένα παγκάκι, στο μαιευτήριο όπου έφερε στον κόσμο τον αδικοχαμένο γιό της…

 

Και μου άρεσε...διαγαλαξιακά.

 

Απάντηση: Είδα και μου άρεσε ... (ή όχι!)

θα συμφωνήσω απόλυτα...δεν με χάλασε η υπερβολή καθαυτή, απλά υπήρχαν στιγμές που κυριολεκτικά μου αποσπούσαν την προσοχή τα κουστούμια και χάζευα, πράγμα όχι και ιδιαίτερα καλό για το υπόλοιπο έργο  

sk

 

Απάντηση: Είδα και μου άρεσε ... (ή όχι!)

 

Θα δω... αύριο, και θα μου αρέσει...




 

 

Απάντηση: Είδα και μου άρεσε ... (ή όχι!)

 

Re: Απάντηση: Είδα και μου άρεσε ... (ή όχι!)

Συνήθως συμφωνώ με την φίλτατη tender lilly, όμως αυτή τη φορά έχω διαφορετική άποψη. Είναι τραγωδία ο Ληρ, όχι σατιρικό δράμα. Για την ακρίβεια, είναι μια τραγωδία για την εξουσία και το χάσμα των γενεών και τα γηρατειά, μόνο που στην παράσταση το διακύβευμα ευτελίστηκε. Είναι βασιλιάς ο Ληρ, όχι αρχηγός συμμορίας τρωγλοδυτών. Αν δεν παρουσιαστεί με λαμπρότητα στην αρχή, πως θα γίνει αισθητή η πτώση του; Ξεκινώντας από λάθος αφετηρία, ο σκηνοθέτης χαράμισε στην πορεία αρκετές έξυπνες ιδέες. Με εξαίρεση τον πρωταγωνιστή, η ερμηνεία των υπόλοιπων ηθοποιών δεν ξεπέρασε τη μετριότητα, κι οι χαρακτήρες αποδόθηκαν περισσότερο ως καρικατούρες παρά ως τραγικοί ήρωες.

 

Είδα τη Ρίτα νοικοκυρά

Αφιερωμένο στα 25+ θήλεα και τα ατυχώς εκπληρωμένα άγχη τους

 

Απάντηση: Είδα και μου άρεσε ... (ή όχι!)

Από το blog του απίθανου techie chan, το οποίο διαβάζετε εδώ: Δεν θα δεις ανάπτυξη ποτέ (πρωθυπουργέ, πρωθυπουργέ) [σε ταληράκια] | Techie Chan

Υπάρχει πάντα αυτός ο σπαστικός τύπος σε διάφορες ταινίες που παρακολουθεί ατάραχος τον ήρωα να βασανίζεται και η μόνη συμβουλή που δίνει είναι: “δεν θα τα καταφέρεις”. Κάπως έτσι νιώθω από τον Μάη και μετά, με τα μνημόνια με τις κάρες του αγίου σουλπικίου και άλλες παπάρες που μας ταίζουν για κουτόχορτο. Κι αν δεν ήμουν μέσα στα σκατά κι εγώ, θα περίμενα χαμογελώντας σαρδόνια να σπάσει ο άλλος τα μούτρα του. Και τώρα δεν μπορώ να κάνω τίποτα παραπάνω δηλαδή, απλά αντί να χαμογελάω, είμαι οργισμένος.

Συχνά λοιπόν ρίχνω διάφορους αφορισμούς για το πως το μαγαζί είναι καταδικασμένο, κοροιδεύοντας μάλιστα ότι τα βλέπω όλα αυτά στην κρυστάλλινη σφαίρα μου. Ήρθε η ώρα λοιπόν να εξηγήσω συγκεντρωτικά από που αντλώ την τσαρλατάνικη πεποίθησή μου. Το παρακάτω κείμενο είναι μια προσπάθεια να εξηγήσει για ποιο λόγο ο καπιταλισμός όπως τον ξέραμε τα τελευταία 40 χρόνια, δεν πρόκειται να μας βγάλει από τα σκατά που ο ίδιος μας έβαλε.

Η ποσοτική θεωρία του χρήματος

το χρήμα ως εμπόρευμα δεν είναι μαρξιανή έννοια είναι νεοκλασσική. Είναι βασικό κομμάτι της θεωρίας του φρίντμαν (του μονεταρισμού) που βασίζεται στην εξής απλή εξίσωση.

Μ x V = P x Q

όπου Μ είναι η ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί
V είναι η ταχύτητα κυκλοφορίας του (πόσες φορές το ίδιο δολάριο αλλάζει χέρια)
P είναι το επίπεδο τιμών και Q η ποσότητα των αγαθών που κυκλοφορούν

Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει πως όσο αναβαίνει α) η ποσότητα του χρήματος, και β) η ταχύτητα κυκλοφορίας του, τόσο ανεβαίνουν οι τιμές P (διότι η ποσότητα των αγαθών Q δεν αυξάνεται τόσο γρήγορα).

... το υπόλοιπο, μαζί με τα εξαιρετικά σχόλια, το διαβάζετε στη σελίδα του techie chan. Aπλά, κατανοητά, χωρίς φαμφάρες και φιλοσοφίες της πεντάρας.

 

Απάντηση: Είδα και μου άρεσε ... (ή όχι!)

Είδα και συγχύστηκα...