Είναι ή δεν είναι το ζητούμενο η οικειότητα σε μία M/s σχέση;

@ Master_Spiler,

θέλησα να τονίσω, από τις εμπειρίες ζωής αλλά και σχέσεων κυριαρχίας υποταγής που τυχαίνει να έχω, ότι δεν μπορώ να απαιτώ και δεν απαιτώ από έναν Κυρίαρχο να είναι κάθε στιγμή στη σχέση μας "δύο σ ένα". Και σκληρός - απαιτητικός και στοργικός - τρυφερός. Θα υπάρξουν και στιγμές που θα είναι το δεύτερο, αλλά μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου, τον τόνο στη σχέση δίνει το πρώτο, με την ρέγουλα που ταιριάζει στο ζευγάρι και που κανονίζει ο Κυρίαρχος.

Μία υποτακτική που τα ζητάει και τα δύο μαζί και ταυτοχρόνως απλά κινδυνεύει να μην έχει τίποτα από τα δύο. Και να λυπηθεί και να απογοητευτεί ίσως από αυτό.

Ένας Κυρίαρχος που απαιτεί από τον εαυτό του να είναι και τα δύο, για χάρη της υποτακτικής του ίσως αλλά και για χάρη της αυτοεικόνας του, απλά μπερδεύεται στο τέλος και χάνει τη στόχευση.

Αλλά αυτή είναι η δική μου γνώμη και συναίσθηση των πραγμάτων από το πώς βιώνω το λαιφσταιλ και δε θα είχα την απαίτηση να πείσω τον οποιονδήποτε. Είναι λίγο αιχμηρό άλλωστε να το αποδεχτούν άλλοι αν δεν το βιώνουν με τον ίδιο περίπου τρόπο.

 

Εγώ ορίζω την οικειότητα ως το συναίσθημα που προέρχεται απ'την αίσθηση ασφάλειας όταν κάποιος βρίσκεται σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος με κάποιον άνθρωπο ή κάποιους ανθρώπους (το μέρος δεν είναι απαραίτητο πάντα).

απλά θα προσθέσω το "και οι καταστάσεις".

Συμφωνώ σε γενικές γραμμές.

Μα τίποτα δεν γίνεται για την αυτοεικόνα κάποιου, στις σχέσεις M/s tender lilly όλα γίνονται για το ζευγάρι, για να προοδεύσει το ζευγάρι και να πάει η σχέση προς τα εμπρός. Ο Κυρίαρχος πρέπει να είναι τόσο στοργικός όσο και αυστηρός/σκληρός/οτιδήποτε άλλο, όχι για τον εαυτό Του, αλλά για τον άνθρωπο που έχει δίπλα Του, για να τον βοηθήσει να προχωρήσει μπροστά, για να τον βοηθήσει στις δύσκολες ώρες, εκεί όπου όλα αρχίζουν και μετράνε, το ποιός θα σου σταθεί, το ποιός είναι δίπλα σου, το ποιός νοιάζεται για σενα... Αμφιβάλλω για το αν θα χάσει ένας σωστός Master το στόχο που έχει θέσει, πόσο μάλλον να μπερδευτεί, η στοργή και η απαιτητικότητα είναι πράγματα που μπορούν πολύ εύκολα να συνυπάρξουν, π.χ. ο Κύριος Χ θέλει το φαγητό Του να είναι σερβιρισμένο ακριβώς στις 3 το μεσημέρι, το σερβίτσιο να απέχει απ'το χείλος του τραπεζιού Χ εκατοστά και το νερό να είναι ακριβώς 250ml, σε θερμοκρασία 10 βαθμών C, επίσης θέλει ο υποτακτικός να κάθεται ακριβώς Ψ εκατοστά απ'τα πόδια Του, θα θεωρούνταν αυτός ο Κύριος απαιτητικός;

 

Ευχαριστώ για την απάντηση  

Χωρίς να εκφράζω την προσωπική μου άποψη ακόμη, ήθελα να ρωτήσω ακόμη κάτι.
Αναρωτήθηκες ποτέ Master Spiller, αν η δική σου θεώρηση είναι εκείνη που εκφράζει τους πάντες και μπορεί να ορίζεται με τέτοια καθολικότητα όπως το ορίζεις εσύ πιο πάνω?

Γνωρίζω περιπτώσεις σκλάβων που με την παραμικρή ένδειξη στοργής και οικειότητας, θα ζητούσαν release, όπως και τους ανάλογους Αφέντες.
Δεν έχουν την συγκεκριμένη ανάγκη και όχι απλά δεν την έχουν αλλά την θεωρούν αδιανόητη και για εκείνους καταργεί αυτή την αίσθηση ασφάλειας την οποία αναφέρεις.

Το Ds μπορεί να αφορά πολλά πράγματα, ότι επιλέξουν τα εμπλεκόμενα άτομα ανάλογα και βάση των προσωπικών τους αναγκών. Η Βάση είναι εκείνη που μένει αναλλίωτη, η ανταλλαγή εξουσίας. Όλα τα υπόλοιπα δεν είναι παρά προσωπικές προσθήκες στη σχέση βασισμένη στις ανάγκες και επιθυμίες των εκάστοτε ατόμων και δεν νομίζω να μπορεί είτε η αγάπη, είτε η οικειότητα ή η στοργή να είναι μέσα στα απόλυτα καθολικά θέλω και ανάγκες των πάντων. Δεν νομίζω επίσης, επειδή εσύ, εγώ ή κάποιος άλλος να επιθυμεί αυτά τα στοιχεία να μας κάνει πιο Ds από κάποιους άλλους με διαφορετικές αντιλήψεις.

Γενικά υπάρχει μια τάση, να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε καθολικούς κανόνες και μοναδικές παγκόσμιες αλήθειες βασισμένοι στις προσωπικές μας ανάγκες και επιθυμίες. Δεν νομίζω να χρειάζεται κάτι τέτοιο, δεν νομίζω πως αν κατορθώσουμε να τα περάσουμε ως τέτοια να αυξάνει την σημασία τους ή την αξία τους ή να αποδεικνύει αν είμαστε καλοί σ΄ αυτό που κάνουμε.

 

Όλα εδώ καλή Μου φίλη είναι προσωπικές γνώμεις, ποτέ δεν είπα οτι η δικιά Μου είναι η σωστότερη, είναι αυτό που Εγώ ακολουθώ.

Όπως και Εγώ αγαπητή Μου...

Θα συμφωνήσω απολύτως μαζί σου lara σ'αυτό το σημείο.

 

Απάντηση: Είναι ή δεν είναι το ζητούμενο η οικειότητα σε μία M/s σχέση;

Συμφωνω με τη sapfw καθε ζευγαρι εχει διαφορετικη χημεια διαφορετικες δοσεις οικειοτητας και κυριαρχιας. Η οικειοτητα ειναι ενα απο τα ζητουμενα αλλα οχι ΤΟ ζητουμενο

 

Η οικειότητα είναι για μένα το βασικότερο πράγμα ειδικά στην αρχή μιας σχέση το οποίο πρέπει να επιτευχθεί.
Μέσα από την οικειότητα νιώθω ασφάλεια πολύ βασικό για να μπορέσω να λειτουργήσω.
Όσο πιο οικεία νιώθω τόσο περισσότερο δένομαι και τόσο περισσότερο ανοίγομαι .
Μια σχέση D/s για μένα περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία μιας κανονικής σχέσης,
οικειότητα, τρυφερότητα, αγάπη, κατανόηση κτλ
το μόνο που αλλάζει είναι ότι είναι ξεκαθαρισμένοι οι ρόλοι
και σε αυτούς καλείτε ο καθένας να είναι συνεπής.
Επίσης οι D/s σχέσεις έχουν΅εργαλεία΅ κανόνες που τους βάζουν τα άτομα που βρίσκονται σε αυτήν για την επίτευξη του όποιου στόχου έχουν βάλει .

 

Αν το δω από τεχνική άποψη, η υποτακτική ας έχει τόση και τέτοιο είδος οικειότητας με τον Κύριό της ώστε να καταλαβαίνει σύντομα και με άνεση πώς και προς τα πού την καθοδηγεί αυτός και να ακολουθεί, αλλά όχι και τόση ή τέτοιο είδος ώστε να βγάζει συμπεράσματα, να παίρνει ως δεδομένα πράγματα που δεν είναι δεδομένα, να μανιπουλάρει ή να λειτουργεί "αντ' αυτού".

 

Το να αισθανόμαστε άνετα να λέμε Στον Κυρίαρχο μας τα σώψυχα μας δεν σημαίνει πως έχουμε και την άνεση να του τσιμπίσουμε το μαγουλάκι.
Ο ορισμός της οικειότητας είναι τόσο πολύπλευρος, όσο διαφορετικά αισθανόμαστε για τον κάθε άνθρωπο που έχουμε απέναντι μας.

 

πολυ καλα διατυπωμενο συμφωνω.

για μενα ο βασικος λογος που μπαινει μια σκλαβα στο ds δεν μπορει να ειναι ουτε για να εχει "οικειότητα, τρυφερότητα, αγάπη, κατανόηση" αλλα γιατι ΒΑΣΙΚΗ της αναγκη ειναι να υπακουει/υποτασσεται.

 

Καλό είναι να ξεκαθαριστούν εξ’ αρχής κάποια θέματα. Ο όρος “οικειότητα” αναφέρεται στην ποιότητα επαφής που αναπτύσσεται μεταξύ των μετεχόντων σε μια σχέση. Είναι κατάσταση που απορρέει από την καθημερινή τριβή με τον άνθρωπο αυτό και φυσικά είναι απολύτως κατανοητή η εμφάνισή της σε μια D/s σχέση.
Εκ φύσεως ο άνθρωπος είναι περισσότερο ανοικτός και συζητήσιμος με οικεία πρόσωπα, μοιραία εξωτερικεύοντας περισσότερα μύχια στοιχεία του εαυτού του και ουσιαστικά ποιος και τι πραγματικά είναι. Κάτι τέτοιο μόνο ως αρνητικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς ο Κυρίαρχος θέλει να ξέρει τις σκέψεις της υπό Του, όπως και να μάθει τα όριά της. Αντίστοιχα η υπό μπορεί και εκφράζει αβίαστα τις δικές της ανησυχίες, παρουσιάζοντας, όσο το δυνατόν πληρέστερα, τον εσωτερικό της κόσμο στον Κύριό της. Αποτέλεσμα: επικοινωνία ικανοποιητικού επιπέδου μεταξύ των προσώπων, κάτι που θα φέρει καρπούς στο πνευματικό επίπεδο και δέσιμο που θα αναπτυχθεί.
Η αντίρρηση πολλών στην ωφέλεια της ύπαρξης της οικειότητας οφείλεται στην άποψη πως με την αυτή ξεπερνά η sub “τα εσκαμμένα”. Εκτιμώ πως η θέση αυτή είναι από καταβολής της εσφαλμένη. Αυτός που θα καθορίσει την ύπαρξη και τον βαθμό της οικειότητας σε μια σχέση είναι ο Κυρίαρχος. Είναι ξεκάθαρο πως από την στιγμή που επέλεξε αυτό θα έχει συνυπολογίσει την μορφή και τον βαθμό έκφρασης (τα “εσκαμμένα”), όπως επίσης και μεθόδους διαφύλαξης της μορφής της σχέσης (κάτι σαν “μηχανισμούς άμυνας” σε περίπτωση που το κλίμα οικειότητας εξελιχθεί σε βαθμό που δεν Τον ικανοποιεί). Η οικειότητα διαφέρει από το “μήπως παραγνωριστήκαμε;;;” και συνήθως ένα βλέμμα αρκεί για να υπενθυμίσει στην sub την θέση της. Επιπροσθέτως, το οι “μηχανισμοί άμυνας” εξυπηρετούν εκπαιδευτικά στην σταθερότητα της υπό, καθώς αντιλαμβάνεται όποτε εκτραχυνθεί πως κάποιος ελέγχει τις κινήσεις της, ακόμα και όταν στην ίδια φαίνεται χαλαρός.
Τέλος, φρονώ πως κανένας δεν θέλει να ξεκινήσει μια σχέση για να καταπιέζει τα συναισθήματά του, προσπαθώντας να κρατήσει μια άχρωμη στάση με τον άνθρωπό του λόγω πρωτοκόλλου ή άλλων "status quo". Οικειότητα δεν σημαίνει έλλειψη σεβασμού.

 

Tο όμορφο κείμενο του L_Strike με βρίσκει σύμφωνο.
Η οικειότητα είναι σκοπός όταν μιλάμε για D/s σχέση (αρκεί να μην καταντήσει ρουτίνα).
Και αν με ρωτάτε η οικειότητα είναι ενας τρόπος ο υπο να νιώσει like home και o Dom να μάθει καλύτερα διαμέσου αυτού του τρόπου την υπό.
Ένα απο αυτά που πάντα με ενοχλεί στους υπό (μιλαώ για γυναίκες) είναι ότι πολλές φορές τα gifts (η οικειότητα είναι ένα απο αυτά) του Dominant τα εκλαμβάνουνε ως αδυναμία. Αυτό έχει να κάνει με την πρωσοπικότητα της κάθε μιας και με το πως ΑΚΡΙΒΩΣ εχουνε προσχεδιάσει το ΠΑΤΡΟΝ του NTOMIΛΙΚΙΟΥ. Εχω μάθει να διαχωρίζω τους ανθρώπους σε 3 βασικές κατηγορίες αυτούς που στο γενικό σύνολο (αρνητικά/θετικά) βλέπουνε ΜΟΝΟ τα αρνητικά, εκείνους που βλέπουνε ΜΟΝΟ τα θετικά και εκείνους που έχουνε αυτό πού λέω ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ. Αν μια που δηλώνει sub υποπέφτει στην 1η κατηγορία ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑΡΓΑ οι απανταχού Dom και Masters. Κάθε τιμωρία, δώρο κλπ απο μέρους Σας θα έχει και την αναλογη αρνητική κριτική απο μέρους της στο τέλος. Μια/ενας υποτακτικός πρέπει να καταλάβει πρωτίστος ότι η κριτική πάει περίπατο από την στιγμή που αποδέχεται να μπει σε ενα πλαισιο D/s...μαζί παέι περίπατο και το όποιο ΠΑΤΡΟΝΑΡΙΣΜΑ ΒΟΥ ΔΟΥ ΕΣ ΕΜ έχει στο μυαλό της η υπό η όποια τρίτη γνώμη διάβασε μέσα από ενα φόρουμ η όποια κοινότητα (για αυτό είμαι και της γνώμης ότι στα πρωτα στάδια η απομώνωση είναι ως ενα σημείο απαραίτητη). Και αν με ρωτάτε ναι έχω υπομονή αλλά όχι και χρόνο για χάσιμο.

 

Ευκαιρια για επαναφορα, με αφορμη και παλι τη συζητηση περι πρωτοκολλων. (Ευχαριστω tender lilly.  )

(Οι υπογραμμισεις δικες μου.)

Οπως προανεφερε τοσο η lara[E_p] οσο και αλλοι, καθε σχεση ειναι διαφορετικη. Δεν υπαρχουν προαποφασισμενοι κανονες. Το κοινο σημειο στις σχεσεις που προσκεινται στο BDSM ειναι η ανταλλαγη εξουσιας. Τα υπολοιπα κοινα σημεια ειναι συζητησιμα, νομιζω. Επιλεγουμε τους ρολους μας και αρα τους υποστηριζουμε (και οφειλουμε να τους σεβομαστε) αλλα το πως τους βιωνουμε στην πραξη διαφερει απο ζευγαρι σε ζευγαρι, συμφωνα με τα ζητουμενα της καθε σχεσης και την ιδιοσυγκρασια και τα θελω των ανθρωπων που μετεχουν σ'αυτη.

Η οικειοτητα δεν ειναι απαραιτητο να σημαινει "παραγνωριστηκαμε", συμφωνω απολυτως με τον L_Strike σ'αυτο το σημειο. Οταν παραγνωριζομαστε οφειλει ο κυριαρχος να βαλει στη θεση του τον υποτακτικο και ο υποτακτικος να αναγνωρισει αυτη τη θεση και να αποφυγει το λαθος στο μελλον. Απο εκει και περα, ακομα και το μαγουλακι του κυριαρχου να τσιμπησω (ακραιο παραδειγμα ελαφρως  ), δεν ειναι απαραιτητο αυτο να υποσκαπτει την σχεση ανταλλαγης εξουσιας. Η ουσια βρισκεται αλλου. Υποτασσομαι σε αυτα που θελει εκεινος, οχι σε αυτα που ειθισται να θεωρουνται σεβασμος απο καποιους αλλους. Το ζητημα ειναι κατα ποσο ειναι σε θεση ο κυριαρχος να διατηρησει την κυριαρχια του και να μην απωλεσει το σεβασμο μου, ακομη και αν δεχεται ή επιτρεπει να του τσιμπησω το μαγουλο, που λεει ο λογος.

Εχω την εντυπωση (και μπορει να κανω λαθος), πως το υπερβολικο πρωτοκολλο, οπως και η εμμονη στη διατηρηση αποστασεων, μπορει -καποιες φορες, οχι παντα- και να δηλωνει ανασφαλεια απο την πλευρα του κυριαρχου. Απο την αλλη, συμφωνω πως μπορουν τα παραπανω να αποτελεσουν εργαλεια για τη διαμορφωση της σχεσης, οπως τη θελει ο κυριαρχος. Αλλα ειναι το μεσον και οχι ο σκοπος.

Τελικα προσωπικα πιστευω πως η ουσια της κυριαρχιας και της υποταγης βρισκεται αλλου, και οχι στα πραγματα που εχουμε συνηθισει να συνδεουμε με το BDSM. Δεν ειμαι σιγουρη οτι καταλαβαινω γιατι η υπαρξη οικειοτητας αντικειται στο ζητουμενο. Βεβαια αναγνωριζω πως μαλλον μιλαω για D/s και οχι για M/s (για το οποιο δεν εχω ουτε γνωση, ουτε γνωμη), αρα με βαση την ερωτηση ειμαι μαλλον λιγο εκτος θεματος.