Είναι απλό, ακουμπά την καθημερινότητα και είναι κοινωνικό αγαθό... τι είναι;

Αντιλαμβάνομαι το λογοπαίγνειο αλλά επειδή το θέμα έχει φορτωθεί αρκετά θα απαντήσω πιο άμεσα ότι τόσο ο Μαρξ ήταν μαρξιστής, εφόσον επικοινώνησε δημοσίως τις θεωρίες του και συνεπώς τις υποστήριζε μέχρι κεραίας, όσο και ο Σαντ ήταν Σαδιστής για τον ίδιο λόγο και κάτι περισσότερο μια και υποστήριξε την θεώρησή του όχι μόνο λόγω αλλά και έργω...
Επιπλέον ο Σαντ εισάγει την "Ελευθεριώτητα" ως σύστημα νόησης και ιδεών και μαζί με αυτήν και τον "ανθρωπότυπο" του την ακολουθεί, τον "Libertine". Αυτός είναι ο "ανθρωπότυπος" του σαδιστή και ορίζεται σαφώς εκ του δημιουργού του.

Δύο σχόλια αγαπητέ Arioch:

1. Ο συνομιλητής σας, σας έδωσε νομίζω επαρκείς λόγους για να χρησιμοποιήσετε τον "μη επικρατέστερο" ορισμό και να συνεννοηθείτε μαζί του. Το γεγονός ότι αρνείστε να πράξετε ωσαύτως, θέλω να πιστεύω ότι δεν αντικατοπτρίζει την πνευματική σας ευελιξία αλλά μάλλον τη διάθεση να μην εγκαταλείψετε αυτό που θεωρείτε "ασφαλή θώκο".

2. ο επικρατέστερος ορισμός. είναι απολύτως σχετιζόμενος με το περιβάλλον της συζήτησης.
Για το μέγα πλήθος των ανθρώπων το "π" είναι το 16 ο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Σε ένα συνέδριο μαθηματικών η αναφορά στο "π" αυτονόητα θα οριζόταν ως π=3,14... και μία χαρά θα συνεννοούνταν έτσι.
Αντιθέτως, αν κάποιοι στο συνέδριο αυτό αρνούνταν να κατανοήσουν το π ως το 3,14... κι επέμεναν ότι πρόκειται απλά για το γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου, γιατί αυτός είναι ο "επικρατέστερος ορισμός του" θα προκαλούσαν μόνο σύγχυση και τίποτε άλλο.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, εβρισκόμενοι σε ένα BDSM forum, σας φαίνεται λογικό ο "επικρατέστερος" ορισμός του "Σαδιστή" να είναι ο δικός σας (παντελώς αυθαίρετος παρεμπιπτόντως) ή αυτός των ψυχιάτρων και ουχί του Μαρκησίου...

Αν με πείσετε ότι για την συγκεκριμένη κοινότητα είναι χρηστικότερον κι οφείλει να την απασχολεί η ψυχιατρική/ψυχαναλυτική οπτική του Λακαν επί του σαδισμού και όχι η φιλοσοφική θεώρηση του Μαρκησίου, τότε θα με έχετε πείσει ότι έχω άλλο ακροατήριο από εκείνο που πιστεύω ότι έχω.
Αν αυτό όντως συμβαίνει, τότε θα αποδεχτώ ότι είμαι ηλίθιος που έθεσα τέτοιο θέμα εντός του συγκεκριμένου φόρουμ και το νήμα σταματάει εδώ.

 

Αγαπητέ Λύσανδρε , με συγχωρείς αλλά δεν σας προλαβαίνω...
Θα απαντήσω και στο δικό σου ποστ μετ ολίγον.

 

Συμφωνώ, με μία μικρή υπενθύμιση, η ενεργητική αλγολαγνεία κακώς ταυτίζεται με τον σαδισμό. Ο Μαρκήσιος Και ήταν ο ίδιος Και προέκρινε ως βασικό συστατικό της θεώρησης του τον ΠΑΝΗΔΟΝΙΣΜΟ. Ελάχιστοι χαρακτήρες εις το έργο του ήταν αυστηρά τοποθετημένοι μονομερώς σε "κυριαρχικές" ή "υποτακτικές" πρακτικές προς λήψη ηδονής. Πολλάκις, αναφέρεται να τον μαστιγώνουν και να τον πηδάνε και τον ίδιο.

Φανταστείτε αγαπητέ μου τι έγινε και πως αντέδρασε το σύστημα στις αρχές του περασμένου αιώνα με την ανάκαμψη του Λιμπερτινισμού όχι μόνο ως προσωπική θεώρηση απελευθέρωσης αλλά και ως κοινωνική πρόταση...

Αν τελικά ο Arioch δεν με πείσει ότι απευθύνομαι στο λάθος κοινό, τότε σας επιφυλάσσω ένα επιπλέον σύντομο σχόλιο για το πως οι θεωρήσεις του Μαρκησίου επηρέασαν την σύγχρονή του αλλά και την μετέπειτα σκέψη σε θέματα επιστήμης και θρησκείας.

Έχετε δίκαιο, και εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε αν συνεχιστεί το νήμα. Σε κάθε συζήτηση πρέπει να ορίζονται οι λέξεις και να λαμβάνουν από κοινού έννοια προκειμένου να μπορεί να γίνει συζήτηση. Άλλωστε ο Σωκράτης στον Πρωταγόρα το πρώτο που ζήτησε ήταν να οριστούν οι λέξεις.

 

Δεν τίθεται θέμα εγκατάλειψης ή μη του όποιου μου ασφαλούς θώκου καθότι προσωπικά δε με ενδιαφέρει αν είμαι Σαδιστής ή Αριοχιστής ή οτιδήποτε-στης. Μου αρέσει (ήτοι μου προκαλεί ευφορία, όχι σεξουαλική) το να προκαλώ δυσφορία στον άλλον. Δεν το έχω φιλοσοφήσει και δεν ενδιαφέρομαι να το φιλοσοφήσω καθότι τα ενδιαφέροντά μου κινούνται σε άλλα αντικείμενα. Είμαι αυτό που είμαι και όποιος με αποδέχεται σε σχέση με αποδέχεται με τα όποια μπαγκάζια μου τα οποία δεν κρύβω.

Και επαναλαμβάνω για ακόμα μία φορά ότι δεν βρίσκω τίποτα παράλογο σε αυτά που λέτε, ίσα-ίσα τα θεωρώ πολύ λογικά. Καλώς ή κακώς ωστόσο ο "επικρατέστερος" ορισμός του σαδιστή είναι αυτός που βρίσκω στο λεξικό:

sadist
ˈseɪdɪst/
noun

1. a person who derives pleasure, especially sexual gratification, from inflicting pain or humiliation on others.

Όπως έγραψε και ο @tithon αν είναι να επανακαθορίσουμε τις αρχικές έννοιες, τότε είμαι μαζί σας.

 

Περίμενα περισσότερη σπουδή από μέρους σου για με πείσεις σε ότι σε ρώτησα κι όχι το λήμμα λεξικού.
Παραθέτω αυτούσιο:

π
(p)
ουσιαστικό ουδέτερο άκλητο (ουσιαστικό – επίθετο)
πι, το δέκατο έκτο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου


Μετά τούτου το νήμα κλείνει.
Με τις υγείες μας...

 

Μα σας απάντησα: Άμα είναι να επανεξετάσουμε τους ορισμούς στο χώρο του BDSM κι εγώ μαζί σας και ας μην ονομάζομαι μετά Σαδιστής, ας ονομάζομαι Αριοχιστής.

 

@Libertine SD


Όχι, δεν ήταν απλώς λογοπαίγνιο, αλλά ευθεία αναφορά στις δύο πασίγνωστες φράσεις που παραθέτω:


«Ναι, είμαι ένας ακόλαστος, το παραδέχομαι: συνέλαβα ό,τι μπορεί να συλλάβει κανείς σχετικά με την ασέλγεια, αλλά σίγουρα δεν έκανα όλα όσα συνέλαβα και σίγουρα δεν θα τα κάνω ποτέ. Είμαι ένας ακόλαστος, αλλά δεν είμαι εγκληματίας ούτε φονιάς».


Από επιστολή του Μαρκησίου προς την Marie-Constance Quesnet.


«Αν αυτό είναι ο μαρξισμός, αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι εγώ δεν είμαι μαρξιστής».


Απάντηση του Μαρξ στον Λαφάργκ.


Η φιλοσοφία του ντε Σαντ δικαιολογεί τον φόνο, ο ίδιος όμως διαβεβαιώνει πως δεν είναι δολοφόνος.


Άρα;


Νομίζω πως οι –ΙΣΜΟΙ αφορούν ακολούθους κι επιγόνους, όχι τους θεμελιωτές.

 

Λέω πως αυτό το χοντρό παιδί, που έγραψε ό,τι έγραψε και καλά έκανε που έγραψε ό,τι έγραψε, ήταν ένα παλικαρόπουλο, που εξέφρασε την κριτική του αντίθεση στο πολιτικό κρατούν της εποχής καταθέτοντας την δική του αντίληψη των πραγμάτων προσπαθώντας με κάθε τρόπο να εκτρέψει από πάνω του τις όποιες δικαιολογημένες ή μη αιτιάσεις των διωκτών του μη προτάσσοντας στέρεη πολιτική θέση, που πιθανόν να τον περιέβαλε με την αχλύ "μάρτυρα", "ιδεολόγου αγωνιστή" ή εν τινι τρόπω "επαναστάτη" ή χουατέβα, αλλά προτίμησε να παίξει μπάλα με τα δικά τους μέσα, πρακτικώς αποδεχόμενος την πιθανότητα να χαρακτηρισθεί από τον ιστορικό του μέλλοντος ως ο "ιδρυτής της κωλοτούμπας" στο υπό τότε σε αναδιαμόρφωση κοινοβουλευτικό μοντέλο και δια μέσου των έργων και ημερών του, όπως κατεγράφησαν ιστορικά, αλλά και της προσωπικής του πρακτικής στην ερωτική του έκφραση αδυνατώντας ο ίδιος να διαμορφώσει μια συνολικότερη των πραγμάτων θεώρηση, ας πούμε στο πλαίσιο μιας κάποιας πρότασης για μια κάποια ιδεολογικοπολιτική θέση. Φυσικά και διαχωρίζοντας κατά το δυνατόν το συγγραφικό του έργο από την ιστορημένη του διαδρομή, στο μέτρο των δυνατοτήτων μου.
Ως "ιδιαιτερότητα" χρησιμοποιήθηκε το όνομά του για την ονοματοδοσία μιας υπο μελέτη συμπεριφοράς, για τους όποιους λόγους προκρίθηκε ως καταλληλλότερη για την περιγραφή της, που προσωπικά εκτιμώ μόνον αμηχανία θα του δημιουργούσε αν μπορούσε να το γνωρίζει...
Απέφυγα στο παραπάνω να δώσω κάποιο άλλο νόημα στον όποιον αναγνώστη χρησιμοποιώντας λέξεις που θα μπορούσαν να ορίσουν πρόσημο, όπως "ρομαντισμός", "φεουδαρχία", "ιδεαλισμός", "φυσιοκρατία" και μερικές άλλες για συγγνωστούς λόγους.
Μη το παρατραβάω κιόλας...

 

Έτσι για να πω κάτι, μια και θεωρώ ότι ο τίτλος του νήματος είναι απλά ελκυστικός, σαν πολύχρωμο σακουλάκι για πατατάκια.
Για το περιεχόμενο επιφυλάσσομαι.

Το "αρνητικά κυρτό" νομίζω ότι λέγεται "κοίλο".

 

HTML:

<off topic>
"Κοίλο κάτω" ονομάζεται αλλιώς. Το θετικά κυρτό "κοίλο άνω"
</off topic>

 

Φίλε μου Master JP, φοβούμαι θα ξαναλείψω, επείσθην ήδη ότι είμαι επαρκώς ηλίθιος να ομιλώ για πράγματα που ουδόλως απασχολούν ή θα έπρεπε να απασχολούν το συγκεκριμένο forum. Γι αυτό και δεν θα απαντήσω εκ νέου εις το νήμα.
- Ξέρω ότι θα τρίζουν τα κοκαλάκια κάποιου, αλλά τέτοιος που ήταν αυτά και άλλα πολλά του άξιζαν του Σιχαμερότατου...