Είναι η πορνογραφία τέχνη;

Πέραν του προφανούς συμπεράσματος πως οι όροι "ερωτικό" και "πορνογραφικό" είναι άκρως υποκειμενικοί και συνεπώς εναλάξιμοι μεταξύ τους κατά το δοκούν, μένω με την εντύπωση πως θεωρείς την καταγραφή και περιγραφή της καύλας ως χυδαία αγαπητέ Dragonal.

Όσον αφορά τον φίλτατο Dolmance, ως πόρνος που γράφει λογοπαικτικά πορνογραφεί <χ>, την στιγμή που η ενγεννής πόρνευση του χαρακτήρα του αντικατοπτρίζεται στον γραπτό του λόγο. Φυσικά και αντελήφθην την φιλοφρόνηση, απλώς την πήγα λίγο παραπέρα <χ>.

Σημ:

 

Όντας ορθολογιστής μάλλον τείνω (ή τεινω τα μάλα) προς την υλιστικήν προσέγγισην αγαπητέ, φύσικά και αντιλαμβάνομαι όμως την διαφορά των προσεγγίσεών μας βασει ιδεολογίας.

Παρ' αυτα ένα ακόμη ερώτημα, ξεκινώντας από το

αν και κατανόω πως το "επί τούτου" είναι αυτό που σε βρίσκει αντίθετο και για σέ κάνει την διαφορά, τί το μεμπτό υπάρχει σε αυτό το "χαστούκι" στις αισθήσεις που εκτελεί το "προϊόν" στο οποίο αναφερόμαστε;

Τό ίδιο το S/m δεν αποτελεί "επί τούτου χαστούκι" των αισθήσεων;

Παρένθεση (φαινομενικά άσχετη): Δοκίμασε ποτέ κανείς να ταπεινώσει μια υποτακτική, αναγκάζοντας την ταυτόχρονα να κοιτάζει το είδωλό της σε έναν καθρέφτη ή ακόμη περισσότερο να ταπεινώνει η ίδια τον εαυτό της κοιτώντας το είδωλό της στα μάτια;

 

Τον εν λόγω "τσόγλανο" όχι, αντίστοιχο ήχο όμως συνoδeυόμενο από αριστουργηματική δεξιότητα σε κάποια πίστα ή και στις σερπαντίνες της Σιθωνίας ναι, όπως και την επίδειξη οδηγητικής δεινότητος καθώς ο δικός μου ορισμός της τέχνης απαιτεί ταλέντο, τεχνική και αισθητικό αποτέλεσμα. Η δραστηριότης παραμένει η ίδια πιθανόν το ίδιο και η πρόθεση, αυτό που διαφέρει είναι μάλλον η εκούσια ή ακούσια συμμετοχή (το ανεπιθύμητον που αναφέρεις).

Αυτό θα το κρατήσω <χ>, όσον αφορά στο υπόλοιπόν της συγκεκριμένης παραγράφου θα υπενθυμίσω απλώς πως πολλόι διαπρεπείς καλιτέχνες (βασει των κριτηρίων, που έθεσες σε προηγούμενο post, χρησιμοποίησαν την πορνογραφία (η αυτό που στην εποχή τους λογιζόταν ως τέτοια) για να επιτύχουν ακριβώς την εμπαίδωση της ελευθερίας, που ανέφερες.

Με την άδειά σου λοιπόν, όταν (και αν) θα έχω την τιμή να την γνωρίσω.

Σημ.

Υ.Γ. Καθαρά ορθολογιστικά και υλιστικά, οτιδήποτε χαστουκίζει τις αισθήσεις μας έχει ως στόχον τα συναισθήματα και την διάνειαν, εκουσίως ή ακουσίως, καθώς το συναίσθημα δεν είναι τίποτε περισσότερον του αποτελέσματος της δια της διανείας επεξεργασίας του δια των αισθήσεων προσληφθέντος ερεθίσματος.

 

Η χρήση του προϊοντος τέχνης προς άλλους σκοπούς είναι κάτι συνηθισμένο, παράδειγμα η χρήση της ποίησης στην μουσική (αναιρεί την ποιητική αξία του Καβαδία η μελοποίησή του από τον Μικρούτσικο ή του Ελύτη η μελοποίηση του από τον Θεωδωράκη; ) ή ακόμη και σε ποιό "ευτελείς" τέχνες, όπως η χρήση της ζωγραφικής ή της μουσικής στην διαφήμιση (παρακαλώ να μην μιλήσουμε για την κατά παραγγελία τεχνουργία, εχει ήδη αναλυθει στο παρόν νήμα). Το τελικό προϊον αποτελεί προϊον τέχνης το ίδιο όμως και τα συστατικά του.

Όπως υπάρχει καλή και κακή ποίηση / ζωγραφική ή ότι άλλο αγαπητε Dragonal, η μόνη ουσιαστική διαφορά στις προσεγγίσεις μας είναι πως εγώ συνεχίζω να αποκαλώ την καλή πορνογραφία πορνογραφία ενώ εσύ την μετονομάζεις σε ερωτική (τέχνη).

Διόρθωση: Καθαρά ορθολογιστικά και υλιστικά, οτιδήποτε χαστουκίζει τις αισθήσεις μας έχει ως στόχον τα συναισθήματα και την διάνειαν, εκουσίως ή ακουσίως, καθώς το συναίσθημα δεν είναι τίποτε περισσότερον του αποτελέσματος της δια της διανείας επεξεργασίας του δια των αισθήσεων προσληφθέντος ερεθίσματος, που συνειδητοποιείται όταν αυτό υπερβεί δεδομένο όριο.

Θα συνεχίσω να διαφωνώ αγαπητέ, αυτο το οποίο αναφέρεις είναι απλά η επέμβαση του "φίλτρου αυτοσυντήρησης" (θα έλεγα πως παρέβλεψες την φράση "δια της διανείας επεξεργασίας του"). Εμμένω πως τα συναισθήματα προκύπτουν / ενεργοποιούνται είτε από την παρουσία ερεθισμάτων προσλαμβανομένων δια των αισθήσεων είτε από την πλήρη απουσία αυτών διαδικασία κατά την οποία ο εγκέφαλος αρχίζει να αναπαραγάγει αυτοβούλως ήδη γνωστά του ερεθίσματα με απώτερο σκοπό και πάλι το ενστικτο που προανέφερα (στην ίδια περίπου αρχή βασίζονται, όσο γνωρίζω και τα υναισθήματα που προκύπτουν στην διάρκεια του ύπνου). Ακόμη και το συνειρμικό συναίσθημα στο οποίο αναφέρθηκες στην πρόσληψη του ακουστικού ερεθίσματος έχει την αρχή του.

Φρονώ, όμως πως έχουμε ξεφύγει πλέον από το θέμα του νήματος

ΥΓ.

Το γαργάλημα, απετέλεσε ιδιαίτερο βασανιστήριο στην αρχαία Κίνα (περισσότερα περι βασανιστηρίων σύντομα σε δικό τους νήμα), υπό δεδομένες συνθήκες και μεθόδους μπορεί κάλιστα να τρελάνει τον αποδέκτη του.

 

Θα χαρώ, ακόμη δεν περισσότερο αν είναι με προφορικό αντι γραπτού λόγου. Ευκαιρείας δοθείσης...