Είναι η πορνογραφία τέχνη;

Και εγώ έχω ασχοληθεί πάρα πολύ με αυτό το θέμα. Αν θέλετε μπορώ να επικοινωνήσω ιδιαιτέρως όπως και να σας στείλω ένα θεωρητικό κείμενο μου που έχει να κάνει με τα αισθητήρια και τις προσλαμβάνουσές τους στην τέχνη.

 

και μονο το συστατικο "πορνο.." , αμεσως αποκλειει την τεχνη .. Αλλο η τεχνη και αλλο η τεχνικη ... Η τεχνη πηγαζει απο την ευαισθησια και την αναγκη στην εκφραση ...
Πχ .. ενας πινακας που απεικονιζει μια γυμνη γυναικα ειναι μεν αποτελεσμα τεχνικης στην χρηση του πινελου αλλα και τεχνης στο τροπο που αποδιδεται η παρασταση ... απο την αλλη μερια , μια φωτογραφηση με κεντρικο θεμα : "τι φτιαχνει η σιλικονη μανα μου" , σε ποζα : "ολοι οι καλοι χωρανε" , μπορει μεν να κρυβεται πισω απο το πολυτελες ιλουστρασιον εξωφυλο του "Αντρακλας" αλλα καταφερνει να ενθουσιασει μονο τους απαιτητικους του αυνανισμου ....
με λιγα λογια νομιζω οτι ολοι ξερουμε πολυ καλα τι λεγεται τεχνη και τι πορνο ...

 

Διαβάζοντας "Το ζώο που ξεψυχά" του Φιλιπ Ροθ, βρήκα το παρακάτω κείμενο περί πορνογραφίας και τέχνης. Σ/σας το μεταφέρω αυτούσιο. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Προτού να αντιγράψω, Ο/οσοι ενδιαφέρεστε για την σχέση ερωτικής κυριαρχικότητας των αντρών και αισθητικής αξίζει να διαβάσετε αυτά τα δύο βιβλία, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πόλις:

"Ο καθηγητής του πόθου" του Φιλιπ Ροθ, που αναφέρεται στον νεαρό ακόμα Ντεηβιντ Κεπές, Αμερικανό Ουγγρικής καταγωγής και στο πώς αυτός βιώνει την κυριαρχικότητά του, ανακατεμένη με συναίσθημα και δεοντολογικες ανησυχίες.

"Το ζωό που ξεψυχά" συνέχεια του πρώτου, που αναφέρεται στον 65αρη πλέον και φτασμένο Ντέηβιντ Κέπες και στο πώς η κατασταλαγμένη και απαλλαγμένη από αγωνίες πλέον κυριαρχικότητά του έχει γίνει αισθητική, ηδονή... και φόβος θανάτου.

Λένε ενδιαφέρονται πράγματα περί αντρικής κυριαρχικότητας.

Παραθέτω το απόσπασμα, τα έντονα γράμματα δική μου επιλογή:

 

ναι αλλα συγκρινει την πορνογραφια με κατι που εχει στο δικο του μυαλο και οχι την τεχνη καθ' αυτη ...
Ουδεποτε θεωρησα οτι η πορνογραφια ηταν καποτε τεχνη που τωρα παρηκμασε ... δηλαδη καποτε ηταν το ιδιο και τωρα εγινε διαφορετικη ? ....
"Απίστευτο, αυτή είναι όμως η δύναμη της τέχνης"
... μαλλον η δυναμη της τηλεορασης ειναι για την δικη του περιπτωση ....
Ομως θεωρω την τελευταια του κουβεντα σοφη ... ουσιαστικα λεμε το ιδιο πραγμα ..
"Στη δική μου πορνογραφία, δεν ταυτίζεσαι με τον χορτάτο, με αυτόν που παίρνει, αλλά με αυτόν που δεν έχει λαμβάνειν, με αυτόν που χάνει, τον χαμένο."
ενω ειχα γραψει..... "καταφερνει να ενθουσιασει μονο τους απαιτητικους του αυνανισμου ...." ......

 

MasterJP αγαπητέ μου,
αυτά τα έργα του Jeff Koons πώς θα τα χαρακτήριζες;
(Ο Δάκης Ιωάννου, αν δεν απατώμαι, έχει αρκετά δημιουργήματα του αμερικανού ζωγράφου, τέως συζύγου της Cicciolina/Ilona Stahler, στη συλλογή του - στα καλλιτεχνήματα απεικονίζεται ο καλλιτέχνης με τη συμβία του, πρωην βουλευτού με το Partito Radicale).
Σύγκρινε, ειδικότερα, τα πρώτα που παραθέτω με τα τελευταία.

 

Απέδειξες με αδιάσειστα επιχειρήματα ότι οι καρέκλες είναι εντελώς περιττές στον πολυδαίδαλο ιαπωνικό πολιτισμό, ακόμα και όταν είναι δερμάτινες (Old British Style).
Πάντως, οι caucasians (λευκές) των Hegre & Marey πλησιάζουν τα ύψιστα Ιδεώδη της Τέχνης, ενώ οι ιαπωνίδες αποπνέουν μιαν αισθητικώς συζητήσιμη ατμόσφαιρα μελαγχολίας - σε πείσμα της εμφανώς υπέρτερης κομποδεσίας.

 

Απάντηση: Είναι η πορνογραφία τέχνη;

Την θυμόμουν ως μια αθώα, χυμώδη προάγγελο της επίσης παιδικά αθώας Καρίν Κλερύ...

r.i.p.

The Books' Journal | Facebook