Είναι η πραγματική φιλία μια ουτοπία;

Ευχαρίστως να δώσω πάρα πολλά και ακόμα πιο πολλά και να μην πάρω τίποτα, αλλά για πόσο; Κι αν ο άλλος με εκμεταλλεύεται;

 

Ναι, η πραγματικη φιλια στις μερες μας ειναι μονο στο μυαλο μας.

 

Αφού κάνετε το πρώτο statement, η απάντηση στην ερώτηση είναι "για όσο"   Ας εκμεταλλεύεται; Και; Δεν νομίζω ότι έχουμε και πολλά να χάσουμε. Χάνουμε μόνον κάτι πεπερασμένο. Πεπερασμένα είναι μόνον τα υλικά για μένα άρα όχι πια και τόσο σημαντικά.  

Αλλά αν θέλετε ένα δείκτη οπωσδήποτε, η απάντηση μου είναι "για όσο αισθάνεστε καλά". Αν σταματήσετε να αισθάνεστε, μη δίνετε άλλο. Αν είναι πραγματική φιλία, δεν θα χαθεί.  

Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω.
Γιατί αν είναι έτσι και ο πραγματικός Έρωτας είναι μόνον εκεί. Και η πραγματική αγάπη. Και δεν το πιστεύω ούτε αυτό  

 

Καλη μου Μαργαριτα δεν προσπαθω να σε πεισω, ειναι η αποψη μου κ μονο. Ακομη κ στον ερωτα για να ειναι πραγματικος, αληθινος και συνεπως δυνατος, θα πρεπει ν απαρνηθεις τον εαυτο σου. Δε μιλω για τους αλλους αλλα για εμας τους ιδιους πρωτα. Αν το κανεις αυτο πολυ θα ηθελα να σ εχω φιλη μου, οπως και πολλοι απο εδω μεσα. Ειναι πολυ βαθυ συναισθημα η φιλια. Πολυ βαθυ κ σημερα μονο ρηχοι ανθρωποι υπαρχουν. Κ φυσικα δεν εξαιρω τον εαυτο μου.

 

Αν μου επιτρέπετε είναι η τελευταία φράση που αποκαλύπτει μια πεποίθηση σας που νομίζω δυσκολεύει τα πράγματα. Ό,τι βλέπουμε στον εαυτό μας, ότι (νομίζουμε ότι) είμαστε βλέπουμε στους άλλους.
Αλλά αν είστε όντως ρηχή τότε εγώ δεν μπορώ να εξηγήσω κάποιες αναζητήσεις - τοποθετήσεις σας που έχω δει εδώ μέσα  

Διαφωνώ ότι πρέπει να απαρνηθείς τον εαυτό σου. Αυτό έχεις να δώσεις στους άλλους. Τόσο στη φιλία όσο και στον Έρωτα. Απλά ίσως πρέπει να δεις πιο πολύ τον εαυτό σου σε συνάρτηση με τους άλλους. Κανείς όμως δεν χάνει τη θέση του στον κόσμο.

Κι εγώ συζήτηση κάνω, δεν προσπαθώ να πείσω όποιον δεν το θέλει  

Υ.Γ. Όποιος θέλει να με έχει φίλη, θα το χαρώ πολύ.

 

Οκ οτι πεις καλη μου.

 

Τοτε δεν ειναι φιλος σου. End of story

 

H αλλιώς, όραμα και βούληση...

 

“Utopia lies on the horizon.
When I draw nearer by two steps,
it retreats two steps.
If I proceed ten steps forward, it
swiftly slips ten steps ahead.
No matter how far I go, I can never reach it.
What, then, is the point of utopia?
The point is this: to keep us walking.”

― Eduardo Galeano

 

Καταρχην να ξεκαθαρισουμε,οτι αλλο ειναι οι φιλοι και αλλο οι παρεες και τα ατομα που ενιοτε βρισκομαστε κοινωνικα. Μια φιλια για να ριζωσει θελει κοινα βιωματα, εμπιστοσυνη, ειλικρεινια και αλληεκτιμηση. Φιλος ειναι αυτος που σ αγαπαει με τα ελαττωματα σου, που δεν σε κρινει, που σου λεει την αληθεια,αλλα οταν κανεις του κεφαλιου σου,ειναι εκει να σε στηριξει. Ναι, θελει χρονο και υποχωρησεις (οχι εκπτωσεις ομως), και πιστευω οτι μπορει να υπαρξει. Ειμαι απο τους τυχερους που εχω τουλαχιστον εναν ανθρωπο στην ζωη μου, που μπορω να αποκαλω φιλη ακομα και οταν διαφωνουμε και μαλωνουμε .Η φιλια, οπως ολες οι σχεσεις ειναι δουναι και λαβειν ....

 

Η φιλία υπάρχει και είναι από τις πλέον δυνατές ανθρώπινες σχέσεις...Η ζωή μου δεν θα ήταν ίδια χωρίς τους φίλους μου για τους οποίους έχω δώσει ψυχή κι έχω πάρει ουρανούς, αστέρια και γαλαξίες...ούτε ο έρωτας υπερβαίνει μία δυνατή και αληθινή φιλία...αυτή είναι υπεράνω όλων...
Πείτε ότι θέλετε...όποιος δεν το έχει νιώσει ποτέ σε βάθος χρόνου για κανέναν, πραγματικά τον λυπάμαι...γιατί έχει χάσει ένα από τα καλύτερα κομμάτια της ζωής...
Κάποια στιγμή κόντεψα να χάσω τον καλύτερό μου φίλο, και πραγματικά ένιωσα την καρδιά μου να σκίζεται στα δύο...
Αν χρειαζόταν να του δώσω το ένα μου χέρι, το ένα μου πόδι, (καλά για νεφρό ούτε καν το συζητάμε) θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη...
Δεν ξέρω αν είναι αμαρτία ή λάθος ή μεμπτό και ούτε που με νοιάζει, αλλά ούτε για πολύ κοντινούς συγγενείς μου δεν έχω νιώσει έτσι...
Άλλωστε οι φίλοι είναι τα αδέρφια που διαλέγουμε...