Είναι λύτρωση ο κατάλληλος όρος? ( Κι αν ναι, θα ήταν αποκλειστικότητα του/της υ? )

Θα ισχυριστώ ότι (και χωρίς να θέλω να θίξω ή να υποτιμήσω κανέναν!!! Κι εγώ δίνω τεράστια αξία στους ανθρώπους) ότι οι άλλοι, οι όποιοι άλλοι απλά είναι η αφορμή! Οι όποιες αλλαγές έρχονται από μας και μόνον  

 

Να, αυτό  
 

 

Καλά παιδάκι μου μην φωνάζεις σε ακούσαμε.  

 

Ακριβώς Watson  , οι άλλοι είναι τα " εργαλεία "...Οι αλλαγές και η όποια λύτρωση είναι κάτι εντελώς δικό μας...
Και τα μόνα τέρατα είναι εκείνα, που βρίσκονται στο κεφάλι μας...  

 

Χαχαχαχα!! Αυτό με τον ενθουσιασμό μου δεν έχω καταφέρει να το ελέγξω ακόμη αλλά πού θα πάει;;; Χαχαχαχαχα

 

Η αλήθεια είναι πουλάκι μου, πως φαίνεται από 800χιλιόμετρα μακριά. Ένας έμπειρος αναγνώστης εδώ το κοζάρει από το 1ο ποστ.
Να φανταστείς, όταν είχες πρωτομπεί νόμιζα πως ήσουν κάποια άλλη (που οι γραφές σας μοιάζουν - αυτή η λαιμαργία να εξηγήσεται... τα ανεξήγητα και
το να είστε πάντα τόσο σίγουρες, ακόμα και όταν κάνετε λάθος). Τεσπά, με τον καιρό θα βελτιωθείς, καλησπέρα από Δ. Ελλάδα.

 

Είμαι φιλομαθής όμως, όχι;  
Έχω περιθώρια βελτίωσης  
Για το μόνον πάντως που είμαι σίγουρη είναι ότι κάνω άπειρα λάθη    

 

Ναι είσαι... καλό είναι αυτό.
Όλοι έχουμε περιθώρια βελτίωσης, αλλά δεν βαριέσαι τα πάντα οδηγούν με μαθ. ακρίβεια στο τέλος.
Λάθη όλοι κάνουν, απλά ορισμένοι έχουν ταλέντο στο να τα κουκουλώνουν  
(Πάντα Λάθη - που λέει και ο Μπακιρτζής)

 

Λύτρωση για μενα ειναι να εισαι ο εαυτός σου μεσα απο καταστάσεις και μεσα σε αυτες....οταν νιωθεις το μυαλο σου ελευθερο...οταν νιωθεις να ολοκληρώνεσαι μέσα απο την υποταγή ή την κυριαρχία, τον σαδισμό ή τις πρακτικες ενος φετιχ....λυτρώνεσαι οταν γαληνεύει η ψυχή , όταν νιωθεις πληρότητα .
Οταν το σωμα και το μυαλό επικοινωνουν άριστα.

 

Λυτρώνονται απο την επιθυμία να υποταχτούν.Περνά δηλαδή όλο αυτο το φαντασιακό στη πραγματικότητα,κι απο εκεί και πέρα ξεκινά το ταξίδι..

 

Δεν θα χρησιμοποιουσα τη λεξη "λύτρωση ", τη θεωρώ κάπως βαριά και απρόσιτη οσον αφορά την περίπτωση μου..
Θα επέλεγα την "απελευθέρωση ".
Ως υποτακτικη, δεσμια, αιχμαλωτη στην ασφάλεια και δεμενη με την απόλυτη εμπιστοσύνη Του...
Αυτό που εισπραττω ως απελευθέρωση εν τέλει είναι η δυνατότητα που κατακτω να μην φοβάμαι, ακόμη καλύτερα, να μη σκέφτομαι τίποτα.. Παρα μονον να αισθανομαι..τη χαρα, τη λύπη, την αγάπη, τον έρωτα, την ευχαρίστηση, την απογοήτευση.. Τότε διαπιστώνω ότι το χαμόγελο ή το κλαμα μου ειναι πολυτιμα και έχουν πραγματικά αξία..