Είναι πράγματι έτσι?

Στο σημειο αυτο εχω να πω οτι το θέμα της τιμωρίας με μαστίγιο εξαρταται αποκλειστικα και μόνο απο Τον/Την Κυρίαρχο. Δηλαδη τις απόψεις που έχουν για το θεμα. Ετσι μπορει να γραφτουν τοσες γνωμες στο thread οσες αντιστοιχουν στον κάθε Κυρίαρχο. Η Αφεντρα μου πχ ειναι υπερ του μαστιγώματος για οποιαδήποτε αφορμη που της δωσω και πολυ λιγοτερο στο playing που δοκιμαζει άλλες μεθόδους.. Απο την πλευρα τη δική μου αυτο δεν με χαλαει μπορω να πω. Οτι πει Εκεινη...οτι κσι νσ κανει εμενα μου αρέσει..

 

Δε νομ΄΄ιζω οτι μπορεί να απαντηθεί καθολικά, παρά μόνο κατά περίπτωση ατόμου και κατάστασης - συνδυασμός. προσωπικά για μενα δεν ήταν ποτέ

 

Αναλόγως την ένταση της τιμωρίας που επιβάλετε καθε φορα ...Μαστίγωμα και απομόνωση για 2-3 ημέρες πιστεύω πως ειναι 2 αρκετά δυνατοί τρόποι τιμωρίας ...

 

Είναι κι αυτό θέμα προσωπικής αντιλήψεως τόσο του πομπού, όσο και του δέκτη.
Εγώ τουλάχιστον - και πάντα σχετικά με τα όποια bdsmικά δρώμενα - δεν πιστεύω στην έννοια της τιμωρίας.
Βέβαια - και για να επαναλάβω την αρχοντομουτσουνάρα μου -, εξαρτάται απ' το σε τι θ' αποσκοπούσε η τιμωρία.
Αν πίσω της θα βρίσκονταν η ιδέα της μη επανάληψης λόγω φόβου ή πόνου.
Ή αν το Κ μέλος θα ευελπιστούσε κυρίως - αν όχι αποκλειστικά - στο να κατανοήσει το υ το εσφαλμένο της πράξης/παράλειψης/οιασδήποτε κατά τον Κ αρνητικής συμπεριφοράς του
και στην μη επανάληψη σαν αποτέλεσμα λογικής επεξεργασίας από μεριάς του υ.

Στην δεύτερη περίπτωση, πιστεύω ότι το μαστίγωμα ή οποιαδήποτε άλλη τιμωρία και νόημα δεν θα είχαν και μάλλον θα είχαν μηδαμινό έως ανύπαρκτο αποτέλεσμα.
Ως προς εκείνους που θα ήταν θιασώτες της τιμωρίας, νομίζω ότι ο/η κάθε υ, ίσως και να είχε διαφορετικό σημείο "κάμψης" ( ποιος τον σωματικό πόνο, ποιος τον ψυχολογικό, ποιος το μαστίγιο/crop και ποιος την αδιαφορία, τον εξευτελισμό, την απουσία και ούτω καθ' εξής ).

* Με κάθε συμπάθιο, η "απογοήτευση ζωγραφισμένη/σμιλευμένη στα μάτια του Κ" για μένα τιμωρία δεν είναι. Μου κάνει όμορφη ατάκα, που συνηθίζεται να λέγεται.
Βέβαια, κανείς δεν αποκλείει, ότι για κάποιους/ες θα ίσχυε στ' αλήθεια. Ίσως και να φταίει, ότι τόση "πίκρα" της όποιας υ μου επειδή θα με είχε απογοητεύσει σε κάτι,
ακόμη δεν την έχω συναντήσει ( όχι μόνο στα λόγια δηλαδή ).

** Τιμωρία που να δίνει ευχαρίστηση σε κείνον που την επιβάλλει, ξανά με κάθε συμπάθιο και σεβασμό στις αντίθετες απόψεις, τιμωρία δεν είναι.
Στο δικό μου το "λεξικό" ονομάζεται σαδιστική ικανοποίηση. Αλλά δεν έχει εξίσου νόημα, να προσπαθούμε ν' αποκρυπτογραφούμε προθέσεις - πόσο μάλλον πίσω από μια οθόνη -.  

 

Προσωπικά μου αρέσει να μαστιγώνω ως παιχνίδι (προφανώς και στο υ μου), οπότε αυτό δεν γίνεται να αποτελεί τιμωρία.

Ως τιμωρία επιβάλλω κάθε φορά κάτι διαφορετικό, το οποίο διαλέγω γνωρίζοντας πως δεν αρέσει καθόλου στο υ μου (είτε ως πράξη, είτε ως προς το πότε και που θα γίνει).

Κάτι επιπλέον που θα άξιζε ίσως να προστεθεί, είναι πως δεν υπάρχει μόνο η τιμωρία αλλά και η επιβράβευση, που έχει κι αυτή τον ίδιο στόχο (την καλυτέρευση του υ και ως εκ τούτου της σχέσης).

Πστεύω όμως πως καλό θα είναι να χρησιμοποιούνται το δυνατόν πιο σπάνια, για να μην χάνουν το νόημά τους.