Είναι το feminization σεξιστικό;

Αν το feminization ήταν σεξίστικο, τότε ο καθένας θα βολευόταν μόνος του με ποικίλες πρακτικές. Το θέμα είναι πως βγαίνει ένα συναίσθημα όποιο και αν είναι εκείνο.

 

Eυχαριστώ για την ευγένεια και της δική σας της απάντησης. Θα ήθελα να Μου αρκούσε για να προσπεραστούν οι αρχικές αντιρρήσεις μου στην προηγούμενη τοποθέτησή σας, μιας και το βρίσκω αρκετά κοπιαστικό να κάθεται κανείς και να επιμένει λέξη λέξη στο κείμενο ενός άλλου. Σας διαβεβαιώ ότι κι Εγώ με την επιμονή μου δεν διακατέχομαι από στόχους ειρωνίας ή προσβολής. Με την προσθήκη και άλλων σκέψεων στην τωρινή σας απάντηση, πάνε και κάπου αλλού τα πράγματα αλλά θα επιμείνω και στο προηγούμενο πριν πάμε στα επόμενα παρόλο που δε θα το εξαντλήσω γιατί ενδέχεται και να μη συνεννοηθούμε... Προτιμώ τη συνέχιση του διαλόγου, όλο και κάτι μένει έτσι:

Παρόλη τη διεκρίνισή σας ότι το αρχικό σας κείμενο μιλάει για την καύλα της Μίστρες ως έχει γραμμένο συνεχίζει να μη Μου βγάζει νόημα μιας που την αντιλαμβάνεται ή έστω την περιγράφει μόνο ως προς συνάρτηση του πως βλέπει, εισπράτει, ο υποτακτικός από πλευράς του την έννοια της ταπείνωσης ή/και του εξευτελισμού... Συνεχίζω να θεωρώ ότι αυτό είναι το νόημα που βγαίνει και έτσι δε μιλάμε για Μistress και slave, αλλά για T/b που παίζουν το παιχνίδι του feminization. Oπότε ή θα παραδεχτούμε ότι μιλάμε για T/b, θα αλλάξουμε και τις ονομασίες Μ και s (γι αυτό άρχισα να βάζω εισαγωγικά) και τότε βγαίνει νόημα ή αν επιμείνουμε να τους ονομάζουμ M και s, θα παραδεχτούμε ότι έτσι δε βγάζει νόημα. Γιατί ένας slave, δεν διατηρεί τη δική του οπτική. Χαρακτηρίζεται αρχικά από τη διάθεση η αντίληψη του να γνωρίσει και να περιστρέφεται από το πως αντιλαμβανεται η Mistress και όχι αντίστροφα και στη συνέχεια ενσωματώνει τη δική της αντίληψη περί του τί είναι σέξυ, τί είναι καύλα, τί είναι εξευτελιστικό, τί είναι ταπεινωτικό, κ.λ.π. Αυτό συχνά περιγράφεται από τους υπό, ότι δεν καλύπτονται μόνο από τη δράση, δεν τους αρκεί πχ επειδή νιώθουν φαντασιακά ότι εξευτελίζονται όταν φιλούν κατουρημένες ποδιές, αυτό να είναι παραχώρηση από την Κ για να τους χαρίσει τον εξευτελισμό τους, αλλά θέλουν και να είναι και για Εκείνη ουσιαστική πράξη και στόχος εξευτελισμού. "Να το νιώθει και εκείνη", λένε, "να μην το κάνει για μένα"... Είναι βαθιά διαδικασία και πολύχρονη. Είναι αδύνατη να συντελεστεί στο αρχικό στάδιο της γνωριμίας, και σε κάποια αρχικά καυλοπλέι γνωριμίας... Και μία Mistress επίσης χαρακτηρίζεται από τη διάθεσή της, να γνωρίζει μεν πως αντιλαμβάνεται αρχικά ο υπό επάνω σε διάφορα και πως εισπράτει, αλλά αυτό εργαλειακά, (αρχικά για να αποφασίσει αν θα τον αναλάβει και στη συνέχεια αν τον αναλάβει με γνώμoνα και σκοπό να οδηγήσει τα πράγματα πέρα από αυτό το αρχικό σημείο πρόσληψης του υ έως ότου γίνει κατάληψη εγκεφάλου και οπτικής του από Εκείνη). Αλλιώς δομεί πάνω στις αρχικές προσλήψεις του υπό, αλλά τότε δε γίνεται εκείνος ιδιοκτησία Της αλλά το αντίστροφο και μένουν μόνο τα μακιγιάζ και οι μάσκες στις θέσεις Μ και s... Εκτός και αν συμπίπτουν οι προσλήψεις εξ' αρχής... Και οι προσλήψεις ανήκουν επίσης στη σφαίρα της Αισθητικής.

Γνωρίζω ότι τώρα θα μπλέξουμε, καθώς από το κείμενο σας αντιλαμβάνομαι ότι την αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά και σε καμμία περίπτωση δεν επιχειρώ να σας πείσω να αποκτήσετε τη δική Μου οπτική. Την αισθητική δείχνει να την τοποθετείτε στη σφαίρα του "εικαστικού" και του αυτόνομου έργου/πάρεργου, ενώ Εγώ την αισθητική την αντιλαμβάνομαι ως αυτό που τα περικλείει και τα αποπνέει όλα. Δηλαδή και οι πεποιθήσεις και η ιδεολογία και η ηθική και αυτά που μας καυλώνουν αλλά και αυτά που εν τέλει αντιλαμβανόμαστε από κάποια αισθητική απορρέουν και εκφράζουν και σε εκείνη έρχονται να δόσουν αναφορά, εξωτερίκευση, εκβάθυνση, εκπλέπτυνση κ.λ.π. Έτσι όταν ένας υπό λέει, πχ, ότι το να τον πηδάω με το στραπόν μου είναι ο απόλυτος εξευτελισμός γιατί νιώθει γυναίκα και το να νιώθει γυναίκα είναι ταπεινωτικό και τότε μόνο νιώθει υποταγή, ή περισσότερη υποταγή, για μένα είναι πρωτίστως ζήτημα αισθητικό, ούτε ιδεολογικό, ούτε πολιτικό, ούτε κοινωνικό, ούτε στερεοτυπικό, παρόλο που όλα αυτά σαφώς έχουν τη θέση τους και κάτι διαδραματίζουν σε μία τέτοια αξίωση... Πάει λοιπόν μία τέτοια τοποθέτηση από πλευράς υ συνήθως κόντρα στην αισθητική Μου ( με ξεκαυλώνει) και ο σαδισμός Μου σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι να του δώσω την ταπείνωση ή τον εξευτελισμό που επιθυμεί αλλά από το να μην τον πηδήξω καθόλου με το στραπ ον μου και να μη χρησιμοποιήσω ποτέ οποιαδήποτε θηλυκή προσφώνηση, έως ό,τι άλλο σκαρφιστεί η κεφάλα Μου μέχρι είτε να εγκαταλείψει αυτήν την αντιαισθητική σε Εμένα αισθητική και να αποκτήσει τη δική Μου και μετά αν γουστάρω να τον ανεβοκατεβάζω "τσούλα" για την πλάκα Μου ή για την καύλα Μου να το κάνω χωρίς να εμπλέκεται η πρότερη πρόσληψη του, είτε να εγκαταλείψω το project εντελώς ως χρονοβόρα ανέφικτο μαζί με τον εν λόγω υπό. Γι αυτό αν οι αισθητικές δεν έχουν συμβατότητες εξ' αρχής, ή έστω δυνατότητες να αποκτήσουν, δεν εμπλέκομαι. Και δεν εμπλέκομαι γιατί ξεκαυλώνω να χαλάει η αισθητική Μου απόλαυση κάθε τρεις και λίγο, δηλαδή η ηδονή Μου...

Για να γίνω ίσως πιο κατανοητή θα προσπαθήσω να χρησιμοποιήσω τα λόγια σας για να δείτε πόσο διαφορετικά αντιλαμβανόμαστε την αισθητική. Δεν τη θεωρώ αυθύπαρκτη και εκτός αποφάσεων, λόγων και δράσεων επί του υπό. Ό,τι κάνω απορρέει από την προσωπική αισθητική Μου.

"η ηδονή που αντλείται από την αμηχανία, την αιδώ, την ταραχή του σκλάβου αναμεμιγμένα με τον πόθο να ικανοποιήσει την Αφέντρα του" (δικά σας λόγια) είναι για Εμένα Αισθητική. Δεν είναι έξω από αυτήν, ούτε κάτι διάφορο από αυτήν. Η "σαδιστική τέρψη που απορρέει από τον εξαναγκασμό του σ να υποδυθεί ένα ρόλο έξω από την ψυχοσύνθεση και από τη λογική του" (δικά σας λόγια) και πάλι είναι για Εμένα ζήτημα Αισθητικής. Εκείνης που ανήκει στην Αισθητική της Κυριαρχίας και της υποταγής. Όσο υπάρχει αυτή η αισθητική στα πράγματα μπορεί να καυλώσω και με ένα μερμίγκι. Όταν δεν υπάρχει αυτή η αισθητική το "ωραιότερο" κατά βανίλα κόσμο αρσενικό και να περάσει εμπρός Μου, δεν Με θέλγει αισθητικά... Ενώ εσείς λέτε "Όταν ντύνω την υ μου κουτσαβάκη και της κοτσάρω μύστακα και το ανάλογο φέρσιμο, το κάνω για πολλούς λόγους, που μπορώ αν θέλετε να τους απαριθμήσω, αλλά η αισθητική δεν περιλαμβάνεται σε αυτούς. Ο λόγος είναι πως θεωρώ την αισθητική ένα γεγονός αυθύπαρκτο και όχι μέρος ενός role play, παιχνιδιού ή βδσμικής τελετουργίας, χωρίς να αμφισβητώ βεβαίως την αισθητική διάσταση ενός ζωντανού γλυπτού ή ενός tableau vivant που εικονίζει μια περίτεχνα δεμένη υ ή έναν αλυσοδεμένο σκλάβο. Εννοώ πως σε μία βδσμική τελετουργία η αισθητική μπορεί να προκύπτει ως δευτερογενές προιόν, αλλά όχι ως αυτοσκοπός" . Άρα σε αυτό το σημείο πρέπει να συμφωνήσουμε ότι το έχουμε εντελώς διαφορετικά στο κεφάλι μας όταν ο κάθε ένας μας χρησιμοποιεί τη λέξη "αισθητική" και δεν μπορεί να αποτελέσει πεδίο διαφωνίας ή πειθούς... Εκτός και αν σας ερεθίζω να το δείτε αλλιώς... Θα ήταν πάρεργο όμως και όχι αυτοσκοπός Μου (λολ)...

Εκτός από τις παραπάνω περιπτώσεις για Εμένα υπάρχει και η περίπτωση της ηδονής που απορρέει, όταν το s επίσης φεύγει από το στάδιο να υποδύεται απλά για την όρεξή Μου, αλλά πλέον γίνεται η μορφή που του δίνω και νιώθει αρμονικά μέσα σε αυτήν και για όσο διάστημα επιθυμώ. Ούτως ή άλλως στη δική Μου πρόσληψη/αισθητική ένα μεγάλο κομμάτι του σαδισμού Μου πέραν από την πιο straight δημιουργία σωματικού/ψυχικού πόνου, ικανοποιείται και από αυτή τη συνθήκη: "Το για όσο επιθυμώ"... Μάλιστα αυτό το "για όσο επιθυμώ" είναι πηγή μεγαλύτερης σαδιστικής απόλαυσης από το να ρίχνω 500 βουρδουλιές και όσοι Με ξέρουν, γνωρίζουν ότι το να ρίχνω 500 βουρδουλιές είναι απογειωτικό...

Ως προς το feminization τώρα, τοποθετούμαι ακριβώς όπως τοποθετούμαι απέναντι σε κάθε είδους play, σκηνής, σεξομηχανήματος, αξεσουάρ, κλπ. Το θεωρώ καυλοπαίχνιδο, κάτι από ένα ωραίο και ατελείωτο μενού, και το μαγειρεύω ανάλογα με τις ορέξεις Μου. Αν ο σαδισμός Μου εξευτελισμό επιθυμεί θα το δομήσω ως εξευτελιστική πράξη. Αν δεν επιθυμεί να το δομήσει ως εξευτελισμό, θα το δομήσει κάπως αλλιώς... Αισθησιακά, χιουμοριστικά, τιμωρητικά, κ.λ.π. κ.λ.π. Αν αποτελεί δίοδο για εκβάθυνση της υποταγής επίσης μπορεί να το χρησιμοποιήσω ως τέτοιο εργαλείο. Μόνο που αυτή είναι η θέση που θα λάβει. Ως δίοδο και τίποτε παραπάνω. Αν καταστεί μόνιμη και αναγκαία συνθήκη για την υποταγή, στη δική Μου αισθητική, αυτή δεν είναι υποταγή όσο και να της ομοιάζει...

Ως προς τα δάκρυα τώρα. Τα αγαπώ ιδιαίτερα. Όχι όμως μόνο τα δάκρυα του πόνου, αλλά και της χαράς, και της ανακούφισης, και της περηφάνειας, και του λιωσίματος, και της συγκίνησης, και του άγχους, και του μετανιώματος, και άλλα πολλά. Τα πιο αγαπημένα δάκρυα είναι εκείνα που έρχονται όταν το s πια νιώθει ότι ανήκει και παραδίνεται και πίσω γυρισμό δεν έχει...

Α.

 

Εγώ μετά από 4 χρόνια εδώ μέσα ( πάνω κάτω ), συνεχίζω ν' αναρωτιέμαι τι θέση θα είχε ο όρος σεξισμός.
Δηλαδή σ' ένα "χώρο" που θα ήταν συνυφασμένος - by default - με πρακτικές ( και λοιπά παραφερνάλια ), που μόνο politically correct/κοινωνικώς αποδεκτές ( με την έννοια της κραταιάς/πλειονοτικής αντιλήψεως ) δεν θα τις ονόμαζε κανείς.  

 

Οι πολέμιοι του σεξισμού από υπερβάλλοντα ζήλο να υποστηρίξουν τις θέσεις τους πολλές φορές καταλήγουν βασιλικότεροι του βασιλέως

 

Είναι κι αυτό θέμα αντίληψης @proteus. Μάλλον υπάρχουν και άλλα στεγανά πέραν κάποιων που ορθώς - κατ' εμέ - θα υπήρχαν στο βουδουσουμού.
Ότι δεν τα βλέπω εγώ, δεν τα κάνει ανύπαρκτα. Θέμα αντίληψης ( κάνει chicε η επανάληψη κάποιες φορές   )

 

Καταρχάς ναι...
Απέ την άλλη να διασαφηνίσω, πως οι "politically correct/κοινωνικώς αποδεκτές (με την έννοια της κραταιάς/πλειονοτικής αντιλήψεως", δεν είναι κατ' ανάγκη politically correct, στους politically correct setters, διγιότι οι μεταβλητές είναι πολλές και διαμορφώνουν την δική τους δυναμική πχ (negro>black (ebony)>coloured)...
Και ακριβώς αυτό βλέπουμε σε πολλά κείμενα εδώ, δηλαδή το κλοτσομπουνίδι μεταξύ του πολιτικώς ορθά συντεταγμένου με αυτό που είναι καρφωμένο στην γκλάβα μας σε συνδυασμό με την προσπάθεια, που καταβάλλεται από τον συντάκτη της όποιας ανάρτησης, να αποενοχοποιηθεί από το γιατί το κάνει (εν γνώσει του ή όχι irrelevant), διγιότι βαθειά μέσα του αντιλαμβάνεται (νιώθει)τον εγκλωβισμό στην υπό διαμόρφωση κανονικοποίηση (conditioning)...

 

Πιο πολλά στεγανά από μονωτικό ταράτσας. Τουτέστιν αυτοπροσδιορίζομαι, περιχαρακώνομαι και κοκκορομαχώ με τους επιδιώκοντες τη διασάλευση της τάξης κομίζοντας απόψεις που δε συνάδουν με τη διαμορφωθείσα κυρίαρχη ιδεολογία του χώρου.

 

Δεν θέλω να δώσω ποσοστό ( που δεν μπορώ έτσι κι αλλιώς ), αλλά για χάρη της κουλτούρας ας πω οι περισσότεροι ( όσοι δηλαδή δεν είμαστε μόγλης στη θέση του μόγλη ).
Το λοιπόν, conditioning ποιος λιγότερο, ποιος περισσότερο απ' τους προαναφερόμενους περισσότεροι, το έχουμε φάει όλοι.
Κάποιος με τα χρόνια και τα βιώματα προσπάθησε να το ξεπεράσει, κάποιος άλλος πνίγηκε με τα χέρια περισσότερο ή λιγότερο κατεβασμένα.
Πως σκέφτεται ή τι νιώθει ένας σεξιστής, δεν το γνωρίζω ( θέλω να βλογώ τα γένια μου πως δεν είμαι, αλλά παίζει να λέω και μαλακίες επί τούτου ).
Πως σκέφτεται ή πως νιώθει ένας ενοχικός, το έχω πια σχεδόν ξεχάσει ( μου πήρε, αλλά μάλλον τα κατάφερα ).
Αν φτάνουν κάποια "τσούλα/κάρια/ξεφτιλισμένη", ο στράπος, λίγα έως πολλά κιλά make up κι ένα τσίτι, για να νιώσει κάποιος υ ξεφτιλισμένο υπογυναικείδιο, αυτό κι αν δεν μπορώ καν ν' αφουγκραστώ πως θα συνέβαινε. Πρώτον γιατί δεν είμαι υ, δεύτερον, γιατί που και που ο στράπος δεν με χαλάει και τρίτον γιατί όσα τσίτια κι αν έχω βάλει ποτέ μου ( make up με τα γραμμάρια γιατί βαριέμαι ), τα "γεύτηκα" ιδίαν θέληση, όχι κατόπιν επιβολής και τα έκανα μια χαρά χάζι. Κι αν τύχαινε να πέσει και το μάτι μου στο καθρέφτη, έβλεπα κάτι που συνέχιζε να μοιάζει σε άντρα και σίγουρα όχι γυναίκα ( κι αυτό κι αν το γούσταρα τα μάλα ).

Άρα, σεξισμός και οποιαδήποτε βουδουσουμιάρικη πρακτική ( "forced" ή μη και μάτι στα εισαγωγικά ), για μένα - απ' την στιγμή που λίγο ή πολύ στους εμπλεκόμενους θα έδινε κάτι το ευχάριστο έστω και πλαγίως - είναι σαν λέμε ότι ο ήλιος δύει απ' την Ανατολή. Αν είναι κι αυτό το τελευταίο θέμα αντίληψης για κάποιους, με γεια και χαρά τους.

 

Είναι και θέμα "αυτοσυντήρησης".
Αυτοπροσδιορίζομαι->για μένα σίγουρα λογικό ( αν όχι φυσιολογικό ).
Περιχαρακώνομαι->αν κάποιος το θεωρεί αναγκαίο...Έχει πάντως κι αυτό τη λογική του.
Κοκκορομαχώ->κάποτε το έκανα κι εγώ κι όχι μονάχα εδώ. Πια μου φαντάζει παντελώς ανούσιο.

Σίγουρα τίποτε απ' τα παραπάνω feminized ή σεξιστικό. Ως προς το αν θα ήταν κάτι απ' τα προαναφερόμενα εξευτελιστικά θηλυπρεπές σουμπιάρικο άρα ανορθοδόξως καϋλωτικό ( μην και μείνω έστω και στο corner εντός νήματος ), εκεί η μαστίχα, εκεί και η Χίος.

 

το σεξ είναι σεξιστικό; μπορεί να μας πει κάποιος υπεύθυνα;

 

Αν περιλαμβάνει δύο ή περισσότερους, αλλιώς είναι ...αυτιστικό