Είς μνήμην...

Με αφορμή μια κουβέντα με έναν φίλο μπήκα σε σκέψεις πόσα πράγματα παίρνουμε ως δεδομένα... πόσα πράγματα αφήνουμε για αύριο... πόσους ανθρώπους αφήνουμε για αυριο... πόσες στιγμές για αυριο.... μελαγχόλησα αναλογιζόμενη πόσα θέλω αναβάλουμε για αύριο σκεπτόμενοι σαν άλλη Σκαρλετ Ο’ Χαρα... αυριο είναι μια καινούργια μέρα...

Αισιόδοξο μεν... αντιπαραγωγικό δε...

Αυτός που περιμένει δεν δημιουργεί είπε η Λιλή Ζωγράφου...

Και κατά το λατινικό carpe diem που είμαι σίγουρη ότι όλοι το έχουμε ακούσει, διαβάσει, έχουμε κάνει τατουάζ κλπ κλπ όμορφα... πιο μοδάτο από το ελληνικότατο μην αφήνεις για αυριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα.... βασική αρχή των γιαγιάδων μας για να διαβάσουμε έγκαιρα τα μαθήματά μας... Χαχαχα

Ελπίζω να μην κούρασα... όσους άντεξαν ως εδώ...

Θα μου περάσει η μελαγχολία... αύριο... σήμερα λέω να σκεφτώ λίγο παραπάνω...

Εις μνημην ανθρώπων που νομίζαμε ότι έχουμε τον χρόνο να πούμε πολλά...

 

Αγκαλίτσα ♡

 

Like.

 

Η μελαγχολία ειναι ωραία, όχι γιατι ειναι ωραία, αλλά γιατι δεν διαφέρει σε τίποτα απο τη χαρά... Βασικά, χρειαζόμαστε όλα τα συναισθήματα...Η διαχειρισή τους δυσκολεύει. Οπως και να έχει, ποτέ δεν ειναι αργά. Μπορείς να πεις ό,τι θέλεις σε όποιον θέλεις και όποτε θέλεις. Το μονο που πρέπει να προσέξεις ειναι οι λέξεις. Υπάρχουν πολλοι τρόποι να πεις κάτι σε κάποιον, διάλεξε το καλυτερο.

 

Η γιαγιά μου έλεγε "όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινιζει"
Είναι όμως πολύ καλό που προβληματιζεσαι και στεναχωριέσαι για όλα όσα δεν έχεις κάνει.
Πα να πει ότι είσαι σε καλό δρόμο.
  σου στέλνω την συμπαράσταση μου και τα φιλιά μου.

 

Τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Ποτέ δεν ξέρουμε πότε είναι η τελευταία φορά που θα δούμε κάποιον.
Που θα του μιλήσουμε, που θα αγκαλιαστούμε μαζί του, που θα κάνουμε έρωτα.
Στις στρεσογόνες καταστάσεις πρώτος είναι ο θάνατος και μετά ο χωρισμός.
Ας πούμε ότι έχουμε να πούμε όταν το νιώθουμε.
Έτσι δεν θα έχουμε απωθημένα, εκκρεμότητες, αίσθηση ανολοκλήρωτου.
Το "αύριο είναι μια καινούρια μέρα", νομίζω πως είναι χρήσιμο για να μην καθόμαστε και κλαίμε τη μοίρα μας, να μην αναμασάμε την μιζέρια μας, όχι ως αναβλητική στάση ζωής.
Ουδείς λόγος για μελαγχολία.
Καλός λόγος για αλλαγή!

 

Εκτός και αν η τρέχουσα είναι η τελευταία σου.