Εγωισμος εναντιον υποταγης

καταλαβαίνω απόλυτα τι λες...αλλά μόνο αν ασκείς ευχαρίστηση από αυτό κάθε αυτό την πράξη...αν δεν ασκείς...απλώς προσφέρεσαι είναι ανιδιοτέλεια...και επειδή μιλάμε για ένα σύνολο ανθρώπων μπορεί ναι...μπορεί όχι

 

Ασκεις όπως λες ευχαρίστηση ανιδιοτελως για να προσφέρεις ικανοποίηση στον άλλον η καττα βάθος μέσω αυτού καλύπτεις τη δική σου εγωιστική ανάγκη περί υποταγής.

 

Δεν διαφωνώ είναι και αυτή...μία αφετηρία, απλώς λέω πως υπάρχουν και πολλές άλλες λόγω του πόσο διαφορετικοί είμαστε όλοι.

Και αν δεν είναι αυτή η ανάγκη (για υποταγή), μπορεί να είναι μία άλλη...ε και;


Στο κάτω κάτω η ικανοποίηση μίας ανάγκης δεν στερεί τίποτα από την ουσία του ταξιδίου. Δεν αναιρεί τη δυσκολία του. Οι σχέσεις είναι δούναι και λαβείν. Και έτσι πρέπει να είναι. Διαφορετικά κανείς δεν μένει.

 

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια ανιδιοτέλεια στην υποταγή. Απλά αλλάζει το κέντρο ευχαρίστησης σου, μεταφέρεται από τις δικές σου ανάγκες στις ανάγκες του άλλου.

Δεν το κάνεις για την ψυχή της μάνας σου, σου δίνει πραγματική χαρά το να τον βλέπεις ικανοποιημένο.

 

ανιδιοτέλεια και εγωισμός μάλιστα