Εγωισμός

Υπάρχει πράγματι ανιδιοτέλεια?

 

γι αυτο ειπα μεγαλη κουβεντα...

 

εγωισμός, μια αυταναφορική αντίληψη ή συμπεριφορά που προστατεύει το αδιατάρακτο της εικόνας μας για τον εαυτό μας.
εκδηλώνεται σα μηχανισμός αδράνειας ή άμυνας ώστε να διατηρούμεθα πεπεισμένοι ότι μπορούμε να επιδράσουμε στο περιβάλλον μας
χωρίς να το αφήσουμε να επιδράσει σε μας. συνιστά φενάκη. η έντασή του συναρτάται με το βαθμό εχθρότητας που έχουμε αποδώσει
στο περιβάλλον μας απέναντί μας. εμποδίζει, μερικά, χρήσιμες αλληλεπιδράσεις και προσαρμογή. χαριτωμένα τον λέμε και αξιοπρέπεια.

ενδεικτικό παράδειγμα: απολαμβάνω να είμαι αφοριστικός.

 

Ειναι πρακτικά ακατόρθωτο να δοθεί κοινά αποδεκτος ορισμός μιας έννοιας που κινειται σε ευρύ φασμα, από την στοιχειώδη ψυχολογική αυτοπροστασία μέχρι τον παθολογικό ναρκισσισμό (με τηνψυχολογική του έννοια, ως Narcissistic Personality Disorder, που και αυτη έχει διαβαθμίσεις και συμπλέκεται με διάφορες άλλες διαταραχές κατά περίπτωση, κανοντας το συστημα εξισώσεων ακόμα πιο πεπλεγμενο και πολυπαραμετρικό - πρακτικά αθεράπευτη διαταραχή παντως, κατα γενική ομολογία).
Η εννοια έχει επιπλέον πολλές διαστασεις, καθώς μπορει να περιλαμβάνει τον εγωκεντρισμό, τη φιλαυτία (με τη φιλοσοφική τη έννοια), τον ναρκισσισμο (με τη φιλοσοφική αλα και την ψυχοπαθολογική διάσταση), την υπερομφαλοσκόπηση, τον υπερατομισμό και διάφορες άλλες έννοιες/διαστάσεις που δεν ταυτιζονται πλήρως μεταξυ τους.

Καθένας έχει στο μυαλο του μια διαφορετική διαβάθμιση και διαφορετικές εκδηλώσεις του εγωισμου.
Πολλοι δε φιλοσοφοι και ψυχολόγοι δίνουν εγωιστικά (και συχνά με μη συνειδητο τρόπο) κινητρα στις περισσότερες πράξεις αλτρουισμού, ακόμα και σε αυτές που κάνουν κάποιον μάρτυρα υπερ κάποιας ιδεάς/ομαδας ανθρώπων.

Το ενδιαφέρον είναι οτι ενώ πρακτικά σε κάποια διαβάθμιση ολοι μας είμαστε ή εχουμε υπάρξει εγωιστές κάπου και κάποτε, κανένας μας δεν το παραδέχεται (προφανώς λογω του αρνητικού φορτίου που έχει η λέξη).
Και φυσικά ο εγωισμός κάνει πάρτυ οπου υπαρχει σύγκριση ή ανταγωνισμός. Κι ελαχιστοποιέιται για οσο κλεινεσαι σε καμια σπηλια για κανα μηνα (πρακτικα ποτε δηλαδη).

Σε μια κοινωνία που χειροκρτά τον εγωισμό/ατομισμό/ναρκισσιμο με κάθε τρόπο, και στην οποία το 90% των ανθρώπων πιστευει οτι ειναι καλυτερο, πιο έξυπνο και πιο ταλαντουχο από τον "μέσο όρο", ο εγωισμός υπό κάθε έννοια πανδημεί.

"Η κουλτουρα του ναρκισσιμού", του Lasch, που εξετάζει το φαινόμενο στην αμερικάνικη κοινωνία του '70' και "Το εγωιστικο γονιδιο" του Dawkins που ανάγει το θέμα σε βιολογικό επίεπδο (νομ΄πιζω το ανέφερε πρώτη η @Madeleine Rk , ειναι δυο εννδεικτικές προσεγγισεις του ιδιου θέματος από διαφορετικές οπτικές και σε διαφορετικές διαστάσεις.
Για το ναρκισσισμό έχουν γραφτει πάρα πολλά βιβλια. Ορεξη νάχει κανεις...


(Φυσικά και αυτο ήταν ένα προφανώς εγωιστικό ποστ, μην κοροιδευόμαστε)

 

Εγώ δεν κάνω τίποτε για τις ψυχές των νεκρών μου. Με ότι και όποιον ασχολούμαι, το κάνω γιατί μου δίνει κάτι.
Η μόνη διαφορά ανάμεσα στις "εγωιστικές" και στις "αλτρουϊστικές" μου πράξεις είναι, ότι στις πρώτες τ' όποιο όφελος του/της άλλου/ης δεν το σκέφτομαι καν.
Δηλαδή αν για κείνους/ες υπάρχει, θα ήταν από σπόντα ή εκείνοι/ες κάπου θα το έβρισκαν.
Ενώ στην δεύτερη περίπτωση, τ' όφελος για τον/την άλλη υπάρχει σίγουρα, αλλά συνοδεύεται πάντα και από κάποιο δικό μου.
Εγώ είμαι εγωιστής, εγώ, εγώ, εγώ, εγώ ( για να το τερματίσω χαχα ). Σε τι βαθμό ( παθολογικό ή όχι ), ειλικρινά δεν μ' ενδιαφέρει πια καθόλου να το ξέρω.
Ούτε μ΄ενδιαφέρει πια να τ' αναλύσω. Παίρνω σαν δεδομένο, ότι όποιος/α είχε να κάνει/κάνει/θα έχει να κάνει μαζί μου, ήταν/είναι και θα είναι περισσότερο ή λιγότερο εγωιστής/ρια.
Αν είναι ή δεν είναι εγωιστές οι υπόλοιποι/ες ( δηλαδή οι σ' εμένα άγνωστοι/ες ) δεν μ' ενδιαφέρει ούτε κι εκείνο. Αφού ότι δεν μ' "ακουμπά" καθόλου, για μένα δεν υπάρχει.
Πόσες φορές την ημέρα χρησιμοποιώ το εγώ, το εμένα, το μου? Άπειρες.
Μετά, γιατί να "φοβηθώ" να παραδεχθώ, ότι είμαι εγωιστής? Μην μου χαλάσει η μόστρα ή μήπως θ' αλλάξει η ουσία?

 

Εγωισμος ειναι το να εχεις παθος με το εγω σου.
Δε θεωρω οτι τελικος στοχος ειναι η ευδαιμονια. Και παλι καθετι που πραττουμε κι εχει σαν συνεπεια να οφελειθουμε δεν ειναι εγωιστικη πραξη. Αντιστοιχα καθε κατακριτεα πραξη δεν ειναι εκ των πραγματων εγωιστικη.

Με αλλα λογια για μενα ο εγωισμος εγκειται στο να δρω και να σκεφτομαι απολυτως και μονο τον εαυτο μου.

Φυσικα υπαρχουν στιγμες που οι περισσοτεροι ανθρωποι μπορει να φερθουν εγωιστικα ομως αυτο δεν μας καθιστα εγωιστες ως ταμπελα.

 

Θα προσπαθήσω να εξηγήσω κάτι όπως μου συμβάινει εμένα και ελπίζω έστω και λίγο να βγάλω νόημα.
Πολλές φορές μου έχουν πει ''μα καλά πως γίνεται να μην έχεις εγωισμό, καθόλου; '' '' πώς γίνεται να το δέχεσαι αυτό, πως γίνεται να μην σε πειράζει, δεν είσαι καθόλου εγωίστρια''

Για κάποιο λόγο τα παραπάνω πάντα είχαν ένα τόνο λύπησης; μια τάυτιση του '' δεν είσαι καθόλου εγωίστρια '' με το '' δεν σε αγαπας καθόλου ''

Η πραγματικότητα απέχει πολύ απο το παραπάνω. Είμαι ένας άνθρωπος που γνωρίζει πάρα πολύ καλά που γαμάει και που όχι, τι έχει καλό και τι στραβό. Τα στραβά μου πάντα προσπαθούσα να τα διορθώσω και πριν αποφασίσω να μπω σε ντι/ες ( ότι με ενοχλούσε εμένα ως στραβό) και πλέον συνεχίζω να διορθώνω ο,τι στραβό θεωρεί στραβό το αφεντικό.
Κάποιες φορές τα καταφέρνω πλήρως κάποιες περίπου, κάτω πάντως δεν το βάζω. Τον εαυτό μου τον υπερλατρευω, τον γουστάρω και χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι εγώ  

Ακριβώς αυτό το παραπάνω με κάνει να μην είμαι εγωίστρια ( με την έννοια του πως ο κόσμος ορίζει την λέξη). Ναι δεν έχω κανένα πρόβλημα να δώσω κομμάτια μου αν χρειαστεί ( εκεί που θέλω και έχω επιλέξει) και πάλι κομματιασμένη δεν θα νοιώσω. Το να κάνεις υποχωρήσεις , να είσαι όλα για το αφεντικό, να δίνεις να δίνεις και να μην μετράς στο τετράδιο τι θα πάρεις πίσω, προσωπικά, δεν νοιώθω πως με κάνει για λύπηση, ούτε χάπατο. Νοιώθω απίστευτη δύναμη, σχεδόν εθιστική και απίστευτη ελευθερία. ( διαφορετικού τύπου αλλα καλύτερη νομίζω)

Δεν έχω ανασφάλειες κόμπλεξ και ''μετρημένα'' πάρε-δώσε να μου ορίζουν την ζωή μου.
Δεν θα με χαρακτηρίσω ανιδιοτελή, γιατι υποτίθεται πως ανιδιοτελής είναι αυτός που δίνει χωρίς να παίρνει τίποτα ( τίποτα τίποτα ούτε καν για το μέσα του). Εγώ με το να δίνω, παίρνω!
Παίρνω δύναμη, χαρά, ηρεμία και *******

Να μου χαμογελάει ικανοποιημένος το ανταλάσσω 10101010 φορές με το να είχε γίνει το δικό μου.
Με κάνει αυτό ''μη εγωίστρια''; ή ''μεγάλη '' εγωίστρια που παρέδωσε τον έλεγχο του εγωισμoύ της ;
Δεν ξέρω.