Εγώ ήρθα στη γη για ν' αφήσω σημάδια, καθαρίζω ψυχές απ' τη μοράβια.

Κυράδες μου και Κύριοι,
Λατρεμένα Μου σκλαβιά,

Με Κ/κάμποσους από Ε/εσάς ανταμωθήκαν οι δρόμοι Μ/μας εδώ σε χρόνους που πολλά από τα σημερινά μέλη ακόμη μπουσουλάγανε.
Στα χρόνια αυτά, κουτουλήσαμε κάποιες φορές, άλλες αγκαλιαστήκαμε, άλλες πυροβοληθήκαμε, άλλες γελάσαμε, αλλά και πάμπολλες φορές κάποιες από εσάς σας σάδισα, Με ηδονίσατε και σας ηδόνισα, Με υπηρετήσατε, σας άλλαξα τη ζωή, χαράξατε και εσείς τη δική Μου.
Ζορίστηκα να επιλέξω το τίτλο του νήματος. Ήμουν μεταξύ της Σαββοπουλικής απόδοσης του στοίχου του Ντύλαν που λέει "Τα παίρνεις όλα σοβαρά, ήταν τα λόγια του ληστή" και αυτού που τελικά επέλεξα.
Σε όλη αυτή τη διαδρομή, μορφοποιήθηκε η φύση Μου. Το είναι Μου. Ακόμη πιο ορθά, απέκτησε σαφή περιγραφή. Ο άνθρωπος που καταραμένος με την έντονη αντιληπτική ικανότητα, μπαίνει στις ζωές Τ/των Α'/άλλων και δρα ως ο καταλύτης εκείνος που επιταχύνει την ολοκλήρωση της αντίδρασης των στοιχείων, παραμένοντας ο ίδιος σχετικά ανέπαφος.
Το "σχετικά" όμως αυτό, στα βιολογικά μου χρόνια και σε όσα βρήκα μπροστά Μου στη περπατησιά Μου, μόνο σχετικό δεν είναι.
Ήδη νοιώθω έλλειμμα ενέργειας, οπότε λέω να Σ/σας αποχαιρετήσω.
Δεν ξέρω εάν ο αποχαιρετισμός τούτος θα είναι οριστικός ή πρόσκαιρος, μηδέ, εάν είναι πρόσκαιρος, πόσο θα κρατήσει.

Πίσω από τα λόγια και τις θεωρίες του Κ/καθενός Μ/μας και σαφώς πίσω από τα βιώματα Μ/μας, υπάρχουν άνθρωποι.
Δεν θέλω λοιπόν να φύγω, δίχως να πω αντίο σε όσες από εσάς μοιραστήκατε μέρος από τη ζωή σας μαζί Μου και σας θυμάμαι με χαμόγελο και δάκρυ και ειδικά στις δύο που αδίκησα. Δεν μπορώ παρά να ελπίζω μονάχα, ότι οι ικανότητες Μου στη γραφή θα είναι άξιες να σας κάνουν να αναγνωρίσετε τους εαυτούς.
Οι αποδέλοιπες, με τις οποίες το πείραμα έσκασε στα μούτρα Μ/μας, καλή ζωή να έχετε.

'σείς οι δυο αρχικά που ακόμη μέσα στη ζωή Μου είστε, ξομολόγες Μου πλέον.
'σύ που μέρες πριν, έκαμες τη μαλακία να Μου πεις "φίλοι είμαστε" κι Εγώ έπαθα προσωρινή κώφωση και 'σύ που όταν πλησίασα να γονατίσω απ' το βάρος στάθηκες δίπλα μου δήμιος με στομωμένο σπαθί.
Δεν λέω πολλά σε εσάς, γιατί εσείς θα συνεχίσετε να είστε εκεί, όσο Ο Κύρης της μιας και η μαλακία στο μυαλό της άλλης, το επιτρέπουν.

'σύ τώρα μικρούλα που πέρασες βράδια μετρημένα μαζί μου και σ' έδιωξα όταν χτύπησες ευαίσθητη χορδή για κάτι που ζήσαμε και οι Δ/δυο από διαφορετικά μετερίζια. Ήτανε λίγα τα βράδια Μ/μας, αλλά ακόμη η περίεργη φωνούλα σου Μου φέρνει ένα πολύ, πολύ γλυκό χαμόγελο.

'σύ που τώρα σε βλέπω Πανωχερού. Με μπέρδεψες και τότε και τώρα μαλακισμένο. Μπορεί να μην υπήρξε το spark, αλλά το να βγάζω την τοξικότητα που σου είχε χυσει μέσα σου, άφησε όμορφη θύμιση.

Όσο για σένα καλή μου που βίωσες στο τέλος Μ/μας τον χειρότερο δυνατό Μαρκήσιο. Κατάλαβα ότι έκλεισες τις εκκρεμότητες εκείνο το βράδυ στο Π. Φάληρο και σε βλέπω τώρα να έχεις κάνει, γαλήνια και χαρούμενη, όλα τα βήματα με το νέο σου Κύρη. Σ/σας χαίρομαι και τους Δ/δυο με όλη Μου την καρδιά. Λίγο καιρό πριν, κατά λάθος Με κάλεσες στο τηλέφωνο. Θα είναι λύτρωση για το σφάλμα Μου, αν νοιωθετε και οι Δ/δύο τη θετική ενέργεια που στέλνω όποτε μοιράζεστε δημόσια τις στιγμές Σ/σας.

'σύ τώρα, που υπήρξες η πρώτη που Με έκανες να σπάσω το πλαίσιο του Κ/υ με τον Έρωτά σου. Συνεχίζω να νοιώθω και να εισπράττω ότι γαμείς άχαρα τη ζωή σου. Στην αρχή, ήταν ανακούφιση ότι αρκετά χρόνια μετά, μου ήταν πλέον αδιάφορη η φωνή σου σαν την άκουσα. Μετά από τις πρώτες στιγμές όμως, ακριβώς η αδιαφορία Μου αυτή , Μου έφερε δάκρυ. Καλή σου ώρα.

ιέρεια μυστηρίων αρχαίων. 'σύ είσαι που εισέπραξες την πιο μεγάλη αδικία. Ναι, κορίτσι, άλλοι είναι κεριά αναμμένα, κι άλλοι χαρτιά καμμένα. Το να σου πω ότι στέρεψα από ενέργεια, δεν μειώνει την αδικία, ούτε απαλύνει το χρόνο που σε άφησα μετέωρη. Ξέρεις και ξέρω ότι το τίμημα θα το απαιτήσουν οι Θεοί σου και θα πληρωθεί στο ακέραιο.

και τέλος 'σύ με το υπέροχο μπλαζέ μουνί.
Ήταν τόσο εμφανές από την ώρα που έβαλες την καρέκλα σου απέναντι Μου, το τέλος ποιο θα είναι κι όμως πήραμε το μονοπάτι. Με εσένα όντως πονάει ακόμη. Δεν ξέρω πόσος καταλύτης έχει μείνει εντός σου, μήδε και από ποιον είναι. Αν το τζίνι του λυχναριού μου δίνε μιαν ευχή, θα ζήταγα να κρατήσεις στη καρδιά σου τον καταλύτη του Ποιητή και στο μυαλό σου αυτόν του Μαρκησίου. Μην μείνεις στον 6ο όροφο και μην σπαταληθείς μεταξύ 1ου και 4ου. Όσο μπλαζέ και να είναι ένα μουνί, χάνεται εάν δεν γαμιέται αποκλειστικά και μόνο από ισάξια ψωλή. Όσο για το γαμήσι του μυαλού σου .... θα πρέπει να καταλάβεις ότι για να στο γαμήσει κάποιος άλλος, θα πρέπει να σταματήσεις να το γαμείς μόνη σου. Ασυναίρετα κορίτσι Μου. Ασυναίρετα, γιατί αλλοιώς δεν είναι ....

Και τώρα Εσείς Κύρηδες, Ηδονιστές, Ρεμάλια και λοιπές αντιδημοκρατικές δυνάμεις που ξέρετε ότι έχετε το σέβας Μου και όχι μόνο και 'σείς παλιοσούμπες και τσουλιά που ξέρετε ότι σας έχω στη καρδιά Μου έστω κι αν δεν κοκκινησα ποτέ τους πισινούληδές σας, όσο το θελετε και το μπορείτε ρίχνετε μια ζέστη ματιά στα απολιθώματα των δεινοσαύρων. Κάποτε κυριάρχησαν στη γη.

Δεν ξέρω αν θα είμαι ειλικρινής γράφοντας Au revoir mes amies ή Adieu, οπότε έτσι για να φύγω με χαμόγελο σας λέω
Hasta la victoria siempre.

 

«Κανένα τέλος δεν έρχεται με άδεια χέρια..»
Κ. Δημουλά.

…

 

Εύχομαι να το επιθυμήσετε και να επιστρέψετε κάποια στιγμή.
Θα μας λείψει η όμορφη και ξεχωριστή γραφή σας.


 

 

Δεν είσαι σ αύρα των Δεινών, είσαι μία pet αλλού δα. Δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις, Υποφέρω Υποφέρεις.

Σου έγραψα ένα ποίημα για το Αντίο σου και αν ποτέ γνώμη του Αλλάχ ξεις, μια θέση στα Μπαλκόνια θα σε περιμένει για να αράξεις. Είναι στρογγυλά Με Γα λα

Το ποίημα μου είναι σε video για τη νέα γενειάδα που δεν αντέχει να διαβά ζει για τις Τρίχες.

Αντίο λοιπόν Τύραννε και Σαύρα…

 

Γιατί πάντα μας αφήνουν οι πιο άξιοι;
Ο χώρος έγινε φτωχότερος.
Για σας ευχομαι τα καλύτερα!!!

 

Μπήκα παραμεσα μετα απο παρατεταμενο βαριεστημενο άνοιγμα της πρόσοψης μονο του φόρουμ (ενιοτε και εωσφόρουμ, ενίοτε και κατηφόρουμ) και πεφτω πανω σε αυτό.
Και αυτοματα, σαν φλας φωτογραφικής μηχανής, άστραψε στο μυαλό μιυ η φωτεινή επιγραφή μιας παροιμίας:
Ολα τα πουλιά μισεύουν, μόνο οι κοράκοι μένουν.

Χαίρομαι μόνο που θα μεινουν πίσω τα πιξελ των γραφων σου και δεν θα τα πάρεις μαζι σου.
Καλη επαναφορτιση ή ότι άλλο προτιμάς.
Εύχομαι πληρότητα όποιο δρόμο κι αν τραβήξεις.
Ακόμα και της επιστροφής.

Ως ελαχιστο δείγμα εκτίμησης ενας μουσικος αποχαιρετισμός με ενα κομμάτι που ο τιτλος του σημαίνει ακριβώς αυτο: αποχαιρετισμός (kacharpari).







Υ.Γ. Πάει καιρός που το Hasta la Victoria siempre έγινε (mas o menos) Hasta la Victoria Secret. Και έπονται και άλλα...

 

Έλεγε ο παππούς μου. ΕΖΗΣΑ παιδί μου και γέρασα. Το σημαντικό είναι πως αποχωρείς "γεμάτος", αυτό είναι το σπουδαίο. Θα ακολουθούσα κι εγώ, αλλά δεν έχω ζήσει ακόμα στο 100% όλες μου τις φαντασιώσεις. Δεν θέλω να φανώ αχάριστος.... αλλά ελπίζω ακόμα.