Εδώ οι καλές αφέντρες. Περάστε κόσμε...

Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό που υπάρχει είναι αυτό που νοιώθει ο καθένας κάποια στιγμή. Και μπορεί κάποια πράγματα να βγαίνουν συχνότερα (πχ. να είσαι κυριαρχικής ιδιοσυγκρασίας) αλλά ποτέ δεν είναι τα μόνα. Υπάρχουν και τα αντίθετα και τα εντελώς διαφορετικά.

Και αλλάζουν κιόλας και με την ηλικία τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες.

Συνεπώς, αν θέλει κάποιος να ικανοποιεί τις φαντασιώσεις του, πρώτ' απ΄ όλα πρέπει να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του σε αυτές, μετά να αναζητεί να τις μοιραστεί ανάμεσα στα άτομα που πιστεύει ότι μπορούν να τους τις ικανοποιήσουν, μετά να είναι ειλικρινής σε αυτά τα άτομα ώστε να φτιαχτεί υγιής βάση, και μετά να γίνει η φαντασίωση πραγματικότητα, με όποιο άτομο ανταποκριθεί.

Μοίρασμα είναι κοινής ωφέλειας και απόλαυσης, στη βάση του.

Μπορεί να φαίνεται θεωρητικό αλλά δεν είναι. Δουλεύει θαυμάσια και πρακτικότατα και φέρνει απτά αποτελέσματα ικανοποίησης. Αργά ή γρήγορα, αλλά είναι σίγουρη οδός. Τόσο στα ερωτικά θέματα όσο και σε όλα τα υπόλοιπα. Απλά το απλό δεν είναι πάντα το εύκολο.

Αν λοιπόν κάποιος επιθυμεί να ικαονοποιήσει τις ερωτικές φαντασιώσεις του, αν ακολουθήσει το παραπάνω πιστά, αργά ή γρήγορα θα πετύχει τον σκοπό του εγγυημένα.

Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς υπεκφυγές και δικαιολογίες απέναντι στον εαυτό μας επειδή ανυπομονούμε ή έχουμε ανασφάλειες όλοι μας και δυσκολευόμαστε να τις πειθαρχήσουμε, κατ΄ εμέ.


Κατά τα λοιπά, με την παραπάνω έννοια μπορεί ίσως να μην υπάρχουν Αφέντρες, αλλά κανείς δεν είναι σίγουρος για αυτό και δεν έχει και σημασία. Σημασία είναι ότι μπορεί να βρεθεί "η δική σου Αφέντρα για τα δικά σου γούστα" ή "η δική σου σκλάβα για τα δικά σου γούστα" ή "το οτιδήποτε για τα δικά σου γούστα γενικώς" αντίστοιχα.

Αναζητάς μεθοδικά, κάνεις υπομονή, δεν αποθαρρύνεσαι-κάμπτεσαι-αποπροσανατολίζεσαι εφόσον ξέρεις σταθερά τι αληθινά επιθυμείς, και κάποια στιγμή...τσουπ, νάτο βρέθηκε.

Τόσο απλά.


Tip: Μπορεί φυσικά στη διαδικασία της αναζήτησης ή της εύρεσης και στη συνέχεια του "χτισίματος" της σχέσης να προκύψουν κι άλλα απροσδόκητα παραπλεύρως, αλλά έτσι είναι η ζωή. Γι΄ αυτό κι έχει και ενδιαφέρον και ομορφιά και μαγεία, καλή ή κακή αδιάφορο. Όλα προβλέπονται.

 

...Σε όλους έχει συμβεί να συνομιλούν με μια καυτή θυληκή ύπαρξη μα να αποδειχτεί βαγγέλης το απέναντι πληκτρολόγιο.

 

Για να λέμε την αλήθεια τελείως άλλα είχα στο μυαλό μου πάνω σε αυτό Koproskylo, αυτό που λες ούτε που το είχα σκεφτεί, αλλά οκ, θεωρητικά παίζει κι αυτό.

 

Αφέντρες υπάρχουν;
-Όχι...
Αφέντρες υπάρχουν;
-Ναι...


Υποτακτικοί υπάρχουν;
-Όχι...
Υποτακτικοί υπάρχουν;
-Ναι...​

Σαφώς ο τοποθετήσας το νήμα Κορνήλιος δεν εννοεί ότι πουθενά σε όλον τον πλανήτη γη, όπως και στο μικρό απειροελάχιστο σημείο του που λέγεται Ελλάδα, δεν υπάρχει ούτε μία μη επαγγελματίας που να είναι Κυρίαρχη... Ούτε ότι δεν υπάρχει ούτε μία μη επαγγελματίας Κυρίαρχη που μπορεί και δύναται να αυτοπροσδιορίζεται ως Αφέντρα περιλάλητη, υπέρλαμπρη Mistress, τσαχπίνα σκληροπυρηνική Μιστρέσσα και ταυτόχρονα να το ζει και να το εξασκεί ως τρόπο ζωής εντός της καθημερινότητας Της...

Είναι λοιπόν δύσκολο να βρει κανείς Κυρίαρχη Μιστρέσσα; Ναι... Είτε είναι «πιασμένη», έχει ήδη βρει τον/τους σκλάβους Της (και τους προσέχει ως κόρην οφθαλμού) ή ψάχνει να αυξήσει ή να ανανεώσει την περιουσία Της, ή ψάχνει γιατί δεν τον/τους έχει βρει ακόμα και έτσι ξεμένει με τον παραπάνω τίτλο ως σηματοδότηση για το τι ακόμα ψάχνει...

Είναι παρά τα συνταρακτικά νούμερα αρσενικών δεδηλωμένων υποτακτικών και σκλάβων εύκολο και για την όποια Εκείνη να βρει τον/τους κατάλληλο/ους; Όχι... Καθόλου... Υπάρχουν όντως μιλιούνια από υποτακτικά που να επιθυμούν να καταστούν και σκλάβοι οπότε να είναι κι Εκείνη Αφέντρα στην ουσία και όχι στην πρόθεση ή στον τίτλο όσο και να το φυσάει το Αφεντριλίκι;

Και πάλι όχι... Υπάρχουν αντίθετα μιλιούνια από φαντασιωσικά και πορνογραφικά ανθρωπάκια που φέρουν αυτούς τους τίτλους αλλά που ουδεμία όρεξη έχουν να αναλάβουν τα ζόρια (και όχι μόνο τις ηδονές) που συνεπάγεται μία σχέση που απαιτεί αφοσίωση, δέσμευση εκατέρωθεν και τη νομοτέλεια ότι τα γούστα του Κ προηγούνται κι Εκείνος/Εκείνη αποφασίζει το πως, το πότε και το πόσο... 'Αδικη ζωή άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις!!!...

Είναι λοιπόν δυσεύρετες και οι δύο καταστάσεις; Της Αφέντρας και του σκλάβου χωρίς εισαγωγικά; Ναι...

Μα γιατί πια τόσο πολύ;

Who knows… Ίσως επειδή στον πολιτισμό της ταχύτητας, οι επιθυμίες σαν κι αυτές για να καταστούν πραγματώσεις απαιτούν ιδιαίτερα μεγάλο κόπο, χρόνο, ευθύνη, εντιμότητα, ωριμότητα, συνειδητότητα, δόσιμο, αμείλικτη αλήθεια, θάρρος και γενναιότητα και όλα όσα ακόμα συντελούν στο χτίσιμο μίας σούπερ ντούπερ ουάου με τα πάνω της και τα κάτω της Σχέσης ζωής (και αυτό δεν εννοεί την αιωνιότητα αλλά τη σημαντικότητα) με έναν άλλον 'Ανθρωπο προσθέτοντας σε αυτήν και το περίπλοκο πιπέρι μίας ερωτικής –ψυχοεγκεφαλικής συσχέτισης με τις ιδιαιτερότητες που αυτή λαμβάνει χώρα στο bdsmικό σύμπαν...

Ποιος όμως είπε ότι το Μ/s (γιατί περί αυτού Μ/μιλάμε όταν Μ/μιλάμε για Αφέντρες και σκλάβους) είναι ένα παιχνίδι για αδύναμους ανθρώπους, όπως και αν Α/αυτοί αυτοπροσδιορίζονται εντός του; Ποιος είπε ότι δεν είναι παιχνίδι για δυνατούς παίκτες; Για ανθρώπους που αποφασίζουν να ζήσουν όπως Ε/εκείνοι επιθυμούν, αντί για όπως επιθυμούν όλοι οι άλλοι; Κι Ε/εκείνους που όσα ισχυρίζονται ότι επιθυμούν έχουν τη δύναμη και τη βούληση να τα υποστηρίζουν στην πράξη αλλάζοντας και την καθημερινότητα τους μαζί...

Είναι δυσεύρετο σε αυτόν τον «πολιτισμό» των επιφανειών, των οθονών και των καθρεφτών, όπως και κάθε τι άλλο που δεν κυκλοφορεί έτοιμο και παντενταρισμένο στο ράφι από το σουπερμάρκετ της ηδονής, ή που το παραγγέλνεις με ένα τηλεφώνημα... Έχει δουλειά και μόχθο για να το βρεις «ολοκληρωμένο» και αν δεν το βρεις «ολοκληρωμένο», έχει δουλειά και μόχθο να μάθεις να επιλέγεις σύντροφους-συμπαίκτες με τους οποίους να συνλειτουργήσεις κατά τέτοιον τρόπο ώστε να αποκαλύψεις και να αποκαλυφθείς... Να μυήσεις και να μυηθείς... Κάποιοι το λεν «χημεία»... Κάποιοι το λεν «συμβατότητα»...

Αυτός ο κόπος βέβαια σαφώς και χαλάει το πορνογραφικό ζουμί... Εκείνο που λέει Αφέντρα τώρα θέλω (να μου κάνει αυτά και αυτά και αυτά) και τη θέλω τώρα (έτσι ακριβώς όπως τη θέλω), αλλά δε θέλω και να την πληρώνω αυτήν μου την παραγγελιά (είναι και οι εποχές δύσκολες), δε θέλω και να αλλάξω κάτι από τον εαυτό μου, να δώσω και να πάρω, δε θέλω ακόμα να σκάψω και πιο βαθιά μέσα μου, να αλλάξω τη ζωή και την καθημερινότητα μου... Η «υποτακτικότητα» εδώ σε όλο της το Μεγαλείο... Για τη «σκλαβοσύνη» δε, τρέχει από τα μπατζάκια... Αυτή λοιπόν η «σκλαβο-υποτακτικότητα» -η κατά Κορνήλιον «με το πουλί στο χέρι»- πρέπει να Πω, δε θα βρει μη επαγγελματία «Αφέντρα» ούτε στον αιώνα τον άπαντα, -εξόν από περίπτωση κάποιας ζαβολιάς και βίτσιου του σύμπαντος που αρέσκεται κατά καιρούς να δημιουργεί μπάχαλα και να ειρωνεύεται τους στομφώδεις σαν κι Εμέ-, οπότε η συμβουλή του Κορνήλιου «ξεχάστε το, δεν υπάρχει» είναι και η καλύτερη συμβουλή που μπορεί να δώσει κανείς...

Τώρα αν δεν πρόκειται για το πορνογραφικό ζουμί αλλά για ένα ζουμί όντως υποτακτικό ή και ακόμα πιο δυσεύρετο για ένα ζουμί σκλαβίσιο, τι γίνεται;

Οι αριθμοί και οι ομολογίες σε ελληνικό αλλά και εξωτερικό σύμπαν, λένε ότι στον κόσμο του Bdsm υπερέχουν αριθμητικά τα αρσενικά είτε ως Κύριοι είτε ως υποτακτικοί όπως και σε όλα τα άλλα στάτους... Τα bdsmίσια θηλυκά ως πιο δυσεύρετα έχουν και μεγαλύτερο πεδίο επιλογής είτε για να βρούνε Κύριο είτε για να βρούνε υποτακτικό, είτε όποιο άλλο στάτους σε αρσενικό... (Με τα Θ/θηλυκά που αναζητούν Θ/θηλυκά και τα Α/ αρσενικά που αναζητούν Α/αρσενικά δεν Έχω ιδέα τι γίνεται από πλευράς αριθμών και παρακαλώ να με συγχωρέσουν για την άγνοια... Ας μιλήσουν οι Ι/ ίδιοι - Ι/ίδιες για τα όσα τραβάνε από πρώτο χέρι αν επιθυμούν να Μ/μας διαφωτίσουν)...

Τι μπορεί να κάνει λοιπόν ένας όντως υποτακτικός μπροστά στα δυσχερή αυτά νούμερα ώστε να βρει το όνειρό του, τη μούρη του πατημένη κάτω από τις υπέρλαμπρες ποδάρες μίας υπέρλαμπρης θεάς;

Μα να συνεχίζει να το παλεύει, να γυρίζει, να μυρίζει και να αναζητά, γινόμενος όλο και καλύτερος στους τρόπους της έρευνας και της προσέγγισης ενός άλλου συμβατού Ανθρώπου...

Τουλάχιστον αυτός έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες από εκείνους που κολυμπούν και μόνο στο πορνογραφικό ζουμί να πέσει πάνω σε μία μη επαγγελματία Κυρία... Γιατί κι Εκείνες τείνουν να δυσανασχετούν από τον όγκο των σαχλών επικοινωνιών που λαμβάνουν καθημερινά, οπότε το αληθινό τείνει να ξεχωρίζει από το χυλό και να εκτιμάται... Και να παραεκτιμάται μάλιστα...

Αν όμως δεν σταθεί τύχη και συγκυρία τέτοια, μια που είναι λιγότερες αριθμητικά και δεν μπορούν παρόλο που είναι θεές να αναλάβουν όλον τον αρσενικό υποτακτικό πληθυσμό, άλλο δρόμο δεν έχει αυτός ο υποτακτικός εκτός αν θέλει να καταλήξει σαν τους άλλους «με το πουλί στο χέρι», από το να μυήσει κάποια άλλη ύπαρξη ανυποψίαστη ή μισο-υποψιασμένη σε αυτόν τον κόσμο του... Και η μύηση παίρνει χρόνο, ιδρώτα, υπομονή κι εμψύχωση και πάει βήμα βήμα και σκαλί σκαλί... Μύηση δεν είναι «Θέλω να μου κάνεις αυτό κι εκείνο και να είσαι έτσι, μόνο και μόνο γιατί τόλμησα να στο εκμυστηρευτώ»... (Σοβαρή, σοβαρότατη κατάκτηση το τόλμημα της αποκάλυψης και καθόλου αμελητέα... Από μόνο της όμως δεν αρκεί)... Διότι Μύηση δεν είναι κάνω τον άλλον να νιώθει άγχος ότι είναι λειψός σε κάτι γιατί δεν μπορεί να το ικανοποιήσει (γιατί αυτό είναι ένα κάτι που ακόμα δεν το γνωρίζει -ούτε τι είναι ούτε και πως να το κάνει- ώστε να αρχίζει να το καραγουστάρει κιόλας...). Μύηση είναι να νιώθει ο άλλος ποθητός, σημαντικός, αποδέκτης λατρείας -και όχι κριτικής και κάτω από το μικροσκόπιο- και αυτά να του δίνουν όρεξη να μπει στα δωμάτια και να τα ψάξει με εσένα που τον μπάζεις στα κόλπα γαργαλιστικά... Και από τη δική του πλευρά να θαυμάζει τη δυνατότητα να προχωράει μαζί σου ηδονικά και να θέλει να ανοίγει και άλλες πόρτες στα όλο και πιο ενδότερα playrooms...

Κι εδώ παίζει ρόλο όχι μόνο η σωστή επιλογή έτερου συμβατού συμπαίκτη αλλά και η περίφημη Σαγήνη του Κορνήλιου...

Χωρίς Σαγήνη, ούτε Κυρία, ούτε «κορτσόπουλο» πρόθυμο και ικανό να μπει σε αυτόν τον κόσμο δε θα σταυρωθεί... Γιατί πρώτα χρειάζεται ο άλλος να επιθυμήσει να μπει μαζί με ΕΣΕΝΑ σε ένα ταξίδι μέχρι την Ομόνοια για να ΠΟΘΗΣΕΙ να πάει ΜΑΖΙ με ΕΣΕΝΑ και σαφάρι χωρίς επιστροφή στη Ζιμπάμπουε...

Αυτά για τώρα, συγχωρήστε Με για τη λογοπλημμύρα... Πάει πακέτο με την πληθωρική Μου φύση...

Κορνήλιε, ελπίζω να συνέδραμα έστω και αμυδρά στο νήμα σου που ξεκίνησε ως ένα μικρό σοκ και δέος...

Α.

 

@angel42
Ενα like είναι λίγο, πολύ λίγο, για το πιο μεστό και ουσιώδες κείμενο που έχω διαβάσει ever απο γυναίκα πάνω στο θέμα της γυναικείας κυριαρχίας.

 

Ναι, αλλά υπερβολικά αμυδρά όμως. Έφυγες πολύ απο το δικό μου ποιντ

​

 

@angel42 να σου συστήσω τον underherfeet. Καλό παιδί και αξιοσέβαστο μέλος ετούτης της κοινότητας. Σε ποθεί σφόδρα και θαρρεί πως είσαι ο χεμινγουεϊς.

 

Γειά σου ρε @cornilios ψυχολόγε!

 

Εμένα πάλι γιατί μού κάνει πως ό,τι λέει είναι άλλ' αντ' άλλα, της Παρασκευής το γάλα..?
(Μεταξύ μας, ξέρω γιατί, αλλά δεν με μέλλει κιόλας. Το ερώτημα και ποιος σού ζήτησε να πεταχτείς, το αντιπαρέρχομαι με αγάπη)...

 

Αμφισβητω οτι το εχει γραψει γυναικα.
Εστω μονη της.

 

... εν τω μεταξύ, επειδή ξύπνησε για τα καλά ο μουσικός παραγωγός που κρύβω μέσα μου, ένεκα που ανέλαβα αυτοβούλως την μουσική επιμέλεια του αλλουνού νήματου που τρέχει θα σας καληνυχτίσω και σ' αυτό μ 'ενα τραγουδάκι , ρομαντικούλι, μια και όποτε εγώ ποθώ σφόδρα αναδύεται παραλλήλως η καλλιτεχνική μου φύσις!



Από τους χρόνους τους παλιούς τό 'χω βαθύ μεράκι,
να βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το μαγισσάκι.

Τ' άπιαστο σαν αερικό, στην εμορφιά του Μάης,
που αν κάνεις να τον μυριστείς, αλίμονό σου εκάεις!

Έβγα, έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκι.
Ντο και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα σύννεφα.

Τι ζουμπούλια και τι κρίνα, τι και τούτα τι κι εκείνα!
Ντο και ρε και φα και μι, φούχτα μου και δύναμη.

Ποιος θα μου δώκει δύναμη κι ένα μακρύ καμάκι,
να βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το μαγισσάκι.

Που 'ναι σπηλιά του ο ουρανός, άγγελος η μαμά του
κι αφρός το φουστανάκι του, στην άκρια του κυμάτου.

Χτύπα, χτύπα το ραβδάκι, γίνε το νερό στ' αυλάκι.
Φα και ρε και μι και ντο, μες στο μπλε το ξάγναντο.

Τα παπιά και τα βαπόρια, παν μαζί και πάνε χώρια.
Έξι, τέσσερα κι οχτώ, γούρι μου και φυλαχτό!

Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές, ν' ανάψω ένα κεράκι.
Να κάνει θαύμα στα κρυφά για με το μαγισσάκι.

Που να κοιμάμαι ξυπνητός, να τρέχω ξαπλωμένος
και να με λεν χωρίς καρδιά, μα να 'μαι ερωτευμένος.

Έβγα, έβγα μαγισσάκι, χτύπα χτύπα το ραβδάκι.
Ντο και ρε και μι και φα, μες στα ροζ τα σύννεφα.

Τα παπιά και τα βαπόρια, παν μαζί και πάνε χώρια.
Έξι, τέσσερα κι οχτώ, γούρι μου και φυλαχτό!

Μ' ολο το σεβασμό στον Οδυσσέα, καλή του ώρα εκεί που βρίσκεται, θα πρότεινα να το ξανακούσετε ξανά, αντικαθιστώντας μια λεξούλα με μιαν άλλη.
Ισως τότε διακρίνετε τη λογική που ( κατάλαβα εγώ οτι ) διατρέχει ένα τουλάχιστον κομμάτι που έγραψε ( η οχι? ) ο άγγελος πιο πάνω , που συνιστά ταυτόχρονα και προαπαιτούμενο, για να βγουν επιτέλους οι Αφέντρες απο τες κρυψώνες τους!

 

Άμα έχεις στοιχεία να μας τα παραθέσεις Θείε Σέρλοκ