Ειδήσεις

Απάντηση: Ειδήσεις

και φαίνετε τόσο ευγενικός ο τίτλος του κινήματος αυτού ...

 

Απεβίωσε ο Ολλανδός συγγραφέας Χάρι Μούλις
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

TA NEA: 31/10/2010 15:14

Web-Only

Την απώλεια ενός αγαπημένου τους παιδιού θρηνούν οι Ολλανδοί. Ο συγγραφέας Χάρι Μούλις, που έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τα βιβλία του «Η ανακάλυψη του ουρανού» και «Η απόπειρα» απεβίωσε χθες. Ήταν 83 ετών.

Σύμφωνα με τον εκδοτικό οίκο του, ο συγγραφέας πέθανε στην κατοικία του στο Άμστερνταμ, μετά από μάχη με τον καρκίνο.

Ο Χάρι Μούλις είχε συγγράψει περισσότερα από 70 διηγήματα, μυθιστορήματα, δοκίμια, ποιήματα και θεατρικά έργα και θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Ολλανδούς συγγραφείς.

Ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε χαρακτήρισε το θάνατό του «απώλεια για την ολλανδική λογοτεχνία και για την Ολλανδία».

ΧΑΡΙ ΜΟΥΛΙΣ «Ζούμε πάντα τους ίδιους ελληνικούς μύθους»

Ο Ολλανδός μπεστσελερίστας Χάρι Μούλις βάσισε τα βιβλία του στους Έλληνες τραγικούς και στους ελληνικούς μύθους, όπως λέει σε μια σπάνια συνέντευξή του

ΧΑΡΗ ΠΟΝΤΙΔΑ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2006


«Η τέχνη είναι ο κόσμος της ελευθερίας» λέει ο Ολλανδός συγγραφέας Χάρι Μούλις, που μιλάει απόψε στο Megaron Plus. «Σε αντίθεση με τον πραγματικό κόσμο, σε ένα βιβλίο μπορώ να περάσω ανά πάσα στιγμή μέσα από έναν πέτρινο τοίχο». Ένθετα, τα εξώφυλλα των δύο τελευταίων μυθιστορημάτων του που κυκλοφόρησαν στα ελληνικά (από τις Εκδ. Καστανιώτη): «Ο προστατευόμενος» και «Το πέτρινο νυφικό κρεβάτι»

«Άλλο τι γράφει ένας συγγραφέας, άλλο τι πιστεύει. Αν πράγματι πίστευα ότι μας καθοδηγούν άγγελοι, θα ήταν βλασφημία να γράψω την "Ανακάλυψη του Ουρανού". Τέτοιο μυθιστόρημα μπορείς να γράψεις μόνο αν δεν το πιστεύεις, τότε μπορείς να κάνεις παιχνίδι. Σε τελευταία ανάλυση, η τέχνη είναι παιχνίδι», λέει ο Ολλανδός μπεστσελερίστας Χάρι Μούλις.

Σε απόσταση αναπνοής από την υποψηφιότητα ενός Νόμπελ Λογοτεχνίας (σύμφωνα με έγκριτους βιβλιοκριτικούς), ο συγγραφέας - που σήμερα βρίσκεται στην Ελλάδα για να μιλήσει στο ελληνικό κοινό για τα έργα του, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - έχει ιδιαίτερη σχέση με την κλασική Ελλάδα και τους μεγάλους Έλληνες δραματουργούς. Όπως εξομολογείται ο ίδιος (που αποφεύγει τη δημοσιότητα και τις συνεντεύξεις) σε μια κουβέντα του με τον διευθυντή του Ολλανδικού Ινστιτούτου Αθηνών, Γκερτ Γιαν Βαν Βινγκάρντεν, παρ' ότι παράτησε πρόωρα το σχολείο, είχε διαβάσει πολλά για την αρχαία Ελλάδα όταν ήταν ακόμα παιδί.

Σε κάποια από τα έργα σας ο μύθος του Οιδίποδα παίζει σημαντικό ρόλο. Τι σας συναρπάζει τόσο πολύ;

Πάνω στην ιστορία του Οιδίποδος έχει χτιστεί μια ολόκληρη επιστήμη: η ψυχανάλυση. Έχουμε τον Οιδίποδα που παντρεύεται τη μητέρα του και ύστερα καταφτάνει ο μάντης Τειρεσίας γιατί ξέσπασε επιδημία πανώλης ως τιμωρία γι' αυτή την επαίσχυντη πράξη. Αναρωτιόμουν πώς είναι δυνατόν αυτός ο Τειρεσίας να τα ξέρει όλα αυτά. Μόνο στο τέλος του δεύτερου έργου «Οιδίπους επί Κολωνώ», εκεί όπου ο Οιδίπους τριγυρνάει τυφλός, καταλαβαίνεις: αυτός είναι ο Τειρεσίας. Έτσι λοιπόν ένωσα κι εγώ δύο έργα, όπου κάθε φορά ένας νέος Οιδίποδας μεταμορφώνεται σε νέο Τειρεσία. Αενάως. Αυτή η αέναη συνέχεια υπάρχει και στην ψυχανάλυση του Φρόυντ...


Ο Αισχύλος και το Ιράκ

Στην «Ανακάλυψη του Ουρανού» ο χριστιανισμός δεν μοιάζει να παίζει σημαντικό ρόλο για τη σημερινή ανθρωπότητα. Θα μπορούσατε να είχατε γράψει ένα παρόμοιο βιβλίο για τους αρχαίους συγγραφείς; Λόγου χάριν, ότι κάποιος παίρνει την εντολή να πάρει πίσω όλα τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων επειδή δεν παίζουν πλέον σημαντικό ρόλο στη σύγχρονη κοινωνία;

Πάρτε τους Πέρσες του Αισχύλου και το θέμα που παίζεται σήμερα με το Ιράκ. Μοιάζουν πάρα πολύ. Τότε, απλώς, ήταν ο Ξέρξης. Τίποτα δεν άλλαξε 2.500 χρόνια. Το έργο αυτό συνεχίζει να είναι επίκαιρο. Ο πολυθεϊσμός, από την άλλη, είναι πολύ πιο διαδεδομένος από τον μονοθεϊσμό. Η ελληνική μυθολογία αποτελεί ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης. Για σχεδόν κάθε κατάσταση στην οποία μπορεί να βρεθεί ο άνθρωπος υπάρχει μια αντίστοιχη στους ελληνικούς μύθους. Και αυτό παραμένει συναρπαστικό.

«Είμαι γιος μιας Εβραίας και ενός συνεργάτη των Γερμανών!»

ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΙΜΠΛΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2006


«Δεν ξεκινάω από την κοινωνική πραγματικότητα», λέει ο Ολλανδός συγγραφέας Χάρι Μούλις. «Ξεκινάω από τη δική μου κατάσταση και για να την περιγράψω χρησιμοποιώ την κοινωνική πραγματικότητα»

«Θα μπορούσε να είχε γράψει ένα ωραίο βιβλίο για τη θητεία του στα SS, όμως δεν θα έπαιρνε Νόμπελ», έλεγε για τον Γκίντερ Γκρας, χτες στην Αθήνα, ο Ολλανδός συγγραφέας Χάρι Μούλις. «Δεν ήταν ναζί. Στα 17 του μπορεί απλώς να τον είχαν συναρπάσει οι στολές και οι παρελάσεις. Αυτό όμως που είναι περίεργο είναι που δεν κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο παρά μόνο μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης».

Ο Χάρι Μούλις, που μίλησε το βράδυ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σημαδεύτηκε από τον πόλεμο. Γεννήθηκε το 1927, όπως και ο Γκίντερ Γκρας. «Όταν ξέσπασε ο πόλεμος ήμασταν 12χρονα παιδιά και όταν τελείωσε ήμασταν 17, είχαμε πλέον ενηλικιωθεί». Το βασικό όμως «παράδοξο», που σημάδεψε και το έργο του, ήταν άλλο: η μητέρα του ήταν Εβραία (από την Αμβέρσα) και ο πατέρας του συνεργάτης των Γερμανών! «Να σας πω την ιστορία;». Ποιος να αρνηθεί. Οπότε εξήγησε ότι ο πατέρας του, Αυστριακός αξιωματικός στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αποστρατευθείς κλήθηκε από τους Γερμανούς να διευθύνει μια πρώην εβραϊκή τράπεζα που είχε επιταχθεί. «Ύστερα από έξι μήνες κατάλαβε ότι επρόκειτο για τράπεζα ληστών. Έπαιρναν την περιουσία των Εβραίων που έστελναν στο Άουσβιτς. Φοβήθηκε όμως να φύγει γιατί είχε γυναίκα Εβραία. Έτσι έσωσε και τη μητέρα μου. Θα είχε πεθάνει στα 30, ενώ τελικά πέθανε στα 88. Πρέπει λοιπόν να χαίρομαι που ήταν με τους κακούς; Να οι παραδοξότητες που γέννησαν το έργο μου».

Η συλλογή διηγημάτων «Ο προστατευόμενος» που έφτιαξε ο Μούλις με τη μεταφράστριά του Ινώ Βαν Ντάικ-Μπαλτά για το ελληνικό κοινό, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

 

Ακριβώς τα ίδια, έγραφε το "Ποντίκι" της 28.10. για τη Σύμη.

 

Τα καλά του ελεύθερου ανταγωνισμού και της απελευθέρωσης των ακτοπλοϊκών γραμμών σε συνδυασμό με τον παροιμιώδη πατριωτισμό των Ελλήνων εφοπλιστών. Από νησί κατάγομαι και ξέρω...

 

Στο μεταξύ δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο "Πρωτέας" είναι το ίδιο που πήγαινε Κεφαλληνία και Ζάκυνθο από τα μέσα της δεκαετίας του 1970.

 

Ελευθεροτυπία, Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Ο ΑΣΤΕΓΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΒΡΕΙ ΚΑΤΑΛΥΜΑ ΣΕ ΚΑΔΟ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΕ ΣΤΟ ΜΥΛΟ ΤΟΥ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑΡΙΚΟΥ

Πέθανε στη χωματερή της κοινωνίας

Της ΑΡΓΥΡΩΣ Κ. ΜΩΡΟΥ

Μέσα από έναν κάδο απορριμμάτων -σαν αυτούς όπου πετάμε καθημερινά τα σκουπίδια μας- αποκαλύφθηκε τα ξημερώματα της Κυριακής ένα ανθρώπινο δράμα. Για μια ζωή αδέσποτη, που έμελλε να λήξει όσο άδοξα υπήρξε... με το «γύρισμα» του κάδου αυτού στο απορριμματοφόρο!

Κανείς δεν γνωρίζει πώς βρέθηκε μέσα στον κάδο των σκουπιδιών. Αν τον χρησιμοποίησε ως πρόχειρο κατάλυμα για να προστατευθεί από το τσουχτερό κρύο. «Προφανώς κοιμόταν», αναφέρει και η επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας. Ισως γι' αυτό να μην άκουσε το απορριμματοφόρο που είχε πλησιάσει για την αποκομιδή στη διασταύρωση των οδών Παναγίτσας Πλατάνας και Ειρήνης, στον Ταύρο.

Οι υπάλληλοι καθαριότητας δεν είχαν αντιληφθεί το παραμικρό. Πώς μπορούσε να πάει εκεί το μυαλό τους; Τσούλησαν τον κάδο και τον τοποθέτησαν στο απορριμματοφόρο, που τον γύρισε για να τον αδειάσει. Παρά το δυνατό θόρυβο του μηχανισμού που αλέθει τα σκουπίδια, οι εργαζόμενοι -χάρη στην εμπειρία τους- άκουσαν τη φωνή του άτυχου άνδρα. Φώναξαν αμέσως στον οδηγό να σταματήσει το άλεσμα. Ειδοποίησαν τον επόπτη και αμέσως κάλεσαν σε βοήθεια.

Εννέα πυροσβέστες έσπευσαν στην περιοχή για να τον απεγκλωβίσουν μέσα από το βαρύ όχημα. Ο άτυχος άνδρας μεταφέρθηκε αμέσως με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Λίγα λεπτά αργότερα υπέκυψε στα τραύματά του.
Σήμερα αναμένεται να ξεκαθαρίσουν και τα αίτια θανάτου από την ιατροδικαστική εξέταση.
Τις επόμενες ημέρες από τις εξετάσεις DNA θα ταυτοποιηθούν τα στοιχεία του. Δεν αποκλείεται ο άνθρωπος αυτός να αντιμετώπιζε σοβαρό παθολογικό πρόβλημα, συνέπεια του οποίου έπεσε ημιθανής στον κάδο.

Ο Ελληνας κλοσάρ, περίπου 50 ετών, δεν ήταν άγνωστος στην περιοχή. Κάτοικοι και εργαζόμενοι τον ήξεραν. Τον έβλεπαν να ζει στο δρόμο. «Ζούσε στο δρόμο τα τελευταία 5 με 6 χρόνια. Συνήθιζε να κοιμάται στη διασταύρωση της οδού Πόντου με την Πέτρου Ράλλη», σχεδόν πέντε παράλληλους δρόμους από το σημείο που βρήκε τραγικό θάνατο, λένε στην «Ε».

Κανείς δεν γνωρίζει την ιστορία του. Αν έχει οικογένεια, τι του συνέβη, πώς βρέθηκε στο δρόμο. «Του δίναμε φαγητό και εμείς και οι εργαζόμενοι στο δήμο. Αλλα εκείνος δεν το έπαιρνε. Ντρεπόταν! Εψαχνε στα σκουπίδια... άλλοτε για να βρει φαγητό, άλλοτε για κούτες για να τις βάλει πάνω του και να σκεπαστεί», περιγράφουν. Οπως λένε, δεχόταν με ευχαρίστηση τα τσιγάρα που του έδιναν και λίγα χρήματα για να αγοράσει κρασί.

Ο άτυχος άνδρας -λένε- δεν συνήθιζε να κοιμάται στους κάδους απορριμμάτων. Παρ' ότι κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκε μέσα στον κάδο των σκουπιδιών, οι άνθρωποι που τον γνώριζαν και τον βοηθούσαν εκτιμούν πως ή ήταν μεθυσμένος και στην προσπάθειά του να βρει φαγητό ή κάποια κούτα για να ξεγελάσει τον εαυτό του από το κρύο έπεσε μέσα στον κάδο, ή χτύπησε το κεφάλι του και λιποθύμησε.


ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΕ ΑΣΤΕΓΟ

Και Ελληνες στον «κάδο» των αστέγων
Νεόπτωχοι Αθηναίοι πετιούνται στον σκληρό δρόμο των αποκλήρων, μαζί με μετανάστες, πρόσφυγες, τοξικομανείς

TO BHMA - ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΧΕΚΙΜΟΓΛΟΥ | Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Για ένα δύσκολο χειμώνα ετοιμάζονται οι άστεγοι των Αθηνών, οι τάξεις των οποίων πυκνώνουν και διευρύνονται από τα νέα θύματα της κρίσης. Οπως ομολογούν όλοι οι εμπλεκόμενοι σε προγράμματα ανακούφισης της ευπαθούς ομάδας καταγράφεται ραγδαία αύξηση των νεόπτωχων Ελλήνων, των οικονομικών μεταναστών και των προσφύγων στις τάξεις των αστέγων και μάλιστα όπως επισημαίνουν αυτό είναι μόλις η αρχή! Την ίδια στιγμή το κεντρικό κράτος, διά του αρμοδίου υπουργείου Υγείας, είναι θεαματικά απόν από μια κατάσταση που μόνο θα χειροτερεύει εάν δεν υπάρξει άμεση επέμβαση.

Ολο και περισσότεροι
Οι άστεγοι της πόλης και ειδικά στο κέντρο της Αθήνας παρουσιάζουν μια διαρκή αύξηση, καθώς πέρα από τους κλοσάρ προστίθενται μετανάστες, αιτούντες άσυλο και άτομα που εισρέουν στην Αθήνα προκειμένου να βρουν μια παράνομη διέξοδο προς τη Δύση. Αυτοί δεν έχουν δυνατότητα στέγασης και διαβιούν σε πάρκα, σταθμούς και γέφυρες. Ωστόσο, συνολικά και χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι εγκλωβισμένοι από το Δουβλίνο ΙΙ εμιγκρέδες, εκτιμάται ότι ο πλήρης αριθμός των στερουμένων στέγη προσεγγίζει τις 20.000, σύμφωνα με τη FΕΑΝΤSΑ (Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Εθνικών Οργανώσεων ασχολουμένων με τους αστέγους).

Το μείγμα των αστέγων μεγαλώνει και εμπλουτίζεται από νεόπτωχους Ελληνες, οι οποίοι λόγω της ύφεσης αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιό τους και τίθενται υπό έξωση. Επίσης, πέραν των τοξικομανών, εμφανίζονται περιπτώσεις εσωτερικών μεταναστών, προερχομένων από ιδιαίτερα φτωχές οικογένειες της επαρχίας, οι οποίοι μένουν άνεργοι και επιστρέφουν εν τέλει στο πατρικό τους, ελλείψει προοπτικής και υπό τον φόβο του κοινωνικού στιγματισμού.

Στα πολυϊατρεία της Ρraksis, στα οποία παρέχονται υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης σε ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, οι υπεύθυνοι της οργάνωσης έχουν διαπιστώσει μια αύξηση του ελληνικού πληθυσμού που βρίσκεται εκτός κοινωνικής ασφάλισης. Πρόκειται- μεταξύ άλλων- για άτομα με χρόνιες παθήσεις που αδυνατούν να προμηθευτούν φάρμακα (ινσουλίνη ή σκευάσματα για τον παιδικό διαβήτη), η αύξηση των οποίων έχει αφήσει τους ανθρώπους της Ρraksis άναυδους.

Οι αριθμοί τρομάζουν

Μάλιστα, υπάρχουν περιπτώσεις ατόμων που παρουσιάζουν στο Ε9 τους κάποιο περιουσιακό στοιχείο, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να λάβουν βιβλιάριο απορίας, αν και πρακτικά είναι άποροι. Στην Ρraksis έχουν φτάσει 1.200 αιτήσεις για στέγαση μόνο στην Αθήνα από μετανάστες και αιτούντες άσυλο. Και όλα αυτά για 17 διαμερίσματα τα οποία παρέχουν προσωρινή στέγαση και στεγάζουν για ένα εξάμηνο περί τα 150 άτομα κατ΄ έτος.

Σοβαρές ελλείψεις παρουσιάζονται και στα συσσίτια, τα οποία απλώς δεν επαρκούν, καθώς διανέμονται ημερησίως περί τις 8.000 μερίδες για έναν πληθυσμό που φαίνεται να είναι τουλάχιστον διπλάσιος. Ετσι όσοι στερούνται των εν λόγω υπηρεσιών καραδοκούν βράδυ έξω από τα σουπερμάρκετ προκειμένου να προλάβουν τα ληγμένα τρόφιμα ή τρέφονται από τα σκουπίδια. Σε αυτή την κατάσταση ο μεγάλος απών είναι το κεντρικό κράτος και δη το αρμόδιο υπουργείο Υγείας.

«Εν όψει της επιδείνωσης των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων, είναι αναγκαία η ενεργοποίηση υπηρεσιών κοινωνικών υποδομών και προγραμμάτων για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν θα υπάρξει ανακατάταξη από τους πολίτες μέσα από συγκρούσεις βάσης ή η πολιτεία θα εγγυηθεί πολιτικές κοινωνικής προστασίας» σχολιάζει ο πρόεδρος της Ρraksis κ. Τζ. Αντύπας.

Ο πρόεδρος του Ιδρύματος Αστέγων του Δήμου Αθηναίων κ. Ελ. Σκιαδάς σημειώνει την ανάγκη να ευαισθητοποιεί η πολιτεία και να ενισχύσει οικονομικά την αντιμετώπιση του φαινομένου, το οποίο όπως τονίζει θα διογκωθεί στο επόμενο διάστημα. «Οι κυλιόμενες μελέτες μας έχουν δείξει ότι η αύξηση των αστέγων θα είναι κάθετη,αλλά και ότι η ποιότητά τους θα αλλάξει και αυτό θα οφείλεται σε καθαρά οικονομικούς λόγους.Οι κοινωνικοί λειτουργοί λένε ότι εάν ληφθούν και άλλα δυσχερή μέτραθα προστεθεί μεγαλύτερος αριθμός αστέγων» τονίζει, κάνοντας λόγο για ύπαρξη 1.700 ημεδαπών αστέγων στον Δήμο Αθηναίων.

«Αστεγος δεν είναι μόνον αυτός που είναι στο παγκάκι, αλλά όποιος μένει σε αβέβαιη,ανεπαρκή και ακατάλληλη συνθήκη στέγασης,είτε φιλοξενείται σε ένα ίδρυμα ή σε δικά του άτομα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, μιλάμε για 20.000 σε όλη την Ελλάδα. Δεν είναι αναγνωρισμένη κοινωνική ομάδα και άρα δεν μπορεί να επωφεληθεί από προγράμματα προνοίας» υπογραμμίζει η κυρία Αλαμάνου.

Και η πρόεδρος του Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Νομαρχίας Πειραιά κυρία Τασία Γιαννακοπούλου μιλά για αυξανόμενους ρυθμούς προσέλευσης αστέγων στις εγκαταστάσεις του οργανισμού. Εκεί η πλειονότητα των εξυπηρετουμένων είναι άστεγοι ημεδαποί, μέσης ηλικίας, αλλά και ηλικιωμένοι. Οι περισσότεροι είναι άνεργοι και αντιμετωπίζουν οικογενειακά προβλήματα. Συνολικά, οι εξυπηρετούμενοι για το έτος 2010 ανέρχονται σε 1.550, εκ των οποίων η συντριπτική πλειονότητα (1.200) είναι άστεγοι.

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΟΝ ΤΑΥΡΟ
Πολτοποιήθηκε μέσα στο απορριμματοφόρο
Τα ξημερώματα της Κυριακής καταγράφηκε μία ακόμη τραγωδία στον αφανή κόσμο των αστέγων στον Ταύρο, καθώς ένας ανέστιος άνδρας, ο οποίος είχε μπει σε κάδο απορριμμάτων προκειμένου να προφυλαχθεί από το κρύο, διαμελίστηκε από απορριμματοφόρο όχημα. Οι δημοτικοί υπάλληλοι είχαν μετακινήσει τον κάδο, στον οποίον κοιμόταν, χωρίς να αντιληφθούν την παρουσία του. Κατά την απόρριψη των απορριμμάτων, ο άτυχος άνδρας άρχισε να καλεί σε βοήθεια και η διαδικασία σταμάτησε. Ειδοποιήθηκε η Πυροσβεστική και ο άστεγος απεγκλωβίστηκε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου όμως υπέκυψε στα σοβαρά τραύματά του. Τα στοιχεία του παρέμεναν ως αργά χθες άγνωστα και εκτιμάται ότι πρόκειται για Ελληνα, ηλικίας περίπου 50 ετών.

Και πτυχιούχοι στις νέες κατηγορίες των αποκλεισμένων

Η υπεύθυνη του προγράμματος στήριξης αστέγων της οργάνωσης «Κλίμακα» κυρία Αντα Αλαμάνου επιβεβαιώνει τη διεύρυνση του μείγματος των αστέγων με διάφορες υποκατηγορίες κοινωνικά αποκλεισμένων ατόμων. «Βλέπουμε ότιδιαφοροποιείται ποσοτικά και ποιοτικά και ότι το προφίλ των αστέγων αλλάζει. Λόγω της κρίσης, που βέβαια είναι έντονα ορατή τον τελευταίο χρόνο, υπερισχύει ο παράγοντας ανεργία ως αιτία απώλειας της στέγης. Επίσης, καταγράφονται άνθρωποι υψηλότερης μόρφωσης και κοινωνικής στάθμης, όπως πτυχιούχοι άνεργοι, άλλοι που χρεοκόπησαν λόγω χρεών σε κάρτες ή δάνεια, αλλά και η λεγόμενη “γενιά των 700 ευρώ”, δηλαδή άνεργα άτομα που δεν έχουν υποστήριξη» σημειώνει.


***

Συμβαίνουν δίπλα μας και συμβαίνουν καθημερινά πλέον... Τις προάλλες ο χασάπης της γειτονιάς μου κρεμάστηκε από το τσιγκέλι του μαγαζιού του, λόγω χρεών μάλλον. Πριν αυτοκτονήσει, δώρισε όλα τα κρέατα του χασάπικου στο συσσίτιο της ενορίας. Ήταν 37 χρονών, χωρισμένος, με δύο παιδιά.

Τι λείπει; "Το άχυρο που σπάει τη ράχη της καμήλας".

 

"Το άχυρο που σπάει τη ράχη της καμήλας".

Τελικά παραείναι ανθεκτική αυτή η καμήλα ή τα άχυρα τα παίρνει ο άνεμος και δεν μπορούν να φτάσουν στο "κρίσιμο όριο";

 

Εννοούσα τους ανθρώπους που "σπάνε"... Το σύστημα αντέχει... επειδή σπάνε οι άνθρωποι.

 

Άρα συντάσσεσαι με το δεύτερο.

 

Απάντηση: Ειδήσεις

"Την επιβολή προστίμου 15.000 ευρώ στο Kontra Channel (πρώην Τηλεφώς) αποφάσισε το ΕΣΡ μετά από καταγγελία τηλεθεατή.

Ο λόγος είναι ότι το κανάλι μεταδίδει ενημερωτικό πρόγραμμα αν και έχει άδεια μη ενημερωτικού σταθμού.

Η πλειοψηφία των μελών του ΕΣΡ, βάσισε την απόφασή του στον νόμο 3592/2007 (άρθρο 5 παρ.13) που ορίζει ότι «μόνο μια φορά γίνεται η δήλωση σχετικά με τον χαρακτήρα ενός σταθμού - ως ενημερωτικού ή μη - και δεν μπορεί να γίνει μεταβολή εκ των υστέρων».

Μειοψήφησαν ο αντιπρόεδρος του ΕΣΡ Ν. Κουράκης και ο Κ. Τσουράκης (μέλος) που είχαν την άποψη ότι το Kontra μπορεί να αλλάξει χαρακτήρα, καθώς και ο πρόεδρος Ι.Λασκαρίδης που πρότεινε να αποσταλεί σύσταση προς τον σταθμό."

Οχυρό των θεσμών και της δημοκρατίας αυτό το ΕΣΡ....

 

Εννοείς πως συντάσσομαι με το σύστημα; Από που προκύπτει αυτό το συμπέρασμα;

Τα άρθρα που ανέρτησα μιλούν για ανθρώπους τσακισμένους. Φαντάζομαι πως κάποτε είχαν οικογένεια, πατρίδα, σπίτι κι εργασία και μετά τα έχασαν όλα και τώρα βρέθηκαν να κοιμούνται σε παγκάκια, χαρτόκουτα και κάδους, να σφάζονται με άλλους άστεγους για μια ζεστή γωνιά, ν’ αλέθονται απ’ τα απορριματοφόρα, ή, στις καλές ημέρες, να τρώνε στο συσσίτιο της ενορίας. Δεν ξέρω για σας, αλλά βλέπω καθημερινά πλέον τέτοιους ανθρώπους. Μένω σε μια συνοικία με πολλά προσφυγικά σπίτια όπου στοιβάζονται μέσα σε λίγα τετραγωνικά οκτώ και δέκα μετανάστες, κι αυτοί θεωρούνται οι προνομιούχοι.

Νομίζεις πως η εξαθλίωση τους δεν μας αφορά; Πως είμαστε απρόσβλητοι; Σκέψου μόνο τι συνέβη στην Αργεντινή όταν η χώρα χρεοκόπησε κι αναλογίσου πόσο κοντά βρεθήκαμε κι εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Απόσταση ενός αχύρου, κυριολεκτικά.

Όσο για το Σύστημα, τη Μεγάλη Καμήλα που παρακολουθεί ατάραχη την ανθρώπινη τραγωδία, δεν θα διακινδυνεύσω καμία πρόβλεψη. Δεν είμαι τόσο αφελής όσο οι χιλιαστές ή οι παλιοί επαναστάτες που κάθε τόσο προφήτευαν την συντέλεια του κόσμου ή την παγκόσμια εξέγερση αντίστοιχα για να διαψευστούν πανηγυρικά στη συνέχεια. Δεν είναι η πρώτη φορά που το σύστημα διέρχεται κρίση, και πιθανόν ούτε κι η τελευταία. Το σύστημα είναι ανθεκτικό επειδή όταν βρίσκεται σε κρίση μετακυλίει τα βάρη στις πλάτες των απλών ανθρώπων, είτε με τη λιτότητα, είτε, ακόμη χειρότερα, με τον πόλεμο. Οι άνθρωποι όμως που δεν έχουν που ν’ ακουμπήσουν το άχθος τους είναι εκείνοι που λυγίζουν. Κι όταν η κρίση περνά, το σύστημα αναρρώνει κι επανακάμπτει δριμύτερο, πόσοι όμως απ’ αυτούς που εν τω μεταξύ λύγισαν, κατορθώνουν να ξαναστηθούν όρθιοι στα πόδια τους;

Παρεμπιπτόντως, να προσθέσω κάτι τελευταίο, αν και ίσως να μην είναι εδώ η θέση του. Δεν θεωρώ «καλό» ή «πραγματικό» BDSMer, εκείνον που απορροφημένος απ’ το κυνήγι των ηδονών, αδιαφορεί για τα τεκταινόμενα γύρω του ή τα αντιμετωπίζει σαν διάλειμμα από την BDSMική του δραστηριότητα• τουναντίον, θεωρώ υπόδειγμα BDSMer τον όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένο BDSMer, δηλαδή εκείνον που κατορθώνει να συνδυάζει ατομικότητα και κοινωνικότητα, μια πλήρη σεξουαλική ζωή με την ενεργό συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

 

Απάντηση: Re: Ειδήσεις

Δεν έχω κάτι να προσθέσω σε όσα τόσο όμορφα έγραψες. Μόνο το ότι στην εξίσωση οφείλει να μπει και ο εξής παράγοντας: Άνθρωποι απελπισμένοι, που δεν έχουν πλέον τίποτα απολύτως να χάσουν, γίνονται επικίνδυνοι και απρόβλεπτοι για το σύστημα. Κι αυτοί αυξάνονται ταχύτατα. Μόνο αυτό