Ειναι η σκλαβα "ισοβια" ευθυνη ενος Master?

Eχεις την αισθηση πως μια τετοια κινηση θα ηταν η ενδεδειγμενη; Μετα απο τοση μεγαλη αφοσιωση, αγαπη, εθισμο, θα μπορουσες να λειτουργησεις με εναν αλλον Αφεντη; Απλα γιατι στο πε ο Κυριος σου; Που παντου πανω στον καινουργιο θα εψαχνες τις μυρωδιες του παλιου, τα χουγια του παλιου, που θα πιασεις τον εαυτο σου να συγκρινει..ειναι πολυ ανθρωπινο να συμβει αυτο..

Νομιζω πως κατι τετοιο δεν εξυπηρετει την απεξαρτηση, ο καθε χωρισμος εχει αναγκη απο το πενθος του κι οχι απο θλιβερα υποκαταστατα..

Συμφωνω απολυτα μ αυτα που γραφεις στο τελος. Ναι συνεχιζουμε. Καποια στιγμη περναει το πενθος και συνεχιζουμε, γιατι η ζωη μας καλει  

 

Θεωρώ ότι ο Κυρίαρχος δεν φέρει καμία ευθύνη για ό,τι αφορά την ευτυχία της (πρώην) σκλάβας του εφόσον δεν έχει και την αντίστοιχη εξουσία για να την εξασφαλίσει. Είτε αν εκείνος αποποιήθηκε αυτή την εξουσία (μαζί με τις όποιες ευθύνες συνεπάγεται), είτε αν εκείνη επέλεξε να του τη στερήσει.

Το ίδιο πρεσβεύω και για ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις της σκλάβας απέναντι στον (πρώην) Κύριό της.

 

H παραπάνω περιγραφή σου Dame με καλύπτει σε ότι αφορά το release μιας D/s σχέσης και αν μιλάμε για μια υπότακτική. Για τις Μ/s σχέσεις ίσως να ναι διαφορετικά τα πράματα δεν ξέρω...ανάλογα βέβαια και με την περιπτωση. Με χαρά ακουώ και τις υπόλοιπες αποψεις

 

η υποτακτικότητα, και η σκλαβιά, δεν είναι κάποιο είδος αναπηρίας. αντίθετα θα 'λεγα.
η σχέση κ/υ, σε όλες τις εκδοχές της, δεν είναι σχήμα κηδεμόνευσης ανικάνων, είναι σχήμα κυριάρχησης.
αφορά ανταλλαγή ισχύος και ελέγχου, όχι αποκατάστσης αναξιοπαθούντων.
η έννοια της καθηκοντολογικής ευθύνης είναι φαντασιακή. οι σκλάβες είναι ανθεκτικότατες και οι αφέντες θνητοί.

 

Κανείς δεν είναι (ισόβια ευθύνη) κανενός...
Το για πάντα δεν υπάρχει και αν δεν μπορεί να λειτουργήσει ως άτομο στην κοινωνία, δεν θα έπρεπε (προσωπική εντελώς άποψη) να εμπλέκεται σε τέτοιου είδους σχέσεις.

 

Ισόβια δεν ξέρω, αλλά σίγουρα για όσο διαρκεί η σχέση

 

Να μια ωραία θεματική! Ρωτάει η νηματοθέτις επί της ουσίας, αν ο Κύριος έχει την ευθύνη (σε ποιο βαθμό και μέχρι ποιο σημείο; ) της σκλάβας του, ακόμα κι αν η σχέση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο λήξει, καθώς εκείνη εξ αρχής τού έχει παραχωρήσει «εξ ολοκλήρου» την ευθύνη της ύπαρξής της. Θα προσπαθήσω να δώσω μια σύντομη απάντηση περισσότερο για να ανατροφοδοτήσω τη συζήτηση, μια και το θέμα είναι ιδιαίτερα σύνθετο –και ναι έχει νόημα να απαντήσουν εδώ διεξοδικότερα οι Κ.

Κατ’ αρχάς να πούμε τι εννοούμε όταν λέμε ότι κάποιος έχει ευθύνη. Έχω ευθύνη (responsibility) όταν είμαι σε θέση να «ανταποκρίνομαι» (response) στα καθήκοντα και στις υποχρεώσεις που έχω αναλάβει. Όταν δηλαδή μπορώ να προβαίνω σε πράξεις που οι υποχρεώσεις μου επιβάλουν. Τότε έχω την ευθύνη των πράξεων (ή των παραλήψεων) μου. Συνεπώς η ευθύνη προϋποθέτει κάποιες συγκεκριμένες αρχικές συνθήκες, συμφωνίες ή υποσχέσεις που συνεπάγονται με τη σειρά τους κάποιες υποχρεώσεις και ορισμένες συμπεριφορές. Η ευθύνη συνδέεται επίσης α) με την μομφή –δηλαδή το φταίξιμο που μπορεί να αποδώσει κάποιος σε κάποιον για τις πράξεις του (και αυτό προϋποθέτει έναν τρίτο κριτή και ένα δεδομένο οριοθετημένο και συγκεκριμένο πλαίσιο υποχρεώσεων και συμπεριφορών) και β) με το αίσθημα ευθύνης -δηλαδή με την «ηθική» κατά κάποιο τρόπο αίσθηση ότι έχουμε την υποχρέωση απέναντι σε κάποιο πρόσωπο ή μια κατάσταση.

Για να απαντήσει κανείς στο ερώτημα της νηματοθέτιδος θα πρέπει να γνωρίζει τα επιμέρους χαρακτηριστικά της σχέσης και τις υποχρεώσεις που συνεπάγονται αυτά τα χαρακτηριστικά. Καμία σχέση δεν είναι αυτονόητα τυποποιημένη και πολύ περισσότερο μια πολύπλοκη σχέση όπως η σχέση M/s. Το ότι έχει εκείνη παραχωρήσει «εξ ολοκλήρου» (όπως λέει) την ευθύνη δεν λέει επί της ουσίας τίποτα, αν Εκείνος δεν την έχει «εξ ολοκλήρου» αναλάβει. Και τι σημαίνει εξ ολοκλήρου; Συναισθηματικά, σεξουαλικά, επαγγελματικά, οικονομικά, κοινωνικά, κληρονομικά, τι; Επίσης, καθώς η ευθύνη είναι συνδεδεμένη με τις πράξεις θα πρέπει να γνωρίζει κανείς τον απώτερο στόχο των πράξεων. Καμιά πράξη δεν νοείται ως πράξη γενικώς, αλλά ως πράξη για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Ποιος ή ποιοι είναι οι στόχοι μιας τέτοιας σχέσης; Το ερώτημα αυτό είναι σημαντικό καθώς ο ίδιος ο σκοπός της σχέσης μπορεί να οριοθετεί χρονικά την διάρκειά της αφού για παράδειγμα ανάμεσα στους σκοπούς μιας σχέσεις M/s μπορεί να περιλαμβάνεται και η αυτονόμηση (με την έννοια της χειραφέτησης) ή η «ενηλικίωση» (με την έννοια της ωριμότητας) μιας σκλάβας (χωρίς να θέλω να πω ότι οι σκλάβες δεν είναι χειραφετημένες ή ώριμες, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να συμβαίνει). Αλλά ακόμα και αν ο σκοπός δεν οριοθετεί την διάρκεια της σχέσης ο ίδιος ο χρόνος είναι πεπερασμένος σε κάθε περίπτωση (καθώς κανείς Κ δεν είναι αθάνατος – ειδικά τώρα που υπάρχει και ο ιός   ). Αυτό το γεγονός κατά τη γνώμη μου υποδηλώνει μια έμμεση υποχρέωση κάθε φορά του Κ και αυτή δεν είναι άλλη από την προετοιμασία της σκλάβας του για την ομαλή μετάβαση στην επόμενη μέρα.

Πέραν βεβαίως όλων αυτών, το (β) που περιγράφω παραπάνω -το αίσθημα ευθύνης- ανεξαρτήτως συνθηκών, κατά τη γνώμη μου πάντα παραμένει στον Κ.

 

@Dr. Switters αναρωτιέστε για σκοπούς και ίσως αποχρώντα λόγο, αυτό μοιάζει κάπως με την αναζήτηση όχι των Κ, αλλά ορισμένων κ για μια αιτιολογία για να κάνουν αυτό ή εκείνο. Να πρέπει δηλαδή το υ να έχει κάνει κάτι, για να ''αξίζει'', ''δικαιούται'' εκείνο ή το άλλο. Μήπως έχετε μπερδευτεί με κάποιο game play που είναι διαφορετικό πράγμα;
Επίσης, αναφέρεστε σε χειραφέτηση και ωριμότητα του σ.
Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν γνωρίζετε για τι πράγμα μιλάτε ακριβώς, ή εναλλακτικά αν το target group σας είναι τα brat.

 

Το D/s είναι μορφή σχέσης και αλληλεπίδρασης.
Όπως συμβαίνει με όλα στην ζωή, μια μορφή σχέσης και αλληλεπίδρασης μπορεί να τελειώσει για διάφορους λόγους.
Σημασία έχει να μείνει ο σεβασμός.
Σκλάβος για πάντα δεν υπάρχει..
Ο σεβασμός όμως θα μείνει αν τον έχεις κερδίσει.

 

Αγαπητέ @-Volt- ευχαριστώ για το σχόλιό σας. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν ήταν σαφές σε όλους το post μου γι’ αυτό θα προσπαθήσω στο μέλλον να γράφω πιο απλά  . Διευκρινίζω λοιπόν ότι αναφέρομαι στις πράξεις (για να εξηγήσω την ευθύνη) και λέω ότι κάθε πράξη (οποιαδήποτε πράξη) εμπεριέχει κάποιο σκοπό. Δεν υπάρχουν πράξεις στην ζωή και την καθημερινότητά μας που γίνονται χωρίς σκοπό και χωρίς λόγο. Τονίζω οποιεσδήποτε πράξεις όχι μόνο οι πράξεις εντός ενός M/s πλαισίου. Επίσης όλες οι ανθρώπινες σχέσεις και κυρίως οι σχέσεις εξουσιαστικής μορφής (αναρωτιέμαι αν υπάρχουν άλλωστε και άλλες) περιλαμβάνουν ρητά ή υπόρρητα σκοπούς και στόχους. Συμπεραίνετε ότι θα πρέπει το υ να έχει κάνει κάτι, για να «αξίζει» κλπ. Δεν λέω πουθενά ούτε υπονοώ κάτι τέτοιο στο κείμενό μου, αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις σε κάθε επίπεδο δεν είναι σχέσεις που τελούν συνεχώς υπό αξιολόγηση; Μήπως εσείς έχετε μπερδευτεί; Τέλος σχετικά με την προσωπική ερώτηση που μου απευθύνετε αν και εκτός θέματος σας απαντώ ότι δεν είναι στο target group μου τα brat -αν και έχω μεγάλη εμπειρία σε δαύτα  .

Αγαπητέ @Higita το νήμα μιλάει για M/s σχέση όμως. Κατά τα άλλα συμφωνώ στα περί σεβασμού εννοείται και ισχύει για όλες τις σχέσεις  .

 

"Όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια", είπε κάποτε ο Μεγάλος¹. Ε, με τον ίδιο τρόπο.

¹Αν δεν ξέρετε ποιος είναι, πιθανότατα δεν κινδυνεύετε από τον κορανοϊό.

 

Μήπως να δεσμευτεί και για την μεταθανάτια ζωή; ποτέ δεν ξέρεις σε τι χέρια θα πέσει το φτωχό και ταπεινό υ.