Εκεί που σταματάει η υποταγή και αρχίζει η βλακεία...

Συμφωνώ με το παραπάνω. Βλέπεις το ''λάθος'' για μένα πάντα είναι πως για κάποιο λόγο έχει παρερμηνευτεί το τι είναι στην πραγματικότητα Κ. Εγώ, απο τα πρώτα πράγματα που αντιλήφθηκα σε ο,τι είχε σχέση με το τι είναι Κ ήταν '' κάποιος που πρώτα θα βάλει τον εαυτό του, τις επιθυμίες του, κάποιος εγωκεντρικός αν θες..που όμως το έχει συνειδητοποιήσει, το έχει ( πολύ σημαντικό αυτό ) αποδεχτεί και που έχει μάθει να λειτουργεί με αυτό χωρίς να κάνει κακό, ή ακόμη και όταν θέλει να κάνει ''κακό'' ( δεν εξηγώ καν το γιατί το βάζω σε εισαγωγικά καταλαβαίνεις τι εννοώ με το κακό ) εχει το θάρρος και να το επικοινωνήσει ωμά και ειλικρινά και φυσικά να το απολάυσει ( τύψεις εκ των υστέρων δεν είναι ποτέ καλό ) . Τώρα..όταν για κάποιο λόγο δίνεται στον Κ ο ρόλος του σωτήρα/ αγίου που σκέφτεται πρώτα το υ , τότε ναι..ίσως να ισχύει αυτό που περιγράφεις. Αλλά καταλαβαίνεις γιατι εγώ δεν το αντιλαμβάνομαι..γιατί ποτέ δεν σκέφτηκα τον Κ ως τέτοιον.

Υ.Γ εχω ξαναπεί, πιστέυω πάρα πολύ στο οτι το Κ μέλος μπορεί όντως να νοιαστεί για το υ του, και να εχει και ασιθήματα και να θέλει να το βοηθήσει , η διαφορά σε αυτό που πιστέυω απο αυτό που περιγράφω παραπάνω είναι πως για να λειτουργήσει αυτό..πρέπει αυτό το νοιάξιμο να έχει γίνει ''θέλω του Κ μέλους'' μόνο έτσι συνεχίζει να είναι Κ και μόνο έτσι το υ παίρνει ουσιαστικό νοιάξιμο. Δεν είναι υποχρεωμένος, και αν νιώσει υποχρεωμένος και ενδώσει αυτόματα πάυει να είναι Κ ( για μένα, προς εμένα τουλαχιστον) . Αν αυτό είναι κάτι που το υ έχει στο μυαλό του επίσης, και έχει αποδεχτεί επίσης, γενικά..ανεξάρτητα του συγκεκριμένου Κ each time, τότε δεν βλέπω πως μπορεί να δημιουργηθεί πρόβλημα ή έστω καν η δικαιολογία ''σου αφέθηκα να με προσέξεις, εγώ δεν φταίω σε τίποτα'' .

 

ένα πολύ όμορφο νήμα... η μόνη συμβουλή που θα μπορούσα εγώ να δώσω είναι: "να αποφεύγετε να είστε υποτακτικές εκ του προχείρου" και τι εννοώ με αυτό.
Όλοι μας έχουμε την επιθυμία να υποταχθούμε ή να κυριαρχίσουμε. Πολλές φορές αυτή μας η επιθυμία είναι τόσο ανεξέλεγκτη που μπορεί να κάνουμε και λάθη. Κανείς δεν θα μας κρίνει και κανείς δεν χρειάζεται άφεση αμαρτιών. Φροντίζω να διορθώσω τα λάθη μου όσο μπορώ, να μαζέψω τα κομμάτια μου και το πάθημα να μου γίνει μάθημα... Αν συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο σημαίνει πως δεν εξελίσσομαι. Δεν ωριμάζω μέσα από τις εμπειρίες μου και μένω πεισματικά κολλημένη στην αρχική μου απειρία και τις λάθος επιλογές μου...
Αν είναι κάποιο είδος μαζοχισμού (που δεν ξέρω) με συγχωρείτε θα φανώ επιεικής... Σε καμιά όμως άλλη περίπτωση δεν δέχομαι το (είμαι υποτακτική)
Υποτακτικές είναι όλες... Ξεχωρίζουν σε άπειρες, λίγο έμπειρες και αρκετά έμπειρες... (οι γνώσεις δεν σταματούν ποτέ οπότε πλήρως έμπειρη υ δεν υπάρχει)
Μάθετε να ακούτε τον εαυτό σας, τα θέλω του, μάθετε να τα υποστηρίζετε και να μην μετανιώνετε για τις επιλογές σας επειδή "δεν σας βγήκαν" στην πορεία... Προσπαθήστε να προστατέψετε τον εαυτό σας όσο το δυνατόν περισσότερο και τέλος απολαύστε το ταξίδι... Το Όχι είναι επιλογή... (ποιος είπε πως η Αλίκη στην χώρα τον θαυμάτων ήταν πάντα ευτυχισμένη;; 

 

@kinsha no onna όσο και πολλές φορές να διαφωνώ μαζί σου, για ένα πράγμα σου έβγαζα και συνεχίζω να σου βγάζω το καπέλο. Γνωρίζεις τα θέλω σου και πιθανότατα τον εαυτό σου ( αυτό το ξέρεις μονάχα εσύ, εκείνοι που σε ζουν και σίγουρα όχι εγώ ).
Με βρίσκεις σύμφωνο στο γεγονός, ότι δεν αποκλείεται ο/η Κ να νιώσει ένα βαθύ ενδιαφέρον για το υ του και ότι τα όποια συναισθήματα, δεν έχουν σαν βάση καμία υποχρέωση.
Κάποια πράγματα ή τα νιώθεις, ή δεν τα νιώθεις. Όπως και με βρίσκεις επίσης σύμφωνο στον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι την φιγούρα του Κ.
Δεν είμαστε όμως όλοι/ες ίδιοι/ες φίλτατη ( ξέρω, ξέρω, αυτό που έγραψα είναι χιλιομηρυκασμένο ) και όπως γνωρίζεις σίγουρα κι εσύ, εδώ απλά ανταλλάσσουμε απόψεις.
Από κει και πέρα, ο καθένας/καθεμία μας πορεύεται, όπως θα νόμιζε καλύτερα για τον εαυτό του/της.

Υ.Γ.

Ένα συγνώμη στη νηματοθέτρια για το ίσως αρκετά "χοντρό" εκτός θέματος.  

 

@Tenebra_Silente αν παρατηρήσεις, ( σχεδόν ) ποτέ δεν διαφωνούμε στον τρόπο αντίληψης. Διαφωνούμε στις επιλογές. Αυτό, αν μη τι άλλο, είναι ο,τι πιο φυσιολογικό. Το πιθανότερο είναι να ''διαφωνώ '' με τους περισσότερους εδω μέσα με βάση τις επιλογές, γιατι ο κάθε ένας μας είναι διαφορετικός και επιλέγει με βάση τον εαυτό του.

Δεν νομίζω πως την νοιάζει χαχα άλλωστε ούτε εκτός πράγματα συζητάμε τόση ώρα, ούτε σκοτωνόμαστε.

 

Θα σταματήσω σε αυτό το σημείο, ενώ όλο το post είναι σωστό. Με όλες τις προϋποθέσεις που αναφέρει η @Soraya, το σημαντικό είναι να απολαύσουμε το ταξίδι, γιατί στην ουσία μόνο αυτό έχουμε. Κάθε στόχο που πετυχαίνουμε, κάθε υπέρβαση, κάθε επιβράβευση, δεν είναι παρά μια στιγμή, μια στάση στην πορεία μας. Και συνεχίζουμε.

 

ακριβως!!!  

 

Στην σχέση κόστους - απόδοσης. Δηλαδή ψιλοπροσωπική υπόθεση.