Εκκεντρικότητες..

Mα ούτε και γω το νομίζω..
​

 

Ο κατ εμέ άξιος λόγου εκκεντρικός είναι εκείνος:

• που δεν ενδιαφέρεται, ούτε του έχει περάσει απ το νου ότι είναι εκκεντρικός,

• που, παρότι είναι εκκεντρικός, δεν τον υποτιμούν οι γύρω του, διότι δεν τους βγαίνει να τον υποτιμήσουν, αλλά κι αυτός δεν κάνει μαλακίες επειδή είναι εκκεντρικός, απλά κάποια πράγματα τα κάνει με τον δικό του τρόπο,

• που η εκκεντρικότητά του δεν έχει προφανή αιτία ή αποτέλεσμα, αλλιώς πηγαίνουμε σε περίπτωση "αυτός_με_την_τρελάρα_του_γεμίζει_την_κοιλάρα_του" που παραπέμπει σε τελείως άλλη ψυχοσύνθεση ανθρώπου,

• που τα έχει πολύ καλά με τον εαυτό του, αλλά όχι απαραίτητα και με τους άλλους, για τους οποίους μπορεί να είναι μια δύσκολη επιρροή.

Το εκκεντρικό ντύσιμο το κρίνω ανάλογα. Αν είναι εκκεντρικό του συρμού και ενδεικτικό μιας υποκουλτούρας δεν είναι εκκεντρικό, είναι απλά μια φανταχτερή δήλωση προς τον όποιον ενδιαφερόμενο. Εγώ δεν ενδιαφέρομαι.

Αν είναι εκκεντρικό ως προσωπική άποψη, τότε, απλά δεν έχει, ούτε και πρέπει απαραίτητα να έχει αιτία.

 

@tender lilly, εξαιρετικό ποστ. Με λίγα λόγια, όλα.

 

... η εικόνα του Έλληνα ...

 

Η ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΟΤΗΤΑ ΩΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

Albert Einstein, Salvador Dali και Bjork। Τα ονόματα έχουν επιλεχθεί τυχαία, αλλά από μια καθόλου τυχαία λίστα. Και αυτό γιατί ανήκουν και οι τρεις στην ίδια κατηγορία. Πρόκειται για τρεις από τους πιο εκκεντρικούς ανθρώπους στην παγκόσμια ιστορία. «Παράξενοι» άνθρωποι με δικές τους θεωρίες για το τι είναι φυσιολογικό και τι όχι, θεωρίες που συνήθως παρεκκλίνουν ή και συγκρούονται από τις θεωρίες του «μέσου» ανθρώπου.
Πολλοί θεωρούν πως η εκκεντρικότητα είναι ένα βήμα πριν την σχιζοφρένεια. Όμως ο κοινός νους δεν μπορεί να συλλάβει το εξής απλό: Οι εκκεντρικοί είναι άνθρωποι σαν όλους τους άλλους, απλώς διαφέρουν στο ότι δεν συμβιβάζουν τους εαυτούς τους σε κοινωνικά ή άλλα στερεότυπα για την εύρυθμη λειτουργία του περιβάλλοντος τους. Με άλλα λόγια βιώνουν τη δική τους απόλυτη ελευθερία.

Ο συμπεριφοριστικός γνωσιολογικός ψυχολόγος David Weeks είναι ο μοναδικός που είχε ασχοληθεί με το θέμα σοβαρά και κατέληξε σε ένα βασικό συμπέρασμα: Οι εκκεντρικοί άνθρωποι είναι πολύ πιο ευτυχισμένοι από τους δήθεν κανονικούς, γιατί ενεργούν κατά βούληση. Συνεπώς, όσο περισσότερο ευτυχισμένα ζει ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερο διαρκούν τα χρόνια της ζωής του.

Μάλιστα, διατείνεται πως οι εκκεντρικοί έχουν κατά 70% μειωμένες πιθανότητες να χρειαστούν κάποια στιγμή στη ζωή τους ψυχοθεραπεία σε σχέση με τον κοινό άνθρωπο, ενώ σε δείγμα 1.000 εκκεντρικών, μόλις οι 30 από αυτούς είχαν προβλήματα εθισμού με τα ναρκωτικά, το κάπνισμα ή το αλκοόλ.

Παράλληλα ανακάλυψε μετά από 10 χρόνια ενδελεχούς μελέτης πως ο μέσος άνθρωπος επισκέπτεται γιατρό για κάποιο πρόβλημα υγείας κατά 20 φορές συχνότερα από έναν εκκεντρικό. Και αυτό έχει μια και μοναδική εξήγηση. Όταν ένας άνθρωπος δεν καταπιέζει τα συναισθήματα του και τα «κυκλοφορεί» ελεύθερα, δεν αντιμετωπίζει ίχνος στρες στη ζωή του.

Συνήθως λέει ο ψυχολόγος Weeks οι εκκεντρικοί είναι πιο αισιόδοξοι και πιο ευτυχισμένοι, γι’ αυτό και έχουν καλύτερο ανοσοποιητικό σύστημα από τους άλλους. Επιπλέον, έχουν συνήθως μεγάλη αίσθηση του χιούμορ, παιδική περιέργεια και αυξημένη τάση δημιουργικότητας.

Όμως ο όρος «εκκεντρικός» έχει παρεξηγηθεί. Μόλις 1 στους 10.000 ανθρώπους είναι ο κλασικός τύπος που αντιπροσωπεύει την εκκεντρικότητα και συνήθως αυτό φαίνεται από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Ξεχάστε λοιπόν οποιαδήποτε καλλιτεχνική ή επιστημονική περσόνα που φορά τη «μάσκα» της εκκεντρικότητας και προσπαθήστε να δείτε αν υπάρχουν τα εξής πέντε θεμελιώδη χαρακτηριστικά ενός εκκεντρικού ανθρώπου:

1. Απροσάρμοστη συμπεριφορά
2. Έντονη δημιουργικότητα
3. Αυξημένη περιέργεια για τα πάντα που κινούνται γύρω
4. Ιδεαλισμός
5. Εμμονικές τάσεις απασχόλησης με το οτιδήποτε

http://photisstavrou.blogspot.gr/2010/04/blog-post_02.html

 

Αχ... I'll just put this here και πεσ'τε να με φάτε.
"Υπάρχουν τρεις ομάδες διαταραχών προσωπικότητας: οι ιδιόρρυθμες ή εκκεντρικές διαταραχές, οι δραματικές συναισθηματικές ή ασταθείς διαταραχές και οι αγχώδεις ή έντρομες διαταραχές."

Πηγή: http://www.onmed.gr/ygeia-psyhikh/i...-diatarachon-tis-prosopikotitas#ixzz3fwsw4v2B

 

Eγώ παντως, ποτέ, ποτέ, ποτέ!!!

 

Γιατί;
 

 

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατι ανοίγουμε τέτοια θέματα που έχουν ως απαραίτητη προϋπόθεση ενα επίπεδο για να συμμετασχουμε και να καταλήγουνε ως διαγωνισμός κουλτουρας ενω στην πραγματικοτητα ειμαστε *σχεδον* ολοι με τη λαδίλα απο το τυλιχτό, το δίχαλο και το φραππέ στη παραλία..

 

Δηλαδή; τι επίπεδο απαιτείται;
Ασε που το φραπέ είναι εκκεντρικό..

 

Μακάρι να ήμασταν έτσι. Για τον εαυτό μου πολύ θα το ήθελα ειδικά 15 Ιουλίου!!!  

 

Capuccino Freddo!?