Εκπαίδευση σκλάβας.

ο δικος μου Αφεντης ειπε οτι εκπαιδευση δεν τελιωνει ποτε

 

Θα συμφωνήσω κι εγώ  

Πέραν όλων των άλλων, για μένα αυτό είναι και ένα πνευματικό μονοπάτι, όπου οι κυριες μαχες που δίνω όλα αυτά τα χρόνια, δεν είναι με την κοινωνία ή με τους απ έξω, αλλά εσωτερικές, με τους δαίμονες που κουβαλώ και ενιοτε χωρις να το αντιλαμβάνομαι. Πιστεύω πως με τα χρόνια και την αυξημένη αυτογνωσια και επιγνωση, του ποιοι ειμαστε και ποιες ειναι οι αναγκες, όπως διαμορφωθηκαν στην πορεια προς την σκλαβοσύνη που για μένα είναι μέρος της πορείας για αυτοπραγμάτωση, στην εκπαίδευση σκλαβας, μπορεί άνετα να ταιριάξει το ρητό "Γηράσκω δ’ αιεί πολλά διδασκόμενος".

 

Με την ευρεία έννοια, κάποιος μαθαίνει δια βίου. Εδώ όμως μιλάμε για εκπαίδευση υπό/σκλάβας, με στόχο να προσαρμόσει τη συμπεριφορά της στις δεδομένες απαιτήσεις του κυρίου/αφέντη της. Άπαξ και επιτευχθεί ο στόχος, δε βλέπω το λόγο να συνεχιστεί η εκπαίδευση. Αρκεί βέβαια μέρος της εκπαίδευσης να είναι η αυτόματη προσαρμογή της συμπεριφοράς της στις εκάστοτε νέες απαιτήσεις του κυρίου/αφέντη. Αυτό που αποκαλούμε "μαθαίνω να μαθαίνω"...