Εκπαίδευση σκλάβας.

εγώ πάλι πιστεύω πως η εκπαίδευση είναι κυρίως το σημείο εκκίνησης μιας bdsm σχέσης (όχι πως σταματά ποτέ) μα είναι η περίοδος 'αρραβώνος' της σχέσης. Η περίοδος που ο Ε/ένας γνωρίζει Τ/τον άλλο, που δίνει το στίγμα Τ/του , τις γνωσεις , τα θέλω , τα μπορώ Τ/του και που βέβαια εκεί πατόντας ο Κυρίαρχος βήμα - βήμα , προσαρμόζει τον υποτακτικό στις δικές Του (κατα το δυνατόν) βουλές και στα μέτρα Του, τον μαθαίνει, τον διδάσκει πως και τι , τον βάζει στον δρόμο που Αυτός θέλει να χαράξει για τη σχέση Τ/τους.

Σαφώς και προφανώς όπως λέει η Εlvira πιο πάνω το ζητούμενο δεν είναι ρομποτάκια χαμηλής εφυίας και άβουλα ηλίθια πλάσματα.

Ομως απο την άλλη ένας/μια υποτακτικός που μπαίνει σε μια σχέση Μη έχοντας αυτογνωσία και Μη έχοντας αποδεχτεί το ρόλο του, τα θέλω του και τη φύση του, πολύ αμφιβάλλω αν μπορεί να επιτευχθεί μέσα απο την εκπαίδευση αυτό.
Δεν λέω ότι δεν γίνεται! Σαφώς όλα γίνονται και μπορούν να συμβούν και βεβαίως ένας Κυρίαρχος οπλισμένος με υπομονή , γνώσεις και θέληση να δείξει σε κάποιον το δρομο της υποτακτικότητας , μπορεί ίσως να το επιτύχει και μαλιστα καλά! Ομως προσωπικά πιο λογική , πιο αποδεκτή για τα δικά μου μέτρα τουλάχιστον θεωρώ την version εκείνη που ο υποτακτικός έχει λίγο - πολύ αποδεχθεί τη φύση του και έχει αποδεχθει το ρόλο του. Οπότε μπαίνει σε μια σχέση για να εκπαιδευτεί και σύμφωνα με τα μέτρα του Κυριαρχου του.

 

Απάντηση: Εκπαίδευση σκλάβας.

  Η αληθεια ειναι πως δεν βλεπω να διαφωνουμε και πολυ. Και οπως ειπα και πιο πανω ειναι μονο ενα κοματι απο αυτο που καταλαβαινω σαν εκπαιδευση και αυτο μονο οταν αρχιζει σε μια κοπελα που εχει ηδη αποδεχτει πως ειναι υποτακτικης ψυχολογιας. Ομως η παραδοχη του τι εισαι μεχρι την κατανοηση των θελω σου και των αναγκων σου και η λεπτη ισσοροπια της αυτοεκτιμησης και της ολοκληρωτικης παραδοσης ειναι ενας πολυ μακρυς δρομος τον οποιο δεν νομιζω πως μπορουμε να βαδισουμε μονες.Μετα ολα τα αλλα ερχονται. Ακομα και να διαβαζεις στις κινησεις Του τι ειναι αυτο που τωρα Θελει απο εσενα και οσο ακραιο και αν ειναι να το κανεις.

 

η άποψη της MPslave με καλύπτει

 

Έμένα με βρίσκουν σύμφωνη και οι δύο απόψεις.

Σίγουρα αν δεν έχεις καν ιδέα για το ότι είσαι υποτακτική δεν υπάρχει και λόγος να μπεις σε μια σχέση τέτοια.
Απ την άλλη όση αυτογνωσία κι αν έχεις σαν άτομο, ή για κάποια θέλω σου όλα είναι τόσο ρευστά και αλλάζουν τόσο πολύ στη συνέχεια που οι αυτογνωσία και εκείνα που θεωρούσες θέλω σου στην αρχή πιθανότατα να μην έχουν και τίποτα κοινό με αυτά που καταλήγεις να έχεις αργότερα μέσα από τη σχέση ακόμη και χωρίς εκπαίδευση.

Προσωπικά δεν είμαι υπερ της εκπαιδευσης διαμόρφωσης συμπεριφοράς, βάση πρωτοκόλλων και κανόνων, αν όπως ανέφερε η MPslave δεν έχει βγεί μέσα απο την γυναίκα η υποτακτικότητα σαν ανάγκη. Κι όταν θα έχουν βγει τοτε θα υπαρχει και νοημα να τα εκπαιδευσεις, αλλιώς κατορθώνεις μόνο να εκάιδεύσεις ένα άτομο στο ένα ή στο άλλο χωρίς να είσαι και βέβαιος πως αυτός είναι και αυτές είναι οι πραγματικές του ανάγκες.

 

Συμφωνώ με την lara[E-p] σε όλο το παραπάνω. Νομιζω ότι είναι πολύ βασικό να ξέρει τί θέλει όποια μπαίνει σε διαδικασία εκπαίδευσης.
Αλλιώς, αναρωτιέμαι για ποιόν λόγο θα έμπαινε.

 

α) Γιατί ίσως να έχει παρερμηνεύσει και να έχει ακούσει μερικές απόψεις που παρουσιάζουνε το bdsm πολύ - πως να το πω - θεικό / εξιδανικευμένο (σε σύγκριση με τους Vanilla πάντα)

β) γιατί θεωρεί ότι είναι κάτι διαφορετικό και cool (πολλοί νέοι έχουνε τέτοια άποψη) και -ίσως και σε μερικά χρόνια μη γελάτε - μόδα.

 

Απάντηση: Re: Εκπαίδευση σκλάβας.

Μα αν δεν εχει βγει η αναγκη της υποταγης γιατι να μπει στον κοπο να αναζητησει αυτου του ειδους σχεση καποιος; Ακομα και αν ειναι απο περιεργεια η μοδα ετσι οπως ειπωθηκε πολυ αμφιβαλλω πως σε μια τετοια περιπτωση μπορει να καταφερει κατι ακομα και ο πιο εμπειρος και απολυτος Αφεντης και πολυ αμφιβαλλω πως η συγγεκριμενη "υποτακτικη" αντεχει περισσοτερο απο καποιες ωρες σε μια τετοια σχεση.
Η εκπαιδευση εχει καποια λογικη απο την ωρα που η κοπελα εχει κατανοησει το ενα και μοναδικο θελω που θα εχει απο εδω και περα ,να Τoυ υποταχτει. Τωρα για το αν εκπαιδευση ειναι απλα η κατανοηση των θελω Του Αφεντη η η κατανοηση του ιδιου μας του εαυτου... νομιζω και τα δυο και ειναι ενας δρομος μακρυς που μαλλον δεν τελειωνει ποτε και δεν βαδιζεται μοναχικα.

 

ειναι λιγο υποθετικα και αοριστα οσα λαμβανω απο τα οσα γραφετε ... τουλαχιστο για την δικη μου αντιληψη .... οποτε ενα παραδειγμα ισως βοηθησει ....
εκεινη εχει εκφρασει επανελειμενα την λαχταρα της να παει θαλασσα ... Εκεινος δεν του αρεσει και δεν το κανει .... εκεινη θυμωνει , Εκεινος μιλα για εκπαιδευση και διαχειριση του θυμου .....
α) ποιος ειναι εκεινος που θα κρινει εαν εκεινη δεν πρεπει να παει θαλασσα την στιγμη που το θελει ...
β) ποιος ειναι εκεινος που θα κρινει αν Εκεινος πρεπει να παει θαλασσα την στιγμη που δεν το θελει ....
γ) ποιος ειναι εκεινος που θα κρινει εαν ενας ανθρωπος μπορει να στερηθει των δικαιωματων του και σε ποιο βαθμο
δ) ποιος ειναι εκεινος που θα κρινει εαν υπαρχουν βαθυτερες αιτιες που προκαλουν την παραιτηση ενος ανθρωπου απο τα δικαιωματα του ...
ε) που σταματα η συναινεση και αρχιζουν οι Μαυραγορητες των συναισθηματων ? ....

 

Χωνομαι παλι σε θεματα που δε με αφορουν. Δεν ειμαι σκλαβα. Δεν εχω την ψυχολογια. Δεν με ενδιαφερει να γινω σκλαβα, δεν το χρειαζομαι. Αλλα οι ερωτησεις που κανεις ειναι γενικες και νιωθω πως απτονται και θεματων που με αφορουν. Με φοβο λοιπον να ξεφυγω λιγο, θα μιλησω γενικα για κυριαρχια και υποταγη στην καθημερινοτητα, αφου ετσι τιθεται το συγκεκριμενο ερωτημα. Ας με συμπληρωσουν/διορθωσουν οι σκλαβες.

Κατ'αρχην, ξεκιναμε μια σχεση γιατι νιωθουμε πως με καποιον εχουμε κοινα σημεια. Ξεκιναμε απο εκεινα, και δεχομαστε και τις διαφορες, γιατι σε ολα δε γινεται (και ποιος θα το ηθελε; ) να συμφωνουμε. Αρα το θεμα που θετεις (απολυτη απεχθεια για κατι vs. εντονη επιθυμια για κατι) δεν θα το βρισκει ενα ζευγαρι καθε μερα μπροστα του. Συνηθως προκειται για μικρα πραγματα, μικρες διαφορες προτιμησεων, που λυνονται οπως σε καθε ζευγαρι με μικροσυμβιβασμους. Ο κυριαρχος μπορει να κανει κατι για το οποιο δεν τρελαινεται, να παει ας πουμε στην οπερα, γιατι αγαπαει και νοιαζεται τον υποτακτικο του, ο υποτακτικος θα δεχτει να μην τρωει καθε μερα πιτσα, γιατι αγαπαει τν κυριαρχο και θελει εκεινος να περναει καλα. Για μια τετοια διεργασια δε χρειαζεται καν να μπουμε σε θεματα υποταγης, σε μια οποιαδηποτε σχεση που λειτουργει υπαρχουν συμβιβασμοι καθημερινα που δεν μπαινουμε καν στη διαδικασια να σκεφτουμε οτι τους κανουμε, αλλιως δε λειτουργει.

Τυχαινει ομως ισως να υπαρχουν και περιπτωσεις πιο εντονου διχασμου των θελω των δυο. Και ξεκιναω λεγοντας πως οσα λες περι Μαυραγοριτων ειναι ακραια. Σιγουρα υπαρχουν στο χωρο του BDSM οσοι εκμεταλλευτες υπαρχουν και στο βανιλλα κοσμο. Δεν ειμαστε απο αλλο χωριο εμεις. Επομενως για να μπορεσουμε να συζητησουμε, πρεπει να κανουμε το διαχωρισμο. Απο τη μια υπαρχει η "γιδα", οπως τοσο συχνα αναφερεται, που τρεχει πισω απο τον ανθρωπο των σπηλαιων με το ροπαλο ή πισω απο τον καλομαθημενο απο τη μαμα του Κυριο Γιωργακη που θελει το φαγητο του ετοιμο στις 2.26μμ και την πιπα του καθε μερα αμεσως μετα τις ειδησεις των 9 και τις υπολοιπες ωρες θελει τη "γιδα" του σε ενα ντουλαπι και να μη θυμαται οτι υπαρχει. (Αυτο με το ντουλαπι κατι μου κανει αλλα θα ξεφυγω απο το θεμα.  ) Και απο την αλλη υπαρχουν δυο συνειδητοποιημενα ατομα με αποψεις και επιθυμιες που επιλεγουν να χτισουν τη σχεση τους πανω σε ενα διαφορετικο μοντελο απο αυτο του επιβεβλημενου εξωθεν "ισοι κι ομοιοι". Στην πρωτη περιπτωση δεν νομιζω πως μιλαμε για BDSM. Εκει ανηκουν ομως οι ερωτησεις (δ) και (ε). Τα περαστικα μου στη γιδα και της ευχομαι να εχει κανα δυο καλες φιλες να της ανοιξουν τα ματια ή εναν καλο ψυχολογο.

Στη δευτερη περιπτωση ποιος κρινει; Τελικα κρινουν και οι δυο. Απλως δεν κρινουν καθε μερα, ουτε καθε φορα που θα υπαρξει μια διασταση αποψεων που πρεπει καπως να επιλυθει. Κρινουν οταν αποφασιζουν να μπουν σε μια τετοιου ειδος σχεση. Ενα υποτακτικο ατομο επιλεγει να υποταχτει σε αποφασεις τυπου "βουνο ή θαλασσα" για δυο λογους κατα τη γνωμη μου. Πρωτον γιατι θεωρει πως το να παραιτηθει απο το δικαιωμα να αποφασισει που θα παει διακοπες ειναι ασημαντο μπροστα στο οτι κερδιζει την ισορροπια και το "γεμισμα" ψυχης που του προσφερει το ειδος της σχεσης αυτης, αφου ετσι νιωθει πιο κοντα στον εαυτο του. Δευτερον γιατι ο υποτακτικος εχει επιλεξει εναν κυριαρχο που θεωρει πως παιρνει υποψη τις αναγκες του, και ειτε ζηταει τη γνωμη του ειτε την ξερει, παντως τις καλυπτει. Μπορει ισως να μην τις καλυψει στο θεμα θαλασσα, αλλα καπου θα πρεπει να τις καλυψει, γιατι αλλιως ξεφευγουμε απο την περιπτωση "δυο συνειδητοποιημενα ατομα διαμορφωνουν μια σχεση οπως τους εκφραζει" και επιστρεφουμε στις γιδες. Εν ολιγοις, αν αγνοει πληρως τις βαθυτερες αναγκες μου ενας κυριαρχος, δεν μενω μαζι του. Ολα τα σχοινια του κοσμου δεν με κρατανε δεμενη αμα δεν θελω. Νομιζω πως με τη συλλογιστικη σου υποτιμας τη νοημοσυνη και την ψυχικη δυναμη των υποτακτικων.

Και να στο κανω και πιο απλα και προσωπικα, πως θα λειτουργουσα εγω στο συγκεκριμενο παραδειγμα. Πρωτον αμα θυμωσω ή γκρινιαξω, κακως θυμωνω και γκρινιαζω, και καλως η οποιου τυπου εκπαιδευση, ή οπως αλλιως το πουμε, για τη διαχειριση του θυμου ή της γκρινιας. Γιατι αυτες οι αντιδρασεις δεν λυνουν το προβλημα. Αντιθετα μπορω να εκφρασω τη λαχταρα μου, την επιθυμια μου, την ευχη μου να παω στη θαλασσα. Για την ακριβεια, επιβαλλεται να εκφρασω και τη λαχταρα μου και την επιθυμια μου και την ευχη μου. (Θεωρω πως μια D/s σχεση βασιζεται στην επικοινωνια). Εκεινος, επειδη με αγαπαει, δε θα με αγνοησει (εκει νομιζω κανεις το πρωτο συλλογιστικο σφαλμα). Στην απολυτως χειροτερη περιπτωση θα μου πει απλως πως δεν εχει ορεξη. Συνηθως (τουλαχιστον στη δικη μου σχεση) θα μου εξηγησει μεχρι ενος σημειου πως νιωθει για το θεμα ή για ποιους λογους γινεται αυτη η επιλογη ή εν πασει περιπτωσει με καποιο τροπο θα μου καταστησει σαφες πως λαμβανει μεν υποψη τις επιθυμιες μου αλλα δεν θα παμε θαλασσα, τελεια. Κι επειδη εχω επιλεξει πως η σχεση αυτη μου προσφερει περισσοτερα απο οτι η θαλασσα και πως μερος αυτης της σχεσης ειναι να υποτασσομαι στις επιθυμιες ενος αλλου ανθρωπου γιατι αυτο ειναι πιο κοντα στην ψυχουλα μου, θα το δεχτω.

Να το τραβηξω κι αλλο; Εστω οτι εχω εκφρασει τη λαχταρα μου τρια καλοκαιρια στη σειρα, και η λαχταρα μου γινεται ολο και πιο εντονη καθε χρονο. Εστω οτι εξακολουθει για τους δικους του λογους να μη θελει να το κανει. Τοτε τι; Δεν ξερω πως λειτουργει μια M/s σχεση. Στη δικη μου παντως σχεση νιωθει ο ιδιος πριν απο μενα την αναγκη να μου εξηγησει πως καταλαβαινει τις επιθυμιες μου, και επιδιωκει να βρεθει μια λυση. Στην περιπτωση που δεν εχει συνειδητοποιησει το προβλημα, κατι εχω κανει λαθος και δεν εχω επικοινωνησει σωστα αυτη μου την επιθυμια. Και τελικα αν η σχεση εχει βασεις παντα βρισκεται μια λυση. Μπορει να μου προτεινει να παω με μια φιλη. ΄Η με ενα αλλο κυριαρχο;    ROFLMAO: Χαιρομαι εγω τωρα.  )

Συνειδητοποιω γραφωντας ποσο βανιλλα ακουγονται ολα οσα γραφω. Αλλα νομιζω πως οσο και να οφειλεται αυτο στο ποσο ατυπο ειναι το ειδος του D/s που εμεις ζουμε, οφειλεται κατα κυριο λογο στο ειδος της ερωτησης. Βουνο ή θαλασσα. Σπιτι ή εξοδος; Συμβιβασμοι που καθε ζευγαρι κανει καθημερινα. Η διαφορα μιας BDSM σχεσης απο μια βανιλα σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι οτι επικοινωνουν και οι δυο μαλλον καλυτερα και πιο αμεσα τις αναγκες τους και στην τελικη δεν αναλλωνονται σε τετοιου ειδους θεματα.   Κρινουμε και οι δυο μαζι ποσο θα στερηθει ο καθενας μας τα δικαιωματα μας οταν μπαινουμε σε αυτη τη σχεση και καθε φορα που αποφασιζουμε εκ νεου αν θα μεινουμε ή οχι σε αυτην. Δεν ξερω το σχεση εχει αυτο με την εκπαιδευση η το M/s, αλλα αυτη ειναι η απαντηση μου στην ερωτηση σου.

 

Απάντηση: Re: Εκπαίδευση σκλάβας.

α) Κανείς. Θα πάει στην θάλασσα αφού πάρει την άδειά Του
β) Χαζή ερώτηση. Κανείς δεν αποφασίζει για Εκείνον, πέρα από Εκείνον
γ) Και οι δύο μαζί μέσα στην σχέση
δ) Ιδια απάντηση με την γ
ε) Δεν μιλάμε για vanilla σχέση. Σε σχέσεις D/s ποτέ δεν σταματά η "συναίνεση". Αλλιώς, λάθος σχέση πιστεύουν πως έχουν

 

Ο Αφέντης της.
Τον Οποίο εκείνη επέλεξε και σ Εκείνον υποτάχτηκε επειδή η ίδια αυτό επιθυμεί.

Δεν τσαντίζομαι όταν ζητάω άδεια και μου΄Λέει όχι. Το αποδέχομαι σαν απόλυτο αναφαίρετο δικαίωμα Του. το οποίο εγώ παρέδωσα, επειδή αυτό επιθυμώ, αυτό με διεγείρει, αυτό με κάνει να νιώθω ασφαλής.

Αν κάποιοι επιθυμούν να με "θεραπεύσουν" γι αυτό, επειδή δεν χωρά μες το μυαλό τους, θα πω απλά όχι ευχαριστώ.

Δεν θέλω να μπορώ να πηγαίνω στη θάλασσα όποτε μου καπνισει! Δεν είναι δικαίωμα μου?

 

Όταν κάποια μπορεί να το πει αυτό και να βγαίνει από μέσα της, να το λέει πάντα σε κάθε περίπτωση "βουνού - θάλασσας", να το νιώθει και συνήθως να το απολαμβάνει χωρίς να την εντυπωσιάζει ιδιαίτερα, κατά τη γνώμη μου σημαίνει ότι έχει αποδεχτεί ότι είναι σκλάβα.

Άρα η εκπαίδευσή της έχει λήξει σε μεγάλο βαθμό.

Έχει ξεπεράσει το στάδιο της αναζήτησης επιβεβαίωσης - γιατί με το να ζητά θάλασσα ακατέβατα ουσιαστικά ζητά κάποια επιβεβαίωση του ότι ο Αφέντης της αναγνωρίζει ότι αυτή υπάρχει, ότι έχει ανάγκες διαφορετικές από τις δικές Του και ότι αξίζει αυτές οι ανάγκες της να ικανοποιηθούν - και έχει μπει στο στάδιο της αποδοχής.

Όχι ότι από δω και μπρος δεν θα υπάρξουν έντονες στιγμές που ξαφνικά θα βλέπει μία καινούργια διάσταση της θέσης της και της σκλάβοσύνης της, που ξαφνικά θα νιώθει και θα συνειδητοποιεί ότι εξελίχθηκε κι άλλο, αλλά η αναγκαία και ικανή συνθήκη έχει νομίζω, επιτευχθεί.

Άρα, έχω άδικο να λέω ότι η εκπαίδευση έχει αρχή, μέση και τέλος;  

@ lara[E-p],

ty and gottcha!