Εκπαίδευση της s. Χρειάζεται;

Eίναι γεγονός πως δεν σέβομαι την κάθε άποψη, σέβομαι απόλυτα όμως την επιθυμία 2 ή περισσότερων ανθρώπων, να βιώσουν τον ερωτισμό τους, ή ότι άλλο, όπως αυτοί το επιθυμούν.

Αυτό δεν σημαίνει, πως συμφωνώ ή πως δεν ενοχλούν την αισθητική μου, κάποιες πρακτικές ή καταστάσεις, και διατηρώ πάντα το δικαίωμα να εκφράσω την άποψή μου, χωρίς αυτό να αποτελεί έλλειψη σεβασμού, στηλίτευση ή αποδοκιμασία στον τρόπο ζωής άλλων, όταν είναι διαφορετική. Είναι απλά, διατύπωση της δικής μου οπτικής.

Αφορμή για αυτό το thread, μου έδωσε το παρακάτω απόσπασμα από post, σε άλλο νήμα, και θέτω προς συζήτηση, προς όσους/ες το επιθυμούν, μια παρουσίαση από άλλη θεώρηση των όσων αναφέρει.

Να θυμόμαστε πως σε αντίθεση με τον μύθο, υπάρχει και ο Πυγμαλίων του Mπέρναρντ Σω. Και ναι, υπάρχουν Κυρίαρχοι που γουστάρουν να “μεταμορφώσουν” τις s τους, σε αυτό ακριβώς που επιθυμούν. (Οχι για να αποδείξουν κάτι στον φίλο τους ή επειδή έχουν στοιχηματίσει όπως στο ομώνυμο έργο, αλλά γιατί έτσι τη θέλουν) Αλλοι γιατί γουστάρουν τη διαδρομή, άλλοι τον τελικό στόχο, άλλοι και τα δύο. Πιστεύω πως αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην ουσιαστική σχέση Κ/υ. Δεν λέγεται σύνδρομο αυτό. Καύλα λέγεται.

Κάποιοι Κ επιθυμούν να έχουν στα πόδια τους ανδράποδο, κάποιοι κάτι πολύ βαθύτερο και σε κάθε περίπτωση πιο πολύτιμο, πολλώ μάλλον από το αμάξι και τη χρυσή καδένα τους! Όπως και να έχει όμως, η βελτίωση της s, ή έστω ο τρόπος που ο Κ γουστάρει να τον υπηρετούν, ούτε επιτυγχάνεται ως δια μαγείας, ούτε είναι ικανές όλες να αυτοβελτιωθούν (αναφέρομαι στους τομείς που ικανοποιούν τον Κ), παρόλο που αυτό αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του κάθε ανθρώπου.

Σε Κ/υ σχέση όμως, που η ικανοποίηση της s, είναι πρωτίστως η ικανοποίηση του Κ της, δεν αρκεί μόνο η κατίσχυση. Χρειάζεται και η εκπαίδευση. Ούτε τον κώλο της κόβει η s, ούτε μυρίζει τα νύχια της, ούτε πρωτοβουλίες ,χωρίς να της έχει επιτραπεί, παίρνει.

Εξηγώ απλοϊκά: Aν ο Κ καυλώνει να βλέπει την s του, να πηδά και “να φτάνει το ταβάνι”, ΠΡΕΠΕΙ να της βγάλει ένα πρόγραμμα “ενδυνάμωσης των κάτω άκρων”, ένα πρόγραμμα “εκρηκτικότητας και αλτικότητας” κλπ. Kαι ΠΡΕΠΕΙ επίσης να το επιτηρεί, και να παρεμβαίνει για διόρθωση λαθών και για βελτιωτικές κινήσεις. Και βέβαια, να έχει υπόψη του, πως χρειάζεται χρόνος. Όχι αυτός που θέτει ο Κ, αλλά ο απαραίτητος για την κάθε s.

Αν επιθυμεί να επιτύχει η s του, να “περπατάει στο ταβάνι”, τότε απλά είναι μαλάκας και την καίει.

Αν καυλώνει να της χώσει ένα μπαστούνι του μπέιζμπολ στον κώλο, δεν το πάει γιούρια και τη στέλνει στο νοσοκομείο για ράμματα. Ξεκινάει με 2 δάχτυλα, αν χρειαστεί βάζει και λαδάκι. Nαι;

Αν δεν έχει τη γνώση, την όρεξη ή τον χρόνο (ένα από αυτά, συνδυαστικά ή όλα μαζί) να επιτύχει τα αποτελέσματα που τον ικανοποιούν, να αρκεστεί να την έχει στα 4, και να μην την καταστρέφει.

Σε κάποιους τομείς, η Κ/υ σχέση, μπορεί, όχι απλά να παρομοιαστεί σαν την σχέση Προπονητή/αθλητή, Εκπαιδευτή/ασκούμενου, Δάσκαλου/μαθητή, αλλά να εμπεριέχει πολλά από τα στοιχεία αυτών των ιδιοτήτων.

Οντως δεν έχει ο Κ μυθικές ικανότητες, αλλά ως επί το πλείστον η s, γονατίζει σε κάποιον που θεωρεί ανώτερο από αυτήν. (Αν και έχω δει πολλάκις να συμβαίνει το αντίθετο). Χωρίς θαυμασμό και σεβασμό στον Κ, χωρίς αναγνώριση της εξουσίας του..., καμία s δεν συσχετίζεται ουσιωδώς, παρά μόνο το κάνει για να καλύψει την ανάγκη της για υποταγή.

Καμία κατίσχυση δεν συμβαίνει με το καλημέρα, κανένα κολάρο δεν μπαίνει με το καλησπέρα, και καμία s, δεν δανείζεται με το καληνύχτα. Όλα θέλουν, τόσο τον χρόνο τους, όσο και κυρίως τον τρόπο τους. Πολλές φορές και το κατάλληλο timing. Ναι, υπάρχουν s, που στην “πρώτη μέρα” θα τις στείλει ο Κ να ευχαριστήσουν τον/τους φίλο/ους τους, και θα πάνε, αλλά θα το πράξουν γιατί θα θρέψουν την πουτανιά και θα εξυπηρετήσουν την καύλα τους. Όχι την καύλα του “Αφέντη” που ακόμα δεν τον είδαν...

Είναι κοινή παραδοχή στον χώρο (κυρίως του M/s) πως το χρηστικό, δεν έχει λόγο για τη χρήση του, όμως πέρα από το κλισέ του πράγματος, αφενός δεν κάνουν ΟΛΟΙ/όλες για όλα, αφετέρου, μαντέψτε, και πάλι χρειάζεται ο απαραίτητος, για την κάθε περίπτωση χρόνος και τρόπος, για να νιώσει η s χρηστικό, πολλώ μάλλον 24/7.

Ναι ο Κ, πολλές φορές, επιτυγχάνει να κάνει τις s του, (χρησιμοποιώ τις ιδιότητες που γράφτηκαν) πιο όμορφες, πιο αδύνατες, πιο σέξι, πιο τσαχπίνες, ακόμα και πιο έξυπνες και πιο μορφωμένες..., είτε μέσα από την εκπαίδευση, είτε από κατευθυντήριες γραμμές που θα ορίσει, είτε από το κίνητρο των s για την ικανοποίησή του, είτε από την όλη συσχέτιση. Για ποιο λόγο, ορίζονται ή παρουσιάζονται τα ως άνω, ως προσωπικό έλλειμμα ή ως φαντασιακό της s; (υπάρχουν φυσικά και αυτές οι περιπτώσεις)

Σε μια ουσιαστική Κ/υ σχέση, δεν προκαλεί πυροδότηση συναισθημάτων και επιθυμιών ο Κ; Δεν διαμορφώνει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό την προσωπικότητα της s του; Δεν διαδραματίζει ρόλο στην εξελικτική της διαδικασία, έστω σε επίπεδο ωρίμανσης και κατανόηση της εσωτερικότητας της; Δεν δημιουργεί, το, πολλές φορές ανεξίτηλο, αποτύπωμά του;

Σε κάθε περίπτωση, η s, οφείλει να διατηρεί το δικαίωμα της αποχώρησης από τη σχέση, όταν αντιμετωπίζει συνεχόμενη αρνητική συμπεριφορά, ή όταν σιγουρευτεί πως έκανε λανθασμένη επιλογή. H K/υ σχέση δεν καταρρακώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ούτε δημιουργεί ανίσχυρες προσωπικότητες προς εξυπηρέτηση της καύλας ή του “αναστήματος” του Κ. Το ακριβώς αντίθετο (αρμόζει να) επιτυγχάνει.

Υποστηρίζω την άποψη πως η Κ/υ, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το S/M, με μια ειδοποιό διαφορά όμως. Οταν επικρατεί η ανάγκη του S, όταν δηλαδή το S κυριαρχεί στο D, τότε η ουσία της Κυριαρχίας στην ολότητά της, ελαττώνεται σημαντικά, σε αρκετές περιπτώσεις δε, εκμηδενίζεται. Πολλές s, παραμένουν σε μια Κ/υ σχέση που το κύριο χαρακτηριστικό της είναι το S/M, ωστόσο σε αρκετές, υπερνικά η κάλυψη του κενού της κατίσχυσης, και τελικά αποχωρούν, είτε έχουν βαπτιστεί ως ιδιοκτησία, είτε όπως αλλιώς.

Υποταγή δεν είναι να θέλει να μείνει, υποταγή είναι να μην μπορεί να μη θέλει. Και με κενά μέσα της, μια χαρά το μπορεί.

Disclaimer (κλεμμένο). Τα παραπάνω, αποτελούν προσωπικές απόψεις, και σε καμία περίπτωση δεν γράφονται εν είδει θέσφατου.

 

Στο BDSM.

Η δική μου γνώμη είναι ότι ο σαδισμός δε χρειάζεται καμία επίφαση M/D/s για να τραφεί. Θα μου πεις λιμπερτινισμός και ευνομούμενη κοινωνία δεν πάνε μαζί, και θα συμφωνήσω, ωστόσο αυτό δεν αλλάζει ότι λιμπερτινισμός σημαίνει αχαλίνωτος ηδονισμός.

Στη δική μου θεώρηση στο φαντασιακό του το BDSM είναι αχαλίνωτο έστω και αν στην πράξη δεν είναι.

Η κατίσχυση συμβαίνει όταν συμβαίνει. Μπορεί να πάρει μία μέρα μπορεί να πάρει και ένα αιώνα ή μπορεί να μην επιτευχθεί ποτέ.

Άπαξ όμως και συμβεί, really, who cares? Από τη στιγμή που του ικανοποίησαν την καύλα του, who gives a damn γιατί το έκαναν; Τι να φοβηθεί, την επανάσταση; Ο δρόμος είναι ελεύθερος και τα σκυλιά δεμένα.

 

Συμφωνούμε. Δεν το έθεσα έτσι.

Εχεις συναντήσει, πλήρη επικράτηση σε όλους τους τομείς (με την ουσιαστική της έννοια) από την πρώτη μέρα; Εγώ όχι. Σέβομαι το βίωμά σου.

Οπως το θέτεις, έχεις δίκαιο. Η δική μου οπτική είναι διαφορετική.

 

Ούτε εγώ, στο BDSM, that is.

Στον πραγματικό κόσμο συμβαίνει πολύ συχνότερα.

 

Μια ακόμα παρατήρηση: Προς τι το ερωτηματικό στο νήμα; Ποιος είπε ότι η εκπαίδευση δε χρειάζεται; Δε θεωρείται αυτονόητο ότι όποιοι και αν είναι οι σκοποί του Κ το υ πρέπει να εκπαιδευτεί προς αυτή την κατεύθυνση;

 

Ορμώμενος από αυτό.

.

Συμφωνούμε.

 

Το παραπάνω δεν είναι ολόκληρο. Ο @Libertine SD έγραψε αυτό:

Με λίγα λόγια δε λέει ότι η εκπαίδευση δεν χρειάζεται, λέει ότι το "εκπαίδευση" είναι ατυχής ονομασία της διαδικασίας η σκλάβα να κόψει τον κώλο της να μάθει να υπηρετεί τον αφέντη.

 

Είναι δική τους δουλειά, των δύο ή περισσότερων ανθρωπων να περνάνε κακά, καλά ή καλύτερα, στον ερωτισμό τους, στη θρησκευτικοτητά τους, στη δίαιτά τους, οπουδήποτε στην καθημερινότητα τους ή στις σχόλες τους.

ελλείψει κανόνων, ορισμών και πλαισίου η συζήτηση περί του ποιός περνά καλά και ποιος καλύτερα δεν σχετίζεται με το βδσμ. το ότι κάποιος ισχυρίζεται ότι περνά καλά, όσο μπορεί και καταλαβαίνει, δεν τον καθιστά βδσμιαρη, δεν του χρειάζεται κιόλας. έχει επαρκώς εξηγηθεί αυτό στο παρόμοιο νήμα της σοκολάτας για τα μπρατ οποιουδήποτε στάτους

 

Από τη στιγμή που το υπό μπαίνει στη διαδικασία να λειτουργεί κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, τις οποίες έχει ορίσει το Κ, εκπαίδευση δεν είναι;

 

Νομίζω ότι ακόμα και αυτό (μάθει) έχει ένα how to που αν δεν είναι ορισμένο ή ελεγχόμενο από τον Αφέντη, προσωπικά δεν ξέρω άλλο τρόπο που θα μπορούσε να γίνει.

 

Κι εγώ εκπαίδευση θα το ονόμαζα αλλά θα πρέπει να απαντήσει ο @Libertine SD γιατί θεωρεί τον όρο ατυχή.

 

Θα μπορούσα να κάνω μια εικασία βάζοντας στην πρόταση τη λέξη "ευθύνη" αλλά είναι παρακινδυνευμένο γιατί μάλλον δεν έχω αρκετά 'εφόδια' για κάτι τέτοιο.
Θα ήταν επίσης ενδιαφέρον - για μένα - να διαβάσω μια σύνδεση του λιμπερτινισμού με την Κυριαρχία.