Εκπαίδευση

Τεχνη σου λέει ο άλλος μετά ..

 

Όντως πήρες λίγες απαντήσεις. Και εγώ θα περίμενα περισσοτερες. Βέβαια πάντα ανήκω στη μειοψηφια.

 

Δεν είναι στρεβλό να τρώει λύκος τις κότες, μια χαρά συμπεριφορά μου φαίνεται.
Αντίθετα , λύκος που δεν θα αντιληφθεί ότι κάποιος του έστησε ενέδρα στις κότες, εμμμ... οκ.

Αλλά αυτά δεν με αφορούν, εγώ καλλιεργώ αποκλειστικά μπάμιες  

 

Ίσως δεν ήμουν κι εγώ αρκετά σαφής.
Πάντως δεν με ενδιαφέρουν τα οπωροκηπευτικά κανενός ούτε τα χαριτωμένα κατά τα άλλα ζωάκια.
Απλώς ήθελα να μάθω αν υπάρχει το D/s ή όλα είναι μόνο πουτσα και ξύλο.

 

Όλα είναι .

 

Καταλαβαίνω τι λες, όπως καταλαβαίνω και τι εννοεί η @Dark_Explorer που συμφωνώ μαζί της και θα σου εξηγήσω την ύπουλη παγίδα που δεν βλέπεις, όπως την κατάλαβα εγώ σε εμένα, όταν ήμουν εκπαιδευόμενη σε σχέση D/s. Σίγουρα στον κάθε άνθρωπο διαφέρει.

Τα ζητούμενα που θέτεις είναι μια χαρά για οποιοδήποτε άλλο είδος σχέσης αλλά στο D/s είναι διαφορετικά τα πράγματα. Δεν είναι ότι δεν συμβαίνουν τα συναισθήματα, η αγάπη, το ενδιαφέρον, η φροντίδα και η αφοσίωση που αναφέρεις. Είναι ότι δεν συμβαίνει με τον τρόπο που αναγνωρίζουμε που έχουμε συνηθίσει να τα βιώνουμε. Εκ πρώτης όψεως, συχνά, δεν φαίνονται καν.

Συμβαίνει η Κυριαρχία και η υποταγή σταδιακά όλο και περισσότερο.

Μέρος της εκπαίδευσης των νιούμπι υ, είναι να απαλλαγεί/ ελευθερωθεί από αυτά τα ζητούμενα. Και μάλιστα από το ξεκίνημα.

Στην αρχή σου φαίνεται απρόσωπο, μέχρι να νιώσεις / καταλάβεις ότι δεν είναι απρόσωπο, αλλά ότι εσύ είχες κατασκευάσει ένα πρόσωπο που δεν ήταν πραγματικό και που τώρα πρέπει να αρχίσεις γκρεμίζεις για να νιώσεις το βάθος του.
Στα καλύτερα στοιχεία που νόμιζες ότι είχες σαν άτομο, θα βρεις εγωισμό και ναρκισσισμό. Και στα δυνατά σου σημεία, θα βρεις δειλία και αδυναμία.
Η εκπαίδευση θα σε γκρεμίσει. Θα νιώσεις σκουπίδι, λάσπη, ζώο, κρέας, ιδιοκτησία.
Θυμάμαι να ρωτάω τις πιο έμπειρες, "Πότε θα τελειώσει αυτή η αίσθηση της κατολίσθησης και καταστροφής?" και εκείνες να μου χαμογελάνε και να μου λένε "Ελπίζω ποτέ!" κατακαυλωμένες.

Η Κυριαρχία είναι σαδιστική και ιδιοκτησιακή πράξη. Το "ενδιαφέρον" θα το δεις στον άνθρωπο που καυλώνει να βρίσκει νέους τρόπους να σε πονάει, να σε ταπεινώνει, να σε εκθέτει ( ανάλογα τα γούστα μπορεί κάποια από τα τρία ή και τα τρία). Η φροντίδα είναι ιδιοκτησιακή και όχι προσωπική. Δεν έχεις "θέλω", "χρειάζομαι" , για την ακρίβεια έχεις ΑΝ και όσο σου επιτρέπονται, στην ουσία δηλαδή δεν έχεις. Αν χρειάζεσαι άδεια γα τα θέλω σου δεν είναι "θέλω" πραγματικά.
Στην περίπτωση μου μάλιστα, που όλη μου η βανιλοταυτότητα ήταν ένα μεγάλο χοντρό θέλω και νερό, είχαμε μεγάλα γλέντια!

Ή "αγάπη" των υ είναι στην υποταγή, στην αποδοχή, στην παράδοση, στην εμπιστοσύνη και φυσικά στην απόλυτη καύλα. Ανήκεις σώμα και ψυχή, όχι μόνο ερωτικά, ολοκληρωτικά. Οι ελευθερίες σου παρέχονται, σαν τον φυλακισμένο. Τα είδη της φυλακής διαφέρουν.
Το "ενδιαφέρον" και η "αφοσίωση" είναι στις εσωτερικές μάχες μέχρι σχιζοφρένειας για να ισορροπήσεις σε αυτήν την νέα διάσταση ύπαρξης.
Η "φροντίδα" σου είναι να ακολουθείς και να διατηρείς την ιδιοκτησία του/της Κ ( δηλαδή εσένα) στην κατάσταση που επιθυμεί και ορίζει.

Ένα καλό κόλπο για να αποφεύγεις τις κακοτοπιές, είναι να βλέπεις εξ αρχής αν ο/η Κυριαρχικός σε κάνει να νιώθεις "ιδιαίτερη και ξεχωριστή", σου λέει/πουλάει αυτά που θέλει ο εγωισμός σου να ακούσεις. Σε κάνει να αισθάνεσαι ότι έχεις κάποιο "υπόγειο" έλεγχο/δύναμη/επιρροή. Αν σε ενδιαφέρει να κάνεις σχέση D/s, δεν είσαι στο σωστό μέρος.
Αν, από την άλλη, έχεις ανάγκη να νιώθεις ιδιαίτερη και ξεχωριστή, που είναι κάτι απόλυτα υγιές και φυσιολογικό, μην κάνεις D/s. Μάλλον θα πληγωθείς και θα ταλαιπωρηθείς.

Άρα το ζητούμενο στην αρχή, δεν είναι το ενδιαφέρον, η φροντίδα, η αφοσίωση και όλα αυτά τα ωραία, αλλά η δύναμη της επιβολής (χωρίς στοιχεία πώλησης) που κάνει την υποταγή σου σε αυτήν, απαραίτητη ανάγκη, χωρίς να σου δίνει τίποτα άλλο εκτός από καύλα (εγκεφαλική / σωματική) σε πρωτόγονο βαθμό (ζωώδης έλξη). Με κάποιο τρόπο "κουμπώνει" και συμβαίνει. Κάτι λιγότερο από ανυπέρβλητο, δεν το αναγνωρίζει ο εγκέφαλός και το μουνί σαν δύναμη, δεν επιβάλλεται.
Φυσικά δεν αναφέρομαι σε εσένα προσωπικά και ούτε το D/s έχει το μονοπώλιο της απόλαυσης. Όλα αυτά τα στοιχεία, μπορούν να συμβούν μια χαρά και σε άλλα είδη σχέσεων, ανάλογα τον άνθρωπο, τα γούστα κτλ.
Αν δεν είχα ασχοληθεί με το D/s όμως, δεν θα ήξερα καν ότι υπάρχουν.
("Ρέω.." το έκανα το μαγαζάκι σου, συγνώμη! )

 

Το D/s δεν είναι πουτσοκεντρικό.

 

Σε ευχαριστώ παααρα πολύ για τον κόπο σου ❤
θα το διαβάσω αρκετές φορές όταν θα βρω λίγη ησυχία.

 

Εξαιρετικη τοποθετηση. Φωτίζεις πολλές πτυχές που είναι μεν διάσπαρτες στο μυαλο, αλλά όταν βγουν στην επιφάνεια μας θολωνουν.

 

Πριν μελετήσω της Ρεας , θα ήθελα μια διευκρίνηση εδώ αν έχετε τη διάθεση.
Τι εννοείτε δεν είναι πουτσοκεντρικο?
Δεν είναι ΜΟΝΌ πουτσοκεντρικο αλλά είναι ΚΑΙ μουνοκεντρικο ή δεν είναι ούτε πουτσοκεντρικο ούτε μουνοκεντρικο.
Ίσως φαίνεται ανόητη η ερώτηση αλλά έχει σημασία για την ακολουθία των σκέψεων.

 

Το Κ θα προσδιορίσει τον άξονα.

Στον ενικό παρακαλώ  

 

Έτσι όπως τίθεται το ερώτημα του νήματος, παραπέμπει ευθέως σε ερωτήματα προεκλογικής δημοσκόπησης τύπου "ποιο κόμμα πιστεύετε πως θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές".
Συνήθως πριν το ερώτημα αυτό έχουν τεθεί παρόμοια ερωτήματα τύπου "συμφωνείτε με την επιλογή του Χ κόμματος να εφαρμόσει την Ψ λύση στο θέμα Ω;" και συνήθως λίγο μετά το πρώτο ερώτημα ακολουθούν ερωτήματα τύπου "Ποιες από τις παρακάτω επιλογές Α,Β,Γ,Δ πιστεύετε πως πρέπει να ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση για το θέμα Ω;"...
Μετά ο καλός δημοσκόπος παίρνει τις απαντήσεις, τις κόβει κονκασέ, τις περνάει από την σήτα Νο2 (όχι την Νο1 ή την Νο3) και βγάζει την ποθούμενη απάντηση για το ΜΜΕ που έχει παραγγείλει την δημοσκόπηση -στο πλαίσιο της αλλαξοκωλιάς του ΜΜΕ με το όποιο κόμμα για τα όποια συμφέροντα- όσον αφορά στην τεκμηρίωση του θεμελιακού ζητήματος κάθε δημοσκόπησης (δηλ. του πιο "πουλησιάρικου" σημείου της "έρευνας"), που λέγεται "παράσταση νίκης, δηλ. το κόμμα που το εκλογικό σώμα πιστεύει πως θα κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές.
Αυτά, σε "σοβαρές" δημοσκοπήσεις, δηλαδή αυτές που τηρούν τα δημοσκοπικά πρωτόκολλα.
Διγιότι για μια "σοβαρότητα" ζούμε, μη χέσω, ένεκα που είμαστε "σοβαροί" άνθρωποι...
Γι' αυτό άλλωστε εκλέγομεν τα τελευταία 70 χρόνια και εξαιρετικά "σοβαρές" κυβερνήσεις...
Εξαιρετικότατα σοβαρές στο χάιδεμα ευαισθήτων, δυσφορικών και μη-μού-άπτου αυτιών, ή αλλιώς στο πλασάρισμα της μπαλαφάρας, που οι τοποθετήσεις γύρω από αυτήν αναδείχνουν με βεβαιότητα τους μπαλαφάρες που γουσταρίζουμε να ακούμε τα και καλά επιχειρήματά τους περί των καλών ή μη πρακτικών της μπαλαφάρας...
Για την ταμπακέρα ούτε λόγος πχια, καπνίζουμε "ηλεκτρονικό"...