Ελευθερία

Μία κραυγή και ένα κλάμα σηματοδοτεί το ξεκίνημα μας . Η πρώτη αντίδραση σε κάτι ξένο και μη οικείο . Πότε ξεκινάει ο άνθρωπος να φαντάζεται ; Από την στιγμή που αρχίζει να υπάρχει , πιθανόν . Τι φαντάζεται ; Τι είναι αυτό που του λείπει και ονειρεύεται να αποκτήσει ; Υπόδουλος της φαντασίας του ; Έρμαιο των φαντασιώσεών του ; Ποθεί και φαντασιώνεται ή φαντασιώνεται για να ποθεί ;

Ηδονή , καταστροφική ή ευεργέτης για την επιβίωση του ; Προς τα πού οδηγεί η διαδρομή για τις ηδονές ; Όλη μας η ζωή μια ανάβαση προς την μέγιστη ηδονή ; Ποιος βάζει τα εμπόδια ; Τι μας κάνει το δρόμο δύσκολο ; Ποιος διαμορφώνει τις αντιστάσεις μας ; Ποιος μας φυλακίζει μακριά από αυτό που θέλουμε ; Σε μια ζωή μικρή , τι άραγε αξίζει πιότερο ;

Η χώρα των ονείρων τις περισσότερες φορές είναι ορατή . Είναι εκεί έξω , είναι θέμα μιας απλής επιλογής . Μιας τολμηρής απόφασης , που λίγοι την λαμβάνουν . Γιατί ; Σε κάθε τι καινούριο οι άνθρωποι ενθουσιάζονται και κάνουν σαν μικρά παιδιά . Ώρα με την ώρα όμως ξεφυτρώνουν οι αυτοπεριορισμοί , μας αγκαλιάζουν και μας πνίγουν . Μια κόλαση επί της γης . Και το χαμόγελο πάλι σταδιακά σώνεται από την ψυχή μας . Γιατί ;

Οι άνθρωποι πλάθουν μια εικόνα για να αξιώσουν αυτό που θέλουν . Μια εικόνα που αποκτάει πυκνότητα , βάρος και δεσμεύει . Η δυσκαμψία της βαπτίζεται αυτοκυριαρχία . Αυτοκυριαρχία στους πειρασμούς . Αντίσταση σε αυτό που θέλουν .
Οι άνθρωποι λησμονούν να ζητούν . Να αναζητούν αυτό που θέλουν . Φοβούνται τη νύχτα και κλειδώνονται στα σπίτια τους . Οι πιο τολμηροί ρίχνουν κλεφτές ματιές έξω από τα παράθυρό τους και νιώθουν πικραμένοι . Και προσπαθούν να μειώσουν , να λιγοστέψουν αυτό που βλέπουν . Κάποιοι στην απελπισία τους φτάνουν μπροστά στη θύρα , αγγίζουν το κλειδί και νιώθουν την καρδιά να χτυπάει δυνατά . Λυγίζουν όμως από το βάρος . Το βάρος των σκέψεών τους , των όχι και γονατίζουν μπροστά στην πύλη και αγκαλιάζουν το πάτωμα . Σε μια πόλη που δείχνει να κοιμάται ήσυχα , με σπίτια που κρύβουν τους λυγμούς τους .

Δέσμιοι των ίδιων των ονείρων . Κάποιος φτιάχνει ένα όνειρο . Μικρό , όμορφο και εύκολα εφικτό . Δεν τολμάει να το πραγματοποιήσει , δεν προλαβαίνει . Ένα πρωινό το αποφασίζει , μόνο που τότε το όνειρό του έχει μεγαλώσει και υποχωρεί πριν καν δοκιμάσει . Κυνηγάει το μεγαλύτερο όνειρο τότε , αυτοβελτιώνεται ψάχνει τις συνθήκες , δοκιμάζει και απογοητεύεται γιατί δεν ήταν έτσι όπως το φαντάστηκε . Μένει κλειδωμένος και περιμένει . Ζει λιγότερο από αυτά που θα μπορούσε αποφεύγοντας να βουτήξει στις μικρές λιμνούλες που περνούν από μπροστά του , γιατί αυτός αναζητά τη θάλασσα . Και οι λιμνούλες περνούν και κάθε φορά πιο ρηχές και κάθε φορά πιο μακριά και όταν στεναχωριέται , σηκώνει το ανάστημά του και στηρίζει ηθικά τον εαυτό του . Δεν έμοιαζαν αυτά με το όνειρο του . Δεν άξιζαν οι σταγόνες αυτές να κυλήσουν στο κορμί του . Και το σώμα του παραμένει στεγνό και μέρα με τη μέρα θυμίζει περισσότερο μια άνυδρη έρημο . Που διψάει και που κάποτε ξεχνά για πάντα τη γεύση του νερού και που τώρα δεν ξέρει καν ότι διψάει…

Το Bdsm ξεκίνησε από ένα τέτοιο όνειρο . Κάποιος ονειρεύτηκε τον άνθρωπο εκείνο που θα τον πάρει από το χέρι και θα τον ταξιδεύσει δίχως να του επιτρέπει το δικαίωμα της αντίστασης , σε αυτό που ονειρευόταν. Που θα τον σύρει σε κολασμένα μονοπάτια ηδονής δίχως να τον ρωτήσει . Γιατί αν τον ρωτούσε υπήρχε ο κίνδυνος να πει το όχι για άλλη μια φορά . Κάποιος φαντάστηκε τον θεό στο σώμα ενός άλλου . Το θεό που θα τον χρησιμοποιήσει σαν μαριονέτα στο μεγάλο του έργο και έτσι επιτέλους θα ζήσει . Και θα πάψει να είναι θεατής .
Κάποιος άλλος φαντάστηκε την μαριονέτα . Που δίχως αντιρρήσεις θα έπαιζε στο έργο που είχε φανταστεί . Και έτσι θα ζούσε το δικό του όνειρο .

Και έτσι ξεκίνησαν όλα . Και στην αρχή σαν κάθε τι καινούριο οι μεγάλοι έγιναν παιδιά . Και γέμισαν ενθουσιασμό . Όμως άσχημα τα χόρτα δεν λησμόνησαν τον τρόπο που φυτρώνουν και βγήκαν πάλι δειλά στην αρχή . Ενθαρρύνθηκαν και από αυτούς που βρίσκονταν στην παιδική χαρά , αλλά οι αντιστάσεις τους ήταν τέτοιες που το χέρι δεν άπλωναν . Και η παιδική χαρά κινδυνεύει από την αλλοτρίωση . Από την άρνηση προς την διαδρομή της ελευθερίας .

Γιατί το πιο σημαντικό πρόβλημα βρίσκεται πάντα εκεί . Στο φόβο , στον τρόμο , στο τρέμουλο που μπορεί να γεννήσει η υποψία και μόνο . Ότι σήμερα ξημέρωσε μια νέα μέρα . Όπου τα όρια της ελευθερίας δεν υπάρχουν πια . Όπου οι αντιστάσεις δεν υφίστανται . Όπου όλα είναι εφικτά , όπου όλοι ήμαστε γυμνοί , διάφανοι και φαινόμαστε . Όπου οι βαθύτερες εικόνες βγήκαν στην επιφάνεια και χορεύουν γύρω από τη φωτιά εκστασιασμένες . Όπου τώρα δεν υπάρχουν φύλακες για να περιορίσουν την φύση μας . Όπου τίποτα δεν μπορεί να αποτρέψει τα ίδια μας τα θέλω από την δράση . Όπου τώρα κάνουμε αβίαστα ότι έχουμε φανταστεί . Μία μέρα που μία θα είναι η θεότητα που κυβερνά τις συνειδήσεις . Και το όνομα της Ελευθερία…

 

Από την άλλη όμως μπορεί να είναι μόνο η άποψή μου . Τι λέτε ;
Ίσως πάλι όμως , να είμαι άλλος ένας ρομαντικός...

 

Απάντηση: Ελευθερία

"Ειμαστε εδω σε ανθρωπινη μορφη για να διδαχθουμε απο τα ανθρωπινα ιερογλυφικα της αγαπης και των βασανων. Δεν υπαρχει καμια ενταση αγαπης η συναισθηματος που δεν ενεχει το ρισκο του πονου που μπορει να σε αφησει αναπηρο. Εχουμε καθηκον να παρουμε αυτο το ρισκο, να αγαπησουμε και να αισθανθουμε χωρις αμυνες η επιφυλαξεις" William Burroughs

 

Απάντηση: Ελευθερία

Ηλία... αφιερωμένο  


Εγώ φοβούμενος τα τετριμμένα
πολλούς μου λόγους αποσιωπώ.
Εν τη καρδία μου είναι γραμμένα
πολλά ποιήματα· και τα θαμμένα
εκείνα άσματά μου αγαπώ.

Ω πρώτη, αγνή, μόνη ελευθερία
της ήβης προς την ηδονήν ροπή!
Ω μέθη των αισθήσεων γλυκεία!
Τας θείας σας μορφάς κοινοτοπία
φοβούμαι μη υβρίση ποταπή.


(Καβάφης, από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877-1923, Ίκαρος 1993)

 

Σε ευχαριστώ ζουμερή μου...

 

Old good wine

Don't Fence Me In

[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]

Η ελευθερία είναι μέθη.