Εξάρτηση : Αναγκαίο κακό ή επιθυμητό αποτέλεσμα ?

''Η Ψυχολογία δεν δέχεται καμμιά άλλη μορφή εξάρτησης πέρα από την συναισθηματική και η εξάρτηση είναι ο μεγαλύτερος νοθευτής της αγάπης'' : 'Hταν τα λόγια ενός καθηγητή Ψυχολογίας που μου μετέφερε ένας φίλος φοιτητής όταν είχαμε πριν από χρόνια μια κουβέντα για την εξάρτηση στις σχέσεις. 'Ηταν τότε που είχα ξεκινήσει μια ''πολεμική σχέση'' με όλες τις θεωρίες της Ψυχολογίας της παλιάς Σχολής.
Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι εξάρτηση από εξάρτηση διαφέρει γιατί πιστεύω ότι το πρόβλημα δεν είναι η εξάρτηση καθ'εαυτή αλλά από ποιόν ή από τι εξαρτάσαι και κάτω από ποιές συνθήκες. Σε κάποιες κοινωνίες ''διαφορετικών'' ανθρώπων από το μέσο όρο, οι κανόνες της Ψυχολογίας - που πολύ αμφιβάλλω για το αν η ψυχή τελικά υπακούει σε κανόνες -, καταργούνται, και ισχύουν άλλοι ''νόμοι''. Αυτό που για τους άλλους είναι πόνος, για μας δεν είναι, ή αυτό που για τους άλλους είναι εξευτελισμός, για μας είναι πολύ συχνά μεγάλη ηδονή. Εκεί που τα χαστούκια, οι ύβρεις και η αυταρχικότητα προκαλούν δυσφορία, σε πολλούς προκαλούν ρίγη ηδονής. Με την ίδια λογική, αυτό που για τους άλλους είναι εξάρτηση, για τον κόσμο του bdsm μπορεί να μην είναι μόνο εξάρτηση ή να είναι κάτι λιγότερο ή περισσότερο, και σίγουρα να βιώνεται διαφορετικά απ'ότι βιώνεται από άλλες ομάδες.

'Ετσι, η εξάρτηση σε μια σχέση υποταγής - πειθαρχίας και ελέγχου μπορεί να είναι το Α και το Ω. Μήπως η εξάρτηση στην περίπτωσή μας είναι ένδειξη αληθινής αφοσοίωσης, αγάπης και υποταγής και σημαίνει ότι ο στόχος της σχέσης έχει επιτευχθεί ? 'Ισως ο κίνδυνος δημιουργείται από τον εθισμό και όχι από την εξάρτηση. Δηλαδή όταν δημιουργούνται οι συνθήκες για να απομονώνεσαι από τον υπόλοιπο κόσμο για ένα πρόσωπο ή μια ιδέα και να ζεις μόνο για τον εθισμό σου. Αλλά η εξάρτηση όταν δεν είναι ακραία, είναι πράγματι επικίνδυνη ? Είναι κτητικότητα, φόβος, ζήλια ή ανασφάλεια ? Και από ποιά πλευρά να υπάρχει εξάρτηση ? Μόνο από τον/την σκλάβο/α ? Και γιατί να είναι επικίνδυνη η εξάρτηση όταν και οι δυο πλευρές είναι υγιείς πνευματικά ? Θα μου πείτε, κανείς δεν έχει πιστοποιητικό πνευματικής υγείας, οπότε δεν ξέρουμε πώς θα αντιδράσει ένας/μια εξαρτημένος σκλάβος/α με το τέλος μιας σχέσης. Μα αν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, τόσο ώστε η εξάρτηση να γίνει επικίνδυνη, δεν θα φανεί από την αρχή της σχέσης ή καθοδόν ?

'Ενας σκλάβος ή μια σκλάβα νοιώθει εξαρτημένος/η από την/τον Κυρίαρχο, αλλά σε ποιό βαθμό αυτό γίνεται επικίνδυνο για τον ίδιο και για το έτερον ήμισυ του ? Η απάντηση ίσως δίνεται από την ίδια την φράση ''έτερον ήμισυ'' : όταν δυο άνθρωποι αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλο πραγματικά, τότε νομίζω΄δεν υπάρχει κίνδυνος από την εξάρτηση. 'Εχουμε όλοι μας λίγο έως πολύ την ανάγκη στην ζωή μας να ανήκουμε κάπου, να έχουμε πλαίσεια και νόμους, σε τέτοιες σχέσεις πολύ περισσότερο.
Θέλουμε να είμαστε ή να είμαστε ελεύθεροι τελικά ? Γιατί η εξάρτηση σε τελική ανάλυση σημαίνει έλλειψη ελευθερίας. Αλλά αυτό δεν είναι που επιδιώκουμε τελικά ? 'Η μήπως ό,τι θέλουμε είναι απλά μια φαντασίωση ? Δεν νομίζω. Μήπως θέλουμε να είμαστε και να μην είμαστε ταυτόχρονα ελεύθεροι ? Και έτσι να είναι, νομίζω ότι περισσότερο θέλουμε να είμαστε σκλάβοι παρά ελεύθεροι, άρα μάλλον δύσκολα αποφεύγουμε την εξάρτηση. Μας δίνει ασφάλεια το ''κλουβί'' μας, και απ'όσο ξέρω και πολλές/οι κυρίαρχοι απολαμβάνουν να νοιώθουν τον/την σκλάβο/α εξαρτημένο.
Μετά από την αποχώριση του/της Κυρίαρχου ο ''κόσμος'' μας δεν θα είναι πια ίδιος, αλλά δεν σημαίνει ότι θα είναι το τέλος του κόσμου και η απέραντη δυστυχία. Η φύση έχει δημιουργήσει διεξόδους για να μην τρελλαινόμαστε από εξάρτηση μετά από κάθε είδους χωρισμό. Αν δεν μπορείς να αντέξεις έναν χωρισμό, τότε κάτι τρέχει. Αν δεν αντέξεις έναν χωρισμό, μήπως λογικά δεν θα μπορέσεις να αντέξεις και μια σχέση ?

Κι έπειτα μιλάμε για σχέσεις δυνατές, με πάθη. Μέσα σε τέτοιες σχέσεις η εξάρτηση ζει και βασιλεύει. Μήπως τελικά ενώ τις ''κανονικές'' σχέσεις η εξάρτηση τις φθείρει, τις σχέσεις υποταγής - εξουσίας η εξάρτηση τις κάνει να ανθίζουν και να διατηρούνται στον χρόνο ? Και πώς γίνεται σε τελικά ανάλυση να μην είσαι εξαρτημένος/η από ένα πρόσωπο που σε θεωρεί ιδιοκτησία του ? Σε κατέχει, δεν γίνεται να είσαι ελεύθερος και ανεξάρτητος και να τρέχεις σαν πεταλουδίτσα από λουλούδι σε λουλούδι. Είσαι βουτηγμένος στην εξάρτηση, εκεί το μυαλό σου, είσαι συγκεντρωμένος στο τι θα πει, πώς σε κοιτάει, τι θα κάνει.

'Οσο για τον κίνδυνο συναισθηματικής εκμετάλλευσης ενός εξαρτημένου σκλάβου/ας νομίζω ότι ακόμα και ο πιο πιστός σκλάβος δεν είναι σε θέση να εγκαταλείψει 100% τον εαυτό του και να γίνει μια άψυχη μαριονέτα λόγω της εξάρτησης του. Πάντα θα παραμένει μέσα του έστω μια στοιχειώδης αίσθηση αυτοσυντήρησης και αξιοπρέπειας. Και η/ο σωστή/ος Κυρίαρχος από την πλευρά του/της, θα τον σεβαστεί και δεν θα τον εξουθενώσει εκμεταλλευόμενος την εξάρτησή του αν έχει στοιχειώδη ανθρωπιά.

Αυτά.... θα ήθελα τις γνώμες σας (έστω και όταν το κύμα καύσωνα θα έχει περάσει).

 

WOW proudslave! Έθιξες και άνοιξες ένα θέμα λίαν καυτό και μάλλον εξαιρετικά δύσκολο!
Ας ξεκινήσω από το θέμα του εθισμού. Συνήθως εθισμός = εξάρτηση. Δεν αμφιβάλω πως δεν είναι πάντα έτσι μια και τόσο ο εθισμός, όσο και η εξάρτηση είναι άρρηκτα συνυφασμένα κατά μεγάλο βαθμό με τη δύναμη χαρακτήρος του καθενός. Όμως στην πλειοψηφία αυτό συμβαίνει. Ως εκ τούτου αν κανείς εθιστεί, τότε θεωρώ πως δεν εξαρτάται από τον/την Κυρίαρχο, αλλά από τα πάθη του. Και φτάνω από την αρχή στο τέλος του κειμένου σου. Δυστυχώς όταν κανείς είναι πραγματικά και ολοκληρωτικά εξαρτημένος δεν διατηρεί πλέον κανένα μέρος του εαυτού του και παραδίδεται ολοκληρωτικά στα πάθη του (επαναλαμβάνω) βλέπε ναρκομανείς, χαρτοπαίκτες κλπ κλπ, που συχνά φτάνουν σε σημεία που φαντάζουν απίστευτα.

Τώρα περιορίζοντας την εξάρτηση σε ψυχολογική εξάρτηση από ένα άτομο – καθώς η εξάρτηση μπορεί να έχει πολλές μορφές (βλ. οικονομική) – θα συμφωνήσω μαζί σου στο γεγονός ότι η εξάρτηση αυτή δεν είναι άμεσα συνδεδεμένη με το bdsm και δεν υφίσταται μόνο μέσα με μια D/s σχέση, μια και έχω δει vanilla σχέσης να διέπονται από απόλυτη εξάρτηση του ενός από τον άλλο (και δυστυχώς συνήθως μόνο του ενός). Σαφώς μέσα σε μία σχέση Κυρίαρχου/υποτακτικού η εξάρτηση έχει τελείως διαφορετική θέση και αντιμετώπιση. Και εδώ βρίσκεται μάλλον το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης ενός/μίας Κυρίαρχου.

Διαπιστώνω πως χρησιμοποιείς τη λέξη εξάρτηση ως “ένδειξη” άλλων όρων, όπως αφοσίωση, αγάπη και υποταγή… όμως τόσο η εξάρτηση όσο και υπόλοιποι όροι μπορούν να σταθούν σε μία σχέση δίχως να είναι αλληλένδετοι. Ας μην ξεχνάμε πως κάποιος μπορεί να εξαρτάται από κάποιον άλλο μόνο και μόνο επειδή του δίνει εκείνα που θέλει ή (για να γίνω και λίγο πιο ρομαντική) επειδή τον θαυμάζει απλώς.

Εδώ νομίζω πως χρειάζομαι μία διευκρίνιση μια και πιστεύω πως η εξάρτηση έχει εξ ορισμού κάτι απόλυτο, όπερ σημαίνει πως δεν υπάρχει “λίγη” ή “πολλή” εξάρτηση. Και κατά τη γνώμη μου η εξάρτηση ελλοχεύει πάντοτε κινδύνους. Πρώτο και κυριότερο τον κίνδυνο της εκμετάλλευσης από τον κάθε επιτήδειο.

Η εξάρτηση αυτή καθεαυτή μπορεί να είναι πράγματι απόρροια όλων αυτών. Πολύ περισσότερο μάλλον να δρα σαν ένα είδος παυσίπονου για όλα αυτά.

Εξάρτηση μπορεί να υπάρχει και από τις δύο πλευρές, άλλωστε αυτό που πολλοί/ες τείνουν να ξεχνούν ότι κανείς δεν μπορεί να είναι Κυρίαρχος (με την έννοια όπως αυτή χρησιμοποιείται στα πλαίσια του bdsm) αν δεν υπάρχει υποτακτικός. Ως εκ τούτου η εξάρτηση με την ευρεία έννοια αφορά και στους Μεν και στους δε. Συνήθως είναι πιο εμφανές από τον/την υποτακτικό ή έστω από εκείνον/η εκφράζεται.

Δεν αμφισβητώ αυτό που γράφεις όμως θα προτιμούσα να μην συγχέεις την εκπλήρωση της ανάγκης κάποιου να ανήκει κάπου με την εξάρτηση, δίχως βέβαια αυτό να σημαίνει πως η ανάγκη αυτή μπορεί να μεταβληθεί και σε εξάρτηση, ανάλογα με το χαρακτήρα του ατόμου.

Και επειδή ήδη μακρηγορώ αρκετά, θέλω όμως να πω μερικά πράγματα ακόμα, θα συνεχίσω αναφερόμενη στο γεγονός ότι δεν πρέπει να συγχέουμε την καθαρά ψυχολογική εξάρτηση με την εξάρτηση του/της υποτακτικού/ης από τις εντολές και την καθοδήγηση του/της Κυρίαρχου με την έννοια ότι σε μία τέτοιου είδους σχέση και ειδικότερα όταν πρόκειται για 24/7 ακόμα και η καθημερινή ρουτίνα εξαρτάται από τις επιταγές του/της Κυρίαρχου.

Κλείνοντας να πω πως τα παραπάνω αντιπροσωπεύουν αποκλειστικά και μόνο την προσωπική μου άποψη και γνωρίζω πως ακόμα και μέσα σε αυτά τα πλαίσια δεν έχω καλύψει όλο το φάσμα του θέματος, όμως δεν θέλω να σας κουράσω άλλο.

Τέλος επανέρχομαι στην ευθύνη του/της Κυρίαρχου να χειριστεί σωστά και όχι να εκμεταλλευτεί την όποια έκφραση εξάρτησης του/της υποτακτικού.

 

Ναι, ίσως ο μεγαλύτερος μας φόβος είναι η εξάρτηση μας από κάποιον Κυρίαρχο και όμως βλέπω εμας τους submissive να περιφερόμαστε στον χώρο οσφριζόμενοι, με δειλά βήματα, πέφτωντας με τα μούτρα, με μεγάλες δηλώσεις, όρους και επιφυλάξεις, να φλερτάρουμε συνεχώς με την ιδέα της υποταγής μας σε κάποιον που μπορεί τελικά να μην είναι και τόσο fake και που ίσως, ναι γιατί όχι, θαύματα γίνονται, να αξίζει να του δοθούμε και να είναι για πάντα εκεί για εμάς και να του ανήκουμε εις τον αιώνα των αιώνων αμήν.
Ζούμε σε μια κοινωνία που μας μαθαίνει πως το σωστό είναι να είμαστε αυτόνομοι, ανεξάρτητοι και ανταγωνιστικοί, και σίγουρα όλοι έχουμε τα τραύματα μας από αποτυχημένες σχέσεις και δεσμούς. Μεγάλωσα μαθαίνοντας από τις γυναίκες της οικογένειας μου, πόσο κακό πράγμα είναι η εξάρτηση. Είναι σχεδόν κωμικό, αλλά η μητέρα μου αγνοώντας το είδος της σχέσης μου με Τον Κύριο μου για ευνόητους λόγους, συνεχώς με προειδοποιεί πως δίνομαι και δένομαι πολύ, και το χειρότερο? Του το δείχνω! «λολ».
Μέχρι τα 35 μου παρ’ολα αυτά δεν κατάφερα να κάνω μια σχέση που να μην θέλω κατά βάθος να αφεθώ και να εξαρτηθώ όσο και να το φοβόμουν. Μπορεί να το έβαζα στα πόδια, να το έπαιζα εκ’του ασφαλούς αλλά δεν απεύφευγα τελικά την ώρα της αλήθειας. Μισή ζωή για μένα η ζωή χωρίς δόσιμο και εξάρτηση.
Αν μιλάμε για βαθιά submissive ανθρώπους, ας είμαστε ειλικρινής, αυτό θέλουμε. Να εξαρτιόμαστε. Να μας λένε τι να κάνουμε, που να πάμε, πως να φερθούμε και “at the end of the day” όπως λέει μια φίλη, ουδεμία ευθύνη να φέρουμε. Καλά θα ήταν αλλά φυσικά δεν είναι εφικτό σε απόλυτο βαθμό. Όχι όσο ζούμε και κινούμαστε στον έξω κόσμο.
Το ερώτημα όμως του σωστού και λάθους με ποιες βάσεις μπορεί να απαντηθεί? Βάση κοινωνικών προτύπων? Αν κρίνουμε από εκεί τότε η submissive φύση είναι από μόνη της ένα λάθος. Από την άποψη της συναισθηματικής ασφάλειας?
Ας το δούμε λίγο ώριμα. Μπαίνουμε σε μια σχέση με κάποια κριτήρια και επιθυμίες. Θέλουμε αυτό και εκείνο από την σχέση και λογικά έχουμε και κάποιες ενδείξεις πως το άλλο μέλος της σχέσης, στην περίπτωση μας ο Κυρίαρχος, μπορεί να μας τα παρέχει.
Σε καμία μα καμία σχέση δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Αυτό που μπορεί να υπάρχει είναι ειλικρινείς προθέσεις.
Θα με συγχωρήσετε που αναφέρομαι κατά βάση σε M/s σχέσεις αλλά αυτός είναι ο χώρος μου.
Νομίζω πως για να φθάσουμε στο σημείο να δοθούμε ψυχή και σώμα θα πρέπει ο Κυρίαρχος να έχει αποδείξει τις προθέσεις Του/Της και προσωπικά δεν πιστεύω πως υπάρχει άλλος τρόπος. Συνεπώς για ένα διάστημα τουλάχιστον οφείλουμε να φροντίζουμε τους ευατούς μας.
Από ένα σημείο και μετά η ευθύνη της προστασίας του slave, σωματική, πνευματική, συναισθηματική, είναι του Κυρίαρχου.
Οφείλει μέσα από την εκπαίδευση να φέρει τον σκλάβο/α σε θέση να λειτουργεί άρτια ή όσο πιο άρτια γίνεται κατά την απουσία του.
Κάποτε είχα ρωτήσει Τον Μέντορα μου, τι συμβαίνει στην σκλάβα που δίνεται και εξαρτάται ολοκληρωτικά αν κάποια στιγμή ο Μάστερ της πεθάνει χωρίς να την έχει προετοιμάσει για μια τέτοια περίπτωση? Αν θυμάμαι καλά, η απάντηση ήταν, πολύ πιθανό να πεθάνει και εκείνη. Τρομακτικό ε? Όμως και αυτό είναι υποκειμενικό. Μπορεί για την σκλάβα να είναι πιο τρομακτικό να ζεί χωρίς Εκείνον.
Όμως είπαμε, sanε, safe κλπ. και η υποχρέωση κάθε Κυρίαρχου είναι να φροντίζει τον/την sub/slave Του ακόμα και μετά θάνατο ή το τέλος της σχέσης, έχοντας εξασφαλίσει την ικανότητα του/της να σηκωθεί μετά το χτύπημα, να αντιμετωπίσει τον πόνο και να συνεχίσει την ζωή του/της όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι από την αρχή της ανθρωπότητας.
Η εξάρτηση δεν είναι ο κακός μπαμπούλας που στήνει καρτέρι σε κάθε σχέση για να μας πληγώσει. Είναι μέρος της ομορφιάς μιας υγειούς D/s σχέσης.

 

Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι κι εγώ την εξάρτησή μου από Τον Κύριο μου.
Έχει να κάνει με τις ανάγκες μου σαν σκλάβα για καθοδήγηση, εντολές κ.ο.κ, οι οποίες καλύπτονται απ΄Αυτόν.

 

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απόψεις και τις σκέψεις σας.

 

RE: RE: Εξάρτηση : Αναγκαίο κακό ή επιθυμητό αποτέλεσμα ?

Το δέχομαι κι εγώ ως πραγματικότητα αυτό Κωνσταντίνε δεν ξέρω αν ισχύει αλλά έτσι το αντιλαμβάνομαι.

Τώρα, ως προς τον πυρήνα του θέματος, κατά την ταπεινή μου γνώμη η εξάρτηση δεν είναι αναγκαίο κακό και είναι σαφώς ανεπιθύμητο αποτέλεσμα ή παρενέργεια μίας σχέσης D/s ή M/s, όπως ισχύει και για μία vanilla σχέση.

Ασφαλώς και σε μία σχέση D/s ή M/s το κυριαρχούμενο στοιχείο αξίζει να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο να νιώσει κυριαρχημένο, κατακτημένο, δωσμένο. Να αφεθεί να παρακαλέσει, να κλάψει, να ταπεινωθεί κ.λ.π. Και αν το επιθυμεί, όπως και σε μία vanilla σχέση, να ερωτευτεί, να αγαπήσει, ίσως και να λατρέψει ακόμα. Τα ανάλογα και για το Κυρίαρχο στοιχείο. Αλλά τι προσφέρει κάποιος στη σχέση την ίδια όντας εξαρτημένος; Πολύ μικρότερο feedback από αυτό που θα προσέφερε αν μπορούσε πότε - πότε να βλέπει τη σχέση από μία απόσταση. Αρα η ίδια η σχέση φτωχαίνει αν ό ένας από τους δύο έχει πέσει στην παγίδα της εξάρτησης.

Το ζητούμενο για να αποφύγει κανείς την εξάρτηση είναι να γνωρίζει και να αντιλαμβάνεται βαθιά στην ψυχή του ότι το μόνο πλάσμα στον κόσμο με το οποίο θα ζει για πάντα μαζί είναι ο εάυτός του και μόνο και με τον εαυτό του πρέπει να έχει εξασφαλίσει μία υγιή συμβίωση μακροπρόθεσμα και με κανέναν άλλον.

 

Ίσως πραγματικά να είμαι αυστηρή με τα κριτήρια μου ώς προς Τους Μάστερς, γιατί όντως δεν είναι πολλοί, αλλά στα χρόνια που ασχολούμαι με το BDSM, Όσοι έχω γνωρίσει όχι μόνο δεν είχαν πρόβλημα να διαθέσουν σε άλλον την σκλάβα Τους αλλά το επεδίωκαν. Όσο για το houshold, αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις Εκείνων που για διάφορους λόγους δεν μπορούσαν να διατηρήσουν ένα household, Όλοι το επιθυμούσαν.
tender lilly, πριν από περίπου 8 μήνες η άποψη μου είχε πολλές ομοιότητες με την δική σου αν και χαρακτηρίζω την δική μου τότε ως πιο πικρόχολη και απαισιόδοξη και αυτό γιατί δεν ξέρω από που πηγάζει η δική σου άποψη και δεν έχω το δικαίωμα να την κρίνω.
Θα σου ζητήσω όμως να αναλύσεις το....

ευχαριστώ  

 

RE: RE: Εξάρτηση : Αναγκαίο κακό ή επιθυμητό αποτέλεσμα ?

Υποθέτω αναφέρεσαι στην τελευταία φράση μου ότι ο καθένας μας αποφεύγει νοσηρές εξαρτήσεις αν γνωρίζει ότι πρέπει πάντα να τα έχει καλά με τον εαυτό το σε μακροπρόθεσμη βάση τουλάχιστον. Απ' όπου και να πηγάζει η άποψή μου, είναι δικαίωμά σου να την κρίνεις από τη στιγμή που στη φανερώνω. Από έφηβη άκουσα κάτι σχετικό, μου ταίριαξε, το επεξεργάστηκα, το έκανα δικό μου και το πιστεύω. Το βρίσκω μάλλον ουδέτερο, αν μη αισιόδοξο, το να θέλω να βρίσκω μέσα μου τα κατ αρχήν απαιτούμενα για να είμαι ευχαριστημένη από τη ζωή μου και να μη τα ψάχνω αλλού. Πάντως όχι απαισιόδοξο. Αλλά, απόψεις είναι αυτές.

Αναφέρομαι εδώ α) σε σχέσεις στο πλαίσιο του BDSM lifestyle – διότι τα κριτήρια της εξάρτησης μπορεί να τροποποιούνται αν τα δει κανείς σε vanilla οπτική, και β) από την πλευρά της femsub… διότι αυτήν καταλαβαίνω καλύτερα.  

Εννοώ ότι την εξαρτημένη από τον Κυρίαρχο femsub την αντιλαμβάνομαι ως εξής:

Ως άτομο που βασανίζεται συνέχεια και έντονα από το φόβο της εγκατάλειψης. Έτσι γίνεται καχύποπτη, χάνει τμήμα της εμπιστοσύνης της στον Κυρίαρχο – άρα πώς θα λειτουργήσει η σχέση χωρίς την εμπιστοσύνη; Ένα πολύ σημαντικό μέρος του feedback παύει να λειτουργεί.

Ως άτομο που νιώθει απελπισμένο όταν βρίσκεται μόνο, χωρίς Κυρίαρχο και κάνει ότι μπορεί για να αποφύγει αυτή την κατάσταση που δεν μπορεί να χειριστεί. Συγκεκριμένα, μπορεί να προσδιορίζεται ως υποτακτική μόνο σε σχέση με έναν συγκεκριμένο Κυρίαρχο και μόνο για τις ανάγκες της σχέσης με αυτό τον Κυρίαρχο. Δεν έχει (βρει ακόμα) τις συναισθηματικές της ισορροπίες ως υποτακτική η ίδια και ίσως δε νιώθει άνετα στο ρόλο της υποτακτικής.

Ως άτομο που δέχεται να μετέχει σε σκηνές ή να ακολουθεί πρωτόκολλα που είναι πέρα από τις δυνατότητές της, που δεν της αρέσουν καθόλου, που δεν έχει κατανοήσει σε βάθος, μόνο και μόνο για να είναι αρεστή στον Κυρίαρχο. Το αποτέλεσμα είναι ότι ουσιαστικά ανατρέπεται το consensual σε αυτή τη σχέση επειδή η υποτακτική δέχεται τα πάντα αλλά χωρίς να έχει άποψη γι αυτό. Και αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου ένα σοβαρό πρόβλημα στο feedback.

Επειδή η εξάρτηση έχει δύο όψεις, την μία της προσκόλησης και την δεύτερη της αντίδρασης στην προσκόληση, είναι πιθανό ότι η εξαρτημένη υποτακτική θα έχει την τάση να έρχεται σε σύγκρουση ή να αμφισβητεί τον Κυρίαρχο και να δημιουργεί επιπλέον προβλήματα στη σχέση.

Όλα αυτά δεν καταλήγουν στο αρχικό μου συμπέρασμα;

 

RE: RE: Εξάρτηση : Αναγκαίο κακό ή επιθυμητό αποτέλεσμα ?

Διαφωνω με αυτο μιας που η εξαρτηση νομιζω καθοριζεται περισσοτερο απο την προσωπικοτητα του ατομου, τον τυπο Ms σχεσης και οχι απο το φυλο του Κυριαρχικου ατομου.
Σχετικα με το 1-ενα houseboy δεν ειναι σκλαβος. Αρα θεμα εξαρτησης δεν υφισταται με τους ιδιους τροπους ετσι κι αλλιως. Αλλα οσον αφορα το αλλο θεμα που θιγεται εμμεσα, γνωριζω αρκετους Masters που ζητανε μονο domestic service. Αλλα για πολλους λογους (κατα βαση κοινωνιολογικους) ειναι πιο ευκολο να βρει μια Mistress domestic servant παρα ενας Master.
Σχετικα με το 2-οι Masters (σε αντιθεση με τους αντρες που ψαχνουνε γκομενα που να τους καθεται οποτε θελουνε αλλα αυτοαποκαλουνται Masters γιατι πιστευουνε οτι σε αυτο το πλαισιο θα ειναι πιο ευκολο) δεν δισταζουνε να δανεισουνε την σκλαβα τους περισσοτερο απ οτι οι Mistresses. O ¨δανεισμος¨ δεν χρειαζεται να αφορα συγκεκριμενα σεξουαλικη χρηση αλλα μπορει να ειναι οποιασδηποτε μορφης (οσες ειναι και οι μορφες service που μπορει να παρασχει μια σκλαβα.) Αυτοι που δισταζουνε δισταζουν λογω κοινωνικων επιταγων που χρειαζονται πολυ καιρο να αντιστραφουν (δεν εκπαιδευονται μονο οι υποτακτικοι, και οι Κυριαρχοι εχουνε αρκετη δουλεια, αν και διαφορετικη, να κανουνε.) Αυτες εντυπωνονται βαθια μεσα μας απο παιδια και ειναι δυσκολο να επαναπρογραμματιστει καποιος. Μια απο αυτες, για εναν αντρα, ειναι οτι η γυναικα ¨του¨ του ανοικει και οτι δεν την μοιραζεται με αλλους...το να συνειδητοποιησει και να αποδεχτει ενας Master την ευθυνη του οτι η ιδιοκτησια του μπορει και να δανειστει χρειαζεται πολλη δουλεια και δεν ειναι για newbies. Η αντιληψη αυτου του σημαντικου παραγοντα (ειτε μεταφραστει σε πραξη ειτε οχι) ειναι κατα την αποψη μου ενας απο τους αξονες στους οποιους διαφοροποιειται ενας lifestyle dominant αντρας απο εναν κυριαρχικο ανθρωπο.

Υπαρχει ενα κινημα (που εμενα προσωπικα με βρισκει αντιθετη για διαφορους λογους) που υποστηριζει οτι ολα τα Κυριαρχικα ατομα εχουνε παρομοια χαρακτηριστικα που δεν επηρεαζονται απο φυλο. Ετσι πολλες Κυριαρχικες γυναικες αυτοπροσδιοριζονται ως Masters αντι για Mistresses και επιλεγουνε honorifics οπως το Sir αντι για Lady κλπ. (Ενα τετοιο παραδειγμα ειναι η Sir C η οποια κανει πολλα απο τα bondage στο insex.) Το γιατι φυσικα το φυλο επιλογης ειναι το αντρικο αντι για το γυναικειο και για τους δυο ειναι προφανες σε οποιον εχει παρακολουθησει τις εξελιξεις σε first and second wave feminist theory.

 

Η εξάρτηση σε κάτι γενικώς είναι σίγουρο οτι κάποια στιγμή θα προκάλεσει κάποιο ανεπιθύμητο αποτέλεσμα,οσο όμως δυαρκεί η ευχαρίστηση που προέρχεται μέσα από την εξάρτηση πρέπει να την απολάμβανουμε και να μην σκεφτόμαστε τις συνέποιες που θα έρθουν μετά.