Εξάρτηση : Αναγκαίο κακό ή επιθυμητό αποτέλεσμα ?

RE: RE: RE: Εξάρτηση : Αναγκαίο κακό ή επιθυμητό αποτέλεσμα ?

Αχ, αχ!  

Δηλώνω εθισμένη και εξαρτημένη από Τον Κύριο μου!

Αλλά…..

Δεν είμαι άτομο που

…… βασανίζεται συνέχεια και έντονα από το φόβο της εγκατάλειψης. Τρέμω στη σκέψη της, δεν είναι κάτι που θα ήθελα να συμβεί, θα κάνω ότι περνάει απ΄το χέρι μου να ΜΗΝ συμβεί, αλλά δεν με βασανίζει. Δεν το σκέφτομαι σε σημείο που να βλάφτει την ανάπτυξη της σχέσης.
Δεν γίνομαι καχύποπτη, έχω απόλυτη εμπιστοσύνη Στον Κύριο μου και η σχέση μας χαρακτηρίζεται από συνεχή feedback.

Ούτε νιώθω συνεχώς απελπισμένη, (αν και σίγουρα είναι μέρες που μου Λείπει τόσο που απελπίζομαι), όταν είμαι μακριά Του και μακριά Του λόγω καταστάσεων είμαι πολύ καιρό. Αναμφισβήτητα Τον πεθυμώ συνεχώς, και συχνά πυκνά κλείνω τα μάτια και Τον νιώθω, για να συνεχίσω τη μέρα μου, αλλά Και μπορώ Και χειρίζομαι την ζωή μου, την καριέρα μου, τα παιδιά μου, τις διαπροσωπικές μου σχέσεις με μεγάλη, τολμώ να πω επιτυχία, σίγουρα με τη συμβολή, έλεγχο και στήριξή Του, ιδιαίτερα εκεί που δυσκολεύομαι.

Όντως προσδιορίζομαι ως υποτακτική μόνο σε σχέση με Τον Κύριο μου και πολύ μα απίστευτα λίγους Άλλους Masters, αλλά αυτό μάλλον έχει να κάνει με το ότι είμαι σκλάβα, και όχι με έλλειψη συναισθηματικών και άλλων ισορροπιών μου, και πίστεψε με νιώθω ήδη πολύ άνετα για το ποια είμαι και γίνομαι.

Δεν υπάρχει για μένα «δέχομαι» να μετέχω σε σκηνές, ή το ακολουθώ πρωτόκολλα που είναι πέραν των δυνατοτήτων μου, μια και μετέχω σε ότι Αποφασίσει Ο Κύριος μου να μετέχω, και ότι κι αν Επιθυμεί από μένα, θεωρώ πως για να το Επιθυμεί σημαίνει πως Γνωρίζει πως μπορώ να το ακολουθήσω και να το κάνω. Έχει συμβεί να κάνω πράγματα που δεν καταλάβαινα τη δεδομένη στιγμή, ή ακόμη να μην μου αρέσουν, αλλά δεν Είναι Υποχρεωμένος να μου εξηγεί τίποτα πέρα από αυτά που Πιστεύει πως πρέπει, τη στιγμή που πρέπει και μένα δεν μου πέφτει λόγος. Είναι Ο Αφέντης μου και είμαι η σκλάβα Του. Αυτές είναι οι υποχρεώσεις μου.

Όσο για το θέμα άποψης, όπως θα πρόσεξες tender lilly, για όλα σχεδόν έχω άποψη και συνήθως έντονη..   Μέσα στη σχέση πάντα παίρνω άδεια και μου Επιτρέπεται να την εκφράσω, εφόσον το κάνω έχοντας συναίσθηση της θέσης μου, όταν Εκείνος Επιθυμεί να την Ακούσει. Δεν μου Επιτρέπεται να έχω άποψη – αν και πολλές φορές ακόμη δυστυχώς έχω- όσον αφορά την εκπαίδευσή μου.

Όσο για τις 2 όψεις στις οποίες αναφέρεσαι προσκόλληση-αντίδραση, οφείλω να πω πως σε μένα αυτό συνέβαινε όταν «πάλευα» ενάντια στην εξάρτηση. Δηλαδή δεν ήσαν αυτά όψεις τις εξάρτησης, αλλά αποτελέσματα του φόβου της εξάρτησης, σαν κάτι που «υποπτευόμουν» πως θα είχε τα αποτελέσματα που περιγράφεις.
Μόλις αφέθηκα και έπαψα να φοβάμαι την εξάρτηση, θεωρώντας την φυσικό επακόλουθο της ανάπτυξης της σχέσης μου με Τον Κύριο μου, σταμάτησαν και οι αμφισβητήσεις και οι συγκρούσεις.

 

Αναφερόμουν στη νοσηρή εξάρτηση lara[E-p] η δική σου μου φαίνεται υγιής  

Αυτά που λες δείχνουν τη χαρά που έχει κανείς όταν βρίσκει έναν ερωτικό σύντροφο που του ταιριάζει.

Το νοσηρό είδος αναπτύσεται όταν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του υποχρεωμένο να βρει μία σχέση, ότι και να είναι αυτή, προκειμένου να είναι ευχαριστημένος από τη ζωή του.

Δεν έχεις ποτέ γνωρίσει κοπέλες που διαρκώς γκρινιάζουν ότι δεν έχουν καμμία σχέση και τί θα γίνει και μόλις βρίσκουν κάποιον εξαφανίζονται από τους κύκλους τους, γίνονται υστερόβουλες κλπ;

 

RE: RE: Εξάρτηση : Αναγκαίο κακό ή επιθυμητό αποτέλεσμα ?

Δεν έχω γνωρίσει λέει?! λολ
Πάμπολλες.

Γενικά η στάση "Όταν βρώ κάποιο, θα γίνω ευτυχισμένος, ολοκληρωμένος κ.ο.κ" μου φανταζει λανθασμένη.
Πιστεύω πως πρώτα μαθαίνεις να είσαι ευτυχισμένος, να είσαι σαν άτομο όσο πιο ολοκληρωμένο μπορείς, να καλυτερέυεις και να αναπτύσσεσαι μέσα στα όρια των δυνατοτήτων σου και μόνο τότε μπορείς να βρεις Εκείνον τον κάποιο με τον οπόίο θα μοιραστείς τη ζωή και το μονοπάτι σου.
Το να κάθεσαι να περιμένεις κάποιο να του φορτώσεις όλα τα προβλήματα και τις προσδοκίες που έχεις δημιουργήσει, χωρίς ο ίδιος να έχεις κάνει τη παραμικρή προσπάθεια να καλυτερέψεις, για να κρεμμαστείς σαν πέτρα από το λαιμό του, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι αποτυχεμένο.

Ίσως ακουστεί παράδοξο, προερχόμενο από μια σκλάβα, αλλά η ικανότητα αυθύπαρξης και η ικανότητα να είσαι ευτυχισμένος και η ικανότητα συνεχούς ανάπτυξης και καλυτέρεψης μέσα σ΄αυτή, είναι απαραίτητα στοιχεία για μένα, για ένα άνθρωπο που επιθυμεί να φτάσει κάπου. Για να μπορέσω να προσφέρω τον εαυτό μου, πρέπει πρώτα να έχω ένα εαυτό να προσφέρω.

Όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, μπαίνει ο δάσκαλος. Όλη μου τη συνειδητή ζωή προετοιμαζόμουν για Τον Κύριο μου.

Έφτασα να προτιμώ να είμαι μόνη από το να αναλώνομαι σε σχέσεις που δεν με ολοκλήρωναν και δεν πρόσθεταν σ΄αυτό το οποίο ήμουν και γινόμουν, απλά για να είμαι με κάποιο. Αλλά αυτή είμαι εγώ, απόλυτη δυστηχώς ή ευτυχώς. Ο καθένας επιλέγει το δικό του μονοπάτι.

Απλά άθελα μου, η μεμψιμοιρία και η κακομοιριά και η ανάγκη να αρπαχτέι κάποιος από όποιον και νάναι για να νιώθει "σωστός", μου δημιουργεί πολύ έντονα συναισθήματα.
Αν αυτά εννοείς σαν εξάρτηση τότε θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου.  

 

RE: RE: RE: Εξάρτηση : Αναγκαίο κακό ή επιθυμητό αποτέλεσμα ?

Σ' εμένα δεν ακούγεται καθόλου παράδοξο   Όλο το ψυχολογικό υπόβαθρο του BDSM αποτελείται από λεπτές έννοιες που οδηγούν σε ευαίσθητες ισορροπίες. Για να μην τρελαθεί κανείς μέσα σ' αυτό πρέπει πολύ να ψαχτεί και να ξέρει τί του γίνεται. Και είναι φανερό ότι αυτό το έχεις κάνει.

Αυτό έγραψα ως εξάρτηση. Οι ορισμοί και η περιγραφή της εξάρτησης (όχι βέβαια σε πλαίσια BDSM) είναι από ένα βιβλίο του ψυχολόγου Γιώργου Πιντέρη που λέγεται "Αγάπη, έρωτας, εξάρτηση" .

 

Γενικά απόλαυσα κάποια βιβλία του Πιντέρη, αλλά εκείνο που σίγουρα μου άλλαξε κάποιες αντιλήψεις ήταν το Διαλέγοντας σύντροφο.

Ένα απίστευτα καλό βιβλίο που εξηγεί τι είναι αγάπη και τι΄όχι, ανάμεσα στα όχι είναι και η εξάρτηση, είναι το Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδευμένος του Σκοτ Πεκ.

 

Τις προάλλες συζητώντας με μια sis μου, αναφερθήκαμε ξανά στο θέμα της εξάρτησης.
Είχα τότε μια βδομάδας τιμωρία με στέρηση επαφής και έτυχε σε εκεινη ακριβώς τη βδομάδα να πάθω ημικρανίες με υλίγγους, για 3 μέρες δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου, είχα μια μορφή ήπιας κατάθλιψης, δεν είχα την παραμικρή επιθυμία να κάνω οτιδήποτε και είχα διαταραχές στον ύπνο. Είναι αλήθεια πως χρειάζομαι διακοπές, ευτυχώς 2 μέρες έμειναν, αλλά και πάλι, αναρωτιόμουν πόσο ψυχοσωματικά ήταν όλα αυτά και αν αντέδρασα έτσι στην εβδομαδιαία απουσία Του, τι θα απογίνω αν μη γένοιτο με Διώξει ποτέ.

Τρόμαξα, δεν σας το κρύβω με το βαθμό της εξάρτησης που όσο περνάνε τα χρόνια τόσο μεγαλώνει, αλλά ο τρόμος ποτέ δεν ήταν σύμβουλος για μένα.
Απλά ενώ συνεχίζω να μην έχω τα σημάδια της εξάρτησης όπως τα ανέφερε η tender lilly πιο πάνω, η εξάρτηση καθ΄ αυτή όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο εντείνεται (δεν ξέρω καν αν το εντείνεται είναι η σωστή λέξη).

Κι αναρωτιέμαι τώρα, είναι τελικά αυτό που Αναφέρει η Miss Avalonia:

ή τελικά είναι αναπόφευκτη με τα χρόνια και η ψυχολογική εξάρτηση?

Ποιές οι απόψεις σας?

 

Αυτό που αποκαλούμε ανθρώπινη φύση, δεν είναι παρά το προϊόν της ανθρώπινης συνήθειας…

Η ψυχολογική εξάρτηση πάει χέρι χέρι με μια, μακροχρόνια,
"ολοκληρωμένη", "πετυχημένη", ή ακόμα και μια "δυσλειτουργική" σχέση D/s.

Είναι η ανθρώπινη φύση αυτή.

Το BDSM μπορεί να προκαλέσει πολύ έντονα συναισθήματα: Πάθος, αγάπη, μίσος, χαρά, λύπη, έλξη, απώθηση, ντροπή, περηφάνια, αίσθημα υποταγής και παράδοσης ή την άγρια χαρά της Κυριαρχίας, αίσθημα ολοκλήρωσης ή εξιλέωσης...

Είναι όλα είναι μέσα στο πλαίσιο που βιώνεται μια σχέση Κυριαρχίας / υποταγής. Σε μια τέτοια σχέση, Ό/όλοι μας έχουμε νιώσει πολλά τέτοια συναισθήματα (ανάλογα με τον ρόλο Μ/ας, φυσικά). Συναισθήματα που είναι τα ίδια με αυτά που θα βίωναν σε μια σχέση vanilla. Όμως, λόγω της φύσης του ερωτισμού του BDSM, αυτά τα συναισθήματα είναι πιο έντονα. Πολλές φορές πιο έντονα και ακόμα πιο πολύχρωμα...

Αυτό (αν ξεπεράσει ένα όριο, το οποίο είναι καθαρά υποκειμενικό για τον Κ/καθένα), οδηγεί μαθηματικά στην εξάρτηση. Σε πρώτη φάση τουλάχιστον, μπορεί να οδηγήσει στην εξάρτηση του υποτακτικού από τον Κυρίαρχο και στο αντίθετο φυσικά.

Η αγάπη, η έλξη και το πάθος που μπορούμε να νιώσουμε για τον Τύραννο και βασανιστή μας, είναι σίγουρα ένα από τα πολύ εντυπωσιακά στοιχεία της ανθρώπινης υπόστασης και λέει πολλά για τις αφροδισιακές ιδιότητες της Εξουσίας. Ειδικά αυτής που ασκείται πάνω σε άτομα με υποτακτική ψυχολογία. Είναι μια παραλλαγή του λεγόμενου Συνδρόμου της Στοκχόλμης, (που όμηροι μετατρέπονται σε συμπαθούντες προς τους απαγωγείς τους, ή ακόμα τους ερωτεύονται, αφού έχουν υποστεί κακομεταχείριση και έχουν αισθανθεί κίνδυνο).

Τα έντονα συναισθήματα, που η Δυτική μας κουλτούρα τα έχει αναγάγει στο Άγιο Δισκοπότηρο του δρόμου προς την ευτυχία, είναι αυτά που μας επιβάλουν την αναζήτηση του ιδανικού μας συντρόφου στο πρόσωπο εκείνου ή εκείνης που θα μας τα προκαλέσει.

Όταν βρούμε ένα τέτοιο άτομο, η εξάρτηση ακολουθεί κατά πόδας. Όταν περάσει δε και ένα χρονικό διάστημα, και η σχέση αντέξει, η εξάρτηση (ή ας την πούμε και "σύνδεση") από τον άλλον, ή την άλλη, γίνεται το βασικό της χαρακτηριστικό. Είναι αυτό που κάνει μια πραγματική σχέση BDSM υποφερτή και εμπλουτίζει και ομορφαίνει την καθημερινότητα μας.

 

 


  οπως με τα ναρκωτικα πχ ;;;


...η εξαρτηση , σαν λεξη και μονο εκπεμπει αρνητικες δονησεις.

...δεν μπορεις να την απολαυσεις αν την εχεις

...δεν μπορεις να τους απολαυσεις αν την εχουν




παραδειγμα-ερωτηση: ποσο γοητευμενος/η μπορει να ειναι ενας Μαστερ/Μιστρες οταν η/ο σκλαβα/ος ειναι εξαρτημενος οικονομικα απο Εκεινον/η;;;

η εξαρτηση απο κατι (η απο καποιον) αναιρει και τη λογικη και τη συναινεση και κατ' επεκταση και την ασφαλεια!

εξαρτωμαι σημαινει δεν εχω δυνατοτητα επιλλογης

 

Ακριβως αυτο σκεφτικα και εγω.Τα ναρκωτικα.

 

Μου προκαλούν αποστροφή οι άνθρωποι που δεν «μπορούν» να επιβληθούν στον εαυτό τους. Που εξαρτώνται από... Που πάντα υπάρχει πρόχειρη μια δικαιολογία να επικαλεστούν. Αδικήθηκαν…. εξαπατήθηκαν… δεν ήθελαν… όπως και να’ χει, δεν φταίνε αυτοί - γι’ αυτό εξάλλου και αδυνατούν να αντιδράσουν… Η πραγματικότητα όμως είναι στο ότι αρνούνται να πιεστούν• να βασανιστούν• vα το προκαλέσουν οι ίδιοι στον εαυτό τους - προκειμένου να ξεπεράσουν το πρόβλημα, τον εθισμό, την εξάρτηση. Είναι πολύ πιο εύκολο και βολικό να είσαι το θύμα παρά ο θύτης.

Πιστεύω ότι η αξία του καθενός έγκειται στο πως χειρίζεται την απώλεια και τον πόνο που βιώνει. Αν δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στη δυστυχία του, δεν του αξίζει η ευτυχία που είχε ή που θα ήθελε να έχει γιατί την αντιλαμβάνεται ως δεδομένη, οφειλόμενη σ’ αυτόν. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο θεωρώ ότι γίνεται το σφάλμα, η παρανόηση… γιατί ουσιαστικά τίποτα δεν χαρίζεται - όλα έχουν τίμημα και το οποίο ποτέ δεν πληρώνεται προκαταβολικά.

Εξάρτηση...
Αδυναμία;
Όχι, υπέρμετρος εγωισμός.

 

Αν οι υποτακτικοί μπορούσαν απόλυτα να επιβληθούν στον εαυτό τους θα είχαν ανάγκη από Κάποιο να υπακούνε κάποιο να τους καθοδηγεί?

όπως λέει και η Miss Avalonia και οι Υ/υπολοιποι η φυσική εξάρτηση που δημιουργείται σε ένα άτομο υποτακτικής ψυχοσύνθεσης από τις εντολές και την καθοδήγηση του Αφέντη τους ..

Γι αυτό και δεν είναι άσχετες και άχρηστες οι συμβουλές που δίνονται κατά καιρούς προς τους επίδοξους σκλάβους και σκλάβες, να ψάχνουν πέρα από τα στάτους και το τι δηλώνει ο καθένας και να μην γίνονται έρμαια των αναγκών τους, να μην παραδίδονται αν ο άλλος δεν έχει αποδείξει πως δεν είναι εδώ για να βγάλει απωθημένα αλλά επειδή πραγματικά έχοντας ψάξει γνωρίζει τι επιθυμεί και ποιος είναι και πώς να τους αναλάβει χωρίς να κατακρεουργήσει την ψυχή το σώμα και την ζωή τους ο οποιοσδήποτε.
Αλλιώς πάλι θα ακούμε τα τραγικά για σκλάβους που τους έτρεχαν στα νοσοκομεία μετά από σέσσιονς που γίνονταν με μίσος και αποστροφή και όχι για αμφίδρομη απόλαυση και το λιγότερο με συμπάθεια προς εκείνο που αντιπροσωπεύουν οι υποτακτικοί σαν άτομα.

Υ.Γ. Προσωπικά ακόμη κι αν θεωρώ πως στόχος του κάθε ανθρώπου πρέπει να είναι η απελευθέρωση από κάθε είδους καταστροφικής συνήθειας-εξάρτησης, δεν νιώθω αποστροφή, ούτε για τους καπνιστές, ούτε για τους αλκοολικούς, ούτε για τους ανορεξικούς ή βουλιμικούς, ούτε τους διαβητικούς, ούτε τους καταθληπτικούς, ούτε τους διπολικούς που εξαρτιόνται από τα φάρμακα τους, ούτε για τους ναρκομανείς κ.τ.λ.. Θεωρώ απλά πως χρειάζονται βοήθεια και επιθυμία να απεξαρτηθούν κάποιοι απ΄αυτούς ή να μάθουν να ζουν με την εξάρτηση τους από τα φάρμακα μια ζωή, και η αποστροφή το μόνο που κάνει είναι να χειροτερεύει και όχι να επιλύει τίποτα. Υποθέτω δεν αποστρέφομαι επειδή εδώ και καιρό έπαψα να θεωρώ εαυτόν αναμάρτητο και τέλειο και δεν επιθυμώ να ρίξω τον πρώτο λίθο σε όσους από επιλογές τους δεν λέω αντίθετα, δεν βρίσκονται στην καλύτερη περίοδο της ζωής τους.

 

Απάντηση: Re: Εξάρτηση : Αναγκαίο κακό ή επιθυμητό αποτέλεσμα ?

Έχω αποφασίσει, αποβιώνοντας να αφήσω χρέη.