Εξάρχεια και σαδισμός.

Όποιος γνωρίζει που πάει έχει το πλάνο, το δημιουργικό άγχος και την ικανότητα να τα καταφέρει μια χαρά. Δε διαφωνώ μαζί σου. Στις πιθανότητες έπαιξα.  

 

Επιτρέπεις? Γνωρίζεις και προσεγγίζεις πρώτα ( και πάνω απ' όλα ) έναν άνθρωπο, μετά έναν/μια υποτακτικό/ή.
Της/του παρουσιάζεσαι σαν άνθρωπος ( πιθανότατα Κυριαρχικός/η ), όχι σαν Κυρίαρχος/η.
Αν είναι, Κυρίαρχος/η κάποιας/ου γίνεσαι αφού συμφωνηθούν κάποια πράγματα και ξεδιαλύνουν κάποια άλλα.
Δεν γίνονται όλες οι γνωριμίες στο internet. Το πρώτο πράγμα είναι η φυσική έλξη, όχι τα Κ και τα υ.
Μετά είναι ζήτημα τι ψάχνει ο/η καθένας/καθεμία σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Αν είναι μόνο μια ξεπέτα, ένα session, οι όποιες ευθύνες θα ήταν εκείνες ενός λογικού και συνετού ατόμου.
Ο/η Κ σε κάθε περίπτωση έχει - υποθετικά - μεγαλύτερες, τ' όποιο υ δεν είναι ότι δεν θα είχε καμία, δεν είναι μωρό.
Αν κάποιος/α ψάχνει υ που θα θεωρούσε τρομερά "υποδεέστερες/ους" του/της σε κάποιους τομείς, με γνώμονα πως θα ήταν πιο εύκολα ελεγχόμενες/οι.
Αφήνω τα Κ και τα υ στην άκρη, για μένα θα ήταν δειλός/η και λίγος/η.
Εγώ δεν έχω φόβους ή δισταγμούς σαν Αναξίμανδρος που τυχαίνει μεταξύ πολλών άλλων να είναι και Κ.
Το Κ δεν είναι τέντα που επισκιάζει οτιδήποτε άλλο θα ήμουν. Δεν είναι κορώνα, δεν είναι γαλόνι.
Και αν κάτι ξέρω, είναι ότι ξέρω ελάχιστα αναφορικά με τ' οτιδήποτε. Η αλαζονεία είναι η δίδυμη μονοζυγωτική αδελφή της ηλιθιότητας.
Όποιος/α πιστεύει ότι τα ξέρει όλα, έχει κενές θέσεις στον Όλυμπο, ας πάει να καθίσει εκεί μεταξύ των ομοίων του/της.
Δεν έχει λόγο να τριγυρίζει στη Γη ανάμεσα στους/στις πεπερασμένους θνητούς/ες.  

 

Αγαπητέ @Tenebra_Silente συμφωνώ σε αυτά που λες. Εγώ Θεωρώ πως επειδή ακριβώς έχεις να κάνεις με ανθρώπους και όχι με αντικείμενα, υπάρχει το βάρος ευθύνης.
Που άλλοτε μπορεί να σε αγχώνει , άλλοτε να σε φοβίζει. Υπάρχουν στιγμές που όλοι οι άνθρωποι δεν νιώθουν σίγουροι με τον εαυτό τους. Φυσικά και η σιγουριά "κερδίζεται" με την
μελέτη και την εμπειρία αλλά πάντα, θα υπάρχει ένα μικρό κομμάτι του εαυτού σου που θα είναι προετοιμασμένο για αυτό που μπορεί να πάει στραβά. Πάντα υπό αυτή
την έννοια θα έχεις δισταγμό/φόβο. Εγώ τουλάχιστον αυτό πιστεύω.

 

Φίλτατε, έχεις δίκιο κι εσύ σ' αυτά που λες. Αλλά μιλάμε για πρώτες επαφές. Τι το τόσο στραβό θα μπορούσε να τύχει?
Άντε και να μην ταιριάζουν τα χνώτα.
Εκτός και μιλάμε για βουδουσούμιασμα μετά από 1-2 ώρες απ' την πρώτη συνάντηση.
Εκεί αλλάζει το "μανίκι".
Πάντως κανείς δεν ψόφησε, επειδή μια γνωριμία δεν του βγήκε. Μετά είναι θέμα και βιωμάτων, όχι μόνο "διαβάσματος".
Μην ξεχνάς ότι σου μιλάω τώρα που είμαι σχεδόν 42, στα 30 μου ίσως και να σου τα έλεγα λίγο διαφορετικά. Δεν το παίζω δάσκαλος σε καμία περίπτωση.
Μάλλον για μένα οι καταστάσεις που θα μπορούσαν πια να μου προκαλέσουν έστω και λίγο άγχος, θα ήταν άλλες.
Και δεν είναι θέμα "μαγκιάς", αλλά "βαλίτσας" και πορείας ζωής.

Υ.Γ. Το "κακό" μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, οπουδήποτε και στ' οτιδήποτε. Ο πανικός πάντως δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος.
Η ψυχραιμία δεν ξέρω αν είναι έμφυτο χαρακτηριστικό, αλλά σίγουρα καλλιεργείται μέχρι ενός σημείου.
Και να σου πω μια απίθανη φράση, που μου είχε πει κάποτε ένας αδελφικός φίλος κάπου στα ξένα:

Να φοβάσαι, δεν σε γλυτώνει απ' τον θάνατο.

Όπου θάνατος, μια οποιαδήποτε κακοτοπιά/πρόβλημα/εμπόδιο/ανασφάλεια/αναπάντεχο κλπ.  

Να είσαι καλά Kohai χαχαχα  

 

Οι άνθρωποι είναι πολυδιάστατοι και μεταβλητοί οπότε έχουμε δίκιο και οι δύο. Βουσουδούμιασμα μετά από
1-2 ώρες δεν θα έκανα ποτέ. Ακριβώς επειδή θέλω να γνωρίσω το άτομο πρώτα όπως προείπες.
Δεν θέλω να μου τύχει καμία Typhoid Mary στο κρεβάτι μου.

 

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!! ΚΛΑΊΩ ΑΣΤΑΜΆΤΗΤΑ!!!!