Εξέλιξη & Αλλαγή Επιπέδων

Εσύ είπαμε είσαι μπρατ με τάσεις σούπερ υ  

 

Mωρέ, καλά τα λες εσύ, αυτό που λέω εγώ είναι πως όσο και τα βήματα να είναι στην κοινή πορπατησιά, δεν είναι υποχρεωτικό να οδηγούν στο περαιτέρω χτίσιμο/δυνάμωμα/οτιδήποτε μιας σχέσης. Πα να πει πως και η παύση της σχέσης είναι σχέση και η αντίληψη της εξέλιξής της αφορά αποκλειστικά τα μέλη της. Ίσως να ακούγεται κάπως, αυτό που ισχυρίζομαι είναι πως στο όποιο φινάλε εμείς οι ίδιοι κρίνουμε το ...ταμείο.
Μάλλον κοινοτυπιες έγραψα, αλλά τεσπά...

 

Ουδεμία κοινοτυπία,κατ'εμέ.Εχει ειπωθεί,όπως ίσως θυμάσαι και μιλώντας για τις Κ/υ σχέσεις, πως το αν καλώς(και ακόμα παραπέρα,αν όντως) δόθηκε η συναίνεση,αυτό είναι κάτι που κρίνεται οριστικά μετά το πέρας της σχέσης.

 

Μιλώντας περί αναγκών,μέσα στις Ζ ανάγκες του σκλάβου συνήθως ενυπάρχουν οι Ψ ανάγκες του υποτακτικού και μέσα σε αυτές οι Χ ανάγκες του bottom.Ισότιμες ναι,ούτε ανώτερες ή κατώτερες αλλά και οπωσδήποτε ομόκεντροι κύκλοι.

Με την ευκαιρία,χαίρομαι που σε ξαναβλέπω.

 

Εύκολο να εξελιχθούν μαζί και να αλλάξουν επίπεδο δεν είναι καθόλου   Σε κανένα είδος σχέσης, ερωτικής ή μη.
Ας μείνουμε όμως στα βδσμικά. Το πόσο δύσκολο είναι να υπάρξει αυτή η συγχρονισμένη εξέλιξη το αποδεικνύει κάτι πάρα πάρα πολύ απλό: το πόσες μακροχρόνιες βδσμικές σχέσεις υπάρχουν. Προσωπικά ξέρω μια δυο ατόμων που γνωρίζω προσωπικά και κράτησε σχεδόν μια δεκαετία και άλλη μια δυο ανθρώπων που δεν γνωρίζω προσωπικά αλλά ξέρω ότι μακροημερεύει. Και αυτό στατιστικά είναι πολύ πολύ περιορισμένο νούμερο δυστυχώς.

Η συγχρονισμένη εξέλιξη είναι το μόνον που μπορεί κατ' εμέ να εγγυηθεί την επιβίωση μιας σχέσης.
Εκτός από συγχρονισμένη όμως η εξέλιξη πρέπει να έχει και μια κοινή οπτική, έναν κοινό στόχο, να κοιτάνε και οι δυο το ίδιο πράγμα και να θέλουν να πάνε προς αυτό.  
Η άνιση ή εν πάσει περιπτώσει ασύμμετρη εξέλιξη των δυο είναι συμπαντικός νόμος, ποτέ δυο άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν ίση εξέλιξη. Αν όμως η συγχρονισμένη εξέλιξη τους, ανανεώνει πάντα τη δυναμική ισορροπία που κάνει βιώσιμη τη σχέση, τότε έχουμε μια πολύ σπάνια αλλά ευτυχέστατη συγκυρία δυο ανθρώπων που πορεύονται μαζί στη ζωή.
Και τότε, πάντοτε με κάποιο τρόπο, η εξέλιξη του ενός είναι απολύτως εξαρτημένη από την εξέλιξη του άλλου  

Η εξέλιξη των δυο βέβαια μπορεί να τους φέρει σε δρόμους που μοιάζουν να έχουν λίγο το σχήμα Υ και όσο εξελίσσονται, τόσο αποκλίνουν. Αυτό βέβαια δεν είναι καθόλου κακό και δεν σημαίνει πως η σχέση υπήρξε κακή, ίσα ίσα βοήθησε και τους δυο να προχωρήσουν στην εξέλιξη τους απλά η σχέση τόσα είχε να δώσει και μέχρις εκεί να προχωρήσει. Πολύ πολύ καλό αυτό και πολύτιμο αρκεί να μην υπάρχουν πικρίες και το χαλάσουν  

 

Αυτο που λέμε όλες οι σκλάβες είναι υποτακτικές, αλλά δεν είναι όλες οι υποτακτικές σκλάβες.
Κι εδω μου γεννηθηκε η περιεργεια να αναλογιστω λιγο, ποιες θα μπορουσαν να ειναι αναγκες υποτακτικής ή μποτομ που θα μπορουσαν να μην είναι αναγκες σκλαβας? (Ισχυει αντιστοιχο για Κ απλα μιλω για μενα, ουσα εγωκεντρικη οπως παντα   )
Χαίρομαι κι εγώ που σε ξαναβλεπω  

 

Eίναι θέμα της οπτικής γωνίας από την οποία βλέπουμε και κρίνουμε τα πράγματα.
Το προηγούμενο σχόλιο μου έπρεπε να γίνει από την μεριά της mainstream οπτικής που βλέπει και κρίνει τα του BDSM,θα έλεγε κανείς,απ'έξω ή αφ'υψηλού.Στο παράδειγμα των ομόκεντρων κύκλων από το κέντρο και προς τα έξω.Υπό αυτό το πρίσμα,απάντηση στο ερώτημα σου δύσκολα θα υπάρξει.
Αν ψάξουμε την απάντηση μέσα από το BDSM,στο παράδειγμα των κύκλων κοιτώντας από την περιφέρεια του Ζ κύκλου και προς το κέντρο,τότε απάντηση μπορεί να υπάρξει και έχει να κάνει με τις ανάγκες των υποτακτικών- bottoms για ελεύθερο χώρο.'Οπως αυτός προκύπτει σχηματικά από τις διαφορές των ακτίνων.
Αεί ο θεός ο μέγας γεωμετρεί....

 

Eξ ου και το "ἀγεωμέτρητος μηδεὶς εἰσίτω", για μ@λ@κες υπάρχει χώρος ακόμη  
Εντάξει, σκάω, πάω να πιω το πρωινό μου γάλα    

 

Πολύ ωραίο νήμα, μικρό και περιεκτικό.

 

Για να εξελιχθεί κάποιος πρέπει να το θέλει και να το μπορεί.
Αρχικά σε ατομικό επίπεδο, να γίνεται καλύτερος, αυτός είναι ο δικός μου ορισμός της εξέλιξης, περισσότερο ευθυγραμμισμένος στις επιθυμίες, τις ανάγκες και το κέντρο του. Ατομικά πρωτίστως και όπως-και-δήποτε.
Για τι? Για να γίνει αυτό που ενυπάρχει, αυτό που πραγματικά είναι...
Για μένα δεν υπάρχει εξέλιξη στα στάτους του ατόμου ή της σχέσης.
Το κάθε άτομο και η κάθε σχέση, έχει την δική της δυναμική, αλλά κανείς δεν έχει το μαγικό ραβδί να ''εξελίξει'' τον άλλον.
Όποια και να΄ναι η σχέση τους, όποιο και να είναι το επίπεδο παράδοσης ελέγχου.

Θυμάμαι και τον στίχο του Χριστιανόπουλου ''σε πήρα να με επισκευάσεις κι εσύ με ξεχαρβάλωσες'' που αναφέρεται στις προσδοκίες, του ενός από τον άλλον, αυτήν την μεγάλη πλάνη.
Ο μόνος τρόπος να εξελιχθεί η σχέση είναι να εξελιχθούν τα άτομα, να είναι στη βάση τους εξελίξιμα, με έναν όσο το δυνατόν, πιο αρμονικό τρόπο.

Γιατί για να τσουλήσει η σχέση, η ατομικότητα ατονεί, ενισχύοντας την κοινή τους δυναμική.
Ένα t/b ζευγάρι, ή ένα D/s ζευγάρι, έχει αντίστοιχα να διανύσει τα δικά του χιλιόμετρα.
Σαφώς και ο ένας έχει τον έλεγχο. Αλλά ο ακόλουθος δεν ακολουθεί απλά, συν-διαμορφώνει το πλαίσιο, ακόμη και με την δεκτικότητα ή την μη δεκτικότητά του, ανατροφοδοτεί, εμπνέει, ακολουθεί, όμορφα ή λιγότερο όμορφα.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εξαναγκαστεί να ακολουθήσει, είναι κακέκτυπο της εξέλιξης αυτό.
Ούτε άβουλος μπορεί να είναι και παθητικός. Είναι θετικό το να είναι δεκτικός, χαρούμενος, ενθουσιώδης, ακόμη κι επινοητικός.
Και έτσι, το ζευγάρι αυτό, μπορεί να εξελίξει ακόμη κι αυτό ακριβώς που έχει, δεν είναι απαραίτητο να το μετατρέψει σε κάτι άλλο, ή να αυξήσει το επίπεδο παράδοσης ελέγχου.

Σε κάποιες φάσεις, θαρρώ πως μπορεί και να το μειώσει, βαθαίνοντάς το ταυτόχρονα, μην με ρωτήσετε πώς, είναι ολόκληρη θεωρία αυτό, δεν μπαίνει εύκολα σε μερικές φράσεις.

Τα επίπεδα ανεβαίνουν από τον βαθμό ταύτισης των ανθρώπων αυτών, το ψυχο-συναισθηματικό τους υπόβαθρο, το σωματικό και νοητικό τους δέσιμο. Και η πορεία μπορεί να είναι πυραυλάκατος ή walking tempo, ανάλογα με το ποιοι είναι, πόσο έτοιμοι ήταν έτσι κι αλλιώς ο ένας για τον άλλον και την εμβάθυνση αυτή καθεαυτή.

Τα στάτους και οι τύποι των σχέσεων ενίοτε είναι η μορφή. Το περιεχόμενο είναι άλλο, πολύ ουσιαστικότερο από το περίβλημα.

 

Ουτοπίες...

 

Θα μου επιτρέψεις να αναρωτηθώ τι εννοείς ως ᾽᾽ουτοπία᾽᾽:
ότι οι σχέσεις (οι bdsm-ικές εν προκειμένω) δεν αλλάζουν; ή ότι οι άνθρωποι που τις απαρτίζουν δεν αλλάζουνε;