Εξωτερικοί δείκτες Ισχύος

Βία (μυθολογία)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Βία
Προσωποποίηση της βίας
Γονείς Πάλλας και Ωκεανίδα Στυξ.
Αδέλφια: Θεά Νίκη, Ζήλος και Κράτος

Στην ελληνική μυθολογία η Βία ήταν θεότητα, η προσωποποίηση της βίας.
Η Βία, ο Κράτος, ο Ζήλος και η Νίκη αναφέρονται από τον Ησίοδο στη Θεογονία του ως αδέλφια, τέκνα της Στυγός και του Πάλλαντα.

Η Βία και τα αδέλφια της ήταν μόνιμοι συνοδοί του Δία: είχαν αυτή την τιμή, αφότου είχαν πολεμήσει στο πλευρό του κατά την Τιτανομαχία μαζί με τη μητέρα τους. Ο Αισχύλος, στην τραγωδία του Προμηθεύς Δεσμώτης, παρουσιάζει τη Βία και το Κράτος ως υπηρέτες και πιστούς εκτελεστές του Δία, να βοηθούν τον Ήφαιστο να δέσει τον Προμηθέα στα βράχια του Καυκάσου.

 

Αναφερόμουν στην βια στα πλαισια μια σχέσεως όπως αυτή "οριζεται" στο συγκεκριμένο νήμα.
Προσωπικά τη βια την "βλέπω" ως μια, ανεξαρτήτως τον "χαρακτηρισμό" της ως σεξουαλική, λεκτική, ψυχολογική ή οτιδήποτε άλλο.
Γιατί οτι χαρακτηρισμό και αν της δώσεις...παντα θέλει εναν "πομπο" και εναν "δέκτη" και παντα έχει το ίδιο αποτέλεσμα, τον βιασμό του δέκτη στην περίπτωση που δεν εχει δώσει συναίνεση.

 

Δεν σας κρίβω, οτι δεν καταλαβα την απάντηση σας. Περισσότερο με μπέρδεψε για να είμαι ειλικρινής.
Απο εμπειρία και μόνο θα πω...οτι επειδή δεν την κατάλαβα, το πιο πιθανό είναι να δίνουμε διαφορετικό ορισμό στη βία.

 

Τα μοναδικά έγκυρα δεδομένης της κατάστασης που έχει δημιουργήσει και της οποίας είναι ο κύριος και μόνιμος συντελεστής. Θέμα ορθότητας δεν μπαίνει και ούτε ταιριάζει σε αξιακό μηδενισμό.
Συμφωνώ ότι αναφέρεται, δεν θα έλεγα ότι αυτοαναφέρεται απαραίτητα διότι η ισχύς που ασκεί δεν θα είχε για τον ίδιο νόημα χωρίς τους άλλους, χρειάζεται αντικείμενο όχι για να τον αποδεχτεί αλλά για να ασκήσει την ισχύ του επί αυτού.

Για τον λόγο αυτό άλλωστε

το λιγότερο εγωκεντρικό πρόσωπο, το πιο συναισθανόμενο (aware) την κατάσταση των άλλων εμπλεκομένων, νοητική, συναισθηματική, συνειδησιακή, σωματική και ό,τι άλλο, είναι ο σαδιστής Κ. Τι κάνει με αυτήν την επίγνωση είναι άλλη ιστορία. Όχι όμως ότι δεν την έχει.

Δεν πάει καλά ότι η έννοια "εγωκεντρικός" στη συζήτηση αυτή δεν αρμόζει να έχει την συνηθισμένη αξιακή βαρύτητα, ο ορισμός είναι "αυτός που αναφέρεται στις δικές του απόψεις και συμφέροντα ως τα μόνα σημαντικά" και εγώ θα έβαζα και τις επιθυμίες και πολύ καλά κάνει, δεν συνεπάγεται όμως αυτό ούτε ανασφάλεια, ούτε έλλειψη ισχύος, ούτε αντίληψη απειλής και πώς θα μπορούσε άλλωστε αφού ελέγχει την κατάσταση και εκεί έχει νόημα ο εγωκεντρισμός (χωρίς έλεγχο δεν θα είχε). Ο εγωκεντρισμός δεν είναι αντίληψη εαυτού. Στάση ζωής είναι.

 

Πιθανό. Είναι επιλογή μας αν θα μείνουμε σε ορισμούς αξιακά χρωματισμένους σε κάθε περίπτωση. Δεν είναι επιλογή μας ορισμοί που δεν διαχωρίζουν την βία από την δύναμη. Διότι είναι ξεχωριστά πράγματα και οι ορισμοί το αναγνωρίζουν αυτό  

 

Θα μπορούσατε να το εξηγήσετε αυτό; Εστω με ενα παράδειγμα, για να καταλάβω τι εννοείτε με τα αξιακός ορισμός και ορισμός αξιακά χρωματισμένος;

Δεν γνωρίζω ορισμό της βίας που δεν την ξεχωρίζει απο τη δύναμη (όπως φαίνεται και απο το πρωτο μου μήνυμα). Θα θέλατε να μοιραστείτε εναν τέτοιο ορισμό;

 

Η βαρύτητα της γης είναι πολύ ισχυρή δύναμη, αλλά δεν είναι βίαιη.
Ένα μικρό παιδί δεν είναι καθόλου δυνατό, αλλά κάλλιστα μπορεί να είναι βίαιο.

 

Από wikipedia, ορισμός αξιακά φορτισμένος: "Η βία αναφέρεται στις πράξεις της επιθετικότητας και της κατάχρησης που προκαλεί ή σκοπεύει να προκαλέσει τον εγκληματικό τραυματισμό ή τη ζημιά στα πρόσωπα, και (σε μια μικρότερη έκταση) τα ζώα και την περιουσία." Εδώ το βάρος της απόδειξης αν είναι ή δεν είναι βίαιη μια πράξη πέφτει στον ορισμό της επιθετικότητας, της κατάχρησης, του εγκληματικού και της ζημιάς. Καταλαβαίνουμε τι θέλει να πει αλλά μαζί με την κατανόηση αποκομίζουμε και πολλές κοινωνικές - αξιακές αντιλήψεις.

Συνηθέστατα παραδείγματα: Γαμήσι από τον κώλο ή από το στόμα, μαστίγωμα που δεν τρέχει αίμα, δέσιμο κ.ά. Το σώμα τα σηκώνει, άρα δεν είναι άσκηση υπερβολικής δύναμης ως προς τον σκοπό που επιδιώκει, οι κοινωνικές αντιλήψεις δεν τα σηκώνουν και για αυτό θεωρούνται βία.
Υποθετικό παράδειγμα, πηγαίνω να πάρω ένα αντικείμενο που κάποιος δίπλα μου θέλει για τον εαυτό του.
α. Μου τραβάει το αντικείμενο από τα χέρια και το παίρνει > άσκηση δύναμης
β. Με σπρώχνει, μου το τραβάει από τα χέρια και το παίρνει > άσκηση βίας
γ. Μου το ζητάει και του το δίνω > άσκηση πειθούς

Δείτε λίγα ποστ παραπάνω.

 

(Αν και η βαρύτητα είναι η πιο αδύναμη απο τις 4 θεμελιώδεις δυνάμεις...) αυτά να θεωρήσω οτι είναι παραδείγματα ορισμού της βίας που δεν ξεχωρίζουν τη δύναμη;
Συνεπώς, αν καταλαβαίνω σωστα, σε αυτόν τον ορισμό της βίας η δύναμη δεν είναι κατι άλλο αλλά μια διαφορετική λέξη για την βία.

 

Ευχαριστω για την απάντηση.
Ειναι ξεκάθαρο οτι το βλέπουμε διαφορετικά.

 

Αν μπορείτε τώρα να με διαφωτίσετε εσείς, στα παραδείγματα που έφερα πού διαφέρουμε;

 

στον ορισμό σας, βία είναι να έχεις κρίση.