Επαγγελματιες αφεντρες/πρωην υποτακτικες.

Πέραν της προσφοράς και ζήτησης, τα τελευταία χρόνια η φτώχια, σε όλες της τις μορφές, η ανέχεια, οδηγούν στην λύση εύκολου χρήματος.

 

^.^

 

έχω μια χαζή ίσως απορία αλλά επειδή δεν το έχω συναντήσει:
έχετε γνωρίζει κάποιον σκλαβο-υποτακτικο που να το έχει γυρίσει στο Α-Κ (οχι επαγγελματικά απαραίτητα) η είναι μόνο γυναικείο φαινόμενο;

 

Ναι, υπάρχει.Εχω γνωρίσει έναν..

 

οχι switch;

 

Οχι

 

Έχω γνωρίσει.
Είναι και φιλαράκι μου.

 

αν είναι φίλος σου τότε θα με ενδιέφερε πολύ να τον γνωρίσω αν κι αυτός δεν έχει αντίρρηση.

 

Θα βρίσκεται στην Ελλάδα για δυο μέρες ακόμα νομίζω.
Αν διαβάζει το νημα, θα επικοινωνήσει σίγουρα μαζί σου, μια και είναι μέλος του φόρουμ.
Επειδή όμως μπορεί να βρεθούν πολλοί υποψήφιοι μπορώ να σου επιβεβαιώσω στην συνέχεια αν είναι κάποιος από αυτούς. Προς το παρόν δεν θεωρώ σωστό να αναφερθώ στο ποιος είναι.  

 

ναι. φυσικά!!

 

Υπάρχουν οι επαγγελματίες καθώς και οι "επαγγελματίες" για όλα τα γούστα και μάλλον δεν έχουν συγκεκριμένο φύλο. Αφέντρες/ες, Κιούριοι/ες, υπό, σκλαβιά, όλα τα 'χει ο μπαχουτσές.
Τα κίνητρα πίσω απ' την επαγγελματική ή "επαγγελματική" τους επιλογή, μάλλον ποικίλλουν. Αν θα ήταν ευγενή ή όχι, αυτό ο καθένας από μας, ίσως και να το έκρινε διαφορετικά.
Άρα, απ' την στιγμή που θεωρητικά είναι επιλογές, τις ευθύνες - αν για ευθύνες θα μπορούσαμε να μιλάμε - θα τις είχε αποκλειστικά και μόνο εκείνος/η, που τις κάνει.
Δεν είναι ευθύνη του όποιου Α/Κ, αν κάποια υ/σ το πήρε "αλλιώς". Επιλογή της είναι, αν τα όποια κατάλοιπα της θα ήθελε να προσπαθήσει τουλάχιστον να τ' αντιμετωπίσει ή όχι.

Σε κάθε περίπτωση αν το "αποτέλεσμα" ( λέγε με υπηρεσίες ) θα ήταν το επιθυμητό για τον όποιο πελάτη ή "πελάτη", το αν η επαγγελματίας ή "επαγγελματίας" Αφέντρα θα το ένιωθε ή αν θα ήταν προσποιητό, μάλλον θα έπρεπε να είναι αδιάφορο.
Αν στο παρελθόν ήταν υ/σ ή αν θα συνέχιζε να είναι υ/σ με κάποιον άλλο ακόμη και στο παρόν, θα έπρεπε να είναι εξίσου αδιάφορο.
Μετά, συγνώμη, αλλά αρκετοί/ες δεν υποστηρίζουν, ότι στο bdsm δεν χωρούν τα συναισθήματα? Ότι το πιο σημαντικό - αν όχι το μόνο - είναι η "καθαρότητα" της Κυριαρχίας και της υποταγής?
Άρα, ποιο θα ήταν το "ζόρι"? Όπως λέει και η "παροιμία", θέλουμε γουνί, το θέλουμε και ξυρισμένο?

Κλείνοντας, και ποιος μας εγγυάται, ότι η όποια ερασιτέχνης - και από πάντα Αφέντρα -, δεν θα μας ξέσκιζε ποτέ το πορτοφόλι? Ή ότι θα ένιωθε περισσότερα για μας από μια οποιαδήποτε ξεκάθαρη επαγγελματία?
Γιατί μάλλον εκεί βρίσκεται το "θέμα". Και μια τελευταία ρητορική ερώτηση - και ειλικρινά δεν έχω καμία πρόθεση να θίξω κανέναν/καμία. Αφού δεν θα μου επέστρεφε και τίποτε στην τσέπη -.
Όταν αρκετοί/ες/πολλοί/ες - δεν γνωρίζω τ' ακριβές ποσοστό και δεν μ' ενδιαφέρει καν να το μάθω - θα ήταν ήδη δεσμευμένοι/ες. Γιατί ένας/μια οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε Α/Κ/ότι status γουστάρετε που θα τους/τις πλησίαζε, ν' "αφηνόταν" μαζί τους,
για να φάει πιθανότατα μετά την όποια φρίκη. Για τα όμορφα τους μάτια?

Μεγάλα παιδάκια είμαστε, μυαλουδάκι το έχουμε, αποφασίζουμε τι μας κάνει και τι όχι. Και αν την πατήσουμε και κάποιες φορές, στο "παιχνίδι" είναι κι αυτό.