Επαφη και απομονωση

Απάντηση: Επαφη και απομονωση

 

 

Απάντηση: Επαφη και απομονωση

Πολλά νήματα άνοιξες, κούκλα μου, και θα μπερδευτείς με όλες μας τις απαντήσεις.
Χαλάρωσε λίγο, μην περιμένεις να σε βγάλει κάπου το νήμα σου και οι απόψεις των άλλων, εσύ θα δεις τι σε κάνει ευτυχισμένη στην ζωή σου και θα κρατήσεις τα καλά αποβάλοντας τα άσχημα.

Την καλημέρα μου.

 

Απάντηση: Επαφη και απομονωση

Καλημερα MasterPerris,
δεν περιμενω να ευτυχισω γραφωντας σε αυτο φορουμ. Μακαρι να υπηρχαν τοσες απαντησεις που ν'αρχισω να μπερδευομαι αλλα τα νηματα δεν τα ανοιγω μονο για το δικο μου οφελος...Και να προβληματιστει καποιος ειδικα νεος στο χωρο νομιζω πως πετυχα τον σκοπο μου...Χαλαρη ειμαι απλα το μυαλο μου δουλευει παναθεμα το συνεχεια...τι να κανω;
   

 

Re: Απάντηση: Επαφη και απομονωση

Συμφωνώ. Ακριβώς έτσι το βλέπω κι εγώ. Όχι επειδή το Υ φοβάται να επικοινωνήσει τα συναισθήματά του, αλλά επειδή σπάνια κάνουμε κάτι χωρίς σκοπό. Εάν το Υ έχει σταματήσει να έρχεται σε επαφή ή έρχεται σπάνια σε επαφή, και εάν πρόκειται για ένα βαθύτατα μαζοχιστικό Υ και θέλει να συνεχίσει την απομόνωσή του, ποιος ο λόγος α) να αντιληφθεί τα όποια συναισθήματα (εκτός εάν γράφει βιβλίο - αχ τα καλά της ανάλυσης) και β) να τα επικοινωνήσει...

Αχ, πέστα χρυσόστομη. Βρίσκω πολύ δύσκολη την επικοινωνία με άλλους και άλλες πλέον, διότι είναι όλοι τόσο απασχολημένοι με το να διασκεδάζουν...ή να εργάζονται. Γιατί άραγε; Δεν το πιάνω... 

Από την προσωπική μου εμπειρία, έχω αντιληφθεί ότι μόνο του το Υ αποκόπτεται σιγά σιγά και από αυτούς με τους οποίους του επιτρέπεται να επικοινωνεί. Όπως είπα, ποιο το νόημα;

Συμφωνώ ότι δεν θα το ζητήσει η ίδια. Εάν όμως εδραιωθεί η κατάσταση της στέρησης (διότι για στέρηση πρόκειται, ας το παραδεχτούμε), ίσως να συνεχίσει να το επιθυμεί η ίδια....Είχες πει κάποτε κάτι φοβερό, εκεί στην έννοια της καταβύθισης. Δεν το θυμάμαι ακριβώς, κάτι στο στυλ ότι την βρίσκει ήδη τόσο πολύ η σκλάβα, που τί θέλει κι Αυτός τώρα την ενοχλεί; Πιστεύω ότι το πέτυχες διάνα, στην ανάλυσή σου... 

Η άποψή μου είναι ότι η σκλάβα θα προτιμήσει να πεθάνει από το να κάνει οποιαδήποτε "βανιλλιά" του είδους, που όντως θα την κρατούσε υγιή...Ή θα αρχίσει να παίρνει drugs. Ή να πίνει...

 

Δεν είναι τιμωρία. Άκου σενάριο. Έστω ότι έχεις μία σχέση, η οποία σε ενδιαφέρει πολύ και σε γεμίζει. Περιέχει συναίσθημα, έλεγχο, εξερεύνηση του σαδομαζοχισμού σου, των βιτσίων σου, και πολλά άλλα. Σε κάποια στιγμή ο Κ σου λέει ότι καλύτερα είναι να μην βρεθείτε για λίγο. Το κάνεις, ελπίζοντας ότι σύντομα θα τελειώσει η φάση. Παρατηρείς ταυτόχρονα ότι σταματάει να επικοινωνεί μαζί σου. Σταματάει να σε ελέγχει, σταματάει ο έλεγχος του κορμιού σου, της σκέψης σου, του χρόνου σου, του τί φοράς, με ποιον γαμιέσαι, σταματάει να σε γαμάει ο ίδιος, κλιμακώνεται η κατάσταση, εσύ όμως παραμένεις εκεί και περιμένεις, διότι είσαι ενήλικη και ξέρεις ότι οι σχέσεις απαιτούν δουλειά, όχι στα πρώτα δύσκολα την κοπανάμε και βρίσκουμε τον επόμενο. Τί είδους σκλάβα είναι αυτή; Μιλάμε για συνέπεια και ενηλικότητα και κυρίως εκείνη την ξεχασμένη λέξη, το φιλότιμο. Αν θέλεις να κάνεις μαλακίες δηλώνεις μαλάκας και κάνεις μαλακίες, έτσι; Ποιος ο λόγος να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου;

Και βλέπεις ότι σιγά σιγά, αρχίζει και γίνεται κάτι μυστήριο μέσα σου. Εδώ δεν μπορώ να εξηγήσω πολύ, γιατί θεωρώ ότι είναι τόσο κλασικό φαινόμενο στις μαζοχίστριες, το έχω ήδη δει σε δύο άλλες, και το είδα και σε μένα, που δεν ωφελεί να το περιγράψω. Και όποια δεν το ένιωσε ποτέ, απλά δεν θα καταλάβει. ΑΡΧΙΖΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΜΑΖΟΧΙΖΕΤΑΙ. ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ. Κατάλαβες; Μάλλον όχι (σε έχω για πολύ νορμάλ άτομο).  Αλλά ας μην γίνουμε μαλλιοκούβαρα. Δέξου τουλάχιστον ότι έτσι είναι (πού να ξέρω, μπορεί κι εσύ να το έχεις νιώσει...)

Όχι, όχι. Ούτε γελάει ούτε κλαίει. Απλά μαζοχίζεται. Πέφτει σε έκσταση. Δεν είναι θέμα υπομονής. Είναι θέμα ότι ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ. Και να συνεχίσει έτσι, επ' αόριστον. Περιμένοντας τα γηρατειά και τον θάνατο. Κατάλαβες τώρα την νοσηρότητα της φάσης; Γι αυτό πιστεύω ότι η lais έθεσε ένα πολύ καλό θέμα προς συζήτηση. Και έχει δίκιο σε αυτό που λέει (σε άλλο νήμα, σε εκείνο όπου είμαι Μίστρες, λολ) ότι οι Κ απλά δεν απαντούνε πια στις ερωτήσεις μας. Και θα πρέπει να αρχίσουν να απαντούνε. Εγώ δεν παίρνω ούτε από τον Κ μου απαντήσεις σε αυτά που ρωτάω, πόσο μάλλον από αγνώστους. Έχω 30 περίπου αναπάντητες ερωτήσεις προς τον V, από τον Φεβρουάριο του 2009. Να τις μαζέψω και να τις στείλω ταχυδρομικώς στην Γκιώνα; Θα ωφελήσει σε κάτι;

Λοιπόν, θα οργανώσω μία γενική απεργία όλων των Υ μέχρι να πάρουμε απαντήσεις σε αυτά που ρωτάμε τα τελευταία χρόνια. Αρκετά τεμπέλιασαν οι Κυρίαρχοι της συμφοράς. Δεν είναι πολύ καλή ιδέα; 

Δεν μιλάμε για τέτοιες μπούρδες. Φυσικά θα φύγεις αν δεις ότι ο μαλάκας σου δεν έχει διάθεση να κάνει τη σχέση, όχι σε δέκα χρόνια, αλλά σε εύλογο χρονικό διάστημα που η κάθε γυναίκα γνωρίζει πολύ καλά. Πες όμως ότι ο Κ την διατηρεί τη γαμημένη τη σχέση, με ένα μίνιμουμ ενασχόλησης. Και αυτό συντηρεί την "φωτιά" σαν να λέμε. Και σου δίνει την δυνατότητα να "αυτοπυρπολείσαι" εσαεί. Καλύτερο το σενάριο τώρα;

Πιστεύω ότι αυτό ισχύει σε βανίλλα σχέσεις. Εάν όμως έχεις καθημερινή επαφή αλλά κανέναν έλεγχο, ποιο το νόημα της επαφής; Φαντάσου το. Είστε μαζί, ζείτε ενδεχομένως μαζί, αλλά ούτε σε χρησιμοποιεί, ούτε σε ελέγχει, μόνο τρώει το φαί που του φτιάχνεις, σε πάει σινεμά, σε γαμάει και δύο φορές την εβδομάδα. Δεν υφίσταται καμία απομόνωση, έτσι δεν είναι; Όμως, μας συγκινεί ουσιαστικά μία τέτοια σχέση; Αυτή είναι η ερώτηση. Εγώ μου την έχω απαντήσει. Αλλά ο καθένας έχει προφανώς την δική του απάντηση.

 

Απάντηση: Επαφη και απομονωση

Αγαπητή Lais,

Η απομόνωση σαν μέρος του παιγνιδιού, εφόσον και οι δύο το αποδέχονται και το απολαμβάνουν, πρέπει να έχει όρια. Η υπερβολική και αλόγιστη απομόνωση σίγουρα έχει σημαντικά αρνητικά επακόλουθα. Ο/η σκλάβος/α θα πρέπει να έχει μια φυσιολογική κοινωνική ζωή, που αυτό θα τον/ην κρατάει σε ισορροπία. Όταν δυστυχώς αυτή χαθεί, τότε η επικοινωνία γίνεται με δυσκολία και αυτό έχει αντίκτυπο στην σχέση όχι μόνο του ζευγαριού αλλά και του/ης σκλάβας γενικότερα με το ευρύτερο περιβάλλον της κοινωνικό, επαγγελματικό κλπ. Τα όρια πρέπει να είναι λογικά και πάντα σαν μέρος του παιχνιδιού. Δεν θα πρέπει να ξεχάσω να αναφέρω την επιβράβευση που πρέπει να παίρνει ο/η Σ κατά την διάρκεια του παιγνιδιού της απομόνωσης από τον Κ.

Με εκτίμηση,

Amanteus

 

Απάντηση: Επαφη και απομονωση

Σ'ευχαριστω για την απαντηση Amanteus. Επικεντρωνεται βεβαια στο παιχνιδι και οχι στην τιμωρια. Γινεται να μου εξηγησεις λιγο περισσοτερο για την επιβραβευση που γραφεις πως πρεπει να δινεται απο τον Κ;

 

Απάντηση: Επαφη και απομονωση

Λετε να'μαι κι εγω μαζοχιστρια;;; 

 

Απάντηση: Επαφη και απομονωση

Αγαπητή lais,

Σωστά παρατήρησες ότι αναφέρομε στο “παιχνίδι” και μόνο σε αυτό.

Τώρα, σε ότι αφορά την “επιβράβευση”, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι κάθε Κ και Υ έχουν διαφορετικές ικανότητες και ανάγκες. Η επιβράβευση πρέπει κατά την γνώμη μου να έχει σχέση με τις ανάγκες του/ης Υ, καθώς και με τις ικανότητες του Κ να τις προσφέρει. Για παράδειγμα. Ένα μπράβο του Κ θα μπορούσε να είναι καλοδεχούμενο από τον/ην Υ. Μια παρακίνηση για να ξεπεράσει τα προηγούμενα όρια θα μπορούσε να ήταν ένα άλλο με την ανάπτυξη της τεχνικής και την ψυχολογική προετοιμασία του/ηςΥ. Η παρακίνηση για εκπαίδευση (σε ένα θέμα ενδιαφέροντος του/ης Υ), θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο που κατά την δική μου άποψη είναι σημαντικό. Δεν αναφέρομε εδώ σε θέματα BDSM, αλλά σε θέματα γενικού ενδιαφέροντος, όπως διάβασμα, τέχνες γενικότερα, ικανότητες, σπορ που τον ενδιαφέρουν κλπ.

Το σημαντικότερο είναι να καταλαβαίνει ο/η Υ ότι αυτό που έκανε χαίρει της πολύ καλής αναγνώρισης και ικανοποίησης από τον/ην Κ. Αλλά πιθανόν αυτό να μην είναι αρκετό. Επιπλέον παρακίνηση λεκτική η φυσική, σε οποιαδήποτε στιγμή, θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξέλιξη της σχέσης και την μεγαλύτερη απόλαυση. Η δημιουργικότητα είναι βασικός παράγοντας στον πλουραλισμό των μορφών παρακίνησης. Μπορεί κάποιος να αρχίσει από τα πιο απλά και να εξελίξει αυτή την επικοινωνία, χωρίς να διαταράσσεται η σχέση και η ουσία του «παιγνιδιού».

Το ύφος και ο τρόπος είναι καθαρά θέματα που αφορούν τους εμπλεκόμενους και δεν πρέπει να γίνεται έτσι απλά τυπικά, αλλά τα δύο μέρη να το εννοούν και να το αντιλαμβάνονται σωστά. Στην αρχή, κατά την διάρκεια, στο τέλος, μετά από αρκετές ημέρες είναι στην ευχέρεια των δύο προσώπων. Εγώ προσωπικά προτιμώ όταν γίνεται κάτι εκείνη την στιγμή να διαλέγω ένα τρόπο επιβράβευσης. Είναι άμεσο, ανακουφιστικό, αναγνωρίσιμο και πιο κατανοητό. Μπορείς ακόμα εκείνη την στιγμή, να προχωρήσεις ακόμα περισσότερο αν και οι δύο το επιθυμούν.

Ελπίζω να έγινα λίγο κατανοητός. Θα μπορούσα να αναφέρω πιο απτά παραδείγματα, αλλά αυτό είναι θέμα που αφορά τον καθένα μας προσωπικά.

Με εκτίμηση,


Amanteus

 

Απάντηση: Επαφη και απομονωση

Σ'ευχαριστω Amanteus. Εισουνα σαφης  .
Τα παραδειγματα κι εγω δεν πιστευω οτι χρειαζονται.