Επιζητώ την κοινωνική αποδοχή εκμεταλλευόμενος την μάσκα του ηνίοχου…

Προσωπικά το βλέπω ως πνευματική έκπτωση . Υποψιάζομαι όμως ότι είναι ένας από τους λόγους που κάποιοι ενστερνίζονται το ρόλο του ηνίοχου . Έχω αντιληφθεί λάθος ;
Αν όχι , κοινωνική καταξίωση με όπλο την κυριαρχική συμπεριφορά ; Υπό σημαίνει ότι αξίζω λιγότερο από τον υπέρ ; Κανένας δε νομίζω ότι θα το υποστηρίξει δημόσια . Όλοι όμως έχετε νιώσει την αόρατη παρουσία αυτής της ηθικής κάπου δίπλα σας .
Το θέμα έχει ξανασυζητηθεί , αλλά όχι από την οπτική , του για να ξεχωρίσω ντύνομαι με την κάπα της κυριαρχίας . Διαβρώνεται η ουσία του D/s και του M/s. Εκλεκτοί διανοητές ενθαρρύνουν αυτήν την άποψη αποτάσσοντας την ύπαρξη αυτών των σχέσεων , φοβούμενοι έτσι να χαρακτηριστούν ως υποστηρικτές αυτής της ρατσιστικής θεωρίας . Γιατί αν μιλήσουν για σκλάβους και αφέντες νιώθουν ότι έτσι αποδέχονται την ύπαρξη καστών και ακόμα χειρότερα τον διαχωρισμό ανθρώπων . Ίσως να φταίνε και οι λέξεις . Εδώ και καιρό δεν χρησιμοποιώ τυχαία τις λέξεις υπό και υπέρ . Ήθελα να δω την αποδοχή του νοήματος αυτών των λέξεων . Το ξεκίνησα από αδυναμία να βρω τις λέξεις που ταιριάζουν σε αυτά που νιώθω . Συμβιβάσθηκα σε αυτές . Δεν είναι τυχαίο , ότι η γλώσσα μας κουβαλάει τις ενοχές μια παλιότερης εποχής .
Μην βιαστείτε εύκολα να με υποστηρίξετε , εγώ δε θα το έκανα και ας ήμουν ο μοναδικός που πίστευα το αντίθετο εδώ μέσα . Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν άτομα εδώ μέσα με αντίθετη της δικής μου άποψης , αλλά πιθανόν να μη τολμήσουν να την αντιπαραθέσουν . Τότε θα μοιάζω σαν κυνηγός φαντασμάτων . Ας κυνηγήσουμε λοιπόν φαντάσματα . Φαντάσματα που όμως διαφθείρουν τις συνειδήσεις πριν προλάβουν αυτές να ωριμάσουν …
Θα επανέρθω αφού ακούσω κάποιες από τις απόψεις σας. Όμορφα να αποχρωματίζετε το πηχτό αόρατο…

 

Παρουσιάζονται δύο καταστάσεις, του αυθεντικού ηγήτορα και κάποιου που νιώθει αταίριαστος στην ευρεία εικόνα του κοινωνικού συνόλου και για να μπορέσει να χωρέσει αναλαμβάνει έναν εξίσου αταίριαστο για τον ίδιο ρόλο. Ας τις συγκρίνουμε...

Λέγοντας κάποιον ως αυθεντικό, αναφέρομαι σε κάποιον που δεν χρειάζεται να κινηθεί επιτηδευμένα για να πείσει με την συμπεριφορά του για το ποιος είναι ή το τι θέλει και μπορεί να κάνει. Μιλώντας συγκεκριμένα για "αυθεντικού ηγήτορα" είναι σαφές πως η αναφορά γίνεται για άτομο που στην καθημερινότητά του πείθει το κοινωνικό του περίγυρό ότι μπορεί να διαχειριστεί μια κατάσταση, χωρίς ο ίδιος να προσπαθεί να πείσει κανέναν, καθώς διαθέτει γερά θεμέλια αυτογνωσίας (συνήθως πηγάζουν από την ίδια του την αυτοκριτική) και αυτό του αρκεί. Η παρουσία του, η μεθοδικότητά του, η οξυδέρκειά του, η ίδια του η σταθερότητα τον καθιστούν ενώπιον όλων χαρισματικό και κατάλληλο να επωμισθεί αυτόν τον ρόλο.

Η δεύτερη εικόνα παρουσιάζει ένα άτομο ανασφαλές, με έντονη την ανάγκη του να πείσει τους γύρω του για την εικόνα που παρουσιάζει, ώστε στο τέλος να πεισθεί και ο ίδιος. Ουσιαστικά, το παιχνίδι παίζεται στο "να πείσω ότι είμαι αυτό που θα ήθελα να είμαι μπας και γίνω ποτέ". Όταν όμως μιλάμε για μια θέση που απαιτεί ορισμένα εσωτερικά χαρίσματα που δεν τα διαθέτει, εκτίθεται ο ίδιος ανεπανόρθωτα, καταλήγοντας να επιρρίπτει ευθύνες σε όποιον μπορεί για να καλύψει την δική του ανικανότητα ή γκρεμίζεται ψυχολογικά, καθώς η εικόνα που έπλασε για τον εαυτό του γκρεμίζεται εξίσου. Ο προσωπικός του εγωισμός τροφοδοτεί την διάθεσή του, όχι απλά να ενσωματωθεί κοινωνικά, αλλά να ξεχωρίσει από την θέση του "ηνίοχου". Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται όμως είναι πως το γεγονός ότι προς στιγμή θα ξεχωρίσει από το πλήθος, είναι αυτό που θα αμαυρώσει την εικόνα του.

Η θέση (το status) είναι άσχετο με την αξία κάποιου ως άνθρωπο. Μπορεί κάλλιστα μια υποτακτική να είναι (κατά γενική ομολογία) απείρως ανώτερη ποιοτικά ως κοινωνικό ων από τον Κυρίαρχό της, η ίδια όμως να νιώθει "μικρή" μπροστά Του. Η αξία κάποιου/ας καθορίζεται από τα λεγόμενα και (κυρίως από) τις πράξεις του/της, όχι την εσωτερική του ανάγκη να Κυριαρχήσει ή να κυριαρχηθεί.

 

Όσο παράδοξο κι αν μοιάζει, οι εμπειρίες μου στο νετ και οι στάσεις και συζητήσεις που έκανα με αρκετούς, έχουν αποδείξει πως πολλοί ( και πολλές) θεωρούν πως με το να δείχνουν κυριαρχικοί αποκτούν αξία και κύρος.

Όπως έχω αναφέρει, πρωτομπήκα στο νετ με κεφαλαίο γράμμα, μια και οι μέχρι τότε real εμπειρίες μου, είχαν εμένα σε θέση επιβολής και κυριαρχίας.
Μιλούσα με αρκετό κόσμο, γυναίκες και άντρες, ως επί το πλείστον με επίσης κεφαλαίο γράμμα, όχι γιατί το επέλεγα πάντα, αλλά αυτοί μου μιλούσαν πρώτοι.
Αρκετοί τέτοιοι λοιπόν, ενώ δήλωναν κυριαρχικοί (αυτό δείχνει το κεφαλαίο γράμμα), μέσα από τη συζήτηση ξεκάθαρα αποζητούσαν να υποταχθούν και με την πρώτη κιόλας εντολή έπεφταν στα 4….
Όπως και κάποιες που δήλωναν κυριαρχικές και μιλούσαν μόνο με κυριαρχικούς, και μάλιστα τηρώντας όλα τα πρωτόκολλα….

Αρκετοί τέτοιοι και τέτοιες υπάρχουν και ανάμεσα μας, που ενώ δηλώνουν κυριαρχικοί (ιδιαίτερα ανάμεσα σε γυναίκες που δηλώνουν μάλιστα όχι απλά υποτακτικές αλλά Mistress), οι οποίες ξεκάθαρα ψάχνουν κυρίαρχους.

Μια τέτοια στάση αποδεικνύει περίτρανα, πως τέτοια άτομα έχουν διαστρεβλωμένες αντιλήψεις περί του τι είναι η κυριαρχία/υποταγή, θεωρούν πως αν δηλώσουν υπο, θα τους δουν με περιφρόνηση αλλά δεν έχουν ολωσδιόλου άδικο σ΄ αυτό.

Όταν άλλαξα το κεφαλαίο γράμμα του ονόματος μου σε μικρό, αρκετοί «κυριαρχικοί» έπαψαν να μου μιλάνε. Λες και άλλαξα χαρακτήρα ή προσωπικότητα, λες και μεταμορφώθηκα από τη μια μέρα στην άλλη από ενδιαφέρουσα, δυναμική κι έξυπνη γυναίκα όπως έλεγαν, σε αδιάφορη, βαρετή, αδύναμη ύπαρξη που δεν άξιζε να έχει άποψη και πόσο μάλλον να την εκφράζει.

Όταν δε, τους αντιμετώπισα στα ίσα ρωτώντας τους ευθέως αν αυτό όντως σκέφτονται, το παραδέχτηκαν.
Κι αυτά τα άτομα, θεωρούν πως κατανοούν την κυριαρχία/υποταγή, θεωρούν πως είναι σχετικά με την ανταλλαγή εξουσίας!!!

Δεν θα αναφερθώ καν για εκείνες τις δήθεν κυριαρχικές που θεώρησαν πως τους χάλασα την πιάτσα, με το να εμφανιστώ με μικρό γράμμα!!

Βέβαια ενώ αρχικά πειράκτηκα, στη συνέχεια απλά ένιωσα οίκτο για αυτά τα άτομα και την ασχετοσύνη τους. Με την βλακεία δεν μπορείς να τα βάλεις, αλλά τους βλάκες μπορείς να τους αποφεύγεις.

Κι όλους όσους προσπαθούν να υιοθετήσουν ένα ρόλο όπως Master / Mistress μόνο και μόνο γιατί έτσι νιώθουν πως ξεχωρίζουν, διαβρώνοντας έτσι στην ουσία το ίδιο το BDSM, μπορώ μόνο να πω πως τους λυπάμαι, που θεωρούν πως είναι τόσο ασήμαντοι και μικροί, που μόνο μια ταμπέλα που δεν τους εκφράζει είναι ικανή να τους δώσει μια ψευδαίσθηση αξίας σαν υπάρξεις.

σημ. υπογραμμίσεις δικές μου.

Το δεύτερο ερώτημα δε, για όσους αρνούνται την ύπαρξη των σχέσεων Ds, Ms και εμμένουν πως μπορεί να υπάρχει μόνο Sm, αρκετοί εκ των οποίων στάση, απίστευτα κι αυθεντικά κυριαρχική, πιθανών και να προκύπτει από την πιο πάνω αντίληψη και θεωρούν πως αν αποδεχτούν την ύπαρξη Αφέντη/σκλάβας, αποδέχονται αυτόματα μια ανισότητα σε κοινωνικό επίπεδο, κάτι που μάλλον είναι ενάντια στις αρχές τους.
Η διαφορά είναι πως δεν υπάρχει ανισότητα με την vanilla έννοια σε Ds, Ms σχέσεις, αλλά αυτό ίσως κάτι να τους εμποδίζει να το δουν και προσκολλιούνται στις αρχικές τους πεποιθήσεις παρά το ότι η ίδια τους η συμπεριφορά και στάση αναιρεί τα ίδια τα λεγόμενα τους πολλές φορές.

 

Επιδίωξη της κοινωνικής καταξίωσης με όπλο την κυριαρχική συμπεριφορά;

Είναι ζήτημα χαρακτήρα, ζήτημα παιδείας, ζήτημα απωθημένων που κουβαλάμε.

Ασχετα με την αφορμή ή τους αρχικούς λόγους για τους οποίους κάποιος παίρνει ένα στάτους το θέμα είναι να είναι συμβατός με την ουσία του στάτους και να απολαμβάνει ερωτικά αυτά που κουβαλάει το στάτους του. Για να μην πω ότι για πολλούς και γνησιότατους, ο μόνος δρόμος προς την ερωτική απόλαυση είναι αυτός που συμβαδίζει με το στάτους τους.

Και τί ακριβώς εστί "κυριαρχική συμπεριφορά" όταν απευθύνεται στο ευρύτερο σύνολο;

Τώρα, ποιά ακριβώς είναι η κοινωνική καταξίωση που έχει κάποιος όταν είναι (ας αφήσω το δηλώνει) Κυρίαρχος με την BDSM έννοια, δε γνωρίζω. Αναφέρομαι στην ευρύτερη κοινωνία.

Γιατί στο μεταξύ μας κοινωνικό πλαίσιο, για πόσες μέρες μπορεί να σταθεί κάποιος που δηλωνει Κυρίαρχος χωρίς να είναι με κίνητρο την κοινωνική καταξίωση; Τρεις; Πέντε; Μία εβδομάδα το πολύ;

Και ειλικρινά, δε με απασχολεί καθόλου το αν ως υποτακτική θεωρηθώ από κάποιους σαν κατώτερη των κυριαρχικών.

Είναι κάποιοι Λαιστρυγόνες και κάποιοι Κύκλωπες που καθόλου δεν τους συναντάς αν η ψυχή σου μπροστά σου δεν τους βάζει...

 

Εγώ απλά θα σταθώ στα λόγια του φίλου Μου, L_Strike:

και στο:

 

Κοινωνικη απαξιωση μαλλον προκαλει η δημοσια παραδοχη της ενασχολησης με τον σαδομαζοχισμο στον εξω , βανιλα κοσμο παρα αποδοχη. Κοινωνικο στιγματισμο, καχυποψια και χλευασμο η στην καλυτερη περιπτωση αδιαφορια.
Συνεπως στον ευρυτερο κοινωνικο σου περιγυρο ειναι μια μαλλον κακιστη ιδεα να μιλησεις για το bdsm.
Οποτε η μονη κοινωνικη αποδοχη που μπρεις να περιμενεις ειναι στα πλαισια της μικρης κοινωνιας της σαδομαζοχιστικης κοινοτητας αν αυτη σε ενδιαφερει και την επιζητας.
Η Κυριαρχικη συμπεριφορα εκτος πλαισιων Bdsm ειναι μαλλον μια εκφανση ενος συμπλεγματος ανωτεροτητας η κατωτεροτητας και ειναι παιδιαστικη. Σε κανεναν δεν γινονται αρεστοι εκολαπτομενοι αρχηγισκοι.
Η μονη καταξιωση που θα επρεπε να ενδιαφερει τον Κυριαρχο ειναι αυτη στα ματια της υποτακτικης του ως Κυριαρχος που εμπνεει την υποταγη της.
Η δημοσια επιδειξη bdsm Κυριαρχικοτητας σε αντιστοιχα μιτινγκς μου φαινεται φτηνη και εγωπαθης. Εισαι αυτο που εισαι για σενα και την υποτακτικη σου μονον.
Εκει νομιζω οτι η Κυριαρχικοτητα εχει την ιδια συμπτοματολογια με την δυσκοιλιοτητα.

 

Πολύ συμαντική φράση αυτή εδώ, ουσιαστικά είναι το συμαντικότερο πράγμα που πρέπει να έχει στο μυαλό του ένας κυρίαρχος. Θα διαφωνήσω φίλε Μου όμως στο σημείο που γράφεις:

καθώς η κυριαρχική συμπεριφορά επιβάλλεται σε πολλές δουλειές όπως η δοιήκηση επιχειρήσεων, με τη μόνη διαφορά οτι οι δουλειές στις οποίες επιβάλλεται αυτή η συμπεριφορά, ζητούν επίσης και το προσόν της διπλωματίας, καθώς και διάφορα άλλα πράγματα τα οποία δεν χρειάζεται να αναφερθούν σ'αυτό το forum. Μην ξεχνάς άλλωστε αγαπητέ Μου φίλε, οτι η κυριαρχία είναι κάτι το οποίο έχουμε όλοι μέσα μας, είτε είμαστε υποτακτικοί, είτε κυρίαρχοι, είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας και αποτελλεί μέρος της προσωπικότητάς μας, το πώς θα το αξιοποιήσουμε είναι αυτό που αλλάζει σε κάθε άνθρωπο. Δεν είναι περίεργο οτι υπάρχουν αρκετοί που αλλάζουν status στην επαγγελματική τους ζωή γιατί οι συνθήκες είναι τέτοιες που μια π.χ. υποτακτικής φύσεως συμπεριφορά θα σήμαινε το τέλος αυτού του ανθρώπου στην επιχείρηση που δουλεύει και τούμπαλιν.

 

Θα συμφωνησω με τον De Sade ότι δηλ. ο Κυριαρχος ειναι αυτο που ειναι για τη σχεση του με την υποτακτικη του..αλλα και με τον Master Spiler στο οτι το status μπορει να αλλαξει σε επαγγαλματικο επιπεδο, αλλα μονο-θα προσθεσω- επιφανειακα, για καποιες ωρες. Αυτο το προσταζει ενα άλλο βασικο ενστικτο που λέγεται επιβίωση..

 

  . Χαμογελάω αλλά θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι φίλε μου Desade . ; Έχω παρακολουθήσει lifestyler και από κοντά και βλέπω ότι όπως και στο σπίτι τους έτσι και σε συναντήσεις με άλλους έχουν την ίδια Κυριαρχική/υποτακτική συμπεριφορά . Δε θα ήταν υποκρισία το να συμπεριφερθούν διαφορετικά στις συναντήσεις με άτομα του χώρου ; Συμφωνώ σε αυτό που λες ότι κάποιοι μπορεί να το κάνουν για το θεαθήναι , άλλα όλοι ;

 

Φοβος και ανασφαλεια (ναι οπως το γραφω) φαινεται φωλιαζει στις ψυχες Μ/μας...αυτο ειναι Ηλια μου...

 

Θα ήθελες μήπως να μας πεις περισσότερα τι θεωρείς εσύ κυριαρχική συμπεριφορά?

 

Κοινωνική καταξίωση μέσω του status;;;;;
Ποίο αρρωστημένο και ναζιστικό μυαλό σκέφτεται έτσι και θα χωρίσει τους ανθρώπους σε ανώτερους και κατώτερους βάσει των προτιμήσεών του στο BDSM.
Αυτοχαρακτηρίζεται μέσα από το BDSM κάποιος θεός, για να πείσει εμάς (ή μήπως τον εαυτό του) πως είναι ανώτερος και αρχηγός; Αλήθεια ποίων; Μάλλον αυτών που θέλουν και μόνο.
Απορώ που το συζητάμε ακόμη....

Υ.Γ. Για αυτούς που επιμένουν όμως και για να το "χοντρύνω", πώς χαρακτηρίζεται τον ανώτερο και τον κατώτερο άνθρωπο;;;;;;