Επιπτώσεις

Σήμερα ειδικά που έπρεπε να επιστρέψει νωρίς στο σπίτι όλα πήγαν στραβά με αποτέλεσμα να καθυστερήσει να φύγει από το γραφείο. Μέσα στο μετρό άνοιξε πάλι το μήνυμά Του, “ Απόψε θα είσαι σπίτι στις 19.00 μικρή μου, θα φορέσεις ότι σου έχω αφήσει στο κρεβάτι και θα με περιμένεις”. Γιατί δεν της είπε κάτι το πρωί;Είχαν να πάνε κάπου και το είχε ξεχάσει; Ήξερε όμως πως ότι και να ήταν δε θα τον ρωτούσε,απλά θα υπάκουε στον άνθρωπο που εμπιστευόταν περισσότερο από οποιονδήποτε, τον Κύριό της.Πάντα ένιωθε ασφαλής δίπλα του. Είχε όμως αργήσει, είχε ήδη πάει 19:15 και ήταν ακόμα στο δρόμο.

Δεν Του αρέσει η ασυνέπεια.Γιατί όλα σήμερα; Δε ήθελε να Τον απογοητεύσει και ήξερε καλύτερα από το να αρχίσει να δικαιολογεί την αργοπορία της. Ήλπιζε πως και πάλι θα προλάβει να φτάσει πριν από Εκείνον.

Φτάνει στο σπίτι,η ώρα είναι 19:30. Ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα. Είναι εκεί και την περιμένει μπροστά από το τζάκι απολαμβάνοντας το ποτό Του. Την έχει ακούσει αλλά δεν τη κοιτάζει. Αφήνει τα πράγματα της και τρέχει κοντά Του. Κάθεται δίπλα στα πόδια Του και ακουμπάει το κεφάλι της στο μηρό Του. Περιμένει υπομονετικά.

-Νομίζω πως ήμουν ξεκάθαρος στο μήνυμά Μου μικρή μου.Άργησες μισή ώρα. Το ξέρεις πολύ καλά πως δε Μου αρέσει η ασυνέπεια. Με αναγκάζεις να αλλάξω τα σχέδιά Μου για απόψε. Πήγαινε πάνω, άλλαξε και περίμενέ με.
Σήκωσε αργά το κεφάλι της φίλησε διστακτικά το χέρι Του που κρατούσε το ποτήρι και έτρεξε να ακολουθήσει την οδηγία Του.

Μπαίνοντας στη κρεβατοκάμαρα δεν είδε τίποτα να φορέσει. Έβγαλε τα ρούχα της και Τον περίμενε γονατισμένη στο κρεβάτι κοιτάζοντας τον τοίχο. Το μυαλό της άρχισε να κλείνει, έχασε την αίσθηση του χρόνου. Ακούει τα βήματά του στη σκάλα. Νιώθει ένα ρίγος να διαπερνάει το κορμί της. Η γλυκιά ανατριχίλα του φόβου για το τι έρχεται και συνάμα της ανυπομονησίας.

Παραμένει σιωπηλή, δε γυρίζει να κοιτάξει που πάει νιώθει όμως το βλέμμα Του πάνω της.
Ακούει τον ήχο από το συρτάρι που ανοίγει, μετά από λίγο κλείνει.

- Μπράβο μικρή μου.Βλέπω ότι ξέρεις να ακολουθείς οδηγίες τελικά.

Νιώθει την ανάσα Του στο λαιμό της αλλά παραμένει ακίνητη.

- Επειδή όμως με ανάγκασες να αλλάξω τα σχέδιά Μου, θα δεχτείς και τις επιπτώσεις της αργοπορίας σου. Θα κάνεις ότι σου πω, έτσι δεν είναι;

- Μάλιστα Κύριε.

Νιώθει το χαμόγελο Του στο λαιμό της. Την ανάσα Του και ξαφνικά τίποτα. Τη διαπερνάει το ίδιο ρίγος. Της δένει τα μάτια .

- Απόψε θέλω να νιώθεις τα πάντα αλλά δε θα βλέπεις. Ξέρω πόσο σε ενοχλεί αυτό, θα το υποστείς. Δώσε Μου τα χέρια σου.

Νιώθει το σκοινί να ενώνει τους καρπούς της και την τραβάει μπροστά. Πέφτει στα 4 και ακούει πως δένει το σκοινί στο προσκέφαλο.

Δεν νιώθει φόβο,νιώθει μια ηρεμία. Αισθάνεται το χέρι Του στο μάγουλό της- στο λαιμό της να φτιάχνει μια διαδρομή πάνω στο σώμα της με το χάδι Του. Ο Κύριός της έχει μια πολύ τρυφερή πλευρά, δεν τη ξεγελάει όμως η ηρεμία του αυτή τη στιγμή ξέρει πως τη περιμένει μια μεγάλη βραδιά.

Το χέρι Του συνεχίζει τη διαδρομή στο κορμί της καταλήγοντας στο μουνί της. Δε μπορεί να κρύψει τη καύλα της.

- Είναι ήδη υγρό το πουτανάκι μου και ακόμα δε ξεκινήσαμε. Έχεις κάνει το χέρι μου μούσκεμα.

Κρακ. Νιώθει το χέρι Του να πέφτει με δύναμη στο κώλο της. Τα πάντα γύρω της σταματάνε.

Συνεχίζεται..

 

καλη φαντασίωση..