Επιχειρήματα

Το να ζητήσεις ως κυριαρχικό μέλος από το υποτακτικό μέλος να σου πει την γνώμη του για κάτι που γνωρίζεις ότι κατέχει καλύτερα από εσένα, ειδικά αν από την αρχή διευκρινήσεις ότι σε ενδιαφέρει να μάθεις από τις γνώσεις του, είναι μία πολύ καλή πρακτική που ενδυναμώνει το πολύτιμο, για το υποτακτικό μέλος, συναίσθημα της αυτοπεποίθησης, το κάνει και να αισθάνεται έξτρα χρήσιμο για το κυριαρχικό μέλος.

Αυτό που πιστεύω ότι θα ήταν πολύ κακή πρακτική είναι να επιτρέψει το κυριαρχικό μέλος στο υποτακτικό να δημιουργήσει την εντύπωση ότι είναι "υποτακτικά" πιο έξυπνο από ότι είναι "κυριαρχικά" το ίδιο.

 

αν είναι πιο έξυπνη υπάρχει λόγος να μην χρησιμοποιήσω την εξυπνάδα της;
αν είναι πιο καταρτισμένη λατινομαθής από μένα;
αν είναι ψηλότερη;
αν έχει μεγαλύτερα στήθη από μένα; να μην τα χρησιμοποιώ;

υπάρχουν περιορισμοί στη χρήση της;

 

Νομίζω πως ήμουν αρκετά σαφής στο ποστ μου: το σωστό-λάθος και η σχετική κρίση δεν έχουν σημασία μέσα στην ασυμμετρία, η ασυμμετρία δεν εδράζεται σε αυτό. Οπότε δεν τίθεται καν το θέμα αν είναι ταιριαστό ή όχι: απλά δεν είναι στα χαρακτηριστικά του ρόλου που επέλεξα, όπου συνειδητά αποποιήθηκα το δικαίωμα της κρίσης σωστό-λάθος. Το χαρακτηριστικό είναι να ακολουθώ, άλλος κρίνει.

Και όπως είπα, αν έχω αντίθετη άποψη για κάτι - που προφανώς μπορώ να έχω - θα ζητήσω την άδεια να την εκφράσω, αποποιούμενη κι εδώ την κρίση "θα το πω γιατί εγώ κρίνω πως αυτό είναι το σωστό, και τώρα μάλιστα" όπως και κάθε απαίτηση ανταπόκρισης ή συμμόρφωσης στη συνέχεια. Και θα δεχτώ με χαρά όποια απάντηση λάβω, είτε είναι αυτή "να ακούσω", "όχι τώρα", "ώρα για βόλτα", "όχι", γιατί όλες επιβεβαιώνουν την θέση και των δυο.

ΥΓ Η κουβέντα περί διαφοράς ανάμεσα σε D/s και M/s είναι μεγάλη και πάει τελείως αλλού. Και κάποτε μοιάζει τελείως προσχηματική. Θα διατυπώσω συνοπτικά ότι δεν πιστεύω σε στεγανά, αλλά σε διαβαθμίσεις της ασυμμετρίας.

 

Και αυτό θα αρκούσε...

Διότι κάποιες λέξεις εύκολα καταντούν πρόστυχαι, ξεφτιλισμέναι, ομπρελάτες, τσουβαλιαστικές, κοακόλες (παν' με όλες/α), συναισθηματικά φορτισμένες και αρκούντως προσημασμένες γίνονται, που λέει κι ο άσμας, "παιχνίδι στα χέρια των παιδιών" (ανεξαρτήτως ηλικίας, ω ναι) με τις όποιες καμαρωτές παπαριές η όποια γκλάβα τους (διάβαζε αφηγήματα) υπαγορεύει στα (φετιχιστικώς εμμονικά) παίγνιά τους...
Κάτι δίκια, κάτι δικαιώματα, κάτι δικαιούμαι, κάτι κεκτημένα, κάτι νόμος, κάτι δικαιοσύνη, κάτι απεμπολήσεις, κάτι ηθικές, κάτι ανήθικα, κάτι φταιξίματα, κάτι ευθύνες, κάτι μόρφωση, κάτι παιδεία, κάτι τα-πάντα-όλα-ίδια-είναι κλπ κλπ ών ουκ έστιν αριθμός, πρήζουν "τ' αρχίδια του Καράμπελα και το μουνί της Χάιδως", που επιτέλους καλό είναι να ξεκαθαριστεί, πως δεν είναι μυθικά πρόσωπα, δεν είναι φορείς διά βίου μάθησης ούτε παθητικοί φορείς της κοινωνικιάς δυσανεξίας, απ' όπου κι αν εκπορεύεται...

 

Νομίζω ότι υπάρχουν φυσικοί περιορισμοί τόσο στη χρήση της όσο και στην εκμετάλλευση των γνώσεων της. Φυσικά όχι τεχνικά.

Η αρετή του μεγάλου στήθους σε μία σχέση ασυμμετρίας έχει να προσφέρει πολλά στον ετεροβαρή χαρακτήρα της, θα ήθελα να προσθέσω, χωρίς όμως να θέλω μπερδέψω την εξυπνάδα μία υποτακτικής με την ευφυία του μεγάλου στήθους της.

Αυτό που ήθελα να πω σε ότι κάνατε quote αγαπητέ Τιθών είναι ότι δεν θα πρέπει να πιστέψει ούτε στο ελάχιστο ότι η υποτακτική της ευφίυα είναι ανώτερη από την κυριαρχική εξυπνάδα του κυριαρχικού της. Ότι κυριαρχείται με βλακώδη τρόπο κάποιες φορές που η μόνη αιτιολογία είναι η υποτιθέμενη ασυμμετρία και ένας αδικαιολόγητα υποχρεωτικός σεβασμός προς αυτήν.

 

αν, όπως υποθέτω, με τους όρους «υποτακτική ευφυία», και «κυριαρχική εξυπνάδα» εννοείτε την επάρκεια στον ρόλο αντίστοιχα, τοτε θα συμφωνήσω οτι ο καθένας «κρίνεται» για τον ρόλο του. δεν υπάρχει αξιολογική ταξινόμηση των ρόλων, ούτε εκ των ρόλων.

 

Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω για την περίπτωση που αυτή η αξιολόγηση περιορίζεται στην σχέση και στα ίδια τα μέλη της από τα ίδια τα μέλη της και όχι στα συμπεράσματα κάποιου τρίτου εκτός σχέσης.

 

H παιγνιώδης έκφραση "κούνησέ το μας λιγάκι, τ' όμορφό σου κωλαράκι" πα να πεί "συν Αθηνά και χείρα κίνει", τεσπά ό,τι μπορεί να κουνηθεί, καλό κάνει..!
Τα επιχειρήματα χρειάζονται να λειτουργούν προτροπάδην, τι σταδιάλα..?

 

δεν κατάλαβα ακριβώς, αλλά δεν έχω αντίρρηση.

 

Έστω μερικώς ?

 

το κρίσιμο είναι οτι δεν έχω αντίρρηση στο να διαφωνήσετε.

 

Θα ήταν το ίδιο κρίσιμο με το να διαφωνεί μία υποτακτική σας σε κάτι παρόλα που θα είχατε αντίρρηση ?
Ερωτώ για να έχω μία τάξη μεγέθους.