Εργασία και "χαρά"

Πως;

 

Όπως όλα τα ξεσπάσματα.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες του πώς αντιμετωπίζονται τα ξεσπάσματα της υποτακτικής.
Κάθε ξέσπασμα εξάλλου είναι διαφορετικό.

 

Ενώ καταλαβαίνω τι λες θα ήθελα να ρωτήσω κάτι λίγο προβοκατορικο.

Δεν θεωρείς ότι είναι δική σου υποχρέωση να μην αποξενωνεσαι;
Εφόσον δεν έχει αλλάξει κάτι και δεν έχεις διαφορετικές εντολές/οδηγίες (έστω πέρα από το περίμενε) δεν πρέπει εσύ να "μείνεις στη θέση σου" μέχρι νεωτέρας;

 

Πριν απαντήσω θα παραθέσω το παρακάτω "ανέκδοτο"

========================================================================================
Με ένα γυάλινο βάζο, μερικές πέτρες, λίγα βότσαλα και άμμο, ακόμη δυο τρεις μπιρίτσες ένας
καθηγητής Φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του έχοντας έναν και μόνο σκοπό: Να γεμίσει το βάζο
μπροστά στους μαθητές του. Κάθε φορά, όμως, σταματούσε και τους ρωτούσε: “Είναι γεμάτο το βάζο;”
Μέχρι που έγινε ενοχλητικός με τις επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις του και οι μαθητές άρχισαν να…
απορούν με το παράξενο “πείραμά” του! “Είναι μια διδακτική ιστορία για τη ζωή”, τους είπε γελώντας.
Και μόνο στο τέλος, όλοι κατάλαβαν τι ακριβώς εννοούσε…

Ο καθηγητής πήρε στα χέρια του ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει στην αρχή
με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία.

Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλες ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;

Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από την τσάντα του μερικά μικρά βότσαλα και άρχισε
να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών.

Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;

Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε στα χέρια του λίγη άμμο και άρχισε να την
αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά που υπήρχαν ανάμεσα στις πέτρες
και στα βότσαλα.

Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;

Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν:
- Ναι είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει πήρε δύο μπουκάλια μπίρες, τις άνοιξε και άρχισε
να τις αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου.

Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;

Οι μαθητές αυτή τη φορά γέλασαν και είπαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.

Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας.

Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας: η οικογένεια, ο σύντροφός σας, τα παιδιά σας,
η υγεία σας, οι καλοί σας φίλοι. Είναι τόσο σημαντικά που ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν,
η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.

Τα βότσαλα είναι δευτερεύοντα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας: σπουδές, δουλειά, σπίτι,
αυτοκίνητο, μικρές πολυτέλειες. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο δεν θα υπάρχει χώρος
για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.

Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα: τα πολύ μικρά της ζωής.

Αν βάλεις πρώτα άμμο στο βάζο δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες αλλά ούτε για τα βότσαλα.
Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα δεν θα βρείτε
ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας.

Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τη σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας,
χαρείτε με τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος
για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας…
Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα! Ξεχωρίστε τις προτεραιότητές σας.

Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας, όμως, ρώτησε:
- Καλά, η μπίρα τι αντιπροσωπεύει;

Και ο καθηγητής γελώντας του απαντά:
- Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω. Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία
πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις ότι ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΓΟΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΙΡΙΤΣΕΣ.
========================================================================================

Με άλλα λόγια όπου "Όπου η θεληματικότητα είναι μεγάλη, οι δυσκολίες γίνονται μικρές", που έλεγε και ο
συγχωρεμένος ο Μακιαβέλι (εάν θυμάμαι καλά).

Όσο χρόνο και εάν μας τρώει η εργασία μας, είτε άλλες υποχρεώσεις, εάν πράγματι το θέλουμε, είτε ως Κ,
είτε ως υ, χρόνος θα βρεθεί. Μικρές αποστολές και εντολές από το γραφείο, οδηγίες, ένας "οδικός" χάρτης
βοηθούν ώστε να παραμένει το παιχνίδι και το πάθος ζεστό.

Όλα τα άλλα, είναι δικαιολογίες.

(*) Προσωπικά, εάν συμβεί να με απορροφήσει η δουλεία, οι υποχρεώσεις μου κτλ και
περάσει ώρα χωρίς να δώσω εντολή, να πάρω αναφορά, υπάρχει πρόβλημα. Σημαίνει πως
δεν είμαι εκεί πραγματικά. Απλά παίζω, περνάω την ώρα μου.

 

Μια χαρά το πήγες αλλά στο τέλος μας τα χαλασες.
Αυτό το "όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες " νομίζω δεν χρειάζεται...

Επιπλέον χαράς το κουράγιο όποιου έχει τα κουράγια για παιχνίδια και για πάθη μετά από (πχ) 12ωρα σερί για 1-2 εβδομάδες.

Δεν πιστεύω ότι οι D/s και οι M/s σχέσεις είναι *μονο* πάθος, σεξ και παιχνίδια. Υπάρχουν και άλλα πράγματα..

EDIT - το αστείο με το βιντεακι που περιέγραψες είναι ότι ο τύπος για να φτάσει στη θέση που έφτασε και να μπορεί να μιλάει σε ένα πλήθος και να δίνει τέτοιες συμβουλές και να τον βγάζουν στα γιουτιουμπς, προφανώς και έλιωσε το κορμί του. Οου δι αιρονι.

 

Για χρόνια δουλεύω στους ρυθμούς που αναφέρεις, δεν με εμπόδισε πότε αυτό όταν κάτι ήθελα.
Το να βρίσκω λίγο χρόνο, να δραπετεύσω και να πάρω ενέργεια μέσα από αυτό είναι το ζητούμενο.

Σίγουρα δεν είναι μόνο πάθος, σεξ και παιχνίδια και για αυτό φάνηκα απόλυτος στο τέλος.
Διότι, εάν καταφέρνω και βρίσκω χρόνο να δώσω μια εντολή, να πάρω αναφορά ακόμα και όταν γίνεται
ο πανικός, σημαίνει ότι όλο αυτό δεν είναι καθόλου παιχνίδι.
Αλλά κάτι κατά πολύ ουσιαστικότερο και βαθύτερο.

 

Μάλλον έχεις δίκαιο. Αλλά ξέρεις τι συμβαίνει; Δεν ξέρω πως να το χειριστώ και πως να το προσεγγισω. Ξέρω πως ακούγεται.. Ανωριμο, αλλά φοβάμαι μην υπερβάλω, μην ξεπερασω όρια, καθώς δεν έχουν τεθεί απο τον ίδιο. Δεν ξερω τι ειναι κοκκινη γραμμη και τι οχι. Αν δεν ενδιαφερομουν, προφανως και θα ήμουν πιο χαλαρή και θα πειραματιζόμουν με τα ορια.. Τώρα φοβαμαι μην τα κανω μουσκεμα. (αν λεγεται ετσι..)

(στοχευμένο λίγο Μr E!!!)

 

Στην τελευταια ανάλογη περίοδο 6 μηνες πριν περιπου και με απαιτήσεις δουλειάς 20 ωρα , 24/7 για πανω απο τρίμηνο το να διατηρήσω το πρόγραμμα που υπήρχε πιο πριν ηταν σανίδα σωτηρίας μιας και σε μένα λειτουργούσε σαν σημείο αναφοράς μέσα στον παραλογισμό που επικρατούσε τριγύρω. Σαφως και ηταν λιγότερες οι επαφες απο κοντά αλλά έστω και τηλεφωνικά η σχέση εξακολουθούσε να μένει σχεδόν αναλλοίωτη.

 

Δυστυχώς ή ευτυχώς στη ζωή τα πράγματα είναι άπαξ και αυτό σημαίνει ότι κάνει καθένας ό,τι μα ό,τι καλύτερο μπορεί με τα δεδομένα που έχει κάθε στιγμή. Δεν μπορείς να βάλεις στο pause τίποτε: δουλειά, υποχρεώσεις, έρωτας, οικογένεια κλπ κλπ
Το αποτέλεσμα, δηλαδή το πόσο πετυχαίνεις τη σωστή διαχείριση, έχει λίγη σημασία τελικά. Το μόνο που μετρά στις ανθρώπινες σχέσεις και δη τις ερωτικές είναι η πρόθεση  
Τα παραπάνω δεν τα λέω ελαφρά τη καρδία, έχω φάει σίδερο κι ατσάλι για να τα συνειδητοποιήσω και να τα αποδεχτώ  

 

Νομίζω ότι η διαφωνία μας βρίσκεται στο κατά πόσο ο "λίγος χρόνος" και το "μια εντολή εδώ και εκει" μπορούν να συντηρούν ή πόσο μάλλον να χτισουν μια D/s ή M/s σχέση.

 

Βολεύτηκαν πολλές συνειδήσεις πίσω από την καλή τους πρόθεση.
Σε αντίθεση με σένα,για μένα μετράει το αποτέλεσμα.

 

Όχι καλή μου   Κάποιος που κρύφτηκε και "ξεσκονισε" άρπα κόλλα τη συνείδηση του προφασιζόμενος στον εαυτό του ( ; ) ή και τους άλλους ( ; ) ότι είχε καλή πρόθεση, δεν είχε καλή πρόθεση, άρα...
Να θυμηθώ σε όποια συνάντηση έρθεις να σου δώσω φιλί, να ξέρεις ότι σε συμπαθώ πάρα πολύ μέσα από το γραπτό σου κι ας μη σε ξέρω και άπειρες φορές διαβάζω σε αυτά που γράφεις τον εαυτό μου   Αλήθεια  
Και σε αυτό "για μένα μετράει το αποτέλεσμα". Όμως τότε θέλω απλά να πληγώσω τον εαυτό μου.