Εργασία και "χαρά"

Θεωρώ πως ακριβώς εδώ βρίσκεται η απάντηση σου. Υπάρχουν και άλλα πράγματα. Υπάρχει και η κατανόηση.
Δεν γνωρίζω πολλους ανθρώπους,ειδικά τη σημερον ημέρα, που να κάθονται όλη μέρα, να εισπράτουν και να κάνουν οτι θέλουν. Επίσης λίγοι δουλεύουν 8ωρα...το συνηθες είναι ολο και κάτι παραπάνω...
Μαζί με όλα αυτά, ο καθένας, άλλος λίγο άλλος πολυ, εχει και άλλες υποχρεώσεις.
Προσπαθείς να ανταπεξέλθεις. Κάνεις οτι καλύτερο μπορείς. Θεωρώ πως αυτο εισπράττεται. Αν φτάσω στο αμην, θα το καταλάβει και ο ιδιος πριν του το πω.

Όσο για τα ξεσπάσματα. Έχω ξαναπεί οτι οκ υποτακτικοί, αλλά και άνθρωποι....όπως είπε και ο @espimain ,υπάρχουν και αντιμετωπίζονται.

 

Σ'ευχαριστώ πολύ...δε μπορείς να φανταστείς πόσο... 

 

Μία φίλη μου προσφάτως μου ανέφερε το πόσο πολύ την ξεκουράζει μετά από μία εξοντωτική μέρα να φροντίζει το ζωάκι της, να το ταϊζει, να το κάνει μπάνιο και ύστερα να απλώνεται στον καναπέ κατάκοπη και να το χαϊδεύει καθώς είναι κουλουριασμένο στο πάτωμα.
Δε φαντάζεσαι μου λέει τι ψυχική και αυτομάτως σωματική αγαλλίαση μου προσφέρει... Φαντάζομαι της ανταποκρίνομαι και της κλείνω το μάτι καθότι γνωρίζει για τις ιδιαίτερες ερωτικές μου συναναστροφές.

Το να ανταπεξέρχεται το υ μου στις απαιτήσεις που του θέτω ενώ έχει αρκετές εξωγενείς υποχρεώσεις, είναι το στοίχημα της ουσιαστικής και συνειδητοποιημένης υποταγής πέρα από το πλαίσιο της καύλας και του γεμίσματος καυλοψυχαγωγικού ελεύθερου χρόνου. Εκεί λέω στο υ "Καλώς όρισες στη σχέση Μ/μας."

 

α) την παλεύω ό,τι και να συμβαίνει.
β) δεν αντιδρώ, δεν με ενοχλεί.

Εργάζομαι αδιάλειπτα και ακατάπαυστα από τα πρώτα μου φοιτητικά χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια έχω βιώσει περιόδους με εξαιρετικό φόρτο εργασίας καθώς και περιόδους που τίθενται στόχοι προς επίτευξη κι άλλες πιο ήρεμες. Πιθανόν, επειδή από μικρή ηλικία "αναγκάστηκα" να το διαχειριστώ ή ίσως επειδή είμαι "ελαττωματική", λειτουργώ περίφημα σε περιόδους μεγαλύτερης πίεσης κι αυξημένων υποχρεώσεων. Σα να πρέπει να διεκπαιρεώσω ένα νον στοπ τασκ!

 

Όταν ήμουν μικρός, είχα έντονη αλλεργία στις μέλισσες... ένα μικρό τσίμπημα και έπρεπε να με τρέχουν για κορτιζόνες, δεν τολμούσα να πάω κοντά σε φυτό την άνοιξη. Με το πέρασμα του χρόνου, η αλλεργία μου αυτή αντικαταστάθηκε με μία άλλη: Αυτή της μίρλας.

Επειδή λοιπόν δεν αντέχω την γκρίνια με ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ, απαιτώ την αποχή της από τις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Έτσι συντάσσω ένα απλό μοτίβο: Όταν υπάρχουν απαιτήσεις που αφορούν εμένα, η υ παρουσία οφείλει να κατανοεί ποιες είναι οι βιοποριστικές ανάγκες και να δρομολογεί τις σκέψεις της αναλόγως - με την μείωση του δικού μου χρόνου ενασχόλησης, μειώνονται προσωρινά και οι διαδικαστικές απαιτήσεις μου. Μηδέν λεκτικές ή πρακτικές παροτρύνσεις. Δεν αλλάζει το πρωτόκολλο ή η ουσία της συνθήκης όμως χρειάζεται εστίαση επί του έργου κι αυτό σημαίνει πως η αλληλεπίδραση - αμφίδρομα - χρειάζεται να μπαίνει σε πιο αργό τέμπο. Για τον (λίγο συνήθως) χρόνο που η εργασία το απαιτεί, παράλληλη ηρεμία. Έτσι κι αλλιώς, είναι προσωρινό.

Όσον αφορά τώρα στις απαιτήσεις σε χρόνο του υ προσώπου, αν το αίτιο είναι όντως κάτι που φέρει βαρύτητα (εργασία, ζήτημα υγείας, υπερκόπωση) τότε κατόπιν ανάλυσης των ζητουμένων παραχωρώ την ανάλογη διακριτικότητα και κινούμαι με υπομονή. Καλό κι αισθησιακό να λέμε πως "εκεί που λιώνει από την κούραση πέφτει καλύτερα ο βούρδουλας" όμως από την πείρα μου, δεν υφίσταται λόγος να κλοτσά κανείς ένα νεκρό άλογο (που λένε και οι αγγλόφωνοι). Οπότε κρατάμε το πλάσμα ζωντανό και υγιές κι όλοι είναι ευτυχισμένοι.

 

μια σχεση υπαρχει για να σε ξεκουραζει και να σε χαλαρωνει.αν απλως τη βλεπεις σαν συμπληρωμα για να γεμιζει τα κενα της real ζωης δεν υπαρχει λογος να υφισταται.οσο για τα ξεσπασματα και τις συναισθηματκες φορτισεις ενας/μια πραγματικος/η κυριαρχος πιστευω ξερει πως να κρατησει τις απαραιτητες ισορροπιες!

 

Σε μια τέτοια κατάσταση φαίνεται η συνειδητότητα και η πραγματική υποταγή ενός υ .Μιας και πιστεύω πως το bdsm ειναι κάτι πολυ σοβαρό και όχι απλα παιχνιδάκια ,οφείλω να ανταπεξέλθω .

 

Αγαπημένη μπορείς να ορίσεις το ξέσπασμα;

 

Υπέροχο νήμα @MauveDelastrange,

Ξεκινώντας να πω ότι Είμαι control freak και micro-manager μέχρι κεραίας... Αυτό δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό... 'Ετσι Είμαι και υποχρεωτικά και ένας τέτοιος χαρακτήρας θα δωθεί στο D/s ή το M/s Μου... Για άλλα υπό όλο αυτό μπορεί να είναι εξτρεμιστικά απαιτητικό, για άλλα είναι η χαρά για τη διαρκή φροντίδα τους... 'Αρα ένα από τα πράγματα που Με απασχολούν στην αρχή είναι να διερευνήσω αν υπάρχει συμβατότητα ως προς αυτό, αλλιώς δε θα Ε/είμαστε λειτουργικοί... Οπότε είναι κάπως σαν αυτόματος πιλότος, μία φυσική λειτουργία για Εμένα να είναι οι "κεραίες" Μου παντού απλωμένες και να εκπέμπουν σήμα όποτε το Επιθυμώ... Ως προς αυτή τη συνθήκη, δεν 'Εχω έναν αλλά χίλιους τρόπους, άλλοτε σταθερούς άλλοτε αυτοσχεδιαστικούς, εφευρετικούς και δημιουργικούς ώστε να δίνω στον εαυτό Μου αυτού του είδους την απόλαυση: Να παρακολουθεί, να ελέγχει, να αξιολογεί και να κατευθύνει... Είμαι ταυτόχρονα τυπολάτρισσα... Μου αρέσει να βάζω κανόνες στα πάντα: κίνηση, ομιλία, χρήση αντικειμένων, τρόποι στα πάντα... Κι αυτό μπορεί να το φέρω σε τρομακτικές λεπτομέρειες μέχρι κόμμα και θαυμαστικό... "Ενα σωρό από αυτά δεν απαιτούν τη διαρκή φυσική παρουσία Μου στον ίδιο χώρο με έναν υπό, κάθε τι από αυτά όμως είναι η Παρουσία Μου... Φρόντίζω να καταγράφεται εντός του ως τέτοια άρα και κάθε τι που προστίθεται ή αφαιρείται... Φυσικά λαμβάνω διαρκώς πληροφορίες. Αν αντιληφθώ πχ ότι υπάρχει ανάγκη να συγκεντρωθεί στη δουλειά του και δεν συγκεντρώνεται υπερφοτωμένο όπως μπορεί να είναι από την Παρουσία Μου, τότε η εντολή μπορεί και να είναι : δε θα Με σκεφτείς τις επόμενες 2,4,6,8, ώρες και θα συγκεντρωθείς σε αυτό που πρέπει να κάνεις... Κι αυτό όμως τασκ είναι...

'Οταν έχει εμπεδοθεί αυτό εντός του, τότε όσο φόρτο και να Έχω ή να έχει, απουσία δεν υπάρχει ποτέ... Εκτός αν Επιθυμήσω να την παράσχω ως βίωμα...

Συνήθως δίνω την απουσία Μου για τρεις λόγους: ο ένας ως απόσυρση Κυριαρχίας και αποτελεί ένα άξονα τιμωρίας, ο δεύτερος για λόγους δημιουργίας αντισταθμίσματος στο βαθμό εξάρτησης που ο διαρκής έλεγχός Μου μπορεί να προκαλεί σε ένα υπό. Αν θεωρήσω δηλαδή ότι για τη δική του ψυχική υγεία χρειάζεται μία κάποια σχετική "απαγκίστρωση" και αυτονομία για ένα διάστημα και ο τρίτος στα στάδια που βάζω κατά τη διάρκεια της παύσης του D/s ή του M/s όπου εκεί θέλω να ξαναδώσω χώρο σε ένα υπό, να βρεθεί με τον εαυτό του, να αναλύσει και να αντιληφθεί υπαρξιακά το σύνολο των ερεθισμάτων που δέχτηκε, να δει τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί μέσα από τη συνύπαρξή Μ/μας και να λάβει την ευθύνη της απόφασής του να προχωρήσει σε επόμενο στάδιο μαζί Μου, ή να ζητήσει αποδέσμευση...

Για Εμένα αυτό είναι ένα σύστημα που λειτουργεί, κι επειδή θα μπω να κατακτήσω εντός του τα πάντα, θέλω να Είμαι ταυτόχρονα σίγουρη ότι όταν 'Εχω ολοκληρώσει τη διαδικασία Μου μαζί του, ειδικά αν πρόκειται να τερματιστεί το D/s ή το M/s, θέλω να δω έναν ολόκληρο άνθρωπο να βγαίνει να περπατήσει ελεύθερα στη συνέχεια της ζωής του, πιο δυνατό από ότι όταν ξεκίνησε μαζί Μου και όχι κάποιον ψυχικά και ψυχολογικά κατεστραμμένο...

Α.

 

Σε γενικές γραμμές....όλο το πλάνο που έχεις και λειτούργεις...είναι καταδικασμένο να αποτύχει.Θα σου αναλύσω το βράδυ αν θές γιατί τώρα έχω δουλειά.Αν πιστεύεις οτι πέτυχες ή εξαίρεση στον κανόνα συνέβησε η σε κοροίδευουν βλέποντας την εμμονή που έχεις με τον έλεγχο ώστε να πάρουν αυτο που ζητάνε απο εσένα.