Ερωτική Ποίηση

Στιγμή πορφύρας

Kαμιά σχισμή δεν διευρύνεται χωρίς τον πόθο
Στα κάγκελα του κήπου ανοίγουν τα φτερά τους τα πουλιά
Η γειτνίασις του ποταμού τα προσελκύει
Το πάθος του γυπαετού για το άσπρο περιστέρι
είναι αποκορύφωμα βουνού με χιονισμένη κορυφή
Όταν λυώνουν οι πάγοι τραγουδάμε στις κοιλάδες
Τα νερά μάς μεθούν
Οι κόρες των ματιών μας πλένουν τους θησαυρούς των
Άλλες ξανθές και άλλες μελαχροινές
έχουν στην όψι τους την ανταύγεια των ελπίδων μας
Έχουν στο στήθος τους το γάλα της ζωής μας
Κ’ εμείς στεκόμαστε τριγύρω τους
Παντοτινά κελεύσματα μας περιβάλλουν
Οι θρόμβοι των βουνών πάλλονται και διαλύονται
Τα χιόνια τους είναι τραγούδια της ελεύσεως των νέων χρόνων
Τα χρόνια αυτά είναι η ζωή μας
Μέσ’ στις κουφάλες τους αναπαύονται το μεσημέρι τα πουλιά
Καμιά σχισμή δεν διευρύνεται χωρίς τον πόθο της διευρύνσεως
Καμιά φορά γινόμαστε κλεψύδρες
Κ’ οι σπόγγοι σφαδάζουν για την κάθε μας σταγόνα.

Ανδρέας Εμπειρίκος
Ενδοχώρα
Εκδόσεις Άγρα 1980

 

«Κι ένας ακλόνητος ενεστώτας,
να έχει την αξίωση να τον ερωτευτώ
σε χρόνο αόριστο..»
Μ. Μ

 

Πλησίασε τώρα

Πλησίασε τώρα που τα νερά ανεβαίνουν
Πλησίασε τώρα
Η ομίχλη μάς κρύβει απ' τα περιττά βλέμματα
Κι ο πάγος σκέβρωσε τα τελευταία ίχνη
Των ξένων που πέρασαν
Έτσι κανείς δε θα μας δει
Πρόσωπο με πρόσωπο
Όπως θα με ξεντύνεις
Γυμνόν αλλόφρονα κι ωραίον
Θα μαζέψω όλες τις μέρες
Θα περπατήσω πάλι στα ίδια σπίτια
Θ' ανασάνω πάλι τη θάλασσα
Και με την τελευταία δύναμη
Θα ξεκρεμάσω απ' τις μέρες τα σπίτια τη θάλασσα
Όλα μου τα δάκρυα
Όλα μου τα βήματα
Όλες μου τις ανάσες
Θα στα δώσω
Για να υπάρξω

Αλέξης Τραϊανός, Φύλακας ερειπίων - Τα Ποιήματα, εκδόσεις Πλέθρον

 

Το βρακί

Σε παρακαλώ.
Να με πιστεύεις όταν σου λέω ιστορίες.
Το βρακί είναι ένοχο.
Όχι εγώ!
Ήθελε να βγει να ξεσκάσει.
Έτσι αφημένο στα πλυμένα
να ονειρεύεται συνουσίες...
Βαρέθηκε.
Στη βρομιά ταιριάζει να είναι βρεγμένη.
Το ότι βρέθηκε στα πόδια μου ήταν μια σύμπτωση ανάγκης.
Ήταν οι μέρες οι ζεστές που εμείς κρυώναμε.
Θέλω να ξέρεις πως το έπλυνα.
Τώρα να με πιστεύεις όταν σου λέω...
Σ' αγαπάω

| Ειρήνη Μαργαρίτη | Το βρακί |
Φλαμίνγκο | Μελάνι 2014 |

 

Από τότε που γεννήθηκα
είμαι στολισμένη για τον ερχομό σου
Δέκα χιλιάδες μέρες πέρασαν
κι όλο πηγαίνω να σε συναντήσω
Οι χώρες στένεψαν
τα βουνά χαμηλώνουν
τα ποτάμια λίγνεψαν
Το κορμί μου μεγάλωσε με ξεπέρασε
απλώνεται απ’ την αυγή ως το λυκόφως
σκεπάζει όλη τη γη
Όποιο δρόμο κι αν πάρεις
θα περπατήσεις επάνω μου
"Μαλαισιακά Τραγούδια"
-Yvan Goll-
Μετάφραση: Ε. Χ. Γονατάς

 

«Θα ήθελα να μην αφήσει πίσω της άλλο ψίθυρο η ζωή μου από τον ψίθυρο του τραγουδιού εκείνου που αγρυπνεί, ενός τραγουδιού για να ξεγελαστεί η αναμονή. Ανεξάρτητα με ό,τι συμβαίνει ή δεν συμβαίνει, η αναμονή είναι κάτι θαυμάσιο»
L' AMOUR FOU _ Ο ΤΡΕΛΟΣ ΕΡΩΣ
ANDRE BRETON _ ΑΝΤΡΕ ΜΠΡΕΤΟΝ
ΥΨΙΛΟΝ/ΒΙΒΛΙΑ
Σειρά ΥΨΙΚΑΜΙΝΟΣ
ΙΟΥΝΙΟΣ 1999
Μετάφραση Κουμανούδης Ν. Στέφανος
Επιμέλεια Καλοκύρης Δημήτρης

 

«Εγκόσμια λάθη, απόκοσμα πάθη.
Κι εγώ ακόρεστα, σε όλα να συμβαίνω..»
Μ. Μ.

 

Κι εγώ ακόμη μια έκδοση να περιμένω  

 

| Για κείνον ξημεροβραδιαζόταν κουλουριασμένη μέσα στα φύλλα, για κείνον ξέσκιζε τα μάγουλά της μέσ’ στο μεγάλο φως του καλοκαιριού, για κείνον εσακάτεψε τα ωραία της νιάτα. Αυτά, όσο και να μην τους έδωσε ποτέ του μιας δεκάρας σημασία, κανείς δεν του τα παίρνει, για κείνον έγιναν. |
Στρατής Τσίρκας "Ακυβέρνητες πολιτείες, Νυχτερίδα"
εκδόσεις Κέδρος, Δεκέμβριος 2012

 

Έλα κοντά μου. Δεν είμαι η φωτιά.
Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια.
Τις πνίγουν οι νεροποντές.
Τις κυνηγούν οι βοριάδες.
Δεν είμαι η φωτιά.

Έλα κοντά μου. Δεν είμαι ούτε ο άνεμος.
Τους ανέμους τους κόβουν τα βουνά.
Τους βουβαίνουν τα λιοπύρια.
Τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί.
Δεν είμαι ο άνεμος.

Έλα κοντά μου. Δεν είμαι ούτε ο ωκεανός.
Τους ωκεανούς τους δαμάζουν οι Τρίτωνες.
Τους ημερεύουν οι ζέφυροι.
Τους μαγεύουν οι σειρήνες. Όχι.
Δεν ειμ’ ωκεανός.

Έλα κοντά μου. Δεν είμαι ούτε λιμάνι.
Δε σου τάζω την απανεμιά.
Ούτε τις γλυκές ισημερίες,
και τις αλκυονίδες ζεστασιές.
Δεν είμαι λιμάνι.

Εγώ… Δεν είμαι…
Παρά ένας κουρασμένος στρατολάτης.
Ένας αποσταμένος περπατητής…
Που ακούμπησε στη ρίζα μιας ελιάς
για ν΄ακούσει το τραγούδι των γρύλων.
Και αν θέλεις…
Έλα να τ’ ακούσουμε μαζί.

Ερωτικό Κάλεσμα
Μενέλαος Λουντέμης

 

Έρθης δεν έρθης
Κωστής Παλαμάς

Έρθης δεν έρθης, εγώ θα σύρω
ταργά τα πόδια γοργά ως εκεί,
το κουρασμένο κορμί να γείρω
στην έρμη πέτρα τη μυστική.
Και θα προσμένω και θα πεθαίνω
και θανασταίνομαι -μιλώ, μένω-
με τη μιλιά σου•
έρθης δεν έρθης, θα σ' αγκαλιάζω
και με τη σκέψη μου θα ταιριάζω
τη ζωγραφιά σου.
...