Ερωτική Ποίηση

| Άννα Αχμάτοβα | από το Ρέκβιεμ|
μετάφραση Άρης Αλεξάνδρου |
Έτσι κι αλλιώς θα ‘ρθείς, γιατί όχι τούτη τη στιγμή.
Σε περιμένω, αδύνατο να επουλωθεί το τραύμα.
Όλα τα φώτα τα ‘σβησα κ’ η πόρτα μου ανοιχτή
να μπεις εσύ καθημερνός και σπάνιος ως θαύμα.
Όποια μορφή σ’ αρέσει πάρε για να ‘ρθείς
σαν βλήμα εισόρμησε και σκότωσέ με
ή μ’ ένα ζύγι ζύγωσε σαν έμπειρος ληστής...

 

Νὰ σοῦ γλείψω τὰ χέρια, νὰ σοῦ γλείψω τὰ πόδια –
ἡ ἀγάπη κερδίζεται μὲ τὴν ὑποταγή.
Δὲν ξέρω πῶς ἀντιλαμβάνεσαι ἐσὺ τὸν ἔρωτα.
Δὲν εἶναι μόνο μούσκεμα χειλιῶν,
φυτέματα ἀγκαλιασμάτων στὶς μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριὰ σπασμῶν.
Εἶναι προπάντων ἐπαλήθευση τῆς μοναξιᾶς μας,
ὅταν ἐπιχειροῦμε νὰ κουρνιάσουμε σὲ δυσκολοκατάχτητο κορμί.

Έρωτας
Ντίνος Χριστιανόπουλος

 

Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα
είδα το βράδυ αυτό.
Κάποια χρυσή, λεπτότατη
στους δρόμους ευωδιά.
Και στην καρδιά
αιφνίδια καλοσύνη.
Στα χέρια το παλτό,
στ' ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη.
Ηλεκτρισμένη από φιλήματα
θα 'λεγες την ατμόσφαιρα.
Η σκέψις, τα ποιήματα,
βάρος περιττό.
Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε
το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιάν ανέλπιστη χαρά,
για ποιές αγάπες
για ποιό ταξίδι ονειρευτό.
| Κώστας Καρυωτάκης | από την πρώτη ενότητα της συλλογής Ελεγεία και σάτιρες, 1927 | Ποιήματα και πεζά, Ερμής |

 

Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο.
Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει.
Τα πιο όμορφα παιδιά
δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα.
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις »έχουμε ζήσει ακόμα.
Κι αυτό που θέλω να σου πω,το πιο όμορφο απ’ όλα,
δε σ’ τό ‘χω πει ακόμα.

Η πιο όμορφη θάλασσα – Ναζιμ Χικμετ

 

Έχουμε πολύ ταξιδέψει
το σώμα σου κι εγώ
έχουμε φανταστεί
όσα ένα σώμα κι ένα εγώ
μπορούν να φανταστούν.

Το σώμα μου κι εγώ
έχουμε ονειρευτεί
το σώμα σου σε στάσεις
πού ποτέ σου δε φαντάστηκες.

Δεν έχεις θέση τώρα
τί ζητάς
ανάμεσα σε μένα
και στο σώμα σου.

Το σώμα σου κι εγώ, του Γιάννη Βαρβέρη

 

Θα μπορούσα

Θα μπορούσα ώρες ολόκληρες να ρουφώ
την αναπνοή σου αμίλητος ακούγοντάς σε
να μιλάς σαν ήχος βροχής σε λουλούδι
για θέματα αδιάφορα. Τόσο λίγο καταλαβαίνει
ο ένας τον άλλον, αλλά, ξέρεις, φθάνει
να βλέπω τό χέρι σου να γυρνά
μια σελίδα βιβλίου μισοφωτισμένο απ’ τη λάμπα
ή την πλάτη σου να σκεπάζει την κάμαρα
και να σωπαίνω. Ο χρόνος έφερε
αυτό το απροσδόκητο μέσα μου:
σ’ έλαμψε τίμια και τώρα σε νιώθω
σαν πράσινη φωτιά να μεγαλώνεις.
Αθόρυβα που πατά η νύχτα, προνοητική
για ό,τι αφέθηκε ανεκπλήρωτο ή ανείπωτο.

Ανδρέας Αγγελάκης

 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ
"ΜΙΑ ΡΙΞΙΑ ΖΑΡΙΩΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ"
ΑΙ ΓΕΝΕΑΙ ΠΑΣΑΙ
ή Η ΣΗΜΕΡΟΝ ΩΣ ΑΥΡΙΟΝ
ΚΑΙ ΩΣ ΧΘΕΣ
(1984)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΚΑΡΟΣ
Όχι
Δεν είναι το "art pour l' art"
Η ανωτέρα εκδήλωσης των ποιητών και των ανθρώπων
Ούτε ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός που είναι απλώς πολιτική
Ούτε η τέρψις τάξεων προνομιούχων
Δεν είναι αυτά ο προορισμός των ποιητών
Γιατί δεν είναι δυνατόν
Με την αφηρημένη μόνον ομορφιά
Ή με την συμβατικώς παραστατική
Ή με το "όπερ έδει δείξαι" μόνον ή το "γαρ"
Να αντικατασταθούν ή να πνιγούν των ενορμήσεων οι ώσεις
Αφού ο λόγος δεν είναι λογική
Αφού το κάλλος δεν είναι αισθητική
Και το καλόν δεν είναι ηθική
Αφού "un coup de dés jamains n' abolira le hasard"
Αφού εν σπερματόζωον μονάχα αρκεί
Να γονιμοποιηθή το ωάριον της γυναικός ή ο λόγος
Αφού μόνον ο έρωτας τον θάνατον νικά
Θα 'ναι η ποίησις σ π ε ρ μ α τ ι κ ή
Απόλυτα ερωτική
Ή δ ε ν θ α υ π ά ρ χ η.

 

Εγώ είμαι της θύελλας
γι’ αυτό σ’ αγαπώ
είμαι της λαίλαπας
γι’ αυτό σ’ αγαπώ
είναι που εντός μου είσαι η δίνη
είναι που έσπασες τον άξονα
που κράταγε την τάξη
κι όλα γίναν ιαχές
νικηφόρα έξαλλα φωνήεντα
γι’ αυτό σ’ αγαπώ.

Έκτωρ Κακναβάτος
Του Έρωτα
Ποιήματα 1943 - 1987
Εκδόσεις Άγρα

 

Βύρων Λεοντάρης
Από την ενότητα Επέκεινα
[...]
Έμπλεος από σένα
πώς κι από πού να σε φωνάξω;
Χύνεται μέσα μου η φωνή μου
και δεν μ' ακούς και δε μ' ακούω
και σε ζητώ και δε σε βρίσκω
γιατί είσαι όπου είμαι
κι είμαι όπου είσαι
και κανείς μας δεν είναι όπου είναι.
Απροσδιόριστοι στον κόσμο.
Ένα κυμάτισμα είμαστε ένα τρέμισμα
- έρωτα το είπαν
ποίηση το είπαν...
Ας ήταν να βρεθούμε
έξω από μένα
έξω από σένα
γιατί περνάει η ώρα και βραδιάζω.
Στα δυτικά μου πάντα ήθελα να 'σουν
να μου γνέφεις
απ' τα βαθιά των ημερών.
Από την συλλογή "Έως..."
εκδόσεις Νεφέλη, 2003

 

Η αύρα σου μου λέει ότι θα έρθει η στιγμή
που θα ανοίξει και πάλι ο καιρός
και οι δρόμοι και οι φράσεις,
πως θα βρεθεί η λέξη - κλειδί,
που έρχεται, που προστάζει, που αποσαφηνίζει,
και θα κάνει να υπάρξει κι άλλο καλοκαίρι.

Μαρία Μήτσορα

 

Ντίνος Χριστιανόπουλος (20 Μαρτίου 1931 - 11 Αυγούστου 2020)

Αναστολή
Ό,τι ονειρεύτηκα τόσα και τόσα βράδια,
ό,τι πεθύμησα με τόση αλλοφροσύνη,
ό,τι σχεδίασα με τόσο πυρετό,
μόλις σε δω, γλυκιά μου εξουθένωση,
στα μάτια και στα χείλη το αναστέλλω,
γιατί μονάχα όταν τα χέρια μου σε χάνουν,
η πονεμένη φαντασία μου σε κερδίζει.

| ΠΟΙΗΜΑΤΑ | από τη συλλογή Ξένα Γόνατα - 1957 | έβδομη έκδοση - Ιανός Θεσσαλονίκη - 2014 |

 

Πνοή και ζωή μου μοναχή! Το ξέρεις πως εδώ όλα είν’ Εσύ, κι η γη κι η θάλασσα και τα βουνά κι ο αέρας, όλα…, όλα, ζωή και όνειρο είσ’ Εσύ! Μα η Παρουσία είν’ ακόμα τόσο πιο βαθιά σε τούτη τη σιωπή, που δεν μπορεί να τη μετρήσει ο λόγος. Είν’ ακόμα πιο βαθιά και πιο βαθιά. Τη νύχτα ονειρευόμουνα πως μου φυτρώσανε φτερά στους ώμους και πετούσα ελεύθερα από πάνω από τη θάλασσα, σα γλάρος, να ’ρθω να Σε βρω… 24 Φεβρουαρίου 1946, Φανερωμένη της Σαλαμίνας
ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΝΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΑΝΝΑΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ
ΙΚΑΡΟΣ Σεπτέμβριος 2009