Ερωτική Ποίηση

Αυτό το "νείρομαι" όλα τα λεφτά!

 

| e.e.cummings |
Μ' αρέσει το σώμα μου όταν είναι με το
σώμα σου. Είναι κάτι εντελώς πρωτοφανές.
Μύες καλύτεροι και νεύρα περισσότερα.
Μ' αρέσει το σώμα σου. Μ' αρέσει αυτό που κάνει,
πώς το κάνει.
Μ' αρέσει να νιώθω τη σπονδυλική σου
στήλη και κάθε κόκκαλο του σώματός σου,
και την τρεμουλιαστή σφιχτο-απαλότητα
και αυτήν που εγώ θα ξανά και ξανά και ξανά φιλήσω,
μ' αρέσει να φιλώ αυτό κι εκείνο πάνω σου,
[...]
Και μάτια μεγάλα ερωτο-ψίχουλα,
και ίσως μ' αρέσει η συγκίνηση
κάτω από μένα εσύ πρωτοφανής
| Ερωτικά Ποιήματα | μετάφραση Χάρης Βλαβιανός - Γιάννης Δούκας | εκδόσεις Πατάκη |

 

ΙΙΙ.
[...]
Αποφάσισα να σε φυλακίσω εδώ
Στην τελεσίδικη ερημιά
Αυτού του ελλιπέστατου βιβλίου
Μη έχοντας τίποτε καλύτερο να κάνω
Απ' το να ψηλαφώ προσεκτικά
Με τα πολλά χέρια μου
Στις σελίδες του
Αυτές τις χαμογελαστές κόκκινες κηλίδες
Πάνω στο άσπρο χαρτί
Που ήταν τελικά
Μόνο εσύ
Σε λέξεις

ΙV.
Είσαι το πιο όμορφο μέρος
Για να είναι κανείς νέος

Ποιήματα από το βιβλίο του Σταύρου Σταυρόπουλου με τίτλο "So long, Marianne / Ποιήματα στην Μαρία", εκδόσεις Σμίλη

 

ΤΑ ΦΤΕΡΑ

Έτσι που ολοένα μιλάς
τα λόγια σου δένουν γύρω μου φωτεινούς κύκλους.
Όσο απλώνω τα χέρια, τυλίγομαι σ’ αόρατο δίχτυ.
Όταν σωπαίνεις, είσαι πια ανυπεράσπιστη∙
μια ευωδιά σάρκας απλώνεται, τα ρούχα
γλιστρούν στο πάτωμα, τα χείλη τρέμουν και ριγούν.
Όμως την ώρα εκείνη φυτρώνουν στο κορμί σου
δυο κάτασπρα φτερά και σ’ ανυψώνουν.

Νίκος Γρηγοριάδης, από την συλλογή Δειγματοληψία Α', 1981

 

Εκείνοι που μας παίδεψαν

Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιο πολύ
όμως η δική σου τρυφερότητα πόσον καιρό ακόμα θα βαστάξει;
Ό,τι μας γλύκανε το ξέπλυνε ο χρόνος και η συναλλαγή,
εκείνοι που μας χαμογέλασαν βουλιάζουν σε βαθιά πηγάδια
και μείναν μόνο εκείνοι που μας πλήγωσαν,
εκείνοι που αρνήθηκαν να τους υποταχτούμε.
Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν πιο πολύ.

Ντίνος Χριστιανόπουλος (1955)
Ποιήματα, εκδόσεις Διαγώνιος
Θεσσαλονίκη 1992

 

…

 

Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

 

“Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.
[…]
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.”

Μαρία Πολυδούρη

 

| Αλέξης Τραϊανός |
Πλησίασε τώρα που τα νερά ανεβαίνουν
Πλησίασε τώρα
Η ομίχλη μας κρύβει απ’ τα περιττά βλέμματα
Κι ο πάγος σκέβρωσε τα τελευταία ίχνη
Των ξένων που πέρασαν
Έτσι κανείς δε θα μας δει
Πρόσωπο με πρόσωπο
Όπως θα με ξεντύνεις
Γυμνόν αλλόφρονα κι ωραίον
Θα μαζέψω όλες τις μέρες
Θα περπατήσω πάλι στα ίδια σπίτια
Θ’ ανασάνω πάλι τη θάλασσα
Και με την τελευταία δύναμη
Θα ξεκρεμάσω απ’ τις μέρες τα σπίτια τη θάλασσα
Όλα μου τα δάκρυα
Όλα μου τα βήματα
Όλες μου τις ανάσες
Θα στα δώσω
Για να υπάρξω
| Πλησίασε τώρα (Οι μικρές μέρες, 1973) | Φύλακας ερειπίων - Τα ποιήματα | εκδόσεις Πλέθρον |

 

Οι εραστές βρίσκουν μυστικά σημεία
μέσα στον βίαιο κόσμο
όπου συναλλάσσονται με την ομορφιά.

Η Αγάπη καλεί - παντού και πάντα.
Είμαστε ουρανοδέσμιοι,
Έρχεσαι;

Επιλεγμένα Ποιήματα, Τζελαλαντίν Ρουμί

 

[ ... ]
Αν έρθεις απόψε στην κάμαρά μου,
θα ρίξω το πεινασμένο κοπάδι των πόθων μου
σε κάθε γωνιά του κορμιού σου,
σε κάθε μυστικόπαθη κοιλότητά του θα σκάψω
το καυτό πέρασμα της λύτρωσης,
στη γλώσσα σου θα πω ψιθυριστά χίλια τραγούδια,
στις ρίζες των μαλλιών σου
θα σπείρω ένα σμάρι επιθυμίες,
στις κόρες των ματιών σου θα σκαλίσω
τον πόθο μιας νέας συνάντησης
και στα χείλη σου θα ζωγραφίσω
ένα μόνιμο και απόλυτα δικό σου χαμόγελο.
[ ... ]
| Τα κεραμίδια στάζουν | ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ | εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ | Δεκέμβριος 1991

 

Ο ΑΦΡΑΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ
Όσο ο σφυγμός σου θα ρυθμίζει τους χτύπους της καρδιάς μου
Όσο η ίριδα των ματιών σου θα πολλαπλασιάζει την παρουσία σου
Όσο θα πλέω επάνω στο μετάξι του κορμιού σου
Όσο τα χείλη σου θα θωπεύουν τον ύπνο μου
Όσο ο ουρανός θα κατεβαίνει ως τις αιχμές του στήθους σου
Όσο το σμάλτο της σελήνης θα στεφανώνει την κόμη σου
Δε θα φοβούμαι μήπως κατρακυλήσω στην άβυσσο

Τάκης Βαρβιτσιώτης - "Μικρά ερωτικά εγκώμια"
εκδόσεις ΑΡΜΟΣ, Δεκέμβριος 2002