Ερωτικό παιχνίδι: Μα τι είναι επιτέλους;

για πόσο; : ))

 

Για μαζόχο με πέρασες μου φαίνεται. Εγώ είμαι κερδοσκοπική εταιρεία       για ποιό λόγο να ξεφορτωθώ την τελειότητα ; Αν με καυλώσει και καμιά άλλη (δύσκολο) θα πώ της τελειότητας να την ξετρυπήσουμε παρέα           Μεγάλα παιδιά είμαστε   Ε κάποια στιγμή, θα ρθει και η ώρα μου, δεν θα μου σηκώνεται πιά  

Οπότε η απάντηση σου είναι ... για όσο με παχαίνει   Στόχος μου είναι να γίνω 120 κιλα. Μου λείπουν 30          

 

Όχι όχι μην ανησυχείς!! Είμαστε bulletproof      

Καταλαβαίνω αυτό που λες πάντως. Αλλά διαφωνώ.

 

@bumblebee ZZZZzzzzzzz έχω την υποψία πως δεν αναφερόμαστε στο ίδιο πράγμα

 

Ε να σου μαγειρεύουμε εκ περιτροπής κάθε βδομάδα να στηρίξουμε την προσπάθεια...χαχαχαχχα

 

Το "ερωτικό παιχνίδι" ποικίλει από D/s σχέση σε D/s σχέση, καθότι ο κάθε άνθρωπος έχει τα αρνητικά και τα θετικά του χαρακτηριστικά. Πολλές φορές στο παρελθόν έχω πιάσει τον εαυτό μου να λειτουργεί "σαν υπερκαταναλωτής σεξουαλικών υλικών", κοιτάζοντας στην εκάστοτε υποτακτική κάτι διαφορετικό. Πχ: τρόπος ντυσίματος, τρόπος συμπεριφοράς, στήθος κτλ. Μέχρι και πριν από λίγο καιρό δεν μου είχε περάσει από το μυαλό πως το "ερωτικό παιχνίδι" μπορεί να μην είναι συνδεδεμένο με τα σεξουαλικά "αγαθά" που μπορεί να προσφέρει η εκάστοτε υπό.

Οσο ζεις μαθαίνεις, ωστόσο λέει ο θυμόσοφος λαός και φαίνεται πως έχει απόλυτο δίκιο. Πλέον, πιστεύω ότι δεν υπάρχει καλύτερο "ερωτικό παιχνίδι" από το να έχεις αγκαλιά την υπό σου και να νιώθεις στην ανάσα της την ανάγκη της να σε υπηρετήσει, να υποταχθεί, να κάνει ο,τιδήποτε προκειμένου να σε ευχαριστήσει. Νομίζω, αυτό είναι το υπέρτατο νόημα της Κυριαρχίας/υποταγής: να την νιώθεις ήρεμη στην αγκαλιά σου και έτοιμη να "γκρεμίσει" τον εγωισμό της και να σπάσει τα όποια όριά της, προκειμένου να σε ικανοποιήσει. Η αγκαλιά της πλέον μου δίνει δύναμη, ώστε να ξεκινήσει το κάθε "ερωτικό παιχνίδι", το οποίο θα έχει σίγουρα ως κατάληξη: το μελάνιασμα!

P.s Έτσι, μ’ αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες μας, σα να είναι βάρος. Και μάς είναι βάρος. Γιατί δε ζούμε… κατάλαβες; Όλο κοιτάμε το ρολόι! Να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ’την αρχή.

Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν «αξίες», σαν «ανάγκες», σαν «ηθική», σαν «πολιτισμό».

Χρόνης Μίσσιος

 

Για όσο .. !

 

Νομίζω καταλαβαίνω τι εννοείς.
Για κάποιους, αλήθεια είναι, η ματαιότητα είναι διεγερτική (ότ-αν δεν είναι βολικό άλλοθι). Εγώ την αντιμετωπίζω ως κατασκεύασμα.
Το "ερήμην μας" δεν είναι απαραίτητα κακό. Μπορεί να είναι και διεγερτικό.

*ελπίζω να μιλάμε για το ίδιο παιχνίδι  

 

Συμφωνώ, συμφωνώ και συμφωνώ!
Σκέψου όμως και το άλλο -σπάνιο, αλλά όχι αδύνατο- σενάριο, όπου βρίσκουμε τη διέγερση σε άλλες εντρύφειες, όχι κατ' ανάγκη ερωτικές, και μεταγγίζουμε πάθος και διέγερση στη σχέση μας. Προϋπόθεση βέβαια είναι ο σύντροφός μας να μη βλέπει ανταγωνιστικά τις άλλες μας ενασχολήσεις.

 

Αυτό πρέπει να μπει στο νήμα - Καύλωσε με αν μπορείς      
Είμαι πολυφάγορους  

 

σπάνιο; η ζωή μου όλη : )

μόνο μη μου πειράξετε την ανασχόληση με τις τέχνες, είναι ο μοναδικός έρωτας που δεν με διαψεύδει ποτέ, κι επιστρέφω πάντοτε σώα κι αβλαβής.