Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Κατά καιρούς έχουν αναρτηθεί στο forum εγχειρίδια και κανόνες για μια «ορθόδοξη» BDSM σχέση όπως επίσης έχουν εκφραστεί και οι «αναθεωρητές» απέναντι στην απολυτότητα του «ευαγγελίου».
Στην πρώτη περίπτωση οι εκφραστές της «ορθοδοξίας» οδηγούν στο πυρ το εξώτερον εκείνους που δεν διάγουν ζωή πιστού «ορθοδόξου» και στην δεύτερη περίπτωση πρόβαλεται το επιχείρημα πως το BDSM ανήκει στην προσωπική, ιδιωτική σφαίρα του καθενός, κι έτσι ανάλογα με το πως το αντιλαμβάνεται κανείς το βιώνει κιόλας. Αφού το BDSM είναι μια συναινετική διαδικασία ο καθένας ορίζει και το πλαίσιο της σχέσης του κατά το δοκούν.

Και στις δύο περιπτώσεις η ηδονιστική διαδικασία βάζει το λίθο της ανέγερσης του οικοδομήματος μιας σχέσης.

Είναι όμως αρκετή, μέσα από το πρίσμα είτε του «ευαγγελίου» είτε του «ιδιωτικού σχετικισμού», προκειμένου να σπάσει κανείς την περίμετρο και να σουλατσάρει στο κέντρο του κύκλου; Αρκεί η ηδονιστική έκφραση για να ορισθεί μια σχέση;

Μέλημα ενός BDSM ζευγαριού δεν είναι και η αποvanilloποιήση του;

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό πρακτικά και ουσιαστικά;

Είναι το «vanilla» μια ηδονιστική έκφραση που δεν κατανοεί την «ανάγκη» ύπαρξης Του/Της Κυρίαρχου και του /της υποτακτικού/ης και μόνο; Ή είναι και έκφραση του σύνηθους μικροαστισμού – κυρίαρχου πολιτισμού- που γαλουχεί κι αντικατροπτίζει όλη την κοινωνία;

Ο De Sade είναι κάποιος που μας ανεβάζει απλά και μόνο την λίμπιντο; Μας δίνει μήπως άλλοθι για τα ενδόμυχα ενοχικά σύνδρομα που εκπορεύονται από την κυρίαρχη vanillo-ηθική; Ή μπορεί και να «διαστρέφει» επί της ουσίας τη σκέψη μας, τοποθετώντας την απέναντι και πέρα από μια -άλλοτε συγκροτημένη κι άλλοτε συγκεχυμμένη- vanilla-ηθική;

Είναι το BDSM μια στάση ζωής και δη ερωτικής, ένας τρόπος του «σκέπτεσθαι»/ «αισθάνεσθαι», ή απλώς ένα life style απόλυτα ενταγμένο μέσα σε αυτήν την vanilla ηθική, διατηρώντας μόνο ένα προσωπείο «εναλλακτικότητας»;
Αν δεν είναι vanillo-σκέψη, τότε το BDSM μπορεί να αποτελέσει «κίνημα»;

Παρακολουθώ το forum εδώ κι αρκετά χρόνια κι ομολογώ πως βοήθησε να ανοίξουν καινούρια πεδία και στον ηδονισμό μου και στην σκεψη μου. Γι’ αυτό κι επιμένω να συνεχίζω να το παρακολουθώ. Παρατηρώ όμως, μέσα κι από την διαδρομή μου αλλά και μέσα από τις τοποθετήσεις των μελών, πως στο μεγαλύτερο μέρος της η BDSM μας «κοινότητα» πάσχει από vanillιαση... ως μία γνήσια μικρογραφία της μικροαστικής μιζέριας του πολιτισμού μας, που διαξιφίζει παθιασμένες απόψεις- αντιπροσωπευτικές όλων των διαφορετικών πολιτικών «-ισμών» μέσα από τους οποίους ο καθένας εξηγεί το δικό του BDSM...

Εκτός από κάποιες εξαιρέσεις η «κοινότητα» αδυνατεί να εμβαθύνει σε ένα κινηματικό BDSM.

Όποιο νεο-εισερχόμενο μέλος μπεί στον κόπο να εγγραφεί βομβαρδίζεται αυτοστιγμής με πληθώρα νημάτων που βρίθουν από «φράξιες», «παρεούλες» κι ανούσιες αντεγκλήσεις επί παντός επιστητού, κυριαρχείται δηλαδή από την vanilla ηθική και τον πολιτισμό που φέρει αυτού του είδους ο μη-διαλογικός «διάλογος». Αδυναμία διαλόγου ουσιαστικού και νήματα γεμάτα από παραθέσεις επί παραθέσων που κουράζουν από την μια κι από την άλλη αποτελούν προσωπικές έριδες και μόνο. Ο κόπος που έχει να καταβάλλει κανείς για να συναντήσει και να συναντηθεί με τη μη vanilla σκέψη – στάση – πολιτισμό, είναι πολύ μεγάλος. Ευτυχώς υπάρχουν και οι ουσιαστικές τοποθετήσεις που με τη σκέψη και τα ερεθίσματα που προκαλούν, εμπλουτίζουν αυτή την διαδυκτιακή «κοινότητα» και της προσδίδουν την σημαντικότητα της.

Κι ενώ η «κοινότητα» μπορεί να μαλακίζεται ευχάριστα όταν διαβάζει την «Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ», αναρωτιέμαι πως γίνεται να αδυνατεί σε μεγάλο βαθμό να συλλάβει τις ρωγμές που ανοίγει το κείμενο στο ψεύτικο φωτοστέφανο που σφετερίζεται το άτομο στην αστική κοινωνία.

Μήπως το Ελληνικό BDSM είναι τελικά ένα ξενόφερτο προιόν που αδυνατεί να μετατραπεί σε κίνημα επειδή δεν φέρει δομικές ανατροπές στη σκέψη αλλά εξυπηρετεί τις ανάγκες του μικροαστισμού και της vanillοζωής μας, βάζοντας το αλατοπίπερο;

Αν όμως κανείς το αναλογιστεί, η δόμηση μιας σχέσης στα πλαίσια του M/s από μόνη της αποτελεί μια αντισυμβατική και «ανήθικη» συμπεριφορά, δομικά αντίθετη με την ηθική της κοινωνίας.

Πως θα σταθεί και θα είναι ευτυχισμένη μια τέτοια σχέση αν προηγουμένως εκεινοί που τη βιώνουν δεν είναι απαλλαγμένοι από την vanilla ηθική τους και το μικροαστισμό του περίγυρου τους;

Αρκεί ένα dungeon κι ένα dress code και το «ευαγγέλιο» για να νοιώσουμε πως ανήκουμε σε μια «κοινότητα» που κατά τα άλλα «διαφέρει» και «σπάει» τις γραμμές της ηθικής;

Αν αρκεί όλα καλά, αν όχι τότε δεν μπορούν τα παραπάνω να συνιστούν το ζητούμενο μιας BDSM «κοινότητας».

Το ερώτημα είναι πως μπορεί να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος που θα στοχεύει στην συμφωνία πως το BDSM μπορεί να αποτελέσει ερωτικό- φιλοσοφικό- πολιτικό- «κίνημα».
Σε διαφορετική περίπτωση απλά θα συνεχίσουμε να γυρίζουμε γύρω από την ουρά μας αποδυκνείοντας για μια φορά ακόμα πως δεν κάνουμε τίποτε παραπάνω από το να καυλώνουμε «διαφορετικά» αναπαράγωντας το μοντέλο που το life style επιβάλλει, με κραυγές, διαφωνίες και πλήρη αποδοχή της μίζερης ζωής μας.

Τι είναι εκείνο που θα μπορούσε να προσδώσει ένα κινηματικό χαρακτήρα στο BDSM;
Σίγουρα δεν είναι το εισαγόμενο αμερικάνικου τύπου BDSM με τα σεξιστικά του στοιχεία, και τις life style επιταγές. Κάτι τέτοιο είναι ανούσιο κι επιδερμικό αν συμφωνήσουμε ότι η vanilla κατάσταση σχετίζεται και με την επιφάνεια.

Αυτό που θα μπορούσε ίσως να προσδώσει ένα κινηματικό χαρακτήρα είναι το πνεύμα του De Sade που καταδεικνύει την προκατάληψη όπου αυτή υπάρχει, την έλλειψη λογικής, τον αυτοπεριορισμό - υποταγή του ατόμου στη θρησκεία και την ηθική της, που κρατούν το άτομο μακριά κι από την ηδονή κι από την ελευθερία του. Με λίγα λόγια, ό,τι οδηγεί σε μια vanilla ζωή...

Ποιά είναι η αναγκαιότητα της φιλοσοφίας του De Sade σήμερα;
Ποιά είναι η δομή και ηθική του πολιτισμού μας σήμερα;
Και ποιά στάση θα κρατήσει σε σχέση με τον πολιτισμό η BDSM «κοινότητα»;
Με ποιό τρόπο μπορεί να αποτελέσει μια κοιτίδα σκέψης, ηδονιστικής ζωής κι ελευθερίας;
Πως μπορεί να αρθρώσει λόγο απέναντι στην βαρβαρότητα, τον σεξισμό και την ταπείνωση της λογικής που προάγει ο σημερινός πολιτισμός;

Τα ερωτήματα μπαίνουν ως ευκαιρία έναρξης ένος δημιουργικού διαλόγου και όχι ως ευκαιρία διαφωνιών.
Θα παρακαλούσα να καταθέσουν την τοποθέτηση τους όσοι επιθυμούν. Και οι επόμενοι που θα γράψουν απλά να δώσουν την δική τους τοποθέτηση χωρίς αποσμασματική χρήση παραθέσεων των προηγούμενων «ομιλητών», εκτός από τις περιπτώσεις που χρειάζονται κάποια διευκρίνηση, (και την οποία, όταν τη λάβουν, δε χρειάζεται να την κρίνουν ή να τη σχολιάσουν). Στόχος δεν είναι να παρακολουθήσουμε για άλλη μια φορά, ούτε την συμφωνία ούτε την διαφωνία προς κάποιον «ομιλητή», αλλά το να υπάρξουν τοποθετήσεις σκέψης και ιδεών του καθε ένα που θα συμμετάσχει.
Σε διαφορετική περίπτωση το forum είναι γεμάτο από νήματα που μπορούν όσοι θέλουν να πάνε, να «συνεβρεθούν» και να ξεκατινιαστούν...
Ευχαριστώ.

 

Απάντηση: Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Eν συντομία...
1. Εδώ ειναι Ρωμέικο δε είναι παίξε γέλασε...
2. Δεν υπήρξαν ποτέ τάξεις στην Ελλάδα. Ούτε θα υπάρξουν κατα πως φαίνεται. Εξουσιαστές (αρχόντοι, τσιφλικάδες κλπ) και εξουσιαζόμενοι (κολλήγες, μπιστικοί κλπ) υπήρχαν και που είναι καθαρά θέμα συγκυριών και καπατσοσύνης να βρεθείς καβάλα, και όχι παράδοσης. Ακόμα κι αν παράγει κάποιος τα δεδομένα για να τραβήξει στα ψηλά θα καταλήξει να ντηλάρει όπως και πριν με τους από κάτω για τον απλούστατο λόγο πως δεν αισθάνθηκαν ποτέ δούλοι. Από τι να τους απελευθερώσει κάποιος ή κάτι? Ελευθεροι είναι έτσι κι αλλιώς απλά παίζουν τον ρόλο τους, ανάλογα με το αν έχουν δύναμη και χρήμα ή όχι.

3. Κινηματικό βδσμ? Έχει νόημα μόνον αν γίνει καθεστωτικό. Αλλιώς τι?
Ποιο κίνημα στην Ελλάδα ευτύχησε να γίνεται αποδεκτό στον καιρό του?
Πρώτα θα το ξεφτιλίσουμε και θα του αλλάξουμε τα φώτα και μετά θα το υιοθετήσουμε όπως γουστάρουμε διότι είμεθα και πολιτισμένοι άνθρωποι.

4. Παλιά κοινωνία ειμαστε. Τα γαμάμε όλα, αλλά κρατάμε και τις πολιτισμικές μας καβάντζες, που πρώτα τις ξεφτιλίσαμε για να τις ελέγχουμε, για να σας χορέψουμε στο ταψί, αν μας κουνηθείτε. Μόνο που τώρα τελευταία από το Αλτσχάιμερ ξεχνάμε πού τις βάλαμε...

5. Ποια στάση θα κρατήσει η κοινότητα? Κάτι σαν το 69 να πούμε ενα πράμα?
Αν έχει φράγκα να κρατήσουμε μια... Αρκεί να μην το πάρουν χαμπάρι οι δίπλα και ζητούν κι αυτοί. Βρε τι ωραία που το κάνουν αυτοί οι απ' έξω... Αλλά το κάνουν σε απελεύθερους δούλους όχι σαν κι εμάς που είμαστε ελεύθεροι από τα γενοφάσκια της ιστορίας....

 

Απάντηση: Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Παρακαλω μπορειτε να μου διευκρινησετε με λιγα λογια ποιο ειναι το "καθαρο" χωρις vanilla επιρροες BDSM ?
Ευχαριστω εκ των προτερων.

 

Απάντηση: Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Δεν μίλησα για "καθαρό" BDSM. Ούτε και είναι στις προσδοκίες μου κάτι τέτοιο.

Οι έννοιες της "καθαρότητας" και του "εξαγνισμού" αφορούν κυρίως το φασισμό, τις θρησκείες, τους γκουρού, κλπ...κλπ... παίζοντας, με τους εκάστοτε "πιστούς" - θιασώτες, εξουσιαστικά παιχνίδια "διαχείρησης" των ενοχικών ενδόμυχων και των φόβων του ατόμου και ποσώς έχουν να κάνουν με τον ορθό λόγο ή την υπέρβαση μιας vanilla-ηθικής στην οποία ανήκουν τα παραπάνω.

Δεν με αφορά καθόλου ούτε να δημιουργήσω, ούτε να καταθέσω το εγχειρίδιο του "καθαρού" bdsmίτη.

Το ερώτημα είναι αν έχεις εσύ να κάνεις κάποια δική σου κατάθεση ιδεών με αφορμή τα παραπάνω...

Ευχαριστώ

 

Για να συζητηθούν αναλυτικά και σε βάθος τα ζητήματα που θέτεις, θα πρέπει νομίζω πρώτα να ορίσεις το «πολιτικό-ερωτικό-φιλοσοφικό κίνημα» του BDSM που ευαγγελίζεσαι ΘΕΤΙΚΑ, κι όχι μόνο αρνητικά, ως αντίθεση με την κατεστημένη «βανίλια-μικροαστική» ηθική. Δηλαδή δεν αρκεί να πεις πως το κίνημα αυτό θα βρίσκεται στον αντίποδα του μικροαστικού κομφορμισμού, χρειάζεται να διευκρινήσεις επιπλέον ποιες αρχές και πρακτικές θα πρεσβεύει και που ακριβώς θα διαφέρει από τον μισητό αντίπαλο που κατακεραυνώνει.

Κι επειδή συνδέεις το κίνημα με τη λίαν προβληματική φιλοσοφία του Μαρκησίου, ερωτώ ευθέως ποιες θέσεις θα υποστήριζαν οι θιασώτες του σε μια σειρά θεμάτων: θα τάσσονταν υπέρ της ισότητας ή θα χώριζαν τους ανθρώπους σε αφέντες και σκλάβους με βάση τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό; Θα πρότειναν την αποποινικοποίηση του βιασμού, της παιδοφιλίας ή του φόνου υιοθετώντας την σαδική επιχειρηματολογία; Θα απαιτούσαν την απαγόρευση της σωματικής τιμωρίας, (corporal punishment), ή την γενίκευση της εφαρμογής της; Θα αμφισβητούσαν τον θεσμό της ατομικής ιδιοκτησίας που αποτελεί τον θεμέλιο λίθο των κοινωνικών δομών ή θα τον επέκτειναν αναγνωρίζοντας επιπλέον ιδιοκτησιακά δικαιώματα επί ανθρώπινων όντων; Πως θα οργανωνόταν σε πρακτικό επίπεδο και πως θα ρυθμιζόταν νομικά η BDSMική οικογένεια σε αντιδιαστολή με την παραδοσιακή που γνωρίζουμε σήμερα; Θα επιτρεπόταν η πολυγαμία;

Σε τελική ανάλυση, θα διατηρούσαν τον θεμελιακό διαχωρισμό των φιλελεύθερων αστικών κοινωνιών με τη διάκριση μεταξύ δημόσιας κι ιδιωτικής σφαίρας ή θα άρθρωναν έναν καθολικό δημόσιο λόγο που θα άπτονταν όλων των ηθικών παραμέτρων της ανθρώπινης δραστηριότητας;

Είμαι από επιφυλακτικός έως αρνητικός σε μια τέτοια προοπτική. Προσωπικά δεν προσδοκώ από το BDSM την ηθική ή έστω την σεξουαλική απελευθέρωση της κοινωνίας. Οι προσδοκίες μου είναι πολύ πιο μετριοπαθείς και στήνω τον πήχη αρκετά πιο χαμηλά. Ευελπιστώ απλώς στην καλλιέργεια κι εμπέδωση μιας κουλτούρας ανεκτικότητας κι ελευθεριότητας που θα επιτρέπει στα άτομα με σεξουαλικές ιδιαιτερότητες να διατηρούν μια σφαίρα ιδιωτικής ζωής μέσα στην οποία θα μπορούν απρόσκοπτα να εκφράζουν την σεξουαλικότητα τους δίχως τον φόβο κοινωνικού στιγματισμού, νομικών διώξεων ή επαγγελματικών διακρίσεων. Ευκταίο λοιπόν θα ‘ταν να δίναμε εμείς πρώτοι το καλό παράδειγμα αποδοχής του διαφορετικού, αν και βέβαια δεν θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως αυτό είναι το δυνατό μας σημείο.

Έχω πλήρη συναίσθηση πως μια τέτοια «ρεφορμιστική» στάση μάλλον συνάδει παρά αντιστρατεύεται τον κυρίαρχο πολιτικό λόγο, ένα από τα βασικά μοτίβα του οποίου είναι η αναζήτηση της ευτυχίας σε ατομικούς μικρόκοσμους πέρα κι έξω από κάθε συλλογικότητα. Η αποδοχή όμως του διαφορετικού οδηγεί στην ενσωμάτωση του κι η ενσωμάτωση στην χειραγώγηση μέσω του καταναλωτισμού και της μόδας. Δυστυχώς δεν διακρίνω κάποια εναλλακτική λύση για το μέλλον του BDSM πέραν των τριών που προανέφερα: ατομική έκφραση μιας σεξουαλικής ιδιαιτερότητας, περιθωριακή υποκουλτούρα ή συστημική αφομοίωση. Προσωπικώς επιθυμώ να παραμείνει το BDSM ως έχει: ούτε κοσμοθεωρία, ούτε κίνημα, ούτε ηθική φιλοσοφία, ούτε lifestyle γενικευμένης εφαρμογής, απλώς μια σεξουαλική διαστροφή, δηλαδή ένας ιδιαίτερος τρόπος να σχετιζόμαστε ερωτικά με τους Άλλους, και δη, τους ομονοούντες Άλλους. Όσοι δε εξ’ ημών επαγγελόμαστε μια ριζικότερη αλλαγή ή μεταρρύθμιση κοινωνικών θεσμών, δομών και νοοτροπιών, καλό θα είναι να διοχετεύσουμε τις ελπίδες μας αλλά επίσης τη σκέψη και την ενεργητικότητά μας σε άλλες μορφές οργάνωσης και πολιτικής δράσης.

(Εντάξει, εντάξει, όχι κι όλη την ενεργητικότητά μας! Κρατάμε κι ένα απόθεμα ενεργείας για κάποια βαρβάτη συνεδρία! )
 

 

Απάντηση: Re: Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Αυτός ο άνθρωπος γράφει όσα σκέφτομαι με τη διαφορά ότι τα γράφει καλύτερα από ό,τι θα τα έγραφα εγώ.

 

Σαν την θρησκεία, ο κάθε ακόλουθος (ή έστω παράπλευρα ακόλουθος) του BDSM, το εκλαμβάνει και το ασπάζεται με τον τρόπο που τον βολεύει και τον εκφράζει. Κινητήριος δύναμη για τον καθένα είναι οι ανάγκες του, και όλοι μας λίγο πολύ βρεθήκαμε σε αυτό το χώρο στην προσπάθειά μας να καλύψουμε κάποια ανάγκη. Την ανάγκη μιας διαφορετικής έκφρασης ή ίσως την ανάγκη εξουδετέρωσης της μοναξιάς που η διαφορετικότητα προκαλεί. Την ανάγκη επίδειξης, την ανάγκη αναζήτησης ερωτικού συντρόφου, την ανάγκη εξωτερίκευσης αισθημάτων και συναισθημάτων, την ανάγκη ικανοποίησης της καύλας ή απλά της περιέργειας, την ανάγκη του να ανήκεις σε ένα σύνολο, την ανάγκη διεύρυνσης των πνευματικών και μη οριζόντων ή οποιαδήποτε άλλη ανάγκη.

Δεν το βρίσκω λοιπόν διόλου παράλογο ότι οι απόψεις και οι αντιπαραθέσεις ποικίλουν τα μέγιστα, αναλογιζόμενος ότι πάντοτε ένα forum έχει την αντιπαράθεση ψωμοτύρι, και ακόμα περισσότερο όταν σε αυτό τον ίδιο χώρο, παρά το κοινό "πρίσμα" του BDSM, είμαστε όλοι πολύ διαφορετικοί και ανομοιογενείς άνθρωποι.

Αναπόφευκτα θα υπάρξουν "Ευαγγέλια" με -λάτρες και -μάχους, ιδιαίτερα από τη στιγμή που μέσα στη διαφορετικότητα πασχίζουμε να βρούμε ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας. Δεν μπορώ να κατηγορήσω σε καμία περίπτωση αυτόν που προσεγγίζει το θέμα BDSM φιλοσοφικά, συναισθηματικά, ενδόμυχα, στυγνά, σεξοπορνοδιαστροφικά, ιεραποστολικά, αμερικάνικα...

Δεν πιστεύω ότι θα ευδοκιμούσε ακόμα και η πιο σοβαρή προσπάθεια θεσμοθέτησης ή κινηματοποίησης του BDSM, όταν σχετικά υπάρχει πληθώρα εκφραστών και πληθώρα προσεγγίσεων. Το πολύ πολύ να κατέληγε σαν τον κομουνισμό στην Ελλάδα, με 35 χιλιάδες διαφορετικά παρακλάδια.

Πως θα μπορούσε να ευδοκιμήσει άλλωστε, αν αναλογιστεί κανείς το ότι η προσέγγιση και οι ανάγκες που καλύπτει σε έναν άνθρωπο το BDSM είναι ευμετάβλητες επηρεαζόμενες μόνο και μόνο από τη χημεία μεταξύ των ανθρώπων που το εξασκούν μαζί.

 

Αχ, με το θέμα σας μας φέρνετε πίσω σε ένδοξους καιρούς του forum που μπορούσε ακόμα να συναντήσει κανείς νήματά σαν κι αυτό: https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/11484-συντηρητισμοσ-και-ελληνικο-bdsm.html#post166674

Οι απόψεις μου επί του θέματος παραμένουν οι ίδιες με αυτές που εξέθεσα και τότε.
Έτσι, θα αρκεστώ στο να υπογραμμίσω την κεντρική μου θέση.

Το BDSM, όπως και η οικολογία, ο φεμινισμός, ο αντιρατσισμός κτλ. δεν φτιάχνουν κοσμοθεωρία (δική σου, όχι της Έλλης Κοκκίνου). Η κοσμοθεωρία σου πλάθει την οικολογική, αντιρατσιστική και μη σεξιστική σου συνείδηση, καθώς και το BDSM σου. Η συνολική σου τοποθέτηση απέναντι στα πράγματα ορίζει και τον τρόπο με τον οποίο θα ευαισθητοποιηθείς απέναντι στην κοινωνική πραγματικότητα καθώς και τον τρόπο με τον οποίο θα συντρέξεις τα ενδιαφέροντα, τις έξεις, τις προτιμήσεις σου.

Είναι σαφές ότι πιστεύω ότι ο άνθρωπος εφόσον είναι κοινωνικό ον, είναι αναγκαία και πολιτικό ον. Ο κατακερματισμός της πολιτικής συνείδησης σε κινήματα και κινηματάκια, είναι βούτυρο στο ψωμί του πιο βαθιού συντηρητισμού, και η συνακόλουθη μετατροπή των «κινημάτων» αυτών σε καταναλωτικό «αγαθό» δια της ενσωμάτωσης είναι μοιραία. Τα σημερινά «ευαγγέλια» και «ορθοδοξίες» δεν αντικατοπτρίζουν άλλωστε έναν ολιστικό, σαρωτικό Λόγο, κοντολογίς έναν κυρίαρχο Λόγο που θα μπορούσε να είναι προσδιορίσιμος ως εχθρός, αλλά την άνευ όρων παράδοση στον χυλό του «όλα πάνε κι είμαι ελεύθερος να επιλέξω» και λοιπές ψυχοτρόπες ντρόγκες. Η ηδονή και η ελευθερία δεν πουλιούνται στον Χόντο υπό μορφήν χνουδωτών χειροπέδων, κερδίζονται μέσα σου μέσω σπαρακτικών αγώνων.

Φυσικά παραμένει το ερώτημα του τρόπου με τον οποίο μπορούν σήμερα να κατασκευαστούν συλλογικές ταυτότητες, σε ποια βάση μπορούν να τεθούν νέες συλλογικότητες. Αν είχα την απάντηση θα ήμουν γκουρού της επανάστασης. Κι αν έχει κανείς την απάντηση, θα τον ακούσω με μεγάλη προσοχή.

 

Απάντηση: Re: Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Διαβασα το ποστ σου και πηρα να γραφω κατευθειαν,στο ετσι,οποτε θα αντεξεις την οποια προχειροτητα..
Αν προσπερασουμε τη χιλιοειπωμενη φραση πως πρεπει να αλλαξουμε τον εαυτο μας για να αλλαξουμε τον κοσμο,διοτι θα πρεπει να περιμενουμε χιλια χρονια και παλι αμφιβολλο θαναι οπως μας δειχνει η μεχρι τωρα πορεια μας,το θεμα ειναι υπαρξει ενα κοινο ονειρο,ενας κοινος στοχος που μαζι με το πνιξιμο και το αδιεξοδο να μας κανει να ξεκουνησουμε,ειτε γιατι δεν θα εχουμε τιποτε για να χασουμε,ειτε γιατι θα πιστεψουμε οτι μπορουμε να αλλαξουμε κατι.Να περασουμε ξανα,ο καθενας μεσα του στο Εμεις που ελεγε και ο Μακρυγιαννης.Μετα μενει μονο να συναντηθουμε.Τα χρονια περνανε,δεν τρεφω και πολλες αυταπατες οτι θα προλαβω να το ζησω,..δυστυχως για μενα που παντα ζηλευα τους ανθρωπους που εζησαν εποχες οπου οι ιδεες και τα ονειρα συνεπαιρναν και παρεσυραν τα παντα στο περασμα τους,δεν εχουμε φτασει ακομα στον πατο του βαρελιου.Ακομα απο τη μερια των βολεμενων,πιστευουμε οτι μπορουμε να τη σωσουμε την παρτιδα,ο καθενας για παρτη του..
(μεγαλη και συναρπαστικη κουβεντα για οποιον δεν ταχει παρατησει ακομα, που εχει τοσα να ειπωθουν,που ενα forum,το οποιο forum,δεν φτανει..δε θελει πληκτρολογια και οθονες αυτη η συζητηση,αλλα ουσιες και οινοπνευματα που λεει και το τραγουδι.Να λυθει η γλωσσα,να ξεχαστουμε για λιγο, να μιλουσαμε για τα απραγματοποιητα.. )

 

Απάντηση: Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Kαλησπερα σας,

τι ειναι vanilla; τι ειναι bdsm; τι ειναι ερωτικο; υπαρχει καποια "φιλοσοφια" πισω απ'ολα αυτα;

Για σας που εχετε λιγο χρονο παραπανω, σας παραθετω το λινκ μιας Αυστραλεζας Αφεντρας (και φιλης) για τη θολη γραμμη που χωριζει πλεον τους δυο κοσμους:

Mistress160's Abode: "This is science, right?" Musings on BDSM / mainstream interactions...

cassie

 

Απάντηση: Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Ειλκρινέστατες και εκ βαθέων οι προσεγγίσεις των Camera obscura και Stalker...

 

Απάντηση: Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Το lifestyle εισεβαλλε πριν χρονια στη ζωη μας χαριζοντας μας την ταμπελα που επιθυμουμε.
Δεν βαριεσαι ετσι κι αλλιως,ολοι ξερουμε κατα βαθος τις πραγματικες ικανοτητες μας,το παρελθον μας πριν δηλωσουμε lifestyler και λοιπα φαιδρα.
Ας κοτσαρουμε την ρεκλαμα λοιπον σε αυτους τους δυσκολους καιρους,οτι κερδισουμε καλο ειναι,και αφηστε την πραγματικοτητα να την αποτυπωνουν συνθηματα στους τοιχους των εξαρχειων.
''LIFE STYLE ΣΕ ΧΑΠΙΑ ΕΧΕΤΕ;,
ΓΙΑΤΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΚΑΚΟΜΟΙΡΟΣ ΚΑΙ ΜΙΖΕΡΟΣ..''