Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Απάντηση: Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Στρατευμένη καύλα, όπως κάποτε λέγανε στρατευμένη τέχνη; Ως πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση εγκαυλοποίησης της επανάστασης, προτείνω οι μολότωφ επόμενης γενιάς να απαλλαγούν από το παρωχημένο πλέον σχήμα απλού μπουκαλιού και να λάβουν το σχήμα ανασηκωμένου φαλλού. Πέρα από την πλάκα όμως. Αν και η αρχική τοποθέτηση του νηματοθέτη μού είναι συμπαθής στο επίπεδο των προθέσεων, η όλη επιχειρηματολογία ερείδεται σε ορισμένες προκείμενες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τουλάχιστον προβληματικές.

Μία από αυτές έχει επισημανθεί ήδη. Το κάρο μπροστά από το άλογο. Δεν είναι η στάση που κρατάει κανείς σε ζητήματα μερικού ενδιαφέροντος που θα δώσει κίνηση στη διαδικασία συγκρότησης της πολιτικής ταυτότητας ενός υποκειμένου αλλά σύνολη η αντίληψη περί Είναι και Δέοντος που θα τροφοδοτήσει με αίμα και νεύρα την εκάστοτε αποκρυστάλλωση αυτής της αντίληψης σε μία μερικότητα, εκεί όπου αυτή τέμνεται με το “συμβεβηκός” της πολιτκής πραγματικότητας.

Εξίσου προβληματική είναι η εξ' ορισμού νεφελώδης διάκριση και αντίστιξη ανάμεσα σε “vanilla” και bdsm και η συνεπαγόμενη επένδυση του bdsm με μία άλω αντισυμβατικότητας. Κατανοητή αυτή η στάση, εφόσον βοηθάει στην πλήρωση μιας ανάγκης ψυχικής υπεραναπλήρωσης από την πλευρά των παρεπιδημούντων εις την Βαβέλ του bdsm. Ομώς εδώ δεν είμαστε για να επιδοθούμε σε ασκήσεις ψυχολογίστικων διαγνώσεων. Καμμία σχέση, είτε αυτή βιώνεται εντός bdsm είτε όχι, δεν μπορεί να είναι συμμετρική. Η επίτευξη μιας πλήρους συμμετρίας ή η διάλυση όλων των συμμετριών (πράγμα που είναι ένα και το αυτό) δύναται να επισυμβεί μόνο σε εξαιρετικές, σπάνιες, οργασμικές στιγμές. Μάλιστα, το διακριτικό γνώρισμα του bdsm, ήτοι η τοποθέτηση των ενυπαρχουσών δυναμικών ασυμμετρίας στο προσκήνιο, η συνειδητή φόρτιση και πόλωσή τους και η παροχέτευσή τους μέσα σε φόρμες και πρωτόκολλα, μπορεί να λειτουργήσει κάλλιστα και ως ένας “ιδεολογικός” μηχανισμός, επί της ουσίας απονευρώνοντας τις όποιες ασυμμετρίες μέσω της παγίωσής τους.

Ένα άλλο σημείο στο οποίο χωλαίνει η επιχειρηματολογία του αρχικού μηνύματος έχει να κάνει με μία κάπως στατική αντίληψη περί συντηρητισμού και προοδευτικότητας πάνω στην οποία φαίνεται να στηρίζεται. Μία κρίσιμη παρατήρηση που είχε γίνει σε εκείνο το παλαιό νήμα αφορά στην κατά βάση δυναμική φύση του συντηρητισμού ο οποίος μπορεί να μεταστοιχειώνεται ως προς το περιεχόμενο διατηρώντας ταυτόχρονα απαράλλακτη τη δομή και λειτουργία του. Αν το έργο του Σαντ, πριν δύο αιώνες, μπορεί να έφερε ένα ακραία ριζοσπαστικό φορτίο, αυτό διόλου δεν αποκλείει την πιθανότητα το ίδιο αυτό έργο και ό,τι άλλο εμπνέεται από αυτό να λειτουργεί σήμερα ως ένα συντηρητικό στοιχείο, ακόμα και υπό τη μορφή μιας επίπλαστης, ηδονιστικής, σχεδόν καταναγκαστικής ελευθεριότητας. Από τη στιγμή που έγινε αντιληπτό, με τη μετάβαση στο μαζικοδημοκρατικό, μεταφορντικό μοντέλο παραγωγής όπου η Δύση διατηρεί για τον εαυτό της το προνόμιο να παράγει υπηρεσίες και προϊόντα υψηλής εκλέπτυνσης μέσα από μια υποτιθέμενα αντι-ιεραρχική οργάνωση της εργασίας, ότι το μοντέλο της μονογαμικής (έστω τύποις), πυρηνικής οικογένειας δεν είναι πλεόν αποδοτικό, η απόσταση μέχρι αυτή την καινούρια σεξουαλική ελευθεριότητα στην οποία όλοι οι καλοί χωράνε (καλή ώρα και το bdsm) ήταν πλέον πολύ μικρή και καλύφθηκε τάχιστα.

Κατόπιν των παραπάνω, οίκοθεν εννοείται ότι δεν τρέφω “ελπίδες” ούτε και με απασχολεί ιδιαίτερα η μετατροπή του bdsm σε κίνημα. Ένα τελευταίο σχόλιο όμως περί συλλογικοτήτων. Εφόσον η αφομοιωτική δύναμη του συστήματος είναι πλέον τόσο αδηφάγα, ίσως μία από τις ελάχιστες τακτικές που έχουν απομείνει να είναι αυτή της “ρευστής απειλής”.


@Stalker
Μην σπαταλάτε το αλκοόλ και άλλες πολύτιμες εύφλεκτες ουσίες. Δεν επαρκούν για τις μολότωφ.

 

@Stressine,
επειδή μια βασική παράμετρος της ρευστής απειλής είναι και η αυτοϋπονόμευση, στον πολύ ενδιαφέροντα ιστοτόπο που μας παραπέμψατε, συναντάμε και αυτό:

"Σε καμία περίπτωση δεν αντιλαμβανόμαστε το πολιτικό μας πρόγραμμα ως «θεματικό», όπως συχνά αποκαλείται στους πολιτικούς χώρους που συναντιόμαστε. Το φύλο και η σεξουαλικότητα δεν είναι «θέματα», παρά μόνο με την έννοια πώς όλα τα κομμάτια της ζωής μας είναι «θέματα» προς διαπραγμάτευση και τόποι από τους οποίους μπορεί να στηθεί η δημιουργική αποδιοργάνωση των εξουσιαστικών σχέσεων. Αμφισβητούμε επίσης πως μπορεί να υπάρξει ένα μοναδικό νήμα το οποίο να συνδέσει τις πολιτικές αντιστάσεις απέναντι στην κυριαρχία. Και φυσικά δεν νομιμοποιούμε σε καμία περίπτωση έναν κινηματικό θεωρητικό λόγο που στηρίζεται σε εργαλεία πλήρως απαρχαιωμένα και αναφέρεται σε «κύριες» και «δευτερεύουσες» αντιθέσεις. Ως εκ τούτου ένα πρώτο πεδίο δράσης είναι για εμάς τα ίδια τα ριζοσπαστικά κινήματα μέσα στα οποία ζούμε και τα οποία θρέφουν τις τρανσφοβικές, μισογύνικες, σεξιστικές και ομοφοβικές αντιλήψεις και πρακτικές του κυρίαρχου. Αντιλήψεις και πρακτικές από τις οποίες κανείς και καμιά μας δεν έχει ανοσία. Ούτε και εμείς, αν αναρωτιέστε.
Μαζί με όλα τα παραπάνω και παρόλο που πιστεύουμε πως δεν υπάρχει μία πολιτική δομή/θεωρία αντίστασης που να εκπροσωπήσει την «επανάσταση» ή κάποιο πρόγραμμα καθολικής πολιτικής ανατροπής, θεωρούμε πως έχοντας ως αφετηρία το δίπολο των φύλων και την κατηγορία της σεξουαλικότητας χρειάζεται οπωσδήποτε να εξερευνήσουμε το πώς αυτά διαρθώνονται σε πλέγματα με άλλες εξουσιαστικές δομές ή κατηγορίες παράγοντας τα υποκείμενα και τις διάφορες μορφές υποτέλειας στην κοινωνία που ζούμε."
FUTURA: Σχετικά με το εγχείρημα ενός queer φεστιβάλ

Εν παρόδω, λιγόλογο σας βγάζουν τα μαθηματικά του info σας (3Χ7=21). Μιλήστε μας περισσότερο αν έχετε την καλοσύνη, μας αρέσει!

 

Απάντηση: Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Πως ορίζεται κάτι ως «κίνημα»;
Χέστε τα λεξικά.
Σε παρακινεί κάποιος να συμμετέχεις σε μία κινηματική πράξη. Πως το αντιλαμβάνεσαι;
Εάν είσαι ας πούμε άνω των 50 σήμερα, συνειρμικά έρχονται στο μυαλό σου
τανκς με φαντάρους και πολυβόλα στους δρόμους.
Αν είσαι φύση καλλιτεχνική, κάτι τύποι με στραβούς μπερέδες και κασκόλ
να πίνουν αραχτοί την καφεδιά τους στα champs ellysees λογομαχώντας
περί υπερρεαλισμού, υπαρξισμού και εμβόλιμα να πιάνουν και κάνα μπουτάκι..
Αν το φαλτσοσκεφτεί κανείς, επειδή οι μπερέδες και στις δύο περιπτώσεις ενυπήρχαν στα πλάνα,
κίνημα δίχως πολυβόλα και μπουτάκια φαντάζει δύσκολο.

Είναι ιδέα μου ή όντως ισχύει πως οτιδήποτε συνέβη στας Γαλλίας, είτε στα 1789 είτε στα 1969
έχον χροιά ανατροπής της καθεστηκυίας καταστάσεως, απεφεύχθη επιμελώς να ονομαστεί ως «κίνημα»;
Ιδεάζομαι όταν αναλογιστώ ότι ο όρος τούτος έχει εξαιρετικά φορτισμένα άκρα
ως προς το μήνυμα που περνάει αναφορικά με τους σκοπούς του
(είτε θα «απελευθερώσω» βίαια είτε θα αλλάξω τον τρόπο που σκέφτεσαι κάτι),
αλλά καθόλου «μέσες αποχρώσεις»;

Μου φαίνεται φανερό πως η χρήση του όρου «κίνημα» υποκρύπτει ...πρόδηλα μία τεράστια φιλοδοξία,
μία ισχυρή βούληση να εισάγω κάτι νέο, να αλλάξω, να ανατρέψω, ανακαλύψω ή επανεφεύρω.
Πάντοτε δυναμικά.

Μοιραία ακολουθεί η ερώτηση.
Αν δεχτούμε τα παραπάνω, υπάρχει κάτι μέσα στο σύμπαν της ανθρώπινης σεξουαλικότητας,
από την εποχή των σπηλαίων και εντεύθεν που απομένει να ανακαλυφθεί, ανατραπεί, επανεφευρεθεί, κ.ο.κ.;
Μάλλον όχι, και εάν ναι, σίγουρα όχι από τον σημερινό homo anadiarthrosious.
Ξέχωρα απ’ ότι ομολογείται δημόσια για τους πτωχούς συγγενείς της παγκοσμιοποίησης, Ελλάδα, Ιρλανδία, κ.ά.,
οι παρούσες γενεές παγκοσμίως δεν κάνουν τίποτα άλλο από του να αναδιαρθρώνουν
αρθρώσεις (και εξαρθρώσεις) των τελευταίων δεκαετιών.
Από οικονομικά ελλείμματα μέχρι Καντάφι και από τρόπους επικοινωνίας μέχρι πολιτισμό.
Παρατηρώντας - ας πούμε - τον τρόπο με τον οποίο αναδιαρθρώνουν δικτάτορες,
δηλαδή την πρόσω ολοταχώς πορεία προς το παρελθόν (Ισλάμ),
μπορεί κανείς να είναι βέβαιος ότι η ανατροπή ισοδυναμεί με ανακύκλωση
και η καινοτομία με καταφυγή στο μεσαίωνα.
Μια αναδιαρθρωτική ανθρωπότητα που αδυνατεί να καινοτομήσει ουσιαστικά
και εμπνέεται από την σιγουριά του «ανακρούσατε πρύμναν»,
μόνο κατάλληλη για σεξουαλική πρωτοπορία δεν θα την έλεγα.
Αν θεωρήσουμε δε πως έφτασε ο καιρός για νέες τάσεις και ρεύματα
στα ερωτικά στερεότυπα της ευρύτερης κοινωνίας, τότε ο γενικότερος άνεμος που πνέει δεν ευνοεί.

Μπορεί βέβαια να ισχυριστούν κάποιοι πως ακριβώς επειδή η κατάσταση γενικότερα είναι κορεσμένη
είναι δυνατόν η όποια αναθεώρηση και ανατροπή να ξεκινήσει
από τη σεξουαλικότητα των υπό αναδιάρθρωση υπηκόων.
Θεωρητικά ευσταθεί. Στην πράξη όμως;
Πόσο πειστικός μπορεί να σταθεί ένας πρέσβης του bdsm απέναντι σε θεσμούς - πυλώνες
όπως η συντηρητική σεξουαλικότητα, κατά προέκταση οικογενειοκεντρική διάρθρωση της κοινωνίας,
που ταυτόχρονα είναι και στιβαρός στυλοβάτης του τραπεζικού και πολιτικού συστήματος παγκοσμίως;
Τι; Δεν το έχετε προσέξει πως για να χρεώνεσαι από τους ίδιους και να ψηφίζεις τους ίδιους
πρέπει να γαμείς και ίσα; Όχι;
Ε, τι να σου κάνω εγώ;

Η διαστροφή είναι πολιτικοκοινωνικά αποδεκτή μόνο ως πάρεργο και αναψυχή της ΛΜΑΤ.
Κάτι σαν τη διαφορά μεταξύ φτωχού και πλούσιου βλάκα.
Αν είσαι φτωχός και κάνεις βλακείες σε λένε ηλίθιο.
Αν είσαι πλούσιος και κάνεις τις ίδιες βλακείες σε λένε εκκεντρικό.
Αντίστοιχα
Αν είσαι φτωχός και διεστραμμένος σε λένε ανώμαλο.
Αν είσαι πλούσιος και διεστραμμένος σε λένε open minded.

- Ζήτω το επαναστατικό κίνημα των bdsmers.
- Κάτω το ΔΝΤ και ο φονταμεταλισμός.

Ένα σεξο-απελευθερωτικό κίνημα, αυτό των gay--lesbians
σε μία χώρα που βρίσκεται σε ελεγχόμενη πτώχευση είναι υπερ- αρκετό.
Αν ξετσουμίσει και δεύτερο (και άλλο από τους bdsmers δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα)
υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να εκπέσουν τα πολιτικά τζάκια στην Ελλάδα.
Τι θα κάνει η Ντόρα; Το έχετε σκεφτεί αυτό;



* (Σαδομαζοχίζεστε υπεύθυνα [όχι σε αλέες και πλατείες] )

Με την ευγενική χορηγία της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών και της Mistress Angela Merkel.

 

Απάντηση: Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Μπορώ να καταλάβω την ανάγκη για την αίσθηση του 'ανήκειν' σε έναν χώρο ή κίνημα (give me a break για το κίνημα - μου κάνει πολύ gay/feminism κατάσταση με αγώνες δικαιωμάτων)...

Μπορώ επίσης να κατανοήσω τις διακυμάνσεις στα επίπεδα του bdsmer, από το να μαλακίζεται με Ντε Σάντ και να νομίζει ότι ανήκει στον χώρο μέχρι του να είναι αγενής και να δίνει εντολές στην γκόμενά του - λες και είναι ο γαμάω και δέρνω σούπερ ντούπερ Μάστερ- και να θεωρεί την αγένεια bdsm...

Δεν μπορώ να καταλάβω τι κακό έχει όμως το να γίνεται εμπλοκή bdsm και vanilla καταστάσεων λες και υπάρχει μια Bdsm Bible με modus operandi και με 'Ου' ή δέκα εντολές...Δηλαδή οι bdsmers που δεν έχουν απαρνηθεί και την vanilla φύση τους, είναι βδελύγματα;

Αναφορικά με το

''Είναι το BDSM μια στάση ζωής και δη ερωτικής, ένας τρόπος του «σκέπτεσθαι»/ «αισθάνεσθαι», ή απλώς ένα life style απόλυτα ενταγμένο μέσα σε αυτήν την vanilla ηθική, διατηρώντας μόνο ένα προσωπείο «εναλλακτικότητας»;
Αν δεν είναι vanillo-σκέψη, τότε το BDSM μπορεί να αποτελέσει «κίνημα»;'''
.....


Πιστεύω ότι το bdsm είναι όλα τα ανωτέρω και ίσως και τίποτε από αυτά, εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του κάθε ανθρώπου, το πως βιώνει το bdsm στο σύνολό του και με συγκεκριμένο άτομο, και άλλους πολλούς εσωγενείς και εξωγενείς παράγοντες...για άλλους είναι σκέπτεσθσαι-αισθάνεσθαι, για άλλους απλά lifestyle (και η κουτσή Μαρία ξέρει πλέον το bdsm και ω! το ανακάλυψε μόλις τα τελευταία χρόνια εντελώς τυχαία....βλέπε πόσα ενεργά μέλη υπάρχουν στον χώρο μας από το σύνολο των εγγραφών εδώ για παράδειγμα...)

Μάστερ Ντό:

''Η διαστροφή είναι πολιτικοκοινωνικά αποδεκτή μόνο ως πάρεργο και αναψυχή της ΛΜΑΤ.
Κάτι σαν τη διαφορά μεταξύ φτωχού και πλούσιου βλάκα.
Αν είσαι φτωχός και κάνεις βλακείες σε λένε ηλίθιο.
Αν είσαι πλούσιος και κάνεις τις ίδιες βλακείες σε λένε εκκεντρικό.
Αντίστοιχα
Αν είσαι φτωχός και διεστραμμένος σε λένε ανώμαλο.
Αν είσαι πλούσιος και διεστραμμένος σε λένε open minded.''

δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με αυτή τη δήλωση...εδώ μήπως δεν είναι που κολλάει και η έννοια του lifestyle άραγε;;;

 

Απάντηση: Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Master DO, η ψυχαναγκαστική εμμονή με το καινούριο και την καινοτομία αποτελεί ένα κατ' εξοχήν χαρακτηριστικό της νεωτερικότητας και δη του μοντερνισμού, έχοντας συνδεθεί στενά, από τον διαφωτισμό και μετά, με (προβληματικές, όπως φάνηκε εκ των υστέρων) αντιλήψεις περί προόδου. Δεν είναι απαραίτητο η έννοια της (επαναστατικής) ρήξης να γίνει κατανοητή μέσα από αυτό το πρίσμα. Η έκρηξη της (“θεϊκής”, βλ. Walter Benjamin) “αντιβίας” δεν χρειάζεται να είναι τίποτα περισσότερο από την αυθόρμητη αντίδραση απέναντι σε ό,τι βιώνεται ως ασφυκτικός εναγκαλισμός ενός ζοφερού υπάρχοντος. Γράφει κάπου ο Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος :

@camera_lucida
Έχω κάνει και αλλού μια σύντομη αναφορά στο συγκεκριμένο φεστιβάλ.
Αυτό το “μας αρέσει” είναι πληθυντικός ευγενείας, μεγαλοπρέπειας ή είστε πολλές; Ελπίζω το τελευταίο. Για ευνόητους λόγους. Τονώνει και την αυτοπεποίθησή μου.


Η συζήτηση πάντως μάς βγάζει αναγκαστικά στο πολύ πιο κρίσιμο και θεμελιώδες ζήτημα του τρόπου με τον οποίο υφαίνονται τα εξουσιαστικά πλέγματα γύρω από την ροή της (εν προκειμένω ερωτικής) ηδονής και επιθυμίας. Ένα θέμα που από μόνο του αξίζει να εξετασθεί σε ξεχωριστό νήμα. Θα κάνω εδώ όμως ένα σύντομο σχόλιο.

Πλείστες όσες πρακτικές, σχετικές με το σώμα, υφίστανται τον επικαθορισμό από εξουσιαστικούς μηχανισμούς, ακόμα και στο μικροσκοπικό επίπεδο της καθημερινής συμπεριφοράς (βλ. τη φουκωική μικροφυσική της εξουσίας). Το χαρακτηριστικό εκείνο που προσδίδει ένα ιδιαίτερο βάρος στις τροπικότητες της σεξουαλικής συμπεριφοράς είναι ακριβώς το γεγονός ότι αποτελούν εκείνο το πεδίο της πρωταρχικής συνάντησης του εαυτού με τον άλλο, εκεί όπου η ηδονή εξορύσσεται μέσα από μία σειρά αντικαθρεπτισμών, σε ένα διαλεκτικό παιχνίδι. Με άλλα λόγια, ο τόπος στον οποίο μαθαίνουμε πώς να στεκόμαστε απέναντι στον άλλο και πώς να κατανοούμε τον εαυτό μας.

Οι διαθλάσεις της σεξουαλικής συμπεριφοράς στη νεωτερική εποχή φαίνεται πως περνάνε μέσα από ένα σταθερό πρίσμα που υποβάλλει την αντίληψη ότι ο πολίτης της φιλελεύθερης μαζικοδημοκρατίας, όπως κατέχει ένα οικόπεδο, ένα σπίτι, μία δουλειά, έτσι διαθέτει κι ένα σώμα με συγκεκριμένη ανταλλακτική αξία το οποίο μπορεί να προσφέρει στην αγορά του έρωτα και να συνάψει συμβόλαια σεξουαλικής ικανοποίησης με εκείνα τα άτομα που διαθέτουν συμβατές ιδιότητες (ο ομοφυλόφιλος με τον ομοφυλόφιλο, μια υποτακτική με έναν κυρίαρχο, ένας σαδιστής με μια μαζοχίστρια κοκ). Ιδιότητες - κατηγορίες που φυσικά είναι “επιστημονικά” τεκμηριωμένες και εν πολλοίς άνωθεν επιβεβλημένες. Τόσο πιεστική και αγωνιώδης η ανάγκη να βρει κανείς το στάτους του. Αν δεχτεί κανείς τα παραπάνω, τότε δεν γνωρίζω κατά πόσον έχει σημασία το αν κανείς είναι πολυγαμικός ή μονογαμικός, ομο-, αμφί- ή έτεροφυλόφιλος, bdsmer, kinky boy/girl ή vanilla με χαμηλά λιπαρά.

Ένα παράδειγμα από αυτό εδώ το φόρουμ. Διαβάζοντας το νήμα για τη σημασία του κολάρου, η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ότι το κολάρο αναπαράγει, σε μια δομική σχέση αντιστοιχίας, με επιφανειακές μόνο διαφορές, ό,τι λίγο – πολύ παράγει και το δαχτυλίδι του γάμου. Και η διαβρωτική δύναμη των κυρίαρχων προτύπων μπορεί να προχωρήσει σε ακόμα βαθύτερα πνευματικά και συναισθηματικά επίπεδα, ακόμα και με αντεστραμμένη μορφή. Για να προβώ κι εγώ στη δική μου, “εξομολογητική” πράξη αυτοϋπονόμευσης. Το γεγονός ότι εμένα μπορεί να με φτιάχνουν γυναίκες με πνευματικές αρετές που θεωρούνται κατ' εξοχήν αρσενικές, σημαίνει ότι αναπαράγω με τον δικό μου τρόπο κάποιους “τεχνητούς” διαχωρισμούς ανάμεσα στο θηλυκό και το αρσενικό; Δεν θα απαντήσω. Γιατί δεν έχω κάποια απάντηση.

 

Απάντηση: Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Φαίνεται πως πριν τον Λυκιαρδόπουλο τα παραπάνω είχαν γίνει αντιληπτά και από άλλους.
Έτσι λοιπόν η επιστημονική κοινότητα ανέπτυξε σειρά εμβολίων είτε σε ενέσιμη μορφή
(πάντα είχα επιφυλάξεις για εκείνο το «μαντού» που μας υποχρέωναν να κάνουμε από παιδιά),
είτε υδατοδιαλυτά (τι στην ευχή ρίχνουν εκτός από νερό μέσα στην κολυμπήθρα; )
που στόχευαν να καταπολεμήσουν εκείνες ακριβώς τις γονιδιακές καταβολές που κληρονομήσαμε από τον sapiens.
[Παρεμπιπτόντως, σε ευχαριστώ επειδή μόλις σήμερα έλυσα το γρίφο της ετυμολογικής προέλευσης των εννοιών «αντιβίωση / αντιβιοτικό»,
αντιλαμβανόμενος ότι προέρχονται από την «αντιβία» με τη συγκεκριμένη έννοια.]
Αυτό που δεν ξέρω ακόμα είναι το που ακριβώς στόχευαν οι μαζικοί εμβολιασμοί των πληθυσμών,
στην άμβλυνση του αυθορμητισμού ή στην καταπράϋνση του αισθήματος ασφυξίας που νοιώθει κανείς από το προνήπιο και εντεύθεν;
Όπως και να’ χει όμως το πράγμα, το βέβαιο είναι πως αφού στην Ελλάδα μέχρι και σήμερα που συνομιλούμε
υπάρχουν ακόμα διόδια υπέρ του Άκτορος στην Αττική Οδό, τα σκευάσματα κάνουν καλή δουλειά.
Έχουμε λες να ελπίζουμε σε κάτι;

Νομίζω ότι τα είπες όλα σε μερικές προτάσεις.
Απλοποιώ μόνο και μόνο για να αποκτήσει το ανάγνωσμα ένα κάποιο λαϊκό έρεισμα.
Μας κληροδοτήθηκαν μεταλλαγμένες προϋποθέσεις και μέσα για να αντιλαμβανόμαστε και να αναπαράγουμε τα πάντα.
Μαθαίνουμε προκάτ και διαβιούμε φασόν.
Επομένως με τον ίδιο τρόπο που αγοράζουμε, πουλάμε, ψηφίζουμε και πιστωνόμαστε
με αυτόν τον ίδιο εμπορευόμαστε συναισθήματα, σχέσεις και σεξουαλικότητα.
Από το ίδιο μέσο (διαδίκτυο) που αγοράζουμε και πουλάμε χρηματιστηριακά παράγωγα, βιβλία και ρούχα, ψωνίζουμε και ερωτικούς συντρόφους.
Αυτό το δεύτερο αποδεικνύεται και στην πράξη
κάθε φορά που θα γίνει -ας πούμε - μάζωξη της κοινότητας
από την αμηχανία που συναναστρεφόμαστε μεταξύ μας.
Κατοπτριζόμαστε εις αλλήλους γιατί αυτά τα μέσα βρήκαμε, αυτά διαθέτουμε.
Επικοινωνούμε με ό,τι μας προσφέρεται. Ερωτοτροπούμε σε δυαδικό σύστημα 0/1 .

Τούτων λεχθέντων Σύντροφε, καλό θα ήταν να κατατεθούν κι’ άλλες απόψεις
περί της δυναμικής ενός κινηματικού χαρακτήρα του bdsm.
Άποψή μου είναι πάντως ότι το όποιο κίνημα πρέπει να αρχίσει προς τα μέσα (μας)
για να αναστραφεί έπειτα και προς τα έξω (τους).
Νομίζω ότι εμμέσως απάντησα καταφατικά και στο ερώτημά σου assassina.

Υ.Γ.
Κάτι παλιάλογα σαν κι’ εμάς πάντως Stressine, δύσκολα ξεβολεύονται.
Άσε τις φοράδες μας...
Αυτές που τις πας;;
Φαντάσου να τους ζητήσεις να καλπάσουν μαζί μας στη στέπα!
Άντε να τις ξεκουνήσεις από το σταύλο.

 

Κίνημα...ακούγεται κάπως περίεργα, πόσο μάλλον φιλοσοφικό και πολιτικό. Κάτι σαν το ΠΑΚ δηλαδή ; Για μερικούς ανθρώπους το BDSM είναι ένας τρόπος ζωής που ως βάση έχει την εναλλακτική σεξουαλικότητα αλλά δεν σταματάει σε αυτό. Το σύνηθες είναι οι BDSMers να έχουν μια άλφα φιλοσοφία, να κατανοούν και να υιοθετούν μια σειρά από κανόνες και ήθη και να κινούνται σε πλαίσια που διαφέρουν από τα συνηθισμένα. Θα λέγαμε ότι σε γενικές γραμμές οι διαφορές από τους vanilla είναι ότι 1) το άτομο - μονάδα οργανώνεται διαφορετικά 2) οι σχέσεις του οργανώνονται διαφορετικά 3) η κοινότητα στην οποία ανήκει οργανώνεται διαφορετικά. Ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα ένας BDSMer συχνά είναι τελείως διαφορετικός από τους vanilla. Διαφορετική αντίληψη εννοιών όπως "απόσταση", "πόνος", "αγάπη", "ηδονή", "ηθική", "ελευθερία". Φανταστείτε λοιπόν να επιβάλλαμε την αντίληψη που έχουμε για τους εαυτούς μας, την ευτυχία, τις σχέσεις και τις έννοιες σε όλο τον υπόλοιπο πληθυσμό. Το κίνημα εμπεριέχει υπόνοιες υποβολής και επιβολής στον υπόλοιπο πληθυσμό, λες και μας καταπίέζει καμμιά δικτατορία vanilla που πρέπει να αποτινάξουμε το ζυγό της.

προσωπικά προτιμώ να μην γίνεται αυτή η εμπλοκή ή όταν γίνεται να ξεκαθαρίζεται εκ των προτέρων για να μην μπλέκουν και καθυστερούν άνθρωποι που θέλουν μόνο αυτό και τίποτε άλλο. Τόσα χρόνια χόρτασα από επίφαση "σοβαρών" και "ηθικών" BDSMers με τη Βίβλο στο χέρι (κι αν την εφάρμοζαν τουλάχιστον καλά θα'ταν).
Το BDSM ο καθένας το βιώνει διαφορετικά, συμφωνώ με αυτό που λες, 10 εντολές δεν υπάρχουν, όμως μια μίνιμουμ συμφωνία περί του τί ακριβώς πρόκειται υπάρχει και σίγουρα είναι πολύ περισσότερα από μια εναλλακτική σεξουαλικότητα, για με τουλάχιστον. Το θέμα δεν είναι δηλαδή η όποια Βίβλος, αλλά η ερμηνεία της...και το πνεύμα, όχι το γράμμα.

 

Απάντηση: Ερωτικό φιλοσοφικό πολιτικό κίνημα ή lifestyle ?

Παλιάλογα;;; Μην είσαι τόσο σίγουρος, αναπητέ εν εωσφόρω οξ-άδελφε. Διασπείρεις ανυπόστατες φήμες και μού χαλάς το ιμαζτ.

Εν αναμονή αναστάσεως ζώντων, λοιπόν (και ουχί τεθνεώτων, αυτό θα ήταν πολύ άκομψο εκ μέρους τους).