Ερώτηση παράπλευρη στο θέμα "BDSM και συμβίωση"

Νομίζω ότι αν ξαναδιαβάσεις αυτά που έγραψες, θα καταλάβεις ότι έγραψες επτά σειρές κείμενο χωρίς να λες τίποτε.
Μην το κάνεις αυτό. Γράφε όταν θέλεις να πεις κάτι και μην γράφεις έτσι για να γράψεις.

 

Αν εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις τι γράφω, δηλαδή εσένα σου φαίνεται "τίποτα" στο δικό σου μυαλό,

αυτό είναι πρόβλημά σου, όχι δικό μου.

Σιγά μη σου ζητήσω και την άδεια τι θα λέω.

 

Κοίτα να δεις τώρα (όχι η @sokolata , ρητορικό λεκτικό σχήμα ήτο   ) «προϋποθέσεις» που διαβάζει κάποιος που την ψιλοψάχνει ακόμη ή και τη χοντροψάχνει με το θέμα «ασύμμετρες σχέσεις» σε αυτά τα λόγια.

Ότι ο μάστερ ξεσπά στη σκλάβα του, ότι ο μάστερ ξεσπά γενικώς επειδή κάποιος του την είπε στη δουλειά, ότι έχει υπερένταση όταν κάνει σέσσιον, ότι ζητάει να μαστιγώσει επειδή είναι σε υπερένταση...

Από την πρώτη «προϋπόθεση» για μένα σταματά οποιαδήποτε πραγματική σχέση με την ερωτική ασυμμετρία (το λέω σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται να το διαβάσει και από αυτή την οπτική).

Δηλώνω υπευθύνως ότι δεν έχω γνωρίσει ποτέ όχι Μάστερ ή Τοp αλλά ούτε το μέσοαλλάτίποτετοιδιαίτερο γκόμενο που να σκέφτεται καν ότι η σύντροφος/γκόμενα/ξεπέτα του θα έχει κάποιο σοβαρό θέμα κι εκείνος θα της ζητά σέσσιον - τρέλες - ζουζουνιές ή οτιδήποτε.

Άνθρωποι είμαστε! Και έχουμε όλοι καλές και κακές φάσεις και δύσκολες και πιο εύκολες κλπ κλπ
Και όλοι στοιχειωδώς μπορούμε να καταλάβουμε τον άλλο.
Και δεν θεωρώ εαυτόν τυχερό ότι δεν μου έτυχε ποτέ τέτοιος άνθρωπος στη βανίλα ή μη ζωή μου, με θεωρώ μέσο στατιστικό δείγμα.

Ως προς το πώς μια sub θα μπορούσε να τα διαχειριστεί όλα αυτά (όχι super sub, την απλή version  ), αν υπάρχει κάποιος που πραγματικά θα ενδιαφερόταν να ακούσει, μετά χαράς να μοιραστώ την μικρή εμπειρία μου (προσωπική και φίλων και δικών μου ανθρώπων).

Αν ωστόσο κάποιος έχει ήδη αποφασίσει τι θέλει να ξέρει, μην χτυπάμε τσάμπα πληκτρολόγια  

@sokolata ξαναλέω ότι το δικό σου ποστ ήταν αφορμή για το δικό μου, όχι απάντηση προς εσένα  

 

Σε γενικές γραμμές, η αναπαραγωγή δεν χρειάζεται καμμία επιδεξιότητα, υπέρβαση ή αποφασιστικότητα. Ούτε καν βρακί. Το κάνει επιτυχώς όλο το ζωικό βασίλειο, από μικρόβια και μπαμπουίνους μέχρι χταπόδια, εδώ και αρκετό καιρό.

Η πρόκληση φόβου και δέους σε αυτήν την περίπτωση εξαρτώνται από το επίπεδο συνειδητότητας από το οποίο εκκινεί κάποιος. Προσωπικά δεν διαπίστωσα αλλαγές στη συνειδητότητα μου με την απόκτηση παιδιών - διαφορετικό τελείως είναι το θέμα της προσαρμογής σε καινούργιες συνθήκες, η οποία προσαρμογή διαμορφώνεται με βάση τον ήδη κεκτημένο βαθμό συνείδησης. Υποθέτω όμως ότι η ξαφνική συνειδητοποίηση για πρώτη φορά ότι κάποιος έχει ευθύνη για κάτι μπορεί να είναι γι' αυτόν συντριπτική και αποπροσανατολιστική, όποια ευθύνη και να είναι αυτή.

Η δε έκφραση "διεύρυνση εαυτού" έχει επικίνδυνες αναγνώσεις. θα έλεγε κανείς ότι μοιάζει πολύ με ευνουχισμό (παιδιά ως προέκταση του εαυτού), εκτός και αν αναφέρεστε σε μια μονομερή εγωκεντρική διάσταση, ασύμβατη με την περίπτωση μια και πρόκειται για αλληλεπίδραση.

 

Ας πούμε ότι το παράδειγμα μου είναι το τυπικό σοκολατένιο παράδειγμα που έχει μέσα στοιχεία υπερβολής και σαρκασμού , ρώτησα τι γίνεται σε μια τέτοια περίπτωση και μου απάντησες ότι κανένας γνωστός δεν έχει μπλέξει σε τέτοια κατάσταση. {Ούτε εγώ ευτυχώς ! }
Το παράδειγμα μου αν και τραβηγμένο απ τα μαλλιά ως προς τις λεπτομέρειες έχει συμβεί . Και μάλιστα το έχει γράψει δημόσια κυρία που υπήρξε εδώ μέσα χρόνια μέλος . . Άρα Ναι Αυτά γίνονται και μου κάνει εντύπωση ότι οι μισοί πέφτουν απ τα σύννεφα ! Δεν κρίνω αν γίνονται καλώς η κακώς .λέω ότι γίνονται . Και ακριβώς εκεί επιμένω ότι είναι όλα θέμα προτεραιοτητων! Αυτό γράφω από την πρώτη στιγμή .Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο !

 

Σωστά όσα αναφέρετε και με βρίσκουν σύμφωνο. Πάντως αλλοτρίωση δεν θα το έλεγε κανείς.

 

Δεν μίλησα πουθενά για αλλοτρίωση, μάλλον με μπερδεύετε με άλλο μέλος.

 

Σε άλλο μέλος αναφερόμουν για την αλλοτρίωση, ναι. Όσο γι΄ αυτά που λέτε, φαντάζομαι κάθε άνθρωπος θα έχει και μία ιστορία να πει για το τι επίδραση είχε σε εκείνον η έλευση ενός παιδιού στη ζωή του.

 

Έχω τη γνώμη ότι η έννοια "προτεραιότητα" είναι μια από τις πιο υπερεκτιμημένες ιδίως στο σύγχρονο management by vlakia απ όπου προέρχεται η τόση δημοτικότητά της. Άλλωστε με ποιο κριτήριο γίνεται η προτεραιοποίηση, δεδομένου ότι στη ζωή αυτή δεν μπορεί όλα, συνεχώς, να ανάγονται σε μια "ανωτέρα βία". Γιατί η προσωπική ζωή - ωραία, άντε να μείνουν έξω τα περιστατικά ανωτέρας βίας - να είναι ενοχοποιημένη, να μη μπορεί να είναι αυτή προτεραιότητα, αλλά με τρόπο που να μη χαντακώνει όλα τ άλλα;

 

Απάντησα "εξαρταται"
Εξαρτάται από το εάν είναι ξεκάθαρα ds σχέση ή σχέση με τα όλα της που έχει και το στοιχείο ds (ds vs relationship με ds στοιχεία)
Δεν θα ήθελα να μείνω με το ds ταίρι μου αλλά θα ηθελα να μείνω με εκείνον που θα ήμασταν πέρα από το ds αλλά και κανονική σχέση.

 

Όλοι κάνουν επιλογές. Και το πώς ιεραρχούν τα πράγματα είναι πολύ προσωπική υπόθεση.

Κι εγώ πάντως είμαι επίσης της γνώμης ότι καλό είναι κανείς να φροντίζει να ζει όσα επιθυμεί, ακόμα και συνδυάζοντας ή/και συμβιβαζόμενος ενίοτε, αλλά ποτέ να μην θυσιάζει κάτι δικό του, του εαυτού του, οριστικά. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να το βρει μπροστά του αυτό και να το πληρώσει σε βάθος χρόνου.

 

Συνηθίζω να παίρνω αφορμή από ποστς που διαβάζω, για να δίνω μια οπτική που εγώ, τον καιρό που ψαχνόμουν, θα ήθελα να είχα δει. Και αυτή είναι η δική μου προτεραιότητα όταν γράφω.

Ως γνωστόν, ο διάβολος στις λεπτομέρειες κρύβεται, οπότε ας μην κάνουμε παράδειγμα τις λεπτομέρειες, μπορεί να είναι διαολεμένα παραπλανητικές. Για αυτό μίλησα για μέσο στατιστικό δείγμα. Το τι μπορεί να είπε μια κυρία ή ένας κύριος, περισσεύει. Έχω εκπλαγεί πολλάκις στο παρελθόν από τα λόγια μεγάλων και "έγκυρων" κυριών και κυρίων, αλλά όταν άκουσα και άλλες εκδοχές της ιστορίας τους, κάπου έμπαζε το πράγμα. Η προσωπική υστερία ή χίμαιρα του καθενός δεν είναι ανάγκη να γίνει και δική μας.